Het eerste gedeelte hebben we per ongeluk te vroeg geplaatst en helaas kun je het niet meer verder bewerken…
Hoe dan ook, doordat we aan het twijfelen werden gebracht besloten we dan toch maar voor een overnachting te kiezen in dit, ik moet zeggen, naar Nederlandse maatstaven zeer luxe ziekenhuis.
We moesten naar boven alwaar Esther onmiddelijk aan het infuus werd gelegd en tegelijker tijd er bloed werd afgenomen voor ‘onderzoek’. Wat er aan het infuus ging wisten we niet aangezien er voor de rest niemand Engels of Duits sprak van de 2 aanwezige zusters. In totaal dus een grote en twee kleine zakjes.
Op een gegeven moment vertelde Esther me dat ze een beetje kramp in haar mond begon te krijgen en ook in rest van haar lijf. Dit begon na verloop van tijd steeds ergere vormen aan te nemen waarop ik besloot iemand erbij te roepen. Een van de zusters bekeek haar een beetje en besloot eerst een vertaler erbij te roepen in plaats van een arts. Esther zag er ondertussen uit als een of andere clown, zo vertrokken was haar gezicht en ze wilde persé van het infuus af aangezien het duidelijk was dat deze symptomen zich pas na aansluiting op het infuus voordeden. Redelijk in paniek door de steeds meer toenemende verschijnselen (en het steeds groter aantal wordende zusters in de kamer ik meen een stuk of 7!!!) besloten ze het infuus uit te zetten. Toen de vertaalster eenmaal aanwezig was probeerde men ons wijs te maken dat dit een totaal normaal verschijnsel kon zijn op een allergische reactie op een van de middelen (waarvan wij nog steeds niet wisten wat ze waren) en ze wilden haar wel een spuit in haar bil geven om het te verhelpen. Ik vertrouwde dit totaal niet en heb ze goed duidelijk gemaakt dat er niets meer in haar werd gespoten en ze van het infuus af wilde en terug naar het hotel! De arts was hier zichtbaar niet blij mee maar we mochten gaan. Bovendien werden de krampen na stopzetten van het infuus een stuk minder. Na een half uur wachten konden we naar beneden naar de receptie alwaar ons een rekening van 356 Euro werd voorgelegd die meteen voldaan diende te worden. Aangezien we dit niet bij ons hadden werden we door een ziekenhuis auto naar een pin automaat gereden (DIS Bank) om meteen te pinnen. Het bedrag werd aan de chauffeur betaald en we werden wel netjes terug naar ons hotel gereden. Al met al een zeer nare ervaring tijdens je vakantie. Uiteraard hebben we Hans de volgende dag ingelicht over dit avontuur. Natuurlijk hadden we hem reeds dezelfde avond willen bellen maar in de paniek mijn mobiel vergeten! Hij kan beamen dat dit allemaal zeer vreemd is verlopen en na bestudering van de ziekenhuisfactuur blijken er 2 soorten verschillende antibiotica aan Esther te zijn toegediend. Bovendien leken de krampen volgens hem op een reactie op landbouwgif. Nou vraag je je af hoe ze dat heeft binnengekregen, maar dat schoot me de volgende dag te binnen. Esther rookt, en nicotine is een veelgebruikt pesticide en dus landbouw gif. En inderdaad, elke keer dat ze wilde roken kwamen de verschijnselen terug. Ze heeft 2 dagen niet echt gerookt en de krampen kwamen later in zeer kleine mate nog maar voor. Op het moment lijkt het compleet over te zijn maar het heeft toch een tijd geduurd. Vandaag maar eens langs haar huisarts om te zien wat voor gevolgen deze opname nog zal hebben, aangezien het er ook op lijkt dat mischien haar astma na deze opname aan het terugkomen is…
Wat kunnen we vakantiegangers naar Turkije adviseren??? Goede vraag, uiteindelijk is het ook je eigen beslissing wat je doet mocht je in een Turks ziekenhuis terecht komen maar ik denk dat de volgende dingen wel belangrijk zijn.
- als je naar je eigen lijf luistert, denk je dat de situatie dusdanig ernstig is dat een opname nodig is (is het vervoer naar het ziekenhuis eigenlijk al nodig?)
- ga je toch naar een ziekenhuis, zorg ervoor dat je een telefoon met nummer van je reisleiding bij je hebt
- neem je pinpas of contant geld mee, ziekenfonds kaart en legitimatie.
- zorg dat ze in het ziekenhuis eerst onderzoeken doen en je dit zwart op wit krijgt voor er van alles met je gedaan en in je wordt gepompt.
- probeer zoveel mogelijk je rust te bewaren en logisch na te blijven denken en probeer zo snel mogelijk iemand te vinden in het ziekenhuis waarmee je goed kunt communiceren. (Engels - Duits).
Wij hebben mazzel gehad dat onze reisleider Hans kennis van symptomen en medicatie heeft door zijn verleden, maar waarschijnlijk heb jij dat niet als het mis gaat. Je staat er dan alleen voor dus bedenk je alsjeblieft 2 keer voordat je wat laat doen. Bijna iedereen heeft wel last van diaree of meer vochtverlies in een land als Turkije. Dek je goed in als je uit Nederland vertrekt. Neem ABSOLUUT ORS-Zout mee die je kunt halen bij de drogist! Dit in geval van uitdroging.
Informeer van te voren wat je allemaal tegen diaree kunt doen aangaande eten en drinken! Wij hebben persoonlijk veel baat gehad aan NORIT tabletten. Ik nam ze vanaf het begin af aan toen mijn ontlasting dunner werd en heb nagenoeg geen last gehad in Turkije. Voor Esther was NORIT het middel waardoor ze de laatste dagen een redelijk normale stoelgang heeft gehad en toch nog een leuke tijd heeft gehad! We zouden deze adviesen niet geven als het geen waarde had, neem het aan van mensen die een zeer nare ervaring hebben gehad en sla het niet in de wind. Het kan het verschil uitmaken tussen een aantal leuke of een aantal totaal verpeste dagen van je vakantie.
Heb je verder nog vragen dan horen we het wel.
En we willen bij deze Hans nog maals bedanken voor alle ondersteuning, advies en natuurlijk ook een leuke tijd in Turkije op de momenten dat we elkaar hebben gezien!
Groeten en vooral een gezonde en leuke vakantie in Turkije aan iedereen die er nog heen gaat!
Dan en Es