ook ik heb een jongen leren kennen op reis in turkije, in bodrum. Hij werkte in het hotel waar we logeerden, we hebben echt een fantastisch romantische tijd gehad samen, ook al waren het maar 5 dagjes…
Terug in belgie zijn we blijven smsen en bellen, echt meermaals per dag.
De eerste week stuurde hij altijd dat hij heel verliefd is maar dat ik me moest concentreren op mn studies, ik interpreteerde dat als dat hij me toch niet heel erg zag zitten dus had ik hem een afscheidsberichtje gestuurd maar 2 sec later belde hij dat hij me zo graag ziet, direct erna nog 3 superlieve berichtjes. Maar uiteindelijk vertelde hij me waarom hij een beetje koeler deed, nl omdat hij gaat worden uitgehuwelijkt!
Ik heb daar ontzettend van in de put gezeten maar wou het niet accepteren, hij zei ook dat hij er liever niet wil mee doorgaan, dat ik zijn enige ben, maar dan neemt zn verstand weer de bovenhand en zegt hij dat hij zijn familie dat niet kan aandoen, vooral omdat hij de enige zoon is…
We zijn toch blijven verder smsen, we werden nog verliefder… Hij heeft me ook veel snachts om 3-4u gestuurd dat hij er echt niet meer van kan slapen, dat hij me niet kwijt wilt…
Beiden hebben we wel al gezegd dat het beter is om ermee te stoppen omdat het zoveel kwetst omdat er geen toekomst mogelijk is, maar we konden elkaar toch weer niet missen.
Dit heeft zo’n 2 maanden geduurd. 2 weken geleden zat zn werk in het hotel erop en vertrok hij dus terug naar zn familie in Kütahya. Vlak voor hij vertrok (vrijdag) stuurde hij nog dat hij werkelijk zo hard van me hield, dat ik elke seconde in zn gedachten zit, dat hij voor eeuwig van me zou houden… In het weekend had ik hem dan niet gehoord, maar vond dat logisch want hij zou zn familie terugzien die hij al 7 maanden niet meer had gezien. De zondag had ik hem nog gestuurd om te vragen hoe het ging maar hij antwoordde niet.
Dan de maandag belde hij om te zeggen dat hij op msn zat(in een internetcafé), dat msn gesprek was hij weer superlief, constant “seni seviyorum daima”, dat ik zijn enige ben enzo, echt een leuk lief gesprek. Maar dan 45min later stuurde hij een sms dat het beter was om onze liefde stop te zetten, dat het beter was om dit nu te doen want dat het later nog meer pijn ging doen omdat hij later moet trouwen…
Dan heb ik erop geantw dat ik het verstond want ergens besefte ik dat hij gelijk had. Hij stuurde dan nog ‘bedankt dat je me begrijpt’.
Sindsdien heb ik hem niet meer gehoord en ik voel me er zo slecht bij. Kheb hem vorige week nog een sms gestuurd dat ik hem mis maar geen antwoord gekregen.
Ik weet niet wat te doen, vind het zo raar, hij is 3 dagen thuis en opeens stuurt hij zoiets, ik weet dat hij dit enkel doet omdat het ‘zo hoort’ maar niet omdat hij dit ook wil. Moest ik nu weten dat hij niet meer van me hield, dan zou ik het laten vallen. Maar hoe kan ik nu aanvaarden dat een jongen waar ik ongelooflijk van hou, en hij ook van mij, dat wij niet samen mogen zijn door iets als een uithuwelijking… Dat kan ik gewoon niet begrijpen! :crybaby:
De
zie jij hier nog hoop in? Of geef ik het beter op?
Ik durf hem nu ook niet meer te smsen, denk dat het beter is dat ik daarmee wacht tot in december wanneer hij weer aan het werk is…
Ik zou in februari kunnen gaan naar het hotel waar hij in de winter werkt, in Bursa. Maar dan kan er niemand met me mee en het is ook niet zo simpel om in bursa te geraken… En dan nog weet ik niet of het een goed idee is. Ik blijf hopen dat er toch nog een kleine kans is voor ons, mss als we nog eens samen zijn, dat hij dan nog verliefder wordt en niet doorgaat met die uithuwelijking… Maarja, die kans is maar klein zeker…
Weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet denken… Ik denk dat je hem moet los laten… Uithuwelijken is iets wat niet zomaar af te zeggen is… Als zijn ouders dat hebben bepaald, dan zal het waarschijnlijk ook uitgevoerd worden…
Ik ben ook een Belgische en heb ook enkele maanden terug iemand leren kennen in Turkije. In het begin hadden we net als jou dagelijks contact en verliep alles zeer goed, ik ging normaal 2 weken geleden teruggegaan zijn. Nu hebben we jammer genoeg ook geen contact meer. Dit kwam nadat hij ook gestopt was met werken, aangezien het seizoen erop zat en hij dus was teruggekeerd naar zijn geboortedorp bij zijn familie. sinds hij bij hen terug was is het contact fel geminderd! en nu hebben we zelfs geen contact meer!
Ik weet alleen dat Turkse families echt wel druk kunnen uitoefenen op hun kinderen, veel erger als hier in Belgie-Nederland. Daar moeten kinderen echt gehoorzamen enz, dus ik vrees dat jij net als mij je zult moeten neerleggen bij deze situatie! hoe moeilijk en pijnlijk dit is! Ik wens je alvast veel sterkte en hopelijk loopt het toch nog positief af voor je!
Hij heeft me vanochtend gestuurd dat hij volgende zomer moet trouwen…
Maar ik versta da nu echt niet hoe je je daar zomaar bij kunt neerleggen, dat je trouwt met iemand waar je niks voor voelt gewoon omdat je ouders dat zeggen…
Ben gisteren naar een pittabar geweest omdat die man al heel wat smsjes vertaald heeft voor me en hij zei ook dat ze daar niet tegen in durven/willen gaan. Uithuwelijken gebeurt volgens hem niet veel meer, vooral niet in de grote steden (waar ramazan nochtans woont).
Nuja, hij legt hem er blijkbaar bij neer, dus hij zal wel niet even verliefd geweest zijn zeker…
Roosje: Het ligt er erg aan waar die jongen woont… De families in het oosten zijn over het algemeen moeilijker dan in het westen… Mijn vriend woont in het westen, en zijn familie vind het allemaal prima!!!
Evelyn: Ik denk echt dat je je er bij neer moet leggen… Ik denk wel dat hij van je gehouden heeft, maar dat hij geen keus heeft… Sterkte!
lieve Evelyntja,
Allereerst wil ik je heel veel sterkte toewensen in deze nare situatie. Maar ik denk idd dat het het beste is als je je erbij neerlegt. De invloed in een turkse familie kan echt enorm zijn en als westerse geliefde zul je daar NOOIT van winnen! Ik ben ervan overtuigd dat jou turkse vriend echt veel om jou geeft, maar hij heeft helaas gewoonweg geen andere keuze. In onze ogen ongelooflijk, maar waar! Ik wens je veel sterkte toe en hoop van harte dat je weer gauw vooruit kunt kijken!
Liefs, Marjan
Ohh… wat een naar verhaal!
ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen…
Ik zelf denk ook dat je je erbij moet neerleggen, hoe moeilijk dat ook is.
In ieder geval heel veel sterkte!
Bedankt voor jullie steun!
Ik hoop dat hij geluk heeft en met een meisje moet trouwen waarmee het ook goed kan klikken. Mss kunnen zij net zo gelukkig worden als niet-uitgehuwelijkte koppels… Ik hoop het echt want hij was zo’n fantastische jongen en verdient echt een goed meisje, alleen jammer dat ik het niet kan/mag zijn… Sowieso moet het ook niet simpel zijn voor hen, hij werkt 10 maanden per jaar op 700 km van haar.
Nu hou k nog vast aan de gedachte dat ik hem nog kan weerzien als k wil, volgende zomer in het hotel, het zou wss een heel slecht idee zijn om te gaan maar nu wil k nog nie leven met de gedachte dat ik hem nooit meer zou zien…
Heey evelyntja ! Jezus wat n rot situatie ! ik weet het is nu al n tijd geleden gebeurt mar ik wil graag weten hoe het nu is afgelopen ?? of je weer contact met hem hebt of hoe zit het nou ?? volgens mij is die nu getrouwd he als alles volgens hun plan is gegaan aub vertel het me.
Groetjes macy
Wat een ellende zeg!!!
Ook ik zit al 2 weken misselijk en hyperventilerend op de bank in NL omdat ik mijn Mehmet zo verschrikkelijk mis.
We hebben dan wel (bijna) dagelijks contact via telefoon, msn en webcam maar ik kan niet bij hem zijn.
Hij is al getrouwd…en heeft een kind…maar is toch mijn grote Liefde…en ook ik kan me er (nog) niet bij neerleggen hem nooit meer te zien.
Daar was onze liefde te heftig voor.
Ik weet ook niet al te veel van de cultuur en familiedruk daar maar het schijnt inderdaad veel anders te zijn als onze vrije westerse cultuur.
Maar uitzonderingen heb je overal.
Ik wens je heel heel erg veel sterkte meid in deze verdrietige periode en leef ontzettend met je mee.
Ik weet wat je voelt.
Het zijn beiden onmogelijke…en onbereikbare Liefdes !!!
het bericht van Evelyntje is 2 jaar oud. Als je zelf je verhaal kwijt wilt, kun je zelf een eigen topic starten, maar het lijkt me niet zinvol om hier 2 jaar later nog op door te gaan.
Hij heeft me vanochtend gestuurd dat hij volgende zomer moet trouwen…
omdat die man al heel wat smsjes vertaald heeft voor me en hij zei ook dat ze daar niet tegen in durven/willen gaan. Uithuwelijken gebeurt volgens hem niet veel meer, vooral niet in de grote steden (waar ramazan nochtans woont).