@ roanna :kus: klinkt erg emo… vraag me af hoe je het in hemelsnaam droog weet te houden op zo’n begrafenis. je gedachten gaan alle kanten op, naar de mooie moment, dat die er niet meer zullen zijn, mensen om je heen die onlangs overleden zijn… het verdriet van anderen…
morgen cker nog verslag doen aan de andere collega’s die er niet bij konden zijn??
Tja Bloem… het was ook best wel emo, maar ik denk dat ik er meer moeite mee zou hebben, als het iets van mezelf zou zijn. Weet je, dit vrouwtje van een beetje een einzelganger, eentje met gebruiksaanwijzing, ( beetje nors, beetje chjagerijnig gezicht) maar als je haar eenmaal leerde kennen… was het een hele lieve aparte vrouw en een fijne vrouw om mee te werken…
Ik kon heel goed met haar overweg, maar omdat ze ook al zo’n jaar of 2 a 3 uit de running was door eerst een hernia operatie en later dus die kanker, was de band al een beetje aan het verwateren.
Maar omdat ze mij mij in de buurt woonde, kwam ik nog weleens bij haar voor computerproblemen ( voor zover ik haar hierbij helpen kon) en ze reed regelmatig met ons mee, om te gaan lunchen op de zaak. Nogmaals… ik ben blij dat ik hier toch bij heb mogen zijn en zal zeker morgen aan de anderen verslag doen, voor zover dat al niet gebeurd is.
Zo, dit was het wel zo’n beetje. Ik ga ff nog het :zon02: in.
Roanna: :kus: Klinkt als een mooi en waardig afscheid!!!
Zooooo sorry hoor… maar was echt druk op het werk vandaag!! Nu maar even socializen dus 
:wub: online… maar moet eerst nog douchen… dus heb wel ff
:dag:
@ roanna geniet nog maar even van het zonnetje…
ik ben natuurlijk nog niet naar zo heel veel begrafenissen/ crematie’s geweest, maar ik weet nog wel van de moeder van een middelbare schoolvriendin. ze was beter bevriend met een vriendin van mij, maar we deden wel eens wat, met zn allen.
haar moeder nooit ontmoet, maar die kreeg ook kanker, en uiteindelijk via authenasie overleden. was op een vrijdag. we hadden net donderdag allemaal te horen gekregen dat we geslaagd waren, haar moeder had daarop gewacht en kon echt niet meer…
die avond zelfs nog langs geweest… haar gezien…
en toen dinsdag erna de crematie. afgeladen vol. wij gingen voor ‘steun’ aan de vriendin. heb nog nooit zo hard gejankt. schokschouderende familieleden. broers, zussen, vader en moeder, man, dochters, vriendjes van dochters, vriendinnen van dochters…
zien huilen doet huilen… het was erg mooi maar ook erg triest. niet beladen maar je neemt toch zo’n gevoel mee naar huis…
nu is elke uitvaart anders. afhankelijk van de sfeer en hoe goed je die persoon kende of niet, maar wil maar zeggen: er heest verdriet en dat pik je bewust of onbewust op. je bent er toch mee bezig en het grijpt je aan… misschien niet eens zozeer voor de persoon die op dat moment begraven wordt, maar je denkt toch ook aan de mensen die daarvoor begraven zijn,… etc…
nou ja, sorry voor het onderwerp…
Even een bakkie maken.
@Bloem: Ja zeker. Het zal ook aan de sfeer liggen van zo’n moment. Ik heb het ook weleens erger gehad, daarom zag ik hier ook best tegen op. Dat het herinneringen oproept, ben ik helemaal met je eens.
Weet je, ik was in dat crematorium nog nooit geweest, omdat het ook nog niet zolang hier is. Hiervoor moesten we er altijd voor naar Dieren, waar ook mijn ouders en mijn meeste familie gecremeerd is. Ik keek daar zo in het rond en zo hier en daar om me heen en dacht toen wel van… wat is het hier mooi en hier kom ik dus eerdaags ook terecht. Stom he!!!
Maargoed… we mogen het hier ook weleens over hebben, want het hoort ook bij het leven. Kan me dus voorstellen hoe je je gevoelt moet hebben bij die vriendin’s moeder.
@Cynthia: Was het ook.
Maargoed… ik vind het trouwens helemaal niet zo warm meer buiten. Hoop dat het morgenavond wat aangenamer is, want dan gaan we BBQen met zoon en zijn vrouw.
Roanna: oeh nice bbqen… Heb ik zaterdag gedaan… had een feestje bij mijn broer… 
Erg gezellig!! Doe je de groeten aan R??
@Cynthia: Zal ik zeker doen. Soms hebben we het nog weleens over jou.
goed zo
@ roanna ja dat lijkt me wel raar… heb nix met de begraafplaats hiero, en crematorium in B…? ik zou het niet weten…
pfpf lijkt me niet echt fijn om daar overna te denken… dan zie ik mezelf meer zoals toos d’r moeder, uitgestrooid ergens ter wereld…
hiero ook nie zo warm hoor…
Hey meiden …
Weer een dagje werken erop zitten, nog 2.5 te gaan.
Wat hebben jullie lekker gekletst vandaag!
Beps over de hondjes en de motor. Hubs die te hard gewerkt had en niet mee kon naar de pupsel.
Toos ook weer even langs geweest, vroeg me gisteren al af hoe het met je zou gaan. Gelukkig aan het opknappen, alleen de nachten gaan nog niet zoals het zijn moet. Dochter druk met solliciteren maar het zit nog niet zo mee.
Ook niet bij Bloem haar paps, moeilijke tijden nu. Hoop dat ze allebei snel een andere baan gevonden hebben.
Cyn blijft het maar druk hebben, is het niet op de zaak dan wel op msn
Bloem heeft weer wat mooie kaarten gekregen met de post, is weer helemaal happy de peppy.
Maar ook serieuze kost vandaag. De crematie van de collega van Roanna. Altijd heftig om het verdriet van anderen te zien, daarbij nog de gedachte aan je eigen familieleden, vrienden en bekenden die zijn overleden, en dan houd je het niet droog. Maar dat geeft niet, het is geen schande als je je emoties toont.
marion:
Hoi hoi,
Kom nog even aanwaaien.
@Marion: Mooie update weer:thumbsup:, nog wat gehoord van je huisje? Voor jou gaat het opschieten, je kunt echt gaan aftellen.
@Roanna: Een waardige dienst voor je collega, fijn dat je nog afscheid hebt kunnen nemen.
@Bloem: Zoals mijn ouders het wilden om op een plek uitgestrooit te worden waar ze van hielden is op zich mooi. Ik zet er wel een kanttekening bij, voor degene die achterblijven en die de klus moet klaren is het mega zwaar. Vind het trouwens wel mooier dan zomaar op een strooiveld.
Goede avond dames,
even in sneltreinvaart alles doorgelezen. Motor verkocht, andere motor op mp en dan een motorscooter, pupselbezoek (WAT LIEHIEF!!!), crematie van collega… klinkt als een mooi afscheid… altijd moeilijk om iemand te verliezen om iemand bij te staan die iemand heeft verloren. Je hebt dan altijd zo’n bepaald gevoel wat je bij je draagt. kaarten uit marokko, Kleine M is groot geworden Met kermis en al voor de deur, helaas wat ziekjes 
; een niet helemaal passend velletje 
verslapen en late diensten; veel post voor nieuwe huurhuizen… ZM maar niet al te veel gekocht en een schouder die tot op heden mee lijkt te vallen.
Viva en hubs hebben het erg naar hun zin. Weer is goed en er staat een klein briesje. Verder zijn ze op tijd aangekomen en hebben ze een goed hotel
Sorry, ik weer een tijd niet online geweest… nou ja… wel stukjes meegelezen maar niets gepost… Vanmorgen is mijn kleine meid geholpen… Heb er onwijs tegenop gezien… m’n ogen uit m’n hoofd gehuild en slapeloze nachten van gehad. Steeds als ik m’n ogen dicht deed zag ik de gang van Beauty naar de dierenarts brengen weer voor me. Afgelopen nacht wonderbaarlijk toch goed geslapen. Vanmorgen om 9 uur heb ik mijn kleine meisje bij de dierenarts achtergelaten met een steen in mijn maag. Ben meteen doorgereden naar stal om daar stallen te mesten/ paarden op het land te zetten/ paard te vertroetelen en laten lopen en weer terug naar Pijnacker (alwaar de dierenartspraktijk gevestigd is) om daar m’n boodschappen te doen. Was om half 12 in het WC en mocht pas om 1 uur bellen om te vragen hoe het was gegaan. Mijn geduld werd akelig op de proef gesteld>> wat duurt wachten dan lang zeg! pfffffffff Enfin; om 1 uur meteen gebeld en bleek dat ze pas om 11:45 uur was geholpen en dus nog op ‘de uitslaapkamer’ lag. Of ik haar dan om half 3 wilde komen halen!!! Phieuw, dat zou ik niet trekken, heb ik ook gezegd… Uiteindelijk mocht ik dus eerder komen en zouden zij even kijken hoe het met haar ging. (operatie was wel heel goed verlopen). Om 10 over 1 stond ik dus op de stoep bij de dierenarts… daar in de wachtkamer gewacht om de dierenarts die toen met een patient bezig was. De dierenarts liet zich zien en vertelde mij dat zij even ging kijken of madammeke al een beetje wakker was (toen ze net klaar was met de operatie werd ze namelijk al wat wakker en heeft toen nog een extra slaapmiddeltje gekregen). Ik vroeg of ik mee mocht ‘achter de schermen’ en dat mocht ik. M’n kleine meisje lag daar in een bench op een operatiematje onder een handdoek, nog slaperig maar wel met geopende ogen. Ze zag niet dat ik voor haar stond (door de zalf in haar ogen) maar toen ze m’n stem hoorde begon ze te kwispelen… dat bracht mij aan het huilen… Tjee wat was ik blij om haar te zien… Enfin, een uur geknuffeld en gekroeld met haar in die bench… daarna medicatie meegekregen en mocht ik haar mee naar huis nemen. Thuis aangekomen heb ik haar in d’r bench gelegd en heeft daar nog wat liggen slapen. Ze voelde wat koud aan dus heb een fleecedeken over haar heen gelegd. Op een gegeven moment kwam ze zelf uit de bench, heb haar meteen maar even meegenomen naar buiten want ze was al sinds 8 uur 's ochtends niet meer uit geweest. Ze heeft een onwijze plas gedaan en stond me toen echt aan te kijken ‘moet ik dan nu ook nog helemaal teruglopen’. Ik denk dat ze wat pijn heeft, durf niet goed te lopen en blijft regelmatig stil staan. Als ik haar dan aanmoedig om bij me te komen, kwispelt ze heel hard maar blijft wel staan. Pas als ik gehurkt ga zitten komt ze bij me. Ik heb haar dus opgetild en zo naar huis gebracht. Nu ligt ze heerlijk op de bank naast me te slapen… Eten en drinken wil ze nog niet echt… heeft 2 kleine balletjes tartaar op en een beetje melkschuim, de rest mocht ik houden… nou ja… dat komt morgen dan wel… Nu bijkomen van de narcose en alle indrukken…
Damber: :kus:
@Damber::dag:, fijn dat viva en hub het goed hebben. Als je ze spreekt doe ze de groetjes maar. Valt niet mee he om je hond daar achter te laten. Had precies hetzelfde toen onze vorige boxer geholpen moest worden. Toen hij eindelijk mee naar huis mocht, keek ie toch lelijk naar me. Was wel logisch, had besloten om uhhhhh hem minder mannelijk te maken. Enne morgen is Jessy weer een stuk beter hoor. Hoe is het trouwens met je rug?
@Cyn: Al enig idee wat voor autootje je wilt?
Met mijn rug gaat het goed! Soms met bepaalde bewegingen nog gevoelig, maar over het algemeen geen last meer.
Toos: nee haha… Wil heel graag wel een nieuwe… maar dat kost me gewoon 11.000… terwijl die van mijn ouders ook echt nog top is!!! 4 jaar oud… (als ik hem over zou nemen… ) 18.000 km… En die kost me zeker de helft minder… Dus ja… moeilijk moeilijk moeilijk…
Lijkt me niet zo moeilijk, de auto van je ouders mag dan wel 4 jaar oud zijn, maar qua km nog bijna nieuw. En kost ook nog eens de helft. Zou het wel weten of je moet ergens een demo tegenkomen waar de kop af is
Dat kan ook nog… Maar goed de Grande Punto is ook niet verkeerd… met airco