Trouwen in Istanbul???????

hoi hoi allemaal,

ik ben mandy, en over 3 weken ga ik emigreren naar istanbul om bij mijn vriend te gaan wonen.

Mijn vriend is 4 jaar geleden van Diyarbakir maar Istanbul verhuist. Hoewel zijn ouders zijn achtergebleven wonen zijn broers in Istanbul. Deze broers vormen ook mijn probleem. Eerst accepteerde ze niet dat mijn vriend en ik samen waren maar nu ze merken dat hij me niet laat vallen zijn ze 180 graden omgedraaid.
Zijn broers accepteren dat gaan trouwen maar omdat ik de familienaam als buitenlandse weleens zou kunnen besmeuren hebben ze wel een paar stevige eisen op tafel gelegd.

In ruil hiervoor krijgen we een appartement cadeau en zullen ze hem overal mee helpen. Het is alleen zo jammer dat al deze eisen gaan over mij en mijn plichten.

Helaas houd dit in dat mijn vriend ook erg is verandert. Hij heeft altijd gezegd dat ik zou mogen blijven werken tot ons eerste kind maar nu mag ik zelfs niet alleen het huis uit. Ik mag niet meer met mijn Nederlandse vrienden omgaan (ook geen vriendinnen) Wanneer mijn man niet thuis is mag ik alleen naar mijn schoonzuster.
Als ik hem probeer duidelijk te maken dat ik dit straks niet ga trekken krijg
ik te horen dat ik het maar moet accepteren omdat ik tenslotte de eer van de familie hoog moet houden.

Er zijn nog wel andere eisen gesteld zoals het feit dat ik een goede vrouw en moeder moet zijn en hem niet meer mag verlaten maar daar kan ik mee leven. Alleen kan ik niet leven met het feit dat ik niet naar buiten mag. Helaas is mijn vriend het niet met me eens en hij is dan ook van mening dat ik me aanstel.

Ik wist ook dat ik me enigerwijs moest aanpassen maar is dit normaal? Als nu al deze eisen op tafel liggen hoe gaat het dan in de toekomst? Blijft het hierbij of wordt het erger als ik er straks echt ben?

Ik weet niet of ik dit gewoon moet accepteren of me niet gewonnen moet geven.
Of dat ik zelfs beter gewoon kan afzeggen.

Kan iemand hier ad vies over geven of heeft iemand ervaring hiermee?

Meid… Ik zit met verbazing je bericht te lezen! Hij gaat je nu dit soort dingen al verbieden! Ik zou echt even heel hard nadenken of dit je allemaal wel waard is! Jij bent Nederlandse, en daar is hij voor gevallen. Als hij dit allemaal van jou gaat eisen, dan leef je als een Turkse! Als hij wil dat jij zo moet gaan leven, dan is hij dus op zoek naar eigenlijk een soort van turkse.

En hoe kan hij in hemelsnaam eisen dat jij hem nooit zult verlaten? Dit weet je helaas nooit van te voren!

Begrijp me niet verkeerd, bedoel het niet onaardig… maar ik zou echt nog maar even goed nadenken voor je gaan emigreren!

Ik persoonlijk zou hard weglopen namelijk…

Hoi mandy,

Hmmm zit ook een beetje met verbazing je bericht te lezen.
Ik ga 12 september emigreren naar bursa en ga 6 november dit jaar trouwen met mijn verloofde, en heb zelf ook een dochtertje van 4.

Eerst werd ik ook niet geaccepteerd maar dat is nu ook allemaal overgewaaid en ben ik helemaal in de family opgenomen.
Dat je bepaalde dingen niet mag dit is de cultuur en zou inderdaat goed over denken of je dat geestelijk wel aankan.

Zoals mijn verloofde wil ook niet meer dat ik met mijn (mannelijke) vrienden omga maar daar heb ik niet zo’n moeite mee.
Maar mijn vriendinnen mag ik wel gewoon mee omgaan.

Nou moet ik wel eerlijk bekennen dat ik meer vrienden in turkije heb dan in nederland.

Overdag mag ik gewoon het huis uit om boodschappen te doen als ik het maar even meld als ik de deur uit ga en als ik terug kom.

Ben toch een nederlandse en gevaar ligt altijd om de hoek, heb het al eens meegemaakt dat ik overdag boodschappen deed en toch lastig gevallen werd door een man. Heb toen mijn verloofde gebeld en die heeft weer een vriend gebeld om naar mij toe te komen om mij veilig naar huis te brengen.

Maar dit weerhield hem niet ervan om mij te verbieden om niet meer het huis uit te gaan.
Heb wel voor mijzelf besloten om een hoofddoek te dragen als ik naar buiten ga, dit is gewoon veiliger want een vrouw met lang blond haar is voor veel turkse mannen wel aantrekkelijk.
En sinds dat besluit ben ik ook niet meer lastig gevallen overdag.

S’avonds mag ik niet alleen naar buiten en als ik naar buiten wil gaat hij gewoon mee en maken we een wandelijng door de stad want dat heb ik wel nodig!

Maar ik denk dat jouw vriend zijn family een beetje ouderwets is (wil je hier niet mee kwetsen hoor) maar die zijn inderdaat wat strenger in alles.

maar family naam besmeuren??? Beetje raar mijn verloofde zijn family zijn juist trots dat ik van het buitenland kom en dat ik zoveel van hun zoon hou.
En dat mijn liefde voor hem echt is.

En ik mag gewoon gaan werken als ik dat wil. Maar ik vind het lochisch dat als je een kind heb dat je dan niet meer mag werken. Dat wil ik ook niet als ik een kind van hem krijg wil al mijn liefde en zorgen zelf doen met mijn kindje.

Kijk goed uit en denk er goed overna net wat mexx zegt. Wat zegt je hart als je teveel twijfels heb dan zou ik het maar niet doen, weet dat het moeilijk is maar als je er eenmaal bent, en het gaat fout laten ze je moeilijk gaan en de gevolgen zijn zeer uitgebreid, als je brgrijp wat ik bedoel.

Het is allemaal wel heel erg vreemd dat hij ook ineens veranderd vind ik zelf.
Ik en mijn verloofde hebben echt gevochten voor onze liefde en hij vertelde zijn family ook als ik niet geaccepteerd was dat hij dan naar nederland vertrok. Omdat hij dan duidelijk liet merken dat zijn family dan niet wilde dat hij gelukkig was met degene waarvan hij hield.

Maarja misschien heb ik wel een paar voordelen, ik ben zelf al 2 jaar geleden bekeerd tot islam en was katholiek, voel me hier prima bij. En ik hoef geen hoofddoek te dragen word niet verplicht maar wil dit gewoon uit eigen bescherming en voel me er beter bij.

Dit zijn wel dingen die je moet afvragen bij jezelf. want ik denk dat dat de volgende stap is als je daar bent. Om tot islam to komen en dat je een hoofddoek moet dragen, als ze nu al eisen gaan stellen.

Weet niet hoe oud je bent maar denk er goed overna hoe jezelf bent en of je dat wel aankan.
En hoe zit het met jouw family hoe denken hun erover?

Hoop dat je eruit komt en dat ik je nu niet bang heb gemaakt, maar zoals mexx zegt denk goed na!!!

Als je vragen hebt kan je me het altijd vragen

gr debora

hoi hoi,

Bedankt voor jullie reacties.
Nu weet ik in ieder geval dat hij wel wat ouderwets is ingesteld.

Hij heeft mij gistermiddag laten weten dat ik wel even de deur uit mag voor boodschappen (alleen) en dat ik zelfs eventueel een paar uurtjes mag gaan werken als ik geduldig ben. Hij gaf echter ook aan dat ik er dan ook nooit meer over gesproken mag worden.
Ook gaf hij aan dat ik niks ervoor wil doen om me aan te passen en dat hij van mening is dat ik moet stoppen met problemen maken.
Hij heeft eindelijk antwoord gegeven of hij wist dat dit zo zou gaan. Volgens hem heeft hij bewust onze toekomst anders voorgesteld in de verwachting dat hij mij beetje bij beetje in mijn nieuwe leven kon duwen.
Dit zou zo zijn gegaan omdat hij bang was dat ik anders niet van hem ging houden.

Ik ben erg blij dat hij iets makkelijker is geworden. En als dit echt zo is kan ik me zeker wel aanpassen. Ik besef me ook wel dat we allebei ons moeten aanpassen en daarbij vooral ik.

Ik merk nu wel dat ik veel onzekerder ben over ons.
Het gemak waarmee hij me heeft gekwetst vind ik beangstigend, evenals het feit dat hij nu alleen toegeeft omdat hij zoals hij zelf zei “moe van me wordt”.

Hij heeft de vrouw die door zijn familie was uitgekozen afgewezen om te trouwen met mij. Toch denk ik dat hij toch beter een Koerdische vrouw had kunnen nemen.

Ik heb nog 2 weken over om te besluiten en die zal ik ook zeker benutten.
ik zal het er niet meer met hem over hebben maar wel erg alert zijn op zijn houding.

Ik hoop dat dit gewoon een cultuur/communicatie misverstand was en we hier samen uit kunnen komen.
Hij was tenslotte altijd superlief, anders was ik nooit voor hem gevallen.

ik ben zelf begeleidster in een instelling voor mensen met o.a. gedragsproblematiek en daardoor kan ik mensen aardig inschatten. Het beste kan ik denk ik op mijn instinct afgaan.

liefs mandy

oh ja ik ben 25 jaar :slight_smile:

hoi mandy,

Ik ben een turkse meid en ik ga ook binnen kort verhuizen naar turkije, maar wat jij allemaal verteld dat vindt ik toch wel erg. Dat kan toch niet meer in deze tijd.Je raakt zo je sociale leven helemaal kwijt. Sowieso wordt een beetje moeijlijk om je aan te passen, andere land, andere cultuur, andere taal, andere omgeving,alles gaat anders worden.
Als ik jou was meid zou ik dat allemaal niet accepteren en noch een beetje wachten, liefde is heel wat anders dan verstandig zijn dus soms niet alleen met je hart maar ook met je verstand denken

Ik hoop dat je met beslissing heel erg gelukkig wordt meid.

groetjes uit amsterdam

Het feit dat jullie het hebben over ik mag dit wel en dit niet, dan hebben we het toch niet meer over een gelijkwaardige relatie. Tuurlijk moet je je enigzins aanpassen aan een andere cultuur. Maar gooi niet je eigen waarden en normen aan de kant. Ook al ben je getrouwd…je bent elkaars bezit niet. Als je dit nu al toelaat, WAAR IS DAN TOCH JE EIGENWAARDE???

1 like

Jee meid ik lees dit ook met verbazing…
Ik woon inmiddels 2 jaar in Turkije met mijn man, en hij heeft me nog nooit gezegd dat ik niet zou mogen werken of niet alleen naar buiten zou mogen gaan of wat dan ook. Wil ik naar vriendinnen toe of iets dergelijks, geen enkel probleem. Als ik het maar even laat weten zodat hij weet waar ik ben.
Het emigreren als ik moeilijk zat op zich… maar als je dan ook nog beperkt wordt in je doen en laten, dan ben ik bang dat het op den duur helemaal fout gaat…

Ik sluit me aan bij Missy May.
Dit ga je niet trekken!

Iemand uit Diyarbakır huwen is zowiezo al een moeilijkere relatie dan een Turk uit een westelijke provincie.

En zeker in Istanbul, een wereldmetropool zijn zulke opgelegde beperkingen achterlijk.

Ook hoef je volgens mij ook niet zo nodig s´avonds aleen uit. Tenminste ik doe dat niet, en met vriendinnen gewoon overdag.
Maar alleen de deur uit voor boodschappen. Is ie gestoord???
Istanbul is vol met (werkende) vrouwen.
En een hoofddoek om om niet lastig gevallen te worden?
Alle Tr vrouwen verven hun haar blond, het is de manier waarop je houding is of je aangesproken wordt en Istanbul is zeker niet zo op ´buitenlandse vrouwen´ gefixeerd als de zuidkust.
Ikzelf heb 5 jaar in İstanbul gewoond/getrouwd geweest en gewerkt (in de jaren ´80, toen was het nog een beetje anders dan nu) en er niet meer gevaren gezien als in nederland.

Sorry meid, zal een hele lieve jongen zijn maar deze bevolkingsgroep heeft weinig respect (compassie) voor vrouwen. Ik ben bang dat op deze manier je leven een hel gaat worden.
Ook binnenshuis zullen er nl ´regels´ gemaakt gaan worden.

Deze familie respecteert jou niet, dat is geen basis voor een huwelijk en ZEKER geen kinderen.
En hij wordt ´moe van je´??? Hij houdt niet van je, als deze soort opmerkingen nu al beginnen. kan superlief wezen maar jij met jouw opleiding moet deze signalen kunnen vertalen.

Hoi Mandy,

ik ben nog nieuw op deze site ,maar heb je mail met angst gelezen meisie,ten eerste je moet weten dat er in Turkije zelf ook veel verschillende kulturen zijn,oosten en westen zijn heel anders, je zal het zelf ook wel gemerkt hebben dat onze mensen in Nederland heel anders zijn dan in Turkije ook,ten eerste hij heb je al laten merken wat voor leven je gaat krijgen als jullie getrouwd zijn en geloof me een moeilijke leven voor jou… die uit een andere kultuur,andere land en andere gewoontes gekomen is, goed nadenken ik wil niet dat je alleen uit liefde een grote fout ga maken zou ik heel erg vinden als een turkse vrouw,ik ben uit Istanbul en opgegroeid in Nederland,en ben al 33 jaar terug hier en geloof me meisie je liefde gaat heel snel omkeren in verdriet…sorry dat ik zo negatief kijk,maar wens je allergeluk toe en weisheid meisie :wink:

Mmm daar ben ik het niet helemaal mee eens hoor, mijn vriend komt oorspronkelijk ook uit Diyarbakir, en woont inmiddels in Izmir… Maar is behoorlijk westers hoor! :wub:

Meiden waar hebben jullie het over???
Om boodschappen te doen vragen of je naar buiten mag??? Het is zeker een grapje?

Ik Ben getrouwd met een turkse man, en Ben op zakenreis al 10 dagen buiten huis, trouwens nu in nederland. Ik Ben turkse en mijn man dus ook.

Nederlanders zijn hele eerlijke mensen, mischien de eerlijkste in de hele wereld. Wees voorzichtig en slim genoeg al leef je met je man of vriend.
iedereen mote gewoon zijn eigen leven en kring hebben toch? Je trouwd Niet alleen dat je Verlieft bent ofzo. Je moet je zelf kunnen blijven…
ALS je het voor het trouwen al moeilijk hebt, nou dan geloof ik er Niet in dat het later veel beter word.

Toen ik Jong was had ik een relatie gehad met een jongen uit het verre oosten uit turkije, ik was toen pas in turkije, Niet slim genoeg, te eerlijk, maar dat ging Niet. Het heeft me zelfs maanden geduurt, dat hij van me afbleefffff…