Jaaa, ik ben net weer terug bij mijn askim vandaan,dit keer naar het binnenland,Mersin/erdemli, en heb daar zijn familie ontmoet.
Alles was helemaal geweldig,heb namens mijn vriend van zijn vader een ring gekregen met de woorden: welcome to my family!
Ik en mijn dochtertje wouden helemaaaaal niet naar huis,dus ik heb een beslissing genomen: ik vertrek naar turkije!
Ik vind het DOODENG! maar voel me daar zó op mijn plek,alles klopte daar gewoon! We vertrekken dus naar erdemli,echt het Turkije,geen toerist te bekennen,ook geen werk voor mij daar.
We hebben besloten mijn dochter daar met zijn neefjes en nichtjes naar school te laten gaan om de taal te leren. Ik ben thuis om haar na schooltijd op te vangen en onder schooltijd mijn curcus turks te leren.
We hebben afgesproken dat als ik mij ga vervelen of als we t niet gaan redden met alleen zijn loon,dat we naar Antalya vertrekken,waar dan hopelijk voor mij meer kans is op een baan.
Ach,we zien het allemaal,het komt vast allemaal goed!
Nu zien wat er allemaal komt kijken bij emigreren…iemand tips?
Hoi Martien! Wat een nieuws allemaal! Blijkbaar ben je alle twijfels kwijtgeraakt in je reisje van afgelopen week! Ik merk ook dat je er goed hebt over nagedacht en veel hebt overgepraat! Wel ik wens je het allerbeste toe! Ik hoop voor jou dat alles zal lukken! Maar eenvoudig zal het zeker niet worden! Zeker als je in een niet zo’n ontwikkeld deel van Turkije zit, maar als je het niet probeert, kun je het natuurlijk nooit weten hé! Tips over emigreren kan ik je jammer genoeg nog niet geven, maar er zijn hier mensjes genoeg die reeds in het mooie türkiye wonen en die je zeker zullen helpen!
Nou ik vind dat er helemaal niet zo goed over na gedacht is!? Maar dat zal wel aan mij liggen.
In mijn ogen ga je een onwijze sprong in het diepe maken. Maar waar een wil is is een weg.
Mis waarschijnlijk ook een beetje achtergrond info.
Maar zo je huis en haard achter je laten doet niemand, al helemaal niet als er een kind bij betrokken is!? Hoe denkt de rest van de (nederlandse) familie erover?
Heb je al geinformeerd bij de gemeente? Want ga je je officeel inschrijven in TR of ga je elke 3 maanden met een kind op en neer om je visum te vernieuwen?
Ja ık heb een tıp voor je maar ık denk dat je er nıet op zıt te wachten: denk er nog eens goed over na!
Het bınnenland, je spreekt de taal nıet, geen werk. En dat werk zal je ook nıet hebben als je naar Antalya verhuıst want je krıjgt nıet zomaar een werkvergunnıng…
Een ondoordachte zet ımo maar ja als jıj je daar goed bıj voelt. Lıjkt me ınderdaad een uıtdagıng om je dochter buıten het gezıchtsveld van haar vader te brengen, ık vraag me af of hıj dat vıa de rechter kan verhınderen. Eerlıjk gezegd hoop ık dat maar…
Ik denk dat ze wel heel goed over nagedacht heeft hoor… Je geeft je leven hier niet zomaar op, idd zkr niet met een kind. Ik hoop althans toch dat Martien goed heeft nagedacht! In ieder geval, ze kan het proberen en zien wat het heeft. Ze kan nog altijd ingeschreven blijven in haar gemeente en gewoon de eerste 3 maanden proberen… Lukt het niet, keert ze gewoon terug… Lukt het wel, en is het super! wel dan zo veel te beter! Het is idd niet zo’n “makkelijke” beslissing, maar als ze het niet doet, zal ze zich blijven afvragen! Ik denk dat iedereen die hier op dit forum zit en die nu in Turkije woont voor zijn/haar geliefde, ook eerst “een sprong in het wilde” genomen heeft, en miss niet zo goed heeft nagedacht, maar de meesten onder hen zijn nu wel super gelukkig daar… En ik denk dat Martien oud en wijs genoeg is om de pro’s en con’s af te wegen…
Hoi Martien,zelf ben ik eerst voor 6 mnd gegaan en heb toen mijn huis onder verhuurd en onbetaald verlof opgenomen.Ben nu sinds 5 jaar voor vast in turkije maar weet niet of t zo’n goed idee is om in het binnenland te gaan wonen.Vakantie is leuk en voor de mensen ben je iets nieuws maar dat gaat snel over,verder spreek je de taal niet en krijgt dan ook geen aansluiting zonder de hulp van je vriend.Ook voor je dochtertje zal t niet makkelijk worden,in Antalya geef ik julie meer kans van slagen niet alleen om te werken maar ook voor jou om contacten met mensen te krijgen.Zou zelf nooit in de streek kunnen wonen waar mijn man vandaan komt ,ze hebben toch hele andere gebruiken als de turken die in een toeristen gebied wonen.Zou ook niet direct alles opgeven in nederland hou t nog ff achter de hand en denk goed na waar je wil gaan wonen,je vriend maakt je gelukkig maar er komt meer bij kijken.Over werkvergunning hoef je je niet echt druk te maken heb er tot nu toe nog nooit een gehad en heb gewoon een vaste baan hoor.Wens je in ieder geval veel succes en maak er wat van
Ik wens je heel veel succes, denk dat je ook wel een hele sprong waagt aangezien je hem nog niet zolang kent. Maar zoals gezegd succes en je moet doen waar jij je goed bij voelt.
Ik wil ook emigreren en het was ook de bedoeling dit op korte termijn te doen maar gezien de kredietcrisis ga ik de stap op dit moment nog niet wagen, mijn vriend heeft geen werk nu en voor hem is het al heel moeilijk iets te vinden laat staan voor mij. Hij zegt ik kan het niet maken om je nu naar Turkije te laten komen. Nu ben ik oud en wijs genoeg maar hij heeft enigsinds wel gelijk. Ik wil toch iets meer zekerheid dus moet nog even geduld hebben.
Ik heb een beetje nagedacht voor ik reageerde en ik begrijp heel goed hoe je voelt op dit moment: je hebt net de zalige gastvrijheid van turkse mensen ervaren en je bent even weggeweest uit de dagelijkse sleur van hier met alle beslomeringen die erbij horen. En natuurlijk was dat geweldig en hebben jullie ervan genoten en natuurlijk groeit dan het idee dat je het liefst in Turkije zou wonen. Mijn advies zou zijn: denk er goed over na en laat zeker niet definitief alles achter hier. Bereid je heel goed voor en dit kan wel een half jaar in beslag nemen maar beter zo dan dat je later hier berooid en veel illusies armer terug zou staan in het slechtste geval.
Vooraleer je drastische beslissingen neemt ivm emigreren denk eerst en vooral aan je dochter. Het is prachtig dat zij op jonge leeftijd de kans krijgt om kennis te maken met een andere cultuur en dergelijke maar wat zijn haar kansen in de toekomst ? Het Europese onderwijssysteem is heel wat beter dan het Turkse, bovendien ga je voldoende geld hebben om haar verdere studies te betalen ? Hoe ga je om met anders opvoeden van meisjes in Turkije dan hier, zeker in niet-toeristische gebieden ? Hoe zit het met gezondheidszorg ? Heb je voldoende geld om je privé te verzekeren ? Als je naar Antalya zou verhuizen waar je zou werken, wie gaat haar dan opvangen na school en tijdens de vakanties ? En wat anderen al aangehaald hebben: hoe zit het met haar vader en grootouders ?
Dit zijn maar enige gedachten die in mij opkwamen: ik zelf heb gekozen om te leven in België toen mijn dochter zich aankondigde. En mijn man stond na enige twijfel volledig achter mijn beslissing: wij hebben het hier enorm goed met ons onderwijs en sociaal zekerheidsstelsel. Ik heb gekozen voor de zekerheid en niet voor de warme turkse familiecultuur en het mooie weer ed. Maar dat is natuurlijk afhankelijk van je karakter. Wat ik vooral niet wilde was dat mijn dochter zou opgroeien in een maatschappij waar meisjes vaak anders opgevoed worden dan jongens en waar ze in mijn ogen nog steeds minder kansen krijgen.
Wat ik je eigenlijk wil meegeven: denk er goed over na, praat met mensen die al geëmigreerd zijn, praat met je familie, zet alles op een rijtje: financieel, werk, toekomstmogelijkheden,…, stel ons vragen hier op het forum ik denk dat veel mensen je graag willen verder helpen. Maar zet steeds je dochter op de eerste plaats.
Ik vind het echt heel erg knap van je dat je het wilt doen!
Ik ben pas 14, en misschien denkt iedereen hier van ‘Ja wat weet zij nou, ze is pas 14’, Maargoed, ieder zijn mening daarover. Later wil ik zelf ook in Turkije gaan wonen. Zowieso omdat ik het echt een geweldig land vind. Ieder jaar als ik terug kom uit turkije in de herfstvakantie denk ik weer ‘Hmm ik wil terug…’
**Afgelopen vakantie heb ik daar een hele leuke jongen leren kennen. Hij werkt in een restaurant in Alanya. Al vanaf de eerste avond konden we het goed met elkaar vinden. Ik heb nu nog veel contact met hem op msn, en we bellen wel eens. Later wil ik naar Alanya ofd omstreken verhuizen, zodat ik in Turkije als reisleidster kan werken, en hopelijk bij die jongen kan zijn. ** Ik weet dat ik er nog heel goed over moet nadenken, maargoed daar heb ik nog een paar jaar de tijd voor.
Op het forum van wereldwijzer.nl las ik dat je de grote stap gaat zetten om te gaan emigreren naar Turkije om samen te kunnen zijn met je partner.
Niet een makkelijke keuze om Nederland te verlaten, maar wel heel dapper!
Ik ben redactrice van het tvprogramma Grenzeloos Verliefd.
In het voor- en najaar van 2009 zullen wij weer nieuwe afleveringen gaan uitzenden van Grenzeloos Verliefd.
Voor het seizoen welke we in het najaar gaan uitzenden, zijn wij nog op zoek naar mensen die wij mogen volgen bij een van de grootste stappen in hun leven.
Allicht heb je interesse in mogelijke deelname.
Uiteraard zou ik je graag meer willen vertellen over wat het precies inhoudt.
Mocht je meer informatie willen, neem dan contact met me op via [EMAIL=“grenzeloosverliefd@stokvis625.nl”]grenzeloosverliefd@stokvis625.nl of telefonisch op 036-5241471.
Mocht je helemaal geen interesse hebben, dan wens ik je veel geluk en succes bij jouw emigratie!
Gewoon zoals in veel landen de wet invoeren dat als een minderjarig kind buiten de EU gaat reizen met een ouder dit alleen mogelijk is mits er een getekende notarisverklaring is van de andere ouder.
Dan is het probleem van de kinder-ontvoering ook meteen opgelost
Nou ik heb er eigelijk niets mee te maken,ben gehuwd met een echte belg en al 25 jaar.Maar ik zou zeggen zeker niet zomaar doen zonder goedkuuring van de papa van je dochter,anders raak je haar mischien wel voorgoed kwijt en haalt hij haar terug naar Belgie of Nederland en iedere rechter zal dat in 't belang van het kind vinden.Ook in 't belang van je dochter zou ik zeggen nee geef haar de kansen die je zelf gehad hebt en ontmeen haar de kans op goed onderwijs niet.Als hij jou echt graag ziet wacht hij wel tot hij naar hier kan komen.
Sorry hoor vind je voornemen on te emigeren een beetje egoistist en totaal geen rekening houdend met je dochtertje die ook recht heeft op haar echte papa.
Bedankt voor de goede informatie die je allen kunt geven. Ook geeft het een beeld van een relatie die goed gaat. Ik ben een beetje voorzichtiger, dit uit ervaring en wilde daarom het volgende weergeven.
Ik heb lang in Alanya gewerkt als reisleider en heb helaas ook vele negatieve verhalen meegemaakt. Velen van hen, misschien niet allen, willen een relatie met een Europese omdat de Turkse meisjes veel moeilijker te benaderen zijn en ze de verantwoording ook niet willen. Verder denken velen dat ze met zo’n buitenlandse relatie het land uit kunnen en daar hebben ze (bijna) alles voor over. (En ze overtuigen zichzelf dat ze “helemaal” verliefd zijn.)
Het verhaal gaat de ronde dat ze in Europa 3000 Euro per maand kunnen verdienen en alles toegestaan is in NL.
Maar als je het op internet opzoekt kunnen ze zien dat een “bruto” salaris rond de 1284,00 Euro ligt en er dus nog een paar honderd vanaf gaat voor ze het netto salaris in handen hebben.
Ik woon al zeven jaar in Turkije en heb het de eerst jaren heel moeilijk gevonden en nog steeds zijn er vele moeilijke momenten. Vrijheid?? Ik heb hier meer vrijheid dan in NL omdat regels in Turkije doorgaans niet worden gecontroleerd of nageleefd. Het is eigenlijk zo dat, waar je niet over praat, bestaat niet voor hen. Je kan in Turkije dus van alles doen als je er maar niet over praat
Persoonlijk heb ik geen behoefte om “gekke” dingen te doen. Dus waarom niet gewoon je aan de regels houden?
Wil je het toch proberen, ga dan eerst voor langere tijd naar Turkije. Als het mogelijk is een paar maanden. Houdt in Nederland alles aan, verbrand je schepen niet!!
Leer de taal. Ik kon de eerst twee jaren moeilijk communiceren. dat houdt in dat je je overal buiten gesloten voelt, alsof ze over je praten. Wees gerust, vaak doen ze dat niet. Waarom? Omdat ze in eerste instantie aan zichzelf denken. Zijn ze egoistisch? Nee, maar dat is hun gewoonte, hun cultuur. Moeilijk voor ons ook om dat in zijn juiste proporties te zien.
Ondanks alles ben ik toch ook nog steeds in Turkije. Nederland is voor mij persoonlijk een beetje overgeorganiseerd…
Veel succes voor jullie allen. Advies: leer de taal. Ik heb veel gehad aan de NTI thuis cursus b.v.
Dank je voor je compliment: ik probeer enkel mijn mening en mijn eigen gevoel mee te geven als ik raad geef op dit forum. Ik ben ondertussen al drie jaar gelukkig getrouwd met een Turkse man en we hebben een schattig dochtertje van 2.5 jaar. Voor ik echter een relatie begonnen ben met mijn man heb ik gedurende 2 jaar langere periodes doorgebracht in Turkije en ik ben heel de cultuur en het dagelijkse leven door een andere bril gaan bekijken. Zo heb ik ook een tijdje geleefd in een klein bergdorpje in de winterperiode, ik heb het toeristisch seizoen meegemaakt etc. Ik heb turkse les gevolgd om mij min of meer verstaanbaar te kunnen maken, ik heb heel veel gepraat met mijn man over de gewoontes in zijn land, ik heb naast de bijbel ook de koran gelezen… kortom ik probeer een beeld te krijgen van het leven in Turkije. Uiteraard is dit gekleurd door wat ik zelf heb meegemaakt en gezien hebt maar op basis van deze ervaringen probeer ik raad te geven.
Je hebt inderdaad gelijk als je zegt dat heel veel jonge Turken dromen van een leven in Europa maar ze hebben er echt wel een verkeerd beeld van. Elke vakantie worden mijn man en ik wel aangesproken door iemand die een Belgisch meisje heeft leren kennen en die wil weten hoe het nu verder moet om een visum te krijgen. Vaak worden meisjes ook enkel “gebruikt” om een ticket voor het wondere Europa te versieren en dat is gewoon schrijnend om te zien.
Jij verwijst in je bericht naar “vrijheid”. Ik denk ook wel dat die relatief te noemen is: Dit is 1 van de punten waaruit blijkt dat de rol van de vrouw toch gans anders is in Turkije. Mannen hebben idd veel vrijheid en je omschrijft het heel treffend door te zeggen dat waar er niet over gesproken wordt, dit voor hen ook niet bestaat. Mannen kunnen zich veel permitteren want over hen wordt niet gesproken. Vrouwen staan veel meer onder sociale druk en controle: zij kunnen beter niets doen waarover gesproken zou kunnen worden. En wees maar gerust dat het gedrag van vrouwen besproken wordt ! En dit door zowel mannen als vrouwen…
Ik voelde het wel anders aan in Kusadasi dan in bijvoorbeeld Söke of Bagarasi en in kleine dorpjes maar toch. Omdat ik een turkse gelin ben, wordt ik in het oog gehouden. Ik kan dit met mijn vrijgevochten karakter maar moeilijk aanvaarden en dit was dus een van de dingen op mijn contralijstje voor leven in Turkije. Bovendien is ons kindje ook een dochter dus…
Ik vind het wel jammer dat wij met zijn allen een beetje negatief of aggressief gereageerd hebben op Martien haar mail. Want nu horen we niets meer van haar of kunnen we haar ook niet meer verder helpen met raad of advies. Dus Martien moest je dit lezen: laat ons iets weten aub.
En weer een mooi bericht van Aylin’s mama. Ik wil niet negatief overkomen maar er is inderdaad een aantal feiten waar maar weinig over wordt gepraat.
Al met al ben ik nog steeds in Turkije en dit ook niet voor niets al is een relatie mij tot op heden nog niet gelukt Ik heb gewoon een zwak voor het land, de taal en zijn bewoners ook al loop je soms tegen een muur op.
Een goede raad aan allen: Ga niet over één nacht ijs. Laat je goed voorlichten en ga inderdaad een tijd in Turkije wonen.
Ik heb met veel belangstelling je berichtjes gelezen en vroeg me af hoe het ervoor staat met je plannen. Ik ben Maartje Lute en ben voor een tijdschriftartikel op zoek naar mensen die gaan emigreren en die het leuk vinden om hier wat over te vertellen. Als je graag mee wil werken of nog vragen hebt, kan je mailen op [EMAIL=“Maartjelute@live.nl”]Maartjelute@live.nl
