Dilemma... Emigreren?

Goedenavond,

Ik zal me even voorstellen:

Ik ben Wendy en 27 jaar.
Ik ben alleenstaande moeder van een geweldige zoon van bijna 3 jaar.
Mijn ex en ik zijn al ruim 2,5 uit elkaar.

Ik heb een gewedig appartement(koop) en een goede vaste baan.

Nu heb ik al een tijd een relatie met mijn Turkse vriend.
Het gaat ontzettend goed tussen ons.
Wij willen samen ons leven delen.

Nu komt het dilemma:

Mijn vriend komt eerdaags voor het eerst naar Nederland om te kijken of hij hier kan aarden in de Nederlandse cultuur.
Nu is het probleem dat ik ontzettend graag Nederland achter mij wilt laten en wil emigreren naar Turkije.

Ik heb 7 jaar geleden ook bijna een half jaar in Denemarken gewoond.
Dat vond ik helemaal geweldig!

Turkije is een heel ander land en voel me daar ontzettend thuis.
Ik heb samen met mijn ex het gezamelijk gezag over mijn zoontje en ik kan mijn zoontje niet zomaar meenemen naar Turkije.

Wat moet ik nu?
Ik weet dat mijn ex het nooit goed zou keuren als ik mijn zoontje mee zou nemen naar Turkije(wat ik althans wel begrijp).
Stel je voor dat ik mijn zoontje mee kan nemen naar Turkije, is het dan wel eerlijk voor mijn zoontje om zijn vader, opa’s en oma’s niet vaak meer te zien?
Is het eerlijk dat hij in een heel ander land opgroeit?

Is het eerlijk dat mijn zoontje bij mijn ex gaat wonen en ik alleen naar Turkije emigreer?
Dat ik hem een paar keer per jaar kom opzoeken?

Mijn familie en vrienden vinden het niks dat ik een relatie heb met iemand uit een ander land.
Ze zouden graag willen zien dat ik een relatie hier in nederland(lekker dichtbij huis) zou hebben…

Wat moet ik met mijn appartement? Verkopen/verhuren?
Ik heb een goede baan, moet ik die opzeggen.

Natuurlijk blijft je toekomst onzeker , welk besluit je ook neemt…

Ik wil graag jullie meningen weten over mijn situatie en als je nog vragen heb kan je die ook stellen.

Alvast ontzettend bedankt!

Hallo Wendy.

Ik snap je dillema erg goed en ik denk dat Semra je hier het beste mee kan helpen, zij is in januari geemigreerd naar turkije toe, de rest zal ze vast wel met je in een pb bespreken.

Heb je gedacht aan de optie, verlof, eerst eens 3 maand proberen in de tussentijd eventueel je huis verhuren… dan blijft er natuurlijk de vader die niet 3 maand zonder zijn kind zou willen, maar je kunt het eventueel wel bespreekbaar maken???

heel veel succes ik hoop eigenlijk dat je askim hier zou kunnen aarde, zodat je als je kind wat ouder is altijd de stap nog kan nemen!

veel wijsheid toegewenst, maar blijf vooral ook genieten van de dingen om je heen!!

Hallo welkom,

je vriend komt hierheen om te kijken of hij hier kan aarden,zo niet misschien kan jij dan eerst een tijdje daar heen gaan om te kijken of je daar kan aarden,voordat je hier alles gelijk opzegt.
Zou je je zoontje kunnen missen dan,om daar alleen heen te gaan?zou je je zoontje zijn moeder kunnen ontnemen?

Bedankt alvast voor de fijne reacties.
Dat doet een mens zeker goed.

zou je je zoontje zijn moeder kunnen ontnemen zit me ook dwars.
Ik ben echt ontzettend gek op mijn kind en wil hem voor geen goud missen!
Een optie is idd voor een paar maanden heen te gaan, maar weet niet of dat bespreekbaar is met mijn werk en met mijn ex…
Mijn familie reageerde al met afschuw dat al zou ik voor 1 maand alleen naar turkije zou gaan zonder zoon.
Ik hoorde al: je laat je zoon in de steek etc, maar ik denk absoluut aan mijn zoon!

Ik vind het ontzettend lastig!
Ik hoop dat ik na een paar dagen/ weken mijn beslissing kan nemen wat ik wil gaan doen.
Ik vind het fijn dat ik een forum heb gevonden om erover te praten, want de meeste mensen in mijn omgevind begrijen het niet!

Als ik geen kind had gehad, was ik al geemigreerd naar Turkije…

wendy als ik eerlijk ben zou ik niet zonder mijn kind kunnen vertrekken, ik heb geen kind, maar turkije lover, janne en semra wel en dan bedoel ik jonger of net zou oud als die van jou ongeveer. Ik denk dat je nooit gelukkig kunt worden als je kindje niet naast je is, want ik denk dat moeder liefde sterker is dan welke liefde ook…

Heb je goed contact met je ex om dit bespreekbaar te kunnen maken?

Je heb idd gelijk en daarom is het een groot dilemma!

Ik heb redelijk contact met mijn ex en kunnen sinds een half jaar weer een beetje normaal communiceren…

Ik wil het pas bespreekbaar maken als ik zeker weet dat mijn vriend hier niet zou kunnen aarden en echt met goede redenen komt.
Moet ik het al eerder met mijn ex bespreken?

Als je sinds een half jaar pas goed kan praten met hem, zou ik af en toe wat dingen laten vallen, zoals je vriend en dat hij hier komt omdat het lastig is daarheen te gaan, maar zeker nog niet wat je nu hier bespreekt, want het kan ook zijn dat hij het gaat aanvechten, je weet niet wat er allemaal door zijn hoofd heen gaat. Dus subtiele hints, maar zeker nu nog niet meer, tenminste dat zou ik denken.

1 like

Hey, kan hier niet zoveel zinnigs over zeggen, behalve dat er internationale omgangsregelingen met je kind bestaan en als je er niet uitraakt met je ex, een rechter die kan opleggen.

Het is natuurlijk een zeer drastische beslissing die consequenties zal hebben voor alle mensen rondom jou. In ieder geval moet je er zeer uitvoering mee overleggen met je ex en alle mogelijkheden afwegen. Zeker niet zomaar met je kind vertrekken want zoiets kan in je gezicht ontploffen (rechter die hoofdverblijf van het kind bij je ex plaatst)

Klassiek is dat het kind bv. bij één ouder blijft en tijdens alle (of zoveel mogelijk) schoolvakanties bij de andere ouder gaat. Uiteindelijk is Turkije niet zo ver vliegen dus dat is best haalbaar met een kindje.

Succes met je keuze

altijd handig een advocate op wereld wijzer :wink:

Hoi Wendy

De meest lastige beslissing voor een moeder :slight_smile: ik weet het want ik heb hem onlangs genomen ik ga je later even in een pb uitleg geven over mijn situatie maar wilde hier ook nog even algemeen reageren.

Het is wel zo dat hoe jonger de kinderen hoe beter ze aan een nieuwe situatie wennen. JAZEKER mijn zoontje mist zijn opa & oma maar als die dan komen is het 1 groot feest we kijken nu weer uit om in december naar Nederland te gaan voor twee weken. De andere kant is wel dat we een gezamelijk gezin zijn met twee kinderen wat nu samen leeft waar we allemaal een hoop vreugde van ondervinden en wat heel erg dierbaar is en ook heel erg belangrijk voor de kinderen. Ik heb goed contact met een aantal vriendinnen via het internet dus dat is heel goed te doen. Mijn zoontje zit sinds 1 maand op een school/creche (turks) en doet het daar heel erg goed de eerste week was DRAMA en nu gaat hij er met heel veel plezier naar toe. Hij is al bijna drie talig aangezien wij engels met elkaar spreken. We hebben ook nog een dochtertje van 5 maanden en voor haar hoop ik hetzelfde :slight_smile: