(origineel bericht op be-more.nl)
Tripje naar Drakensbergen
Lieve allemaal!
Hopelijk heb ik met deze blog minder problemen dan met de vorige. Afgelopen weekend ben ik met Sietske, Geke en Jenny naar de Drakensbergen en Lesotho geweest. Vrijdag zouden we om 11.15 opgehaald worden, maar ja afrikaanse tijd natuurlijk. Dus om 12.00 uur werden we opgehaald. We moesten eerst nog wat mensen van andere projecten ophalen. Toen dat gebeurd was gingen we op weg. Maar na ongeveer een uur werden we gebeld of de mensen van Bobbie Bear ook mee waren en dat was niet zo, dus moesten we dat hele stuk terug om 4 mensen daar op te pikken. Eigenlijk was er een stoel te weinig waar dat was met 2 mensen voorin opgelost. Uiteindelijk kwamen we na 3,5 uur dan aan bij de Sani Lodge, aan de voet van de Sani Pass naar Lesotho. Daar sliepen we die nacht. De volgende ochtend vertrokken we om 9.00 uur. We gingen in twee jeeps. Onze gids was een gezellige man die erg van grapjes hield. We reden door hele mooie landschappen op hobbelweggetjes naar de grens. Daar kregen we een stempel, toen waren we in niemandsland! 8 km hele mooie natuur! En aan het eind een heel stuk met allemaal haarspeldbochten stijl omhoog. Alle bochten hadden volgens de gids een naam, Whiskey-corner (om moed in te drinken), reverse-corner (moet je altijd in de achteruit), etc. Bovenaan was de hoogste pub van Africa waar we op de terugweg nog heen zouden gaan. Toen kwamen we bij de grens van Lesotho. Weer een stempel gehaald en wat fotos gemaakt van de mensen. De mensen in Lesotho dragen namelijk hele aparte kleding, zie foto’s. Er leven voornamelijk herders en die zijn goed gekleed tegen de kou met laarzen, muts en deken. In Lesotho was het duidelijk kouder omdat het zo hoog ligt en het landschap werd ook anders, geen bomen meer. We reden verder en kwamen bij wat wegopbrekingen. Onze gids zei dat het Chinezen waren en dat hij een hekel aan ze had omdat hij wel een 3 uur had moeten wachten omdat ze iets gingen opblazen ofzo. Dus hij hoopte dat we er nu gewoon langskonden en dat lukte gelukkig. Uiteindelijk hadden we een lunch op een soort open plek met rotsen naast de weg. En ’s middags ergens kwamen we aan bij onze slaapplaats. Er waren 2 huisjes, 1 met bedden en een met matrassen waar we met z’n 14-en moesten slapen. Er was geen elektriciteit en stromend water. Je gaat echt terug in de tijd als je ziet hoe de mensen daar leven. Net een prehistorisch museum ofzo. De wc waren een gat in de grond maar dan wel met een constructie met een wcbril erop dus dat was wel prima. Nadat iedereen een slaapplaats gevonden had ging een deel van de groep paardrijden en de andere helft ging naar een dorpje. Ik ging toen naar het dorpje. We moesten een berg op wandelen en kwamen vervolgens bij wat huisjes. In een van de huisjes kregen we te zien hoe ze meel maken en dat mochten we ook zelf proberen. Vervolgens lieten ze ons nog een aantal traditionele dansen zien. Toen was het tijd om terug te gaan. Aan het eind van de middag kwamen dezelfde vrouwen nog meer dansen voor de hele groep. ’s Avonds regende het heel hard en ben ik vroeg gaan slapen. De volgende ochtend kregen we zelfgebakken brood als ontbijt, erg lekker! Daarna gingen de groepen weer apart. Ik ging nu dus paardrijden. Ik had dat nog nooit gedaan dus ik vond het best eng om in de bergen te gaan rijden, maar ik heb het toch gedaan! Ik had wel een beetje een eigenwijs paard dat elke keer een andere route liep dan de rest van de paarden, maar het was uiteindelijk wel een hele mooie rit! De dagen er na leverde dat wel spierpijn op! Toen we terug waren bij onze slaapplaats gingen we naar de plaatselijke medicijnvrouw. Ze deed een dans voor ons. Ze kwam van de leeuwenstam en ze voorspelde ook de toekomst. Dus heeft ze in een persoonlijke sessie ook onze toekomst nog voorspeld als we dat wilden. Natuurlijk kreeg iedereen een geweldige toekomst. Hierna liepen we weer terug voor de lunch. Na de lunch was het tijd om weer terug te rijden want we hadden nog een lange reis voor de boeg. Gelukkig waren de chinezen nog niet begonnen met dingen opblazen en konden we doorrijden. Toen we bijna bij de grens waren werd het ineens heel mistig. Bij de grens was natuurlijk weer ‘the highest pub of Africa’ en daar gingen we naartoe. Na een lekkere beker warme chocolademelk gedronken te hebben en onze namen op de muur geschreven te hebben gingen we weer verder. Sanipass weer af, jammer genoeg konden we door de mist het uitzicht niet zien. Uiteindelijk waren we rond 17.00 uur weer terug in de SaniLodge waar we opgehaald zouden worden door hetzelfde busje als we heen mee waren gekomen. Rond 18 uur hebben we onze regiocoordinator gebeld en kwamen we erachter dat hij in de file stond. Rond 19.15 was hij er dan eindelijk en gingen we naar huis. Rond 23.15 uur waren we weer op Palm Tree terug. Dat werd een korte nacht! Maandag was het weer tijd om J les te geven, want na 3 weken daycare sta ik weer op homeschooling! ’s Ochtends ging het heel goed, maar aan het eind van het middagdeel begon hij toch weer moeilijk te doen. Ik heb hem gewoon laten zitten tot hij gedaan had wat hij moest doen. Dinsdag voelde ik me niet lekker maar ben ik toch aan het werk gegaan, omdat het erger werd ben ik rond 11 uur weer op bed gaan liggen en daar heb ik woensdag ook nog ziek doorgebracht. Bah wat is ziek zijn vervelend. Vandaag ben ik nog steeds ziek, hopelijk wordt het snel beter! Nog maar een paar weken en dan ga ik hier al weg, dat wil ik niet ziek doorbrengen! Vandaag is trouwens een nationale feestdag ’ Human Rights Day’ en alle kids zijn vrij en morgen ook. Nou dit was het weer voor nu.
Knuffel vanuit ZA!!!