Kijk, wanneer je zelf twijfelt aan je eigen treinreisverhaal?
Dus komen we in gesprek (bijna 1,5 uur van de 2 uur durende rit).
*Gezellig , foto’ s gemaakt , weigerde om samen met hun op de foto , van huis uit ben ik een verlegen man (ha ha ha ha ). *
*Ze vragen bijna alles over wat ik doe , gezin , of ik kinderen heb etc. *
1 van die dames is ook werkzaam bij PJKA , ze vond jammer dat ik van Pariaman(de eindpunt) gelijk naar Bukittinggi gaat.
*Anders kan ik met haar mee om info’ s etc te verzamelen , ze ken wel iemand (orang dalam) van de inner circle. *
Als je vriendelijk ben , de taal spreekt , hun adat kent , kan sommige gesloten deuren geruisloos geopen worden.
Info’s verzamelen met een vrouw die je net ontmoet hebt?
Veel Indonesische vrouwen van goeden kaste doen zoiets niet.
Ja, andere die willen wel info verzamelen over (met) een man met geld uit het Westen.
Daarvoor hoef je hun taal niet te spreken, of hun adat te kennen.
Zij houden zeker al hun deuren voor je open, en zelfs die van hun kamar tidur.
Info? waarover? Je komt als een toerist en je gaat als een toerist, zonder er weer terug te komen.
Wanneer je daar een week of wat zou blijven, en de intentie hebt om daarover een website te beginnen, kan ik me daarbij wel iets voorstellen.
Maar gezien jouw verhaal over massages door jonge vrouwen in koloniale gebouwen
twijfel ik wel heel erg over de kwaliteit en aard van de door jou gevraagd info.
Jouw verhaal is daar hoe dan ook het schriftelijk bewijs van.