(origineel bericht op be-more.nl)
Tot slot…
Op het moment van schrijven zit ik alweer veilig in Nederland thuis voor de computer. In mijn hoofd ben ik echter nog regelmatig terug in Uganda, denkend aan alle mooie, ontroerende, bijzondere en ook bizarre gebeurtenissen van de afgelopen weken. Terug in Nederland maak je eigenlijk pas echt de vergelijking tussen beide landen en realiseer ik me dat het contrast werkelijk héél groot is! Nederland heeft eigenlijk alles wat ik me kan wensen, maar wat kunnen de sfeer en het straatbeeld hier toch enorm saai zijn op een gemiddelde doordeweekse dag zeg 
Uganda kent daarentegen vele problemen, maar is naar mijn mening ook een zeer kleurrijk en levendig land met grote potenties. De groei ervan is echter wel afhankelijk van enkele belangrijke factoren, waarvan politieke stabiliteit en veiligheid zeer zwaar wegen.
Over dat laatste maak ik me wel zorgen sinds de bloedige aanslag in de shopping mall in Nairobi, Kenya dat grenst aan Uganda. De samenleving in Uganda kan erg hard zijn, maar toch merk je dat de mensen overwegend vriendelijk en vooral vredelievend zijn. Ze gaan conflicten bij voorkeur uit de weg en kennen het bloedige verleden van hun land dat ze liever ver achter zich laten. Aan de andere kant kom je (vooral als toerist) in 4 weken tijd toch aardig veel gewapende politieagenten, militairen en bewakers tegen. Daarbij las ik in de krant dat leraren, die moeten rondkomen van een schamele €90 p/m, geen loonsverhoging krijgen. Als reden werd opgegeven dat het geld volgens de regering harder nodig is voor o.a. defensie. Waar of niet, het is in ieder geval geen goed teken. Het verleden leert helaas ook dat een opstand of aanslag in Uganda ook hier altijd nog op de loer ligt.
Graag zou ik hier nu ook enthousiast een opsomming geven van alle werkzaamheden en gebeurtenissen van mijn laatste 2 weken in Uganda. Echter leert de ervaring dat ik niet heel bondig schrijf en zie ik dat mijn reisgenoten al hele mooie verhalen hebben gepost. Wat overigens op mij (en wellicht ons allemaal) de meeste indruk heeft gemaakt is de street-outreach die wij ‘s avonds onder leiding van locale vrijwilliger Alon hebben gemaakt. Dat was het moment dat we ‘onze’ City Boys in hun werkelijke wereld zagen op een plek waar je geen enkel kind wenst rond te zwerven. Dit was ook het moment dat ik me pas echt realiseerde hoe belangrijk het werk van FOHO is in deze wijk. Hoewel de kids ons zeer enthousiast en trots rondleidde in hun leefwereld, ga je op zo’n moment pas écht nadenken over de toekomst van deze kids. Ik kan je vertellen dat mijn beeld daarvan er absoluut niet rooskleuriger op werd. Wel versterkte het mijn geloof en vertrouwen in het plan van FOHO om deze kids een slaapplek aan te bieden en weg te houden van dit soort plekken d.m.v. het Hostel. Ik ben FOHO dan ook zeer dankbaar voor het werk dat zij met behulp van Be More hier doen en blij dat ik hiervan een onderdeel heb kunnen uitmaken!
Voor een nauwkeuriger verslag van deze street-outreach verwijs ik jullie graag door naar het blog van mijn neefje Jos Schutte en reisgenoot Jelle Oomen, zie hiervoor:
<a rel=“external” href=“http://josschutte.be-more.nl/message/8/nyendo-by-night”>http://josschutte.be-more.nl/message/8/nyendo-by-night</a>
<a rel=“external” href=“http://jelleoomen.be-more.nl/message/7/wat-een-ervaring%252c-wat-een-contrast%2521”>http://jelleoomen.be-more.nl/message/7/wat-een-ervaring%252c-wat-een-contrast%2521</a>
Verder ben ik er van overtuigd dat mijn foto’s de rest van mijn verhaal zullen vertellen, zie hiervoor:
<a rel=“external” href=“https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10200770052715650.1073741831.1292637005&type=1&l=561c5dd587”>https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10200770052715650.1073741831.1292637005&type=1&l=561c5dd587</a>
Tot slot wil ik iedereen, zowel vanuit Uganda als Nederland, onwijs bedanken voor alle leuke reacties, steun en gezelligheid de afgelopen weken!