Naar aanleiding van alle tips die ik van jullie heb mogen ontvangen (hartelijk dank daarvoor!!) heb ik een reisschema opgesteld voor onze eerste kennismaking met Tibet. Ik zou het leuk vinden om jullie reactie te horen. Is het een goed schema?
dag 1: Beijing, op trein stappen
dag 2: in trein
dag 3: 's avonds laat aankomst Lhasa
dag 4: Potala Paleis en Sera Klooster
dag 5: Drepung Klooster, Norbulingka Paleis en Jokhang Tempel
dag 6: Ganden klooster
dag 7: Vrij in Lhasa
dag 8: Trein
dag 9: trein
dag 10: Aankomen in Beijing
Nu weet ik niet hoelang je in de trein al op hoogte zit, maar ik zou persoonlijk niet op de tweede dag al naar het Potala Palace gaan. Dit trappen zijn echt slopend op die hoogte! Wil je het paleis trouwens 's ochtends of 's middags doen? 's Middags kan de zon (in de zomer) heel fel zijn, maar het schijnt dan we rustiger te zijn zodat je beter rond kan kijken.
Jokhang tempel moet je 's ochtends doen, die gaat vroeg in de middag dicht. Ik heb tijdens mijn bezoek aan Lhasa alleen Jokhang en Drepung bezocht, en ik vraag me af of het niet te druk is als je Norbulinka ook die dag doet. (Norbulinka ben ik niet geweest.) Misschien kun je Norbulinka naar je vrije dag verplaatsen? En misschien kun je je verblijf in Lhasa beter BEGINNEN met een vrije dag, zodat je beter kan acclimatiseren?
In de Lonely Planet staat een leuke stadswandeling van Lhasa, die zou ik kopieren en meenemen. De LP is overigens verboden in Tibet, en wanneer je vliegt vanuit Nepal wordt daar heel streng op gecontrolleerd. Geen idee hoe goed de controle vanuit China is, maar het is wel iets om rekening mee te houden.
De eerste dag in Lhasa kun je waarschijnlijk weinig doen. Ik zou voor die dag alleen plannen om wat rond te slenteren bij de Jokhang.
Toen ik er een paar jaar geleden was, wilde ik de eerste dag (na een nacht slapen in Lhasa) ook meteen van alles doen, maar ik had er totaal geen energie voor. Ik ben weer terug naar mijn hotelkamer gegaan en heb de hele ochtend geslapen. 's Middags rustig aan gedaan en rondgeslenterd. De 2e dag ging beter.
Bedankt voor de tips. Ik ga het omgooien. Dat is misschien idd wat beter. Ik dacht dat we door de treinreis wel gewend zouden zijn aan de hoogte, maar dat valt dus misschien wel tegen.
Weten jullie of op 1 mei in Tibet ook alles plat ligt ivm met de feestdag?
ik DENK (maar weet het niet zeker) dat alle banken en overheidsgebouwen dicht zullen zijn, en dat de rest (wat niet gecontrolleerd wordt door de Chinezen) wel open is.
vraag het voor de zekerheid gewoon na bij het bureau waar je de trip boekt, die zouden het moeten weten
Ga je rond 1 mei? Het is dan druk met Chinezen in Lhasa. Ik was er ook rond 1 mei. Bij Potala stonden lange rijen Chinese toeristen. Je moest een dag vantevoren een kaartje halen voor de dag erna.
Je zult vrijwel zeker last hebben van hoogteziekte verschijnselen. Hoogteziekte heeft vele gradaties en een lijst aan symptomen. Vrijwel iedereen zal (als je niet langzaam gestegen bent) bij aankomst in Lhasa last hebben van kortademigheid, lusteloosheid, hoofdpijn. Dat is allemaal normaal. Als het goed is, neemt het af na een dag of 2. Sommige mensen hebben het erger en kunnen moeilijk slapen (wakker schrikken snakkend naar adem) of hebben geen trek om te eten. Overal het algemeen geldt, weinig symptomen in lichte mate: OK. Veel symptomen: reden tot zorg. Maar ik neem aan dat je hier ook over gelezen hebt in reisgidsen e.d.
Bedankt voor de tips. Als het goed is en we kunnen het zo organiseren nemen we op 1 mei de trein terug naar Beijing. Ik hoop dat het de week daarvoor nog een beetje rustig is in Lhasa… Wat denk jij? We zitten een beetje vast aan die data, omdat we de reis combineren met een afspraak in Beijing die al vast staat op 5 mei.
Ik heb inderdaad gelezen over hoogteziekte en moet zeggen dat ik het onvoorspelbare karakter best een beetje eng vind. ik vind het geen enkel probleem om een paar dagen hoofdpijn te hebben of me wat gammel te voelen. Dat hoort er gewoon bij, maar ik las ook verhalen van mensen die half dood met het schuim in de mond zijn afgevoerd naar het ziekenhuis. Erg heftig! Ik hoop dat het ons niet zal overkomen. Jong en gezond zijn is geen garantie dat je geen hoogteziekte krijgt iig, heb ik begrepen. Ik denk er toch over om tzt langs de huisarts te gaan om medicatie te vragen ter preventie… of maak ik me nou zorgen om niks? Misschien heb ik me wel bang laten maken door al die verhalen hoor. Vanmiddag dacht ik even, nou ik ga gewoon helemaal niet maar dan denk ik, zoveel mensen zijn me voor gegaan, we hebben heel veel gereisd en op zoveel gekke plekken geweest, dan zal ik dit ook wel overleven. Was jij niet bang om erg ziek te worden?
We hebben trouwens de rustdag op de eerste dag ingepland nu.
Ik was 30 april tot 3 mei (2005) in Lhasa en toen was het dus goed druk met Chinezen. Ik begreep dat de meeste Chinezen rond 1 mei een week (of meer) vrij hebben en dat dit de belangrijkste vakantie van het jaar is.
Ik zou me absoluut niet laten afschrikken voor hoogteziekte(verschijnselen). Zoals je zei, er zijn al zoveel mensen naar die hoogte geweest. Je moet je alleen goed informeren over de symptomen, goed naar je lichaam luisteren als je er bent, de tekenen herkennen en niet negeren. Een van de belangrijke voorzorgsmaatregelen is veel water drinken. En rustig aan doen, zeker als je merkt dat je last van de hoogte hebt. Ik was er vantevoren niet bang voor, maar ik ben niet zo snel afgeschrikt. Ik zorg wel dat ik goed op de hoogte ben voor ik vertrek.
Dan heb je nog een middel als Diamox. Ik neem dat eigenlijk nooit, tenzij ik ineens acute last krijg van hoogte waardoor ik niet kan slapen bijvoorbeeld. Ik vind het nadeel van Diamox (zoals ik het begrijp) dat het je lichaam niet stimuleert om te acclimatiseren, maar dit juist tegenhoudt. Diamox versnelt je ademhaling, waardoor je meer zuurstof binnen krijgt en minder last krijgt van de hoogte. Maar je lichaam moet meer rode bloedlichaampjes aanmaken zodat het bloed beter (meer) zuurstof opneemt. Dat is het acclimatiseren. Als je geacclimatiseerd bent, hoef je niet meer te hijgen of snel te ademen om voldoende zuurstof binnen te krijgen (in je bloed opgenomen te krijgen). Met Diamox past je lichaam zich niet aan. Het bestrijdt wel de symptomen, maar je bent niet geacclimatiseerd. Daarom neem ik het alleen in noodgevallen of om erg veel ongemak (tijdelijk) te onderdrukken. Zo ook met paracetamol of andere pijnstillers, prima om een keer 's avonds te nemen als je wat hoofdpijn hebt door de hoogte, maar je moet het niet in de plaats van acclimatiseren doen. Je moet niet alleen maar pijnstillers slikken en niks doen om te acclimatiseren. Dat is vragen om problemen. Dan kun je inderdaad met schuim op de mond afgevoerd moeten worden of iets dergelijks (of erger!). Het is vooral een geval van gezond verstand en weten wat hoogteziekte inhoudt.
Bedankt voor de uitgebreide uitleg en de geruststelling! Als je zo naar ons programma kijkt en daarbij rekening houdt dat de eerste dag de rustdag wordt, is dit dan de toen tijdens het acclimatiseren denk je?
Kan je diamox trouwens ook gemakkelijk in lhasa krijgen mochten we echt veel last krijgen? Ik ben nog nooit zo hoog geweest, maar helemaal zeker weet ik het niet. Niet overal staat een hoogtepaaltje bij ik geloof dat 3000 meter volgens mij het hoogste is geweest in Nepal en Peru. Toen had ik helemaal nergens last van.
haha ik heb me nog nooit zo goed voorbereid op een reis als dit keer Het lijkt me wel een prachtige ervaring.
Ja 3600 meter. Het klinkt voor mij ook niet erg hoog, maar ik hoorde allemaal vreselijke verhalen. Mijn ouders zijn een maandje geleden ook op die hoogte geweest en zeiden ook dat het een eitje was, maar ik schrok gewoon heel erg van allemaal hele erge verhalen op internet
zuurstof helpt goed toch? dat geven ze ook in de trein. Heb je dan veel minder last?
Doordat de luchtdruk lager is, is de zuurstofdruk lager. En zuurstof hebben we nodig om te overleven. Zuurstof uit een flesje KAN dus helpen.
Als je zoekt naar enge verhalen op Internet zul je ze altijd vinden. Als gezegd: doe rustig aan, luister naar je lichaam, drink veel - meer kan je niet doen.
Misschien interessant, ik las net een amerikaans artikel waarin werd uitgelegd dat het door de toegevoegde zuurstof in de trein lijkt alsof je op 1200 meter lager zit. Scheelt toch veel!
Door die extra zuurstof in de trein word je dus kunstmatig op 1200m gehouden. Fijn voor tijdens de treinreis, maar daar heb je dus niks aan om te acclimatiseren. Je zult de hoogte in Lhasa net zo ervaren als wanneer je erheen vliegt.
Correctie: ik lees nu dat je schreef “1200 m lager”, dus dat is dan 2400 m. Verder geldt hetzelfde, je bent dan niet geacclimatiseerd.
Ja dat klopt, maar de trein gaat ook over stukken van meer dan 5000 meter hoogte en alleen dan wordt de zuurstof ingespoten heb ik begrepen. Dus dan zit je gevoelsmatig op 3800 meter. Dan zou de acclimatisatie wel beginnen denk ik? Op de lagere stukken acclimatiseer je in principe ook, omdat er dan geen extra zuurstof wordt ingepompt. Verder krijg je wel prive een zuurstofvoorziening voor het geval dat. Hier staat nog wat meer over het traject en de hoogte: Qinghai–Tibet railway - Wikipedia
Ieder mens is anders. Deze feitjes van het net zijn leuk, maar geven geen garantie over hoe jij je voelt. Gewoon gaan, en ter plekke heel goed luisteren naar je lichaam!
Acclimatiseren is van wereldbelang…Ik ben afgelopen mei in Tibet geweest en mijn reisgenoot heeft zelf een dagje in het ziekenhuis gelegen om een energieboost te krijgen vanwege de hoogte.
Een tip, waarvoor je geen pillen hoeft in te nemen, is hoogtethee… Nu zal dit deels psychisch zijn, maar ik heb nergens last van gehad en de thee is nog lekker zoet ook. De thee kun je overal kopen, maar een goed adres in deze Dunya restaurant bij het YAK hotel (wordt gerund door een NL dus kan niet missen). Een doosje van tien zakjes kost hooguit 3 euro…
Maar let op dat je de eerste twee dagen rustig aan doet, en dus niet het Potala paleis gaat bekijken, want het doet echt iets met je lichaam.
Wij hebben een groepsreis geboekt aangezien Tibet alleen doorreizen niet echt mogelijk is… Maar was erg relaxed en toen mijn reisgenoot in het ziekenhuis kwam te liggen, was het ook wel lekker om meer mensen om je heen te hebben :-).
Wij zijn vanaf Kathmandu gevlogen naar Lhasa en via de weg weer terug naar Nepal… Een aanrader.
Geniet ervan en niet teveel in de bar van het Yakhotel meezingen met de NL barman
maar dan denk ik, zoveel mensen zijn me voor gegaan, we hebben heel veel gereisd en op zoveel gekke plekken geweest, dan zal ik dit ook wel overleven. Was jij niet bang om erg ziek te worden?
Maar Lhasa is ‘slechts’ 3600 meter…