Hoi!
Ik ben benieuwd of iemand ervaring heeft met de treinreis van Beijing naar Lhasa en vice versa. Is het een reis die ook qua uitzicht/landschap erg spectaculair is of is het meer een goedkoop alternatief voor vliegen?
Hoe is het eten aan boord en hoe zijn de slaapvertrekken? Is een softsleeper het geld waard of is een hardsleeper ook goed te doen? Is het veilig qua diefstal enzo?
Bedankt voor de info!
Ik heb van Beijing naar Xi’an per nachttrein gedaan
met een binnenlandse vlucht van Xi’an naar Xining
en van Xining naar Lhasa per hemeltrein (ik dacht 26 uur). Laatste is een prachtig treintraject!
Terug vanuit Lhasa per vliegtuig. In mijn geval naar Shangri-La, maar er zijn meer opties.
Een schitterend avontuur, maar ik weet niet of ik meer/langer per trein zou volhouden…
Tegenwoordig neem ik geen nachttreinen meer in China. Binnenlandse vluchten zijn uitstekend verzorgd en niet duur.
Houd er rekening mee dat je naar Tibet met een groep moet reizen (dus minimaal 2 + lokale gids + chauffeur) anders krijg je geen permit. Groepspermit en trip kun je vanuit veel meeste hostels laten regelen (o.a. Beijing, Chengdu en Xi’an). Blijf minstens een week in Tibet en eerst een paar dagen wennen aan de hoogte in Lhasa.
Hardsleeper vond ik prima, maar zou een volgende keer denk ik softsleeper kiezen voor iets mee privacy. Het liefste slaap ik bovenin bij de airco.
Koop op de stations noodelsoep, koekjes en water. Veel blijven drinken in de hemeltrein. Er zijn geen douches en veel Chinezen lijken in hun kleren te slapen. 't Gaat na verloop van tijd ontzettend stinken 
Het eten van de restauratiewagen is uitstekend. Vond het een beetje raar dat je per tafel bestelt, dus per vier personen. Wanneer je met 1, 2, 3 of 5 bent dan betaal je nog steeds 't bedrag voor 4. Chinese logica.
Ze komen ook door de trein met karretjes met maaltijden, fruit en snacks.
Nooit onveilig gevoeld. Iedereen zit in het zelfde schuitje/treintje.
Johan
heb jij geen last gehad van hoogteziekte? Heb je bepaalde voorzorgsmaatregelen getroffen, zoals diamox slikken?
Hoogteziekte is zo persoonsgebonden! Ik heb gedurende mijn hele verblijf in Tibet (12 dgn) last gehad van de hoogte. Ik had gelukkig geen hoofdpijn en ik was niet misselijk of duizelig, maar ik bleef maar dorst hebben (kon wel gewoon plassen) en was snel buiten adem. Dat terwijl ik gezond ben en een goede conditie heb.
Rokende en nooit sportende reisgenoot had ergens nergens last van! De rollen waren echt omgedraaid en ik kon hem totaal niet bijhouden…
Zodra ik onder de 3000/3500 meter kwam had ik nergens last meer van.
Het verschilt dus heel erg van persoon tot persoon, je kan er weinig over zeggen. Diamox is overigens in de lokale apotheek voor weinig te koop.
Ok! Vreemd dat het niet uitmaakt of je een goede conditie hebt. Ik wil mezelf geen echt sportvrouw noemen, maar ben wel jong en heb een paard, dus sport regelmatig… Had verwacht dat dat zou schelen.
Is het dan niet gevaarlijk om in de trein zo snel te stijgen? heb jij problemen gezien bij mensen?
Ik ben niet per trein naar Lhasa gereisd.
De vuistregel is dat je slaapplaats maximaal 500 meter boven je vorige slaapplaats moet liggen om de kans op hoogteziekte te verkleinen. En veel drinken. Maar goed, dit blijft slechts een vuistregel… Een vriendin van me is al een paar keer flauwgevallen op hoogtes boven de 4500, ook bij langzame stijging. Bij sommige mensen wil het gewoon niet.
Hoi!
500m per dag…maar dat gaat bij ons dus totaal niet lukken 
We gaan in 48 uur van Beijing naar Lhasa. Onderweg wordt er wel zuurstof in de trein gepompt, maar ik ben wel benieuwd of er nou veel mensen zijn die tijdens of na zo’n treinreis echt ziek worden.
In de trein merk je dat je minder snel gaat opstaan en meer rust nodig hebt. Bij ieder bed zit een aansluiting voor toevoeging van zuurstof.
Je merkt ook het gebrek aan zuurstof bij rondlopen in Lhasa. Of traplopen. Daarom kun je een bezoek aan het Potala beter een paar dagen uitstellen (vanwege het klimmen).
De eerste dagen in Lhasa heeft volgens mij iedereen wel in meer of mindere mate last van een beetje duizeligheid en probleempjes met keel en neus.
Ik kan me van Peru herinneren dat ik een bloedneus kreeg door iets te actief rond te lopen en later op die dag kon ik alleen nog maar zitten en had voor een paar uur alleen maar behoefte om niet te bewegen. Maar na een goede nachtrust alles weer ok.
Het helpt inderdaad om geleidelijk de hoogte te laten toenemen. Of onderweg in een stad rond 2500m te overnachten. Maar hoogteziekte is erg onvoorspelbaar. Mensen met de beste conditie kunnen er last van krijgen. Wanneer je per vliegtuig naar Lhasa gaat, dan vallen er vaak een aantal van de passagiers op het vliegveld al om…
Neem druivensuiker mee!
Johan