In september wil ik graag georganiseerd naar Tibet gaan. In China op het vliegtuig naar Tibet en dan verder reizen (per auto) naar Nepal. Ik ga daar voor de rest niet zelf klimmen en kom met auto trips niet boven de 5500 m uit. Het lijkt me werkelijk prachtig! Maar je leest overal waarschuwingen over hoogte ziekte wat natuurlijk heel vervelend is als je hiermee word geconfronteerd. Ik weet dat het kan ontstaan door lage zuurstofspanning (ijle lucht) bij verblijf op grote hoogte. Lhasa ligt op ongeveer 3600 m. Hoogteziekte treedt in het algemeen pas op boven de 2500 meter. De gevoeligheid voor hoogteziekte verschilt per individu. Er is een verschil tussen milde en ernstige verschijnselen.
Milde hoogteziekte: Deze treedt op enkele uren tot een dag na aankomst op grote hoogte. De verschijnselen bestaan uit kortademigheid, hoofdpijn, misselijkheid en algemeen onwelbevinden, een soort katerig gevoel. Behandeling bij milde hoogteziekte bestaat uit het niet verder stijgen en eventueel afdalen als de verschijnselen niet binnen enkele dagen verbeteren. Bij hoofdpijn kan men paracetamol gebruiken. Aanvullend kunnen medicijnen en zuurstof gegeven worden.
Ernstige hoogteziekte: Hierbij verergert de hoofdpijn, de kortademigheid verhevigt en treedt ook in rust op, met name 's nachts. Men kan zo sloom worden dat hulp nodig is bij eten en aankleden. Bij lopen ontstaat een dronkemansloop. Dit is een ernstige aandoening en kan zonder behandeling leiden tot vocht in de longen en hersenen (long- en hersenoedeem), coma en de dood. De behandeling van ernstige hoogteziekte bestaat uit het direct afdalen! Aanvullend kunnen medicijnen en zuurstof gegeven worden.
Laten we voorop stellen dat ik hoop dat ik er totaal niet mee te maken krijg. Maar door de waarschuwingen overal wil ik er toch graag iets meer over weten voor ik definitief boek. Nu is mijn vraag aan jullie: hebben mensen dit wel eens meegemaakt? Zelf of in een reisgezelschap? Hoe gaat reisleiding hier mee om en hebben jullie tips om dit te voorkomen? Ik ben geen hele ervaren reiziger dus ben benieuwd wat jullie hierover weten. Alvast bedankt!
Ik heb in Tibet (en andere hoge bestemmingen) zeker last van de hoogte gehad. Heel veel drinken, rustig aan doen, langzaam stijgen (max. 500 meter per nacht), luister goed naar je lichaam!
Eventueel kun je diamox en zuurstof meenemen.
Merk je dat het echt niet gaat, afdalen naar een lager punt.
Goede reisleiders zijn van de verschijnselen van hoogteziekte op de hoogte. Zij voelen echter niet wat jij voelt, geef het dus aan!!!
Je weet van te voren nooit of je last van de hoogte krijgt. De meeste mensen krijgen wat milde symptomen in de vorm van wat hoofdpijn en verminderde / geen eetlust. Ik krijg altijd wat last van doffe hoofdpijn (ik ben tot nu toe acht keer in Tibet geweest). Een enkeling krijgt er meer last van en een heel enkeling zo erg, dat hij of zij echt moet afdalen (heb ik nooit meegemaakt). Een goede opbouw van je Tibet-reis is erg belangrijk. Ik lees uit je verhaal dat je vanuit China naar Lhasa vliegt. Dat is prima. Je moet je lichaam dan de eerste dagen dan de gelegenheid geven om aan de hoogte te wennen. Dat betekent een aantal dagen in Lhasa blijven en het de eerste dagen wat rustig aan doen. Heel veel drinken en geen alcohol gebruiken in Tibet. Vraag aan je huisarts om het medicijn diamox. Dat helpt je lichaam sneller te laten acclimatiseren. Je kunt voordat je naar Lhasa vliegt al een diamox uit voorzorg nemen. Maar je kunt ook diamox nemen als je wat klachten krijgt in Lhasa. Combineer diamox bij hoofdpijn met ibuprofen. Mijn ervaring is, dat je je dan snel beter voelt. Je hoeft niet constant (dagelijks) diamox te slikken maar alleen als je klachten hebt. Zijn die over, dan stop je met diamox. Krijg je op een gegeven moment toch weer wat klachten, omdat je tijdens je reis in een hoger gelegen deel van Tibet komt, dan neem je weer een pilletje.
Ik had na de landing op Lhasa binnen een uur al last van de eerste verschijnselen. Wat hoofdpijn die in de loop van de dag alleen maar erger werd. Ik heb rustig aan gedaan, veel water gedronken, maar dat mocht niet baten. Ook flinke doses paracetamol hielpen niet. Later op de dag werd het alleen maar erger en ik liep echt als verdoofd op straat. 's Avonds ben ik uiteindelijk in slaap gevallen en de volgende ochtend was het een stuk minder. Ik had wel het idee dat ik helemaal geen conditie meer had (daar kom je achter wanneer je de trappen van het Potala paleis op gaat) maar ik heb geen last meer gehad, ook niet bij de passen op 5500 meter. Daar kreeg ik een beetje zeurende hoofdpijn maar die verdween dan ook al snel weer.
't Is eigenlijk niet te voorspellen of je er wel of niet vatbaar voor bent. Veel succes en vooral: plezier!
Hoi Tessa,
Veel plezier in Tibet in september. Geniet van je reis. Zelf plan ik in september ook weer in Tibet rond te reizen. Tibet is een prachtige en bijzondere bestemming.
Hallo Tessa,
Mijn eerste reizen naar Tibet waren groepsreizen met een Nederlandse reisorganisatie. Ik ga de laatste jaren twee keer per jaar op vakantie naar Tibet. Ik regel mijn reizen tegenwoordig met mijn (Tibetaanse) contacten in Tibet. Ik ga er als solo reiziger heen. Maar ook op deze manier moet ik mijn reis van te voren helemaal plannen, want anders krijg ik geen permit voor Tibet. Ik bepaal daarbij wel zelf wat ik in Tibet wil doen (hoelang, route etc,). Ik ben nog bezig met het plannen van mijn reis in september a.s. En dat wordt dan mijn 9e reis in Tibet. Heb er dus ook al heel veel gezien. Welke reis heb jij geboekt en bij welke reisorganisatie? Jij ook heel vel plezier met de voorbereidingen van je reis!
Wij zijn vanuit Chengdu in 45 uur met de trein naar Lhasa gereisd. We (mijn vriendin en ik) hebben last gehad van lichte verschijnselen zoals hoofdpijn en een beetje misselijkheid. We zijn beide erg fit en getraind.
We hebben geen tabletten gebruikt behalve paracetamol om de hoofdpijn te drukken. Ik denk dat langzaam stijgen belangrijk is en vooral goed op jezelf en medereizigers letten.