(origineel bericht op be-more.nl)
Time flies when you are having fun
Wat een gepaste titel, want wat vliegt de tijd toch akelig snel. Vier weken geleden stapte ik nog alleen op het vliegtuig en de eerste maand is nu al voorbij. Maar mensen, wat is en blijft het leven hier fantastisch. Elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde geniet ik. Ik schrijf de blog wederom nu al, aangezien ik een druk weekend voor de boeg heb, alhoewel druk… Zondag ga ik met Joost naar een trouwerij hier. Joy, de ‘Malawiaanse connectie tussen Be More en Malawi’, een fantastische vent gaat trouwen. Wij gaan hier naartoe en het gaat een groot gekkenhuis worden, heeft hij ons verteld. Ik verwacht niet dat de bruid in het wit gekleed is, want we zijn natuurlijk in het zwarte Afrika. Morgen hebben we tevens een voetbaltoernooi georganiseerd, dus het wordt een weekendje knallen.
Mensen komen en mensen gaan, maar de liefde voor Malawi zal altijd blijven bestaan. Helaas is onze Anne net vertrokken, erg jammer aangezien het zo’n ontzettend vrolijke meid is. Maar laten we hopen dat er weer mensen terugkomen die het gat, wat zij achtergelaten heeft, kunnen opvullen. Het zonnetje schijnt, het weekend is begonnen en het zwembad wacht op ons. Mijn visum is verlengd, dus ik ben nog steeds welkom in Malawi. Zomba is trouwens momenteel in rep en roer, de presidente is ‘in town’.
Ik zal even een korte terugblik geven op mijn vorige week. Afgelopen weekend zijn we met 13 mensen naar Cape Maclear, werkelijk een paradijs, gegaan. Je kunt dit enigszins met St. Tropez vergelijken, maar dan zonder al het toeristische gebeuren. We hebben liggen zonnen, gegeten, gedronken, de zonsondergang en opgang gekeken (oprecht schitterend), gesnorkeld en ik heb nog geskypt met mijn familie. Het snorkelen was schitterend, helder blauw water en vissen in alle kleuren van de regenboog. Ook heb ik op het strand geslapen met Steffi en Joost. We hebben de geweldige sterrenhemel aanschouwd en we hebben maar 2 uur kunnen slapen, aangezien het leven hier om 5 uur allang weer begonnen is. Jullie zullen denken, waarom op het strand? Omdat het kan en omdat sommige mensen, die ‘ziek’ geworden waren onze kamer enigszins onveilig gemaakt hadden.
Er is nog steeds oliecrisis, dus we hebben ook de zwarte markt gezien, oftewel een afgelegen straatje met een flinke oliebusiness. Joost en ik hebben al flink lopen brainstormen hoe we hier weer een mooie business kunnen starten, want het leven is zo mooi hier (ik werk ook nog wel hoorJ). In een minibusje met 21 mensen, terwijl er plaats is voor maximaal 14 man is ook een hele ervaring en JA ook hier is de politie corrupt. De chauffeur geeft de agenten gewoon een centje en vervolgens kunnen we probleemloos doorrijden.
Deze week is niet mijn meest productieve week tot nu toe geweest, maar het is ook niet zo dat we ons verveeld hebben. We hebben meerdere goede meetings gehad, waaronder eentje over het gebruik van een condoom. Hoe de mensen hierop reageren is werkelijk genieten, alsof ze weer kinderen van een jaartje of 12 zijn, die net in de puberteit zijn gekomen. Vorige week hebben we aan de jeugd in Henderson en Ngoma een voetbal en een bawo bord gegeven, op de voorwaarde dat ze met grote getale naar de volgende youth meetings zouden komen. Maar jullie voelen hem vast al aankomen, niets bleek minder waar. Zowel op maandag als op donderdag (beide ‘plaatsen’) waren er hooguit vijf youth-members en hebben we dus de meetings niet door laten gaan. Ze hebben er nu zelf voor gezorgd dat we de spullen weer in gaan nemen. Wel jammer dat dit zo moet gaan, maar TIA (This is Africa).
Dinsdag in de namiddag was het dan zover, Steven ging kaal. Steffi en Joost hebben mijn haar gemillimeterd (3 millimeter). Ik voel me nu nog meer verbonden met alle kortharige Malawianen. Ik krijg veel positieve reacties en een kale kop is in de familie Roerink geen uitzondering. Tevens voelt het heerlijk, alleen heb ik al wel meerdere keren mijn hoofd gestoten, maar ach ik moet en zal een echte sterke man zijn en worden als ik terugkom. Ik zie eruit alsof ik net uit de gevangenis ontsnapt ben, aangezien ik mijn baardje nog even laat staan, dus de kinderen durven nu al helemaal niet meer om geld te vragen.
Woensdag hebben we zeep, suiker en zout uitgedeeld in Mandala (weer een plaatsje). Een select groepje mensen uit de community was uitgenodigd om op deze distributie te komen. Fantastisch om te zien hoe blij je de mensen kan maken met zulk soort spullen. Het was weer een hele beleving.
Ook hebben we veel bij ons nieuwe office gewerkt en zijn we ook een keer om 4 uur ’s morgens opgestaan om een gat voor de toilet te graven. Zoals jullie op de foto’s kunnen zien (het heeft hoe luguber het ook klinkt de vorm van een graf). De Malawianen zijn krankzinnig sterk en ik als azungu zal toch nog veel moeten trainen wil ik deze jongens kunnen bijhouden.
Anne haar goodbye party was ook erg indrukwekkend, de speeches, de cadeautjes en de reacties. Het was een sublieme avond (Joost was ook bij LIYO gekomen en heeft met eigen ogen kunnen zien dat dit project HELEMAAL TE GEK IS.
Tevens ben ik nog met Irene naar Zomba gegaan en hebben we de kleinste straatjes en delen van het marktje afgelopen voor een aantal spullen, die uiteraard gehaald moesten worden. Ook ben ik nog alleen in de avond naar Zomba gegaan, maar als man is dit geen probleem. Voor mijn lieve broertje zal ik daarom nog even een citaat vermelden van zijn en ook mijn held Hans Teeuwen: Ik ben een man, blank, rijk, gezond, wat wil ik nog meer?
Ik ga genieten van dit weekend en mensen wat is het leven hier toch goed. Nogmaals time flies when you are having fun, maar ik heb nog vijf maanden te gaan dus mij zul je niet horen klagen.
Ti onana zanga’s
PS. Ik heb deze week contact gehad met wat maatjes en heb zelfs een uur met Tristan van Os gebeld, mooi om de mensen thuis weer even te spreken en toch te horen dat er weinig verandert, terwijl ik hier met de dag een ‘grotere’ jongen word, denk ik zelf dan.
PPS. Joost en ik gaan over 3 en 4 weken weer naar Cape Maclear (aangezien het fantastisch is en het mogelijk is, uiteindelijk kost het me niet veel meer dan een weekendje Pakachere)
PPPS. Pepijn, Colin, Axel en andere maatjes ik ben trots op jullie hoe het gaat met de studie. Blijf bikkelen en jullie kunnen het.
PPPPS. Martine blijf in jezelf geloven, ik heb alle vertrouwen in je en je bent een super meid en je kunt het!!!