(origineel bericht op be-more.nl)
29 Dagen gehad, nog 98 te gaan!
Wat vliegt de tijd hier toch! Deze week heeft in teken gestaan van het afscheid van een groep vrijwilligers, en natuurlijk ook van michelle en leonie, die mij en nina alleen achter hebben gelaten. Maar dit weekend komen yvonne en joyce aan en we zijn heel benieuwd naar ze!
Je merkt zo ook echt hoe goed je elkaar leert kennen als je een maand lang dag en nacht samen bent.
Afgelopen weekend hebben we een weekendje paradijs gehad, ofwel cape maclear. Omdat malawi helemaal niet touristisch is, was het er ook erg rustig en dus heerlijk te vertoeven. Ik sliep dit weekend knus met anne en kim in een 3 persoonsbed. Dit was ook echt een bed zo breed als ik nog nooit had gezien. En het lag heerlijk. Met de klamboe eromheen was het net een enorm hemelbed, alsof het een honeymoon suite was. Deze hutjes stonden ook recht achter het strand, waardoor je in bed de golven kon horen. 'savonds hadden we met heel de groep een barbeque op het strand, de maan stond helder boven ons, de kaarsjes stonden op tafel, de golven klonken heerlijk op de achtergrond, en in de verste verte waren geen andere mensen te horen. Paradijs toch?
's avonds zijn we nog wat gaan drinken in de gekko lounge, want het was feest, 11-11-11, en ja hoor ze hadden er red bull! Dus met een heerlijke wodka redbull in de hand zijn we de dansvloer op gegaan en daar de eerste paar uur niet af gekomen. Wat een heerlijke muziek, en de mensen hier dansen gewoon met je i.p.v. Tegen je aan:p. De volgende dag zijn we met zn alle op een boot gegaan en naar het eiland gevaren, hier hebben we gesnorkeld en het was prachtig. Er waren allemaal gekleurde vissen en ze bleven rustig om je heen zwemmen, ook kwamen ze aan je handen happen en konden we ze nsima voeren, zo zag je bijna geen water meer om je heen, alleen nog vissen. Hierna zijn we op de boot zeearenden gaan voeren. Wat een grote beesten zeg en wat prachtig hoe ze de vis komen vangen. Als afsluiter hebben we op de boot naar de zons ondergang gekeken.
Na savonds weer met zn alle gegeten te hebben, was het tijd voor het volgende feest. Marc had met de eigenaar/dj geregeld dat hij deze avond mocht draaien. En ja dan moet er natuurlijk ook een nederlandse hit tussendoor. Toen de dromendans door de speakers kwam, gingen de afrikanen gewoon helemaal los, wat heel grappig was om te zien. We hebben deze avond weer genoeg uurtjes op de dansvloer staan zweten.
Dit weekend was echt een en al genieten, ontspannen, zwemmen en heerlijk eten. Het is zeker niet de laatste keer geweest dat ik hier ben geweest!
Verder gaat alles hier zijn gangetje, deze week zijn nina en ik erg gaan kijken naar de doelen die afgelopen maand op zijn gesteld met de members van Chayof. Veel van hun doelen zijn doelen waar we niet in een maand tijd voor kunnen zorgen. Zo willen ze dat alle leraren van de nursery en standards een certificaat halen om les te geven. Hier gaat dus ook een training voor komen in samenwerking met andere projecten. Ze willen alle kinderen op de nursery te eten kunnen geven, daarom hebben we dus ook mais geplant vorige week. Een van de doelen trok ons heel erg aan om achteraan te gaan. Chayof wil graag een plaats hebben waar mensen zich kunnen laten testen op hiv/aids. Deze week gaan we ons dan ook verdiepen in wat er precies nodig is hiervoor, hoeveel een cursus kost om testen af te nemen en of er mensen zijn die dit een middag in de week willen doen. In de nursery zijn 2 kantoortjes, maar er wordt met 1 kantoor weinig gedaan, dus we willen kijken of we deze in kunnen richten tot test ruimte. Ook zullen we nog een meeting gaan hebben met de members om nog eens goed te bespreken of ze dit graag genoeg willen dat het ook door blijft gaan als we weer weg zijn. Dit is hier in afrika namelijk altijd nog maar de vraag. Genoeg dus om ons deze week mee bezig te houden.
Om de filmavondfoto nog even uit te leggen, het was woensdag, michelle en leonie vertrokken en het kwam met bakken uit de lucht en het onweerde als een gek. We hebben hier alleen nog maar meegemaakt dat het in de namiddag of avond begon te regenen, maar nu was het dus echt een trieste dag. Toen we ook nog met zn tweetjes over bleven, besloten we een huilfilmavond te houden. We zijn in Zomba gaan lunchen met een paar andere vrijwilligers, omdat er een paar meer naar huis zouden gaan dit weekend. Nina en ik hebben toen wat chocola en chips ingeslagen. Na het pannenkoeken eten hebben we de matrassen die nu over waren op de grond gelegd, kussen erop, chippies en chocola erbij, fanta en zakdoekjes en vervolgens hebben we heerlijk liggen huilen bij my sisters keeper. Wat een heerlijke avond hadden we, tot ik de schrik van mijn leven kreeg. We krijgen 'savonds altijd nachtwc’s (emmers) zodat we niet naar buiten hoeven tussen de beesten. Voor de film was ik al een keer op mijn emmertje geweest. En toen we naar bed zouden gaan, ging ik nog maar een keer. Ik voelde iets kriebelen over mijn bil en daarna over mijn been, ik dacht ik plas toch niet helemaal scheef over mijn been heen? Dus ik voel aan mijn been, heb ik ineens een mega kakkerlak in mijn hand. Ik gooi m weg, begin te schreeuwen en ren met mijn broek nog maar half omhoog de kamer in, waar nina me met een heel verbaasd gezicht aankeek. Deze kakkerlak heeft waarschijnlijk dus in mijn emmetje gezeten. Ik had echt een hartverzakking en heb heel de avond nog liggen kriebelen in bed.
Donderdag hebben we dan echt voor het eerst aan nsima moeten geloven. De nsima zelf was droog korrelig en melig, daarentegen was de saus waar je het in moest soppen was mega zout en slijmerig. Het was iets een mengsel van pompoenbladeren met rouw ei en heel veel zout. Bah bah bah. Nina nam eerst een stukje waarna haar gezicht helemaal vertrok, en toen ze het echt niet weg kreeg rende ze naar de prullebak om het uit te spugen. Hierna moest ik het nog gaan proeven, wat een vrijwel hetzelfde ritueel was, al kreeg ik het net doorgeslikt. We hebben maar eerlijk gezegd dat we het echt vies vonden en dat we heel dankbaar zijn dat ze zoveel lekker eten kan koken en dat we nooit nsima hoeven te eten.
Dit weekend is weer lekker rustig aan, gister zijn we weer uit geweest in zomba. We zijn er achter gekomen dat er een reden is waarom meer als 3 kwart hier mannen zijn. “normale” vrouwen gaan hier in malawi niet uit. Alle vrouwen die dus binnen stonden waren prostituees. Gelukkig komen hier al een langere tijd blanke mensen, dus weten ze wel dat wij dat niet zijn. Maar we gaan toch echt niet hier alleen met een stel meiden uit. Deze keer hadden we ook een stel members van een ander project van be more om ons heen die ons in de gate hielden en kwamen helpen als er weer wat lastige mannetjes waren. Verder hebben we een hele leuke avond gehad.
We zijn dit weekend ook aan het kijken wat we in onze twee tussen weken zullen gaan doen. Waarschijnlijk gaan we naar zambia of mozambique en vieren we oud en nieuw op cape maclear. Waar we dan om 12 uur het water in kunnen duiken.
Morgen gaan we kijken naar onze youth club die weer een voetbal wedstrijd hebben. Tot nu toe hebben ze alles gewonnen, dus dat gaat weer leuk worden.
Ik ben heel benieuwd naar de komende week. Het is toch wel vreemd, je bent je avontuur met een groep begonnen en nu zijn er een aantal weg en komen er weer nieuwe bij. Dit is ook wel weer heel leuk omdat je zo echt veel mensen leert kennen en iedereen is echt even leuk.
Nog een keer bedankt voor de leuke reacties! Ik vind het echt leuk om te horen ook hoe alles bij jullie gaat, volgens mij mis ik echt heel veel! En dat gaat alleen maar erger worden nu met de feestdagen.
Maar ik vermaak me altijd nog prima hoor!
Heel veel liefs en een hele dikke knuffel voor jullie allemaal!
xx