(origineel bericht op be-more.nl)
This is Africa
En alweer een week voorbij. Wat gaat de tijd toch weer snel. Afgelopen zondag zijn we ondanks het niet al te mooie weer, toch naar lake Nabugabo gegaan. Na een bodarit van ongeveer 40 minuten kwamen we aan op Sand Beach, maar veel Sand was er niet te zien. Heerlijk ons handdoekje uitgespreid en op het gras gelegen. Super mooie omgeving en heerlijk genoten van een keer iets anders dan Frikadellen. Hier met veel moeite een vis ontleed en gegeten, best lekker en voor herhaling vatbaar dacht ik . Totdat Tanja en ik er allebei ziek van zijn geworden. 's Avonds was er gelukkig weer internet bij Backpackers, dus hebben we ons nog prima vermaakt. Ook hebben we dit weekend een heerlijk stuk Cheddarkaas gehaald. Toch eens wat anders op de boterham dan jam of suiker.
De volgende dag was het zover, de nieuwe vrijwilligers zouden aankomen. Na heerlijk uitgeslapen te hebben, hebben we de groep opgewacht. De groep is heel anders dan de vorige groep en ik vind het heel erg wennen. Vanuit Masaka zijn we met Benon, projectleider, terug naar ons appartement gegaan. Allereerst ben ik met de drie nieuwe vrijwilligers Kyotera ingegaan, een aantal dingen laten zien, boodschappen gedaan en daarna nog even naar KMC. Om de vrijwilligers de Ugandese cultuur aan te leren, hebben we als avondeten gelijk een rolex laten proeven. Naar mijn mening weer een zeer geslaagde maaltijd!
De volgende dag zijn Tanja en ik weer naar KMC gegaan. Tijd om weer aan het werk te gaan. Vergeten, het is dinsdag, en dan is er overleg met al het personeel. Dus zijn we alle afdelingen gaan voorzien van wattenbollen, hebben we ok-kleding gestreken en vervolgens als echte verpleegkundige gewerkt op de mannenafdeling samen met Alex. Ik heb medicijnen uit mogen delen, geholpen met infuus prikken, intraveneuze medicatie gegeven en daarnaast genoten van geweldig patiëntencontact. Heerlijk om mijn echte beroep uit te mogen oefenen. We hebben echt een hele productieve dag gehad en ik heb er echt weer van genoten.
Ook woensdag heb ik weer gewerkt op de mannenafdeling samen met Alex. Toch fijn om langere tijd op dezelfde plek te staan, zodat je ook een beetje de mensen leert kennen en weet wat je kunt doen. Een man die al een tijdje op de afdeling ligt is overvallen en in elkaar geslagen. Hij had last van zijn kaak en is daarvoor naar de tandarts in Masaka gestuurd. Vandaag is hij teruggekomen daarvan en bleek dat hij zijn kaak gebroken had. Zijn kaken zijn aan elkaar gezet, waardoor hij zijn tanden niet meer van elkaar kon doen. Echt heel heftig om te zien. Net voordat ik naar huis wilde gaan, kwam er een jongen binnen met twee benen in het gips. Hij was een tijdje geleden geopereerd voor klompvoeten. Hij kwam naar het ziekenhuis omdat hij wonden aan de zijkant van zijn voeten had zitten. Zijn voeten waren van binnenuit helemaal aan het verrotten. Echt vies om te zien, maar geweldig om te mogen verzorgen. Makes me happy :).
's Avonds zijn we met z’n allen naar de supermarkt te gaan om te eten. Onze overbuurvrouw werkt hier en is altijd heel erg enthousiast. Het eten was ook echt mega lekker. Rijst met ei. Het stelt niet zoveel voor, maar alles nog steeds beter dan Matoke. Ook hebben we een free take away maaltijd meegekregen van rijst met vlees, ook zeer lekker. Wat een glimlach en een goededag al niet allemaal voor elkaar kan krijgen. 's Avonds met Tanja tot half 1 over Nederlands eten gepraat. Heerlijk, maar ik moet het helaas nog 11 weken missen.
Alweer de tweede helft van de week. Donderdag hebben Tanja en ik op the major theatre gestaan. Kanzime (Bernard) had voor ons een mooi klusje liggen, namelijk dozen uit de opslag daarheen brengen, uitzoeken en opruimen. Ontzettend veel kleren opgevouwen. Ook eindelijk Bernard een beetje beter leren kennen. Heel erg met hem gelachen, aangezien hij graag danst op mijn Nederlandse muziek en wij dan ook even mee moeten dansen. Ook geleerd dat ‘black is beautiful’. Hij kon me niet vertellen wat ‘white’ was. Nadat we hier klaar waren zijn we naar de minor theatre gegaan. Deze was de afgelopen 2 dagen gesloten in verband met werkzaamheden. Na de werkzaamheden mochten wij de rotzooi opruimen en de muren poetsen. Knalhard moeten werken, maar zoals altijd met muziek en veel lachen. 's Avonds weer lekker met Tanja gehangen en gelachen.
End of the week, tijd om naar een ander publiek ziekenhuis te gaan, Kalisizo hospital. Hier aangekomen werd er van ons verwacht dat we aan het werk zouden gaan, maar dit was niet helemaal zo naar ons gecommuniceerd vanuit ons project. Dus hebben we een rondleiding gehad en gaan we misschien één deze weken nog een keer terug om te werken. Het is net iets groter en drukker dan het prive ziekenhuis waar ik nu werk, maar nog lang niet zo erg dat mensen op de grond moeten liggen of in de gangen. Er wordt hier redelijk menswaardig met de mensen omgegaan. Ook hebben we bij de tandarts in Kalisizo hospital gezien hoe een kies getrokken werd. Dit werd wel een beetje ruw gedaan, waardoor ik ineens de tandarts een stuk minder leuk vind. Na de rondleiding zijn we met z’n 5en naar Masaka gegaan, hebben Tanja en ik lekker Chapatti crisps met guacemole en sambusa gegeten. MJAMM!! Daarna heeft William ons weer teruggebracht naar Kyotera, hebben we onze kleren van de wasvrouw teruggekregen en heb ik nog even mijn gezicht laten zien op KMC. Heerlijk als ze je beter leren kennen, en je zelfs missen.
Dit weekend blijven Tanja en ik lekker in Kyotera. Vandaag zijn we naar het ziekenhuis geweest. Eerst heerlijk rustig aan gedaan, want daar is het weekend voor. Daarna naar het ziekenhuis geweest, maar het was niet zo heel erg druk. Toch wat dingetjes kunnen doen. Op dit moment ligt er in het ziekenhuis een kindje waarbij de milt op scheuren staat. Deze jongen is al begin van de week opgenomen en heeft hij bloedtransfusies gekregen. Op dit moment ligt hij op sterven, omdat ze zijn milt er niet uit halen. Waarom niet? Goede vraag, de chirurg komt vandaag niet langs, maar morgen pas, en waarom ze het in het begin van de week niet hebben gedaan, God mag het weten. Heel heftig om dit te zien en mee te maken. Al heb ik ervaring met stervende kinderen op oncologie, dit is toch weer even totaal iets anders. This is Africa.
Daarna naar huis om boodschappen te doen voor vanavond. We hadden Alex beloofd hem een homemade rolex te geven, dus hebben we die voor hem gemaakt. En mensen, als ik in Nederland ben, dan moeten jullie echt mijn rolex komen proeven, want die is Lekker. Vanavond ook nog guacemole maken! Hopen dat dat ook zo een succes is.
Lieve dikke kus vanuit Afrika!