(origineel bericht op be-more.nl)
Living the great life in Africa
<strong> </strong>De tweede maand is al weer in volle gang dus hoog tijd voor een update!
Dinsdag 9 november zijn we gestart met het eerste thema uit onze opgezette activiteitenmap: ‘my body’. We hadden gezorgd voor werkbladen waarop de kinderen de stipjes moesten overtrekken om een figuur te tekenen. Ze zijn hierdoor meteen bezig met hun motoriek en leren de vormen goed kennen. Ook moesten ze hun eigen hand overtrekken en inkleuren. De meeste kinderen waren hier wel enthousiast voor te krijgen en ging het ook best goed bij. Leuk om te zien dat datgene wat je samen hebt bedacht ook in de praktijk werkt. 's Middags zijn we samen met Don naar Durban gereden om de drie nieuwe vrijwilligers op te halen. Gek dat het nog maar een maand geleden is dat ik uit het hostel werd opgehaald. Ik voel me hier nu zo thuis en alles voelt ook eigenlijk heel vertrouwd.
De nieuwe vrijwilligers zijn twee collega’s van elkaar, Miriam en Sandra, en een jongen Jelle. Met hen hebben we eerst de wekelijkse boodschappen gedaan in Durban om vervolgens door te rijden naar het project.
Thuis aangekomen hebben we een rondje over het project gelopen en al zoveel als mogelijk proberen uit te leggen. Ook kwamen de eerste kinderen al nieuwsgierig om de hoek kijken wie er waren. Vooral de meiden vonden het feit dat er een jongen bij was (voor de eerste keer op het project) een zeer interessant feit! Op een gegeven moment waren bijna alle kinderen op het grasveld te vinden en deden de grootste moeite om indruk op de nieuwe mlungu (blanken) te maken. 's Avonds een nieuwe maand met z’n allen ingewijd door wijntjes te drinken.
Op woensdag kan er sinds anderhalve week eindelijk weer een normale ‘farm-dag’ worden gedraaid in de zin van: daycare, middag- en avondhuiswerkklas. Je merkt dat de daycare kinderen zich al weer vrij snel weten te hechten aan de nieuwe vrijwilligers, dus dat is fijn om te zien. Het is al moeilijk genoeg dat er steeds maar weer mensen komen en gaan. 's Middags kunnen spelen met een aantal nieuw gekochte spullen van het sponsorgeld. Geweldig om te zien dat ze helemaal blij worden van een grote doos blokken en meteen beginnen met bouwen.
Met de huiswerkklassen zit gelukkig iedereen er ondanks de vakantie weer vrij snel in en kunnen we weer verder de Engelse taal en het rekenen.
Als we 's avonds de daycare verlaten zien we ineens de auto van Jody vaststaan in een grote plas met modder. Even getwijfeld om snel de andere kant op te kijken en door te lopen, maar we hebben toch maar onze aardige kant laten zien. Er zat niets anders op dan in de grote modderpoel te stappen om de auto eruit te duwen. Ik had een aardig goed stuk uitgekozen om te staan maar Margot stond al tot over haar enkels in de modder. Terwijl Jody het gaspedaal induwt en het wiel begint te draaien, komt er één grote modderstroom richting Miriam. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ze echt van top tot teen onder de modder zat. Wat heb ik hard gelachen zeg, goede inwijding in het leven van the Farm dacht ik zo…
Zowel donderdag als vrijdagochtend zijn Margot en ik druk bezig geweest met het activiteitenboek. De eerste acht thema’s (dus acht maanden) zijn afgerond. Verder was het vooral een week met het ‘inwerken’ van de drie nieuwe vrijwilligers op het project. De eerste paar keer hebben ze vooral gekeken bij de huiswerkklassen als wij de les gaven, maar hier kom je al vrij snel in. Ook bij de daycare was iedereen gelukkig vrij snel gewend en kunnen we mooi door met waar we gebleven waren. Dit project is toch een kwestie van gewoon doen en kijken of datgene wat je probeert werkt of hoe het nog beter kan. Door samen een structuur te vinden die werkt en deze voort te zetten komt er ook voor de kinderen een vaste lijn in.
Voor het weekend hadden we een hostel geboekt voor twee nachten bij Ushaka, de boulevard aan het strand van Durban waar we al eerder een dagje heen waren geweest. Jody heeft ons hier in 't bakkie naar toegebracht. Vrijdagavond zijn we lekker met z’n vijfen uit eten geweest en een cocktailtje gedronken aan het strand. Lekker om er weer even helemaal uit te zijn en een weekendje te relaxen. Zaterdagochtend was er eindelijk weer zon! En meteen een heerlijke dag, rond de 26 graden. Sandra en Mirjam hadden afgesproken met een aantal andere meiden te gaan shoppen, dus zijn Jelle, Margot en ik samen op pad gegaan. Eerst ontbeten aan het strand en daarna het waterpark ingedoken. Wat was dat leuk! 's Avonds voegden Miriam en Sandra met twee andere vrijwilligers van een ander project zich bij ons en gingen we richting Florida Road, een straat in Durban met eet- en uitgaansgelegenheden. Hier zijn we gezellig uit eten geweest en hebben Margot en ik nog een aantal cocktails gedronken. Wij hadden met z’n tweeën nog een tweede nacht geboekt in het hostel.
De volgende dag zijn we op het strand neergeploft en hebben hier een aantal uren goed vertoefd.
Eind van de middag hebben we nog een beetje gewinkeld voor dat we door Jody werden opgehaald om weer naar huis te gaan. Een heerlijk weekendje zon, strand, cocktails en gezelligheid!!
Toen we thuis kwamen leek het net of alle kinderen hier het hele weekend op hadden gewacht want ze kwamen allemaal vol enthousiasme richting ons vrijwilligershuis gerend en gaven ons allemaal knuffels en wilden ‘een nieuw kunstje laten zien’. Wat een lieve schatten!
Afgelopen week zijn we op dinsdag verder gegaan met het thema my body. Een aantal kinderen wisten al enthousiast te vertellen waar hun neus, ogen en oren zaten dus we doen het niet voor niets. Verder hadden we weer twee nieuwe activiteiten bedacht; het knutselen van ‘ik’ door middel van een wc rolletje en knutselpapier, en het plakken van lichaamsdelen op de goede plek op een papier. De kinderen hadden de smaak goed te pakken. Er zijn dan ook echt leuke dingen uitgekomen. Iedereen had er meteen een nieuwe ‘pop’ bij en liep al pratend met het wc rolletje door de daycare. Verder zijn Margot en ik nog steeds druk met de rest van de thema’s; de eerste negen zijn nu afgerond. We willen dit sowieso nog afronden voor dat we weg zijn, zodat er een map klaar ligt voor de nieuwe vrijwilligers wat de bedoeling is per maand.
's Avonds hebben we nog de verjaardag gevierd van twee kinderen die deze week jarig waren. Ondanks dat het zoveel kinderen zijn proberen Don en Linda er altijd wel aandacht aan te schenken. We hebben voor ze gezongen, ze kregen een klein cadeautje en alle kinderen hebben een klein stukje taart gekregen. Fijn om ze zo ontzettend blij te maken met (voor ons) zoiets kleins.
Woensdag zijn we bezig geweest met het opstellen van een ‘werk/schoonmaakschema’ voor de kinderen. Linda en Don vinden het belangrijk dat alle kinderen een stukje verantwoordelijkheid dragen voor het huis waarin ze wonen. We hebben nu een groot schema opgesteld waarin alle kinderen elke dag iets binnenshuis of buitenshuis moeten schoonmaken/uitvoeren. Linda gaat deze aan de kinderen introduceren, ik ben heel benieuwd hoe dit uitpakt en of ze zich er echt aan gaan houden.
Op donderdag was het onverwachts super mooi weer dus konden we eindelijk de muur van de daycare schilderen. Al snel bleek dat het een grotere klus zou worden dan we dachten want het was een bakstenenmuur dus alle richels ertussen verfde je niet mee met de grote verfroller. Deze hebben we dus één voor één met een kleine kwast gedaan. Ineens kwam de tuinman aangelopen met een soort opengeknipte vuilniszak; bleek dat hij ons ging helpen! Dit is een harde werker dus opeens schoot het erg op en waren we klaar met de muur voor dat we het wisten. Eind van de middag zijn we begonnen met ons idee van de ‘handjesregenboog’. We zetten alle handen van de kinderen in verschillende kleuren op de muur met de naam eronder zodat er een regenboog ontstaat. Dit om de daycare er ook vanaf de buitenkant iets vrolijker uit te laten zien en voor de kinderen iets ‘tastbaars’ van zichzelf te hebben. Hiernaast willen we nog in grote letters ‘His little lambs’ schrijven; zoals het project hier wordt genoemd. Vooral de kleinere kinderen vonden het nog wel erg lastig om hun hand stil te houden op de muur, maar het wordt wel erg leuk. Ongeveer de helft van de kinderen is nu geweest, deze week willen we het proberen af te maken.
's Avonds hadden we weer de eerste ‘big girls night’ van de maand. De broodjes hotdogs zijn vervangen voor broodje hamburger. Hierna hebben we samen met de meiden armbandjes gemaakt van verschillende kleuren touw met een klein bedeltje eraan. Ze vonden dit leuk om te doen maar hadden er niet het geduld voor om hem helemaal af te maken. Uiteindelijk hebben we er nog een aantal die we al hadden gemaakt aan ze kunnen geven.
Op een gegeven moment hoorde ik ineens Margot roepen vanuit de badkamer om Miriam. Aangezien Miriam in een ziekenhuis werkt had ik al vrij snel door dat er wel iets aan de hand moest zijn. Ze had één van de meiden ineens op de badkamervloer aangetroffen met haar ogen dicht. Ze bleek een epileptische aanval te hebben. We hebben haar snel op haar zij gelegd en aan Linda geïnformeerd wat te doen. Zij kon ons vertellen dat ze dit vaker heeft en dat ze te bed moest worden gelegd. Na een aantal minuten kwam ze weer bij en heeft ze een tijdje in het bed van Margot geslapen. Wel schrikken als dit in één keer voorvalt en je niet goed weet hoe te handelen. Gelukkig waren de meiden ook vrij snel weer rustig en is het uiteindelijk wel een gezellige avond geweest met ze.
Afgelopen vrijdag werd ik als enige van het project (de rest is al geweest/ gaat later) opgehaald voor een weekend naar Drakensberg. Dit is een gebied in het land Lesotho, dus we moesten de grens over. Allereerst vrijdag naar een backpackers hostel gereden tegen de grens aan waar we de eerste nacht hebben verbleven. Hier was het al een stuk kouder bij ons in Eston; zelfs de houtkachel was aan het branden! Zo ben ik verbaasd over een smsje van mn vader dat hij de kachel aan het branden heeft, zo zit ik in Afrika ook bij een kachel… Hier hebben we 's avonds gezellig gegeten en wat gedronken en vroeg het bed ingedoken.
De volgende ochtend werden we door onze gids opgehaald in een grote jeep die ons door de bergen moest gaan rijden. We hebben Zuid-Afrika achter ons gelaten en zijn onze weg vervolgd in Lesotho. We zijn met de jeep de bergen opgereden, ondertussen genietend van het super mooie uitzicht. We zijn tijdens deze rit gestopt bij een huisje waar ze de vachten van de schapen met de hand eraf knipten. Ook wij mochten het even uit proberen; het is vrij moeilijk moet ik zeggen! Vervolgens zijn we doorgereden naar ons onderkomen voor de tweede nacht; een huisje bij de lokale bevolking. Zij beschikken hier niet over elektriciteit of stromend water. Bijzonder om een stukje van de wereld van deze mensen mee te mogen maken. We zijn hier een stukje de berg opgelopen en hier kwamen we ook bij een aantal huisjes van de bevolking. Zij hebben hier gedanst voor ons en laten zien en proberen hoe zij het meel voor het brood maken. Met een steen gaan zij over een groter stuk steen waardoor de granen die er opliggen worden fijngeperst. Zwaar werk zeg.
's Avonds hadden ze een kampvuur voor ons gemaakt en is er ook nog voor ons gedanst door de mannen van de bevolking en gezongen door de vrouwen.
Op zondag ben ik, geloof het of niet, op een paard gestapt. Ik vond dit zelf nogal een giller, maar iedereen raadde het aan dus toch maar geprobeerd. Geen seconde spijt van gehad! We zijn met de paarden door de bergen gelopen, recht naar boven en langs steile paadjes. Je beleeft Drakensberg dan weer op een hele andere manier dan in de auto. Dat paard deed niet altijd wat ik deed, maar met een klap op z’n kont kwam ik er wel achter aan gesukkeld haha… Helaas begon het wel te regen terwijl we op het paard zaten, waardoor we iets eerder zijn teruggegaan dan de bedoeling was. Onze gids besloot daarom om nog even een stukje te gaan rijden met de auto en dan maar te zien waar we uit zouden komen. Bij toeval zijn we in een huisje terecht gekomen waar een kerkdienst werd gedraaid. Wauw, ik heb een uur lang kippenvel gehad. Zo mooi om te zien hoe die mensen vol overgave staan te zingen en te dansen. Ze kwamen ons ook allemaal de hand schudden en zeiden dat ze er heel blij mee waren dat wij als blanken hun kerk kwamen opzoeken en dat we op de goede plek waren. Een ervaring die ik niet had willen missen.
Eind van de middag zijn we weer richting huis gereden, met een tussenstop in de hoogste pub van Afrika. Wederom een heel mooi en bijzonder weekend!
Voor de rest van deze week willen we weer verdergaan met het schilderen van de regenboog en ook een start gaan maken met het huis van de kinderen. Ook willen we de laatste thema’s gaan afronden van het activiteitenboek. De laatste twee weken zijn aangebroken dus ik ga er nog alles uithalen wat er in zit. Aan het idee dat ik dit bijzondere project en de geweldige kinderen moet verlaten moet ik echt nog niet denken, dus op de planning staat vooral nog volop genieten.
Veel liefs!
PS. Eindelijk internet op het project!
PS2. Voor meer foto’s zie facebook.