(origineel bericht op be-more.nl)
The South African Life
Dinsdagmiddag hebben we voor alle kinderen pannenkoeken gebakken. Het was een helse klus, rond de 70 pannenkoeken gebakken in 3 uur tijd, met allemaal stuiterende kinderen om ons heen, maar het was wel geslaagd! Na het eten wilden Anne en Ilona naar huis gaan, ik had nachtdienst dus moest op het project slapen, maar buiten aangekomen stond onze auto niet meer voor de deur… What the %&#$?! In paniek allemaal naar buiten gerend om in de straten te zoeken maar zonder resultaat. Auto was gestolen. Inclusief handtas met spiegelreflex camera van Ilona, telefoon van Anne, mijn internationale rijbewijs en onze huissleutels. Meteen de politie gebeld om aangifte te doen en de tracker die in de auto zat te activeren. Er zijn twee politieagenten naar het project gekomen en omdat ik de laatste was die in de auto had gereden moest ik een verklaring afleggen. Je kunt het maar weer meegemaakt hebben 
Gelukkig is de auto met een uur weer terug gevonden, hij stond geparkeerd in een of andere sloppenwijk in de buurt, en naar een “pound” van het politiebureau gebracht. Toen de politie weg was zijn we snel met een vriend van de familie naar ons huis gegaan om te kijken of daar niet ook was ingebroken (we rijden rond met een vrij herkenbare auto met reclame dus je weet maar nooit) maar gelukkig was daar alles oké. We hebben onze paspoorten en kostbare spullen ingepakt en hebben met zijn allen op het project geslapen, in afwachting van een nieuw slot op onze voordeur.
De volgende ochtend zijn we met een vriend van de familie naar het politiebureau gegaan om de auto op te halen. Helaas was de politieagent die de auto moest vrijgeven vrij en konden we weer huiswaarts. Zo gaat dat hier. Donderdag nog een poging gedaan en toen zelfs bij de pound aangekomen. Daar van het kastje naar de muur gestuurd omdat de auto nergens als binnen gekomen geregistreerd stond. Gelukkig had ik de auto buiten zien staan en bleek dat er een nieuw nummerbord opgezet was en dat de auto onder het nieuwe nummerbord geregistreerd stond. Maar ook dit keer kregen we de auto niet meer, een formuliertje uit onze gegevens was niet ingevuld dus we konden weer richting huis. Wel mochten we even in de auto kijken om te zien hoe erg de schade was en of we de auto nog konden starten. Zoals verwacht waren onze spullen nergens meer te bekennen en ook de radio was meegenomen. Gelukkig was de auto nog niet helemaal gestript en kregen we hem nog wel aan de praat. Dat was weer een geluk bij een ongeluk.
De dag erna is de vriend van de familie weer naar het politiebureau gegaan maar de beste politieagent die de auto moet vrijgeven had alweer een vrije dag. Wij hebben dus nog steeds geen auto en het kan ook nog wel een tijdje duren. Erg vervelend want zonder auto kunnen we eigenlijk niets hier, we hebben een auto nodig om de kinderen naar school te brengen, boodschappen te doen en naar het project en weer naar huis te komen.
Donderdagavond zijn we ’s avonds op pad gegaan met een politieagent, Martin, die in Durban werkt. Hij heeft ons de sloppenwijken, shack areas en de wijken in Durban laten zien waar je eigenlijk niet moet komen. De straten in Durban liggen vol met vuilnis, mensen die op straat slapen, drugsdealers en hoertjes. Wat een nare stad zeg. Het was best wel heftig om te zien en Martin vertelde ook wel wat schokkende verhalen over mensenhandel, verkrachtingen en moorden. Een reisje naar Durban kun je dus wel van je lijstje schrappen 
Vrijdagochtend hebben we vrij gekregen van de aunties omdat we geen vervoer hadden om naar ons project te komen. Dat kwam als geroepen want ik was echt doodmoe van de hele week. Jammer genoeg is mijn bio ritme al gewend aan de wekker elke dag om 06:00 uur dus ik was alweer lekker vroeg uit de veren. Beetje gerommeld in het huisje en een tijdje in de zon zitten lezen. Heerlijk! Om 12:00 uur werden we opgehaald voor een weekendje safari in Hluhluwe. De gids, Cameron, was een aardig vent dus lekker zitten praten in de auto. Het was 3 uur rijden en bloedheet dus wel even afzien maar gelukkig goed aangekomen. We sliepen de eerste nacht in een chalet midden in het park en dat was echt super tof. We hadden een braai voor avondeten en al snel hadden we visite: een hyena! Best eng! Hij was rustig van barbecue naar barbecue aan het lopen opzoek naar eten en dook steeds weer bij ons huisje op. Op een gegeven moment lag hij lekker te chillen voor onze veranda. Nou ik kan je vertellen, dan zit je er niet zo relaxed meer bij
Zaterdagochtend vertrokken we al om 06:00 uur het park in omdat je dan de meeste kans hebt om leeuwen en luipaarden gezien. Maar helaas hadden we niet zoveel geluk. Wel heel veel andere dieren gezien zoals zebra’s, wilde beesten, antilopes, aapjes, giraffes (met kleintje, zo lief!), buffels, olifanten en neushoorns (ook met kleintje, en ook zo lief! :p) en prachtige landschappen. Het is echt een super mooi park en we hebben een top dag gehad. Het blijft indrukwekkend om al die dieren in het wild te zien. ’s Avonds sliepen we in een backpackers hotel en hebben we rond een kampvuur heerlijk gegeten. De volgende ochtend vertrokken we weer om 06:00 uur richting het park. Dit keer hadden we wat meer geluk; we hebben twee leeuwen gezien! Echt zooo gaaf! Wat een mooie beesten zijn dat zeg. De safari was dus erg geslaagd, 4 dieren uit The Big 5 gezien!
Zondag zijn we na de lunch richting huis gegaan. Na een klein stukje rijden kreeg een van de twee auto’s pech, fijn… Sta je dan langs de snelweg. De vering in het rechtervoorwiel was gebroken waardoor het stuur steeds naar links werd getrokken (ofzo) oftewel; we konden niet meer verder rijden. We hebben de auto achtergelaten bij een gezien die ons te hulp schoot en met zijn achten in een auto verder gereden. Proppennnn! Gelukkig zijn we dat inmiddels wel gewend hier Met wat vertraging wel veilig thuis gekomen en ’s avonds pizza besteld en een beetje gehangen in huis.
Ik heb het nog steeds super naar me zin hier maar ik merk wel dat het harde werken en alle indrukken en verhalen me een beetje beginnen op te breken. Ik ben echt supermoe. De verhalen die we op het project horen over de kinderen zijn ook erg heftig en dat hakt er ook echt wel in bij me. Verkrachting, drugsbabies, overleden ouders of ouders die hun kind simpelweg in de steek laten omdat ze er niet voor kunnen of willen zorgen. Ik kan er met m’n pet niet bij maar helaas is het wel de realiteit hier. Af en toe is het dus even heel hard slikken.
Dikke X