(origineel bericht op be-more.nl)
The beautiful things in Africa!
<strong>Zuluwedding</strong>
<strong></strong>De bruiloft van Aaron en Mirriam! Volgepropt in de auto van Eureka, lees: een stuk of 8 volwassenen, 2 kinderen, bruidstaart en alle (deels door ons gemaakte) bedankjes, gingen we op weg. Na een aantal schrikmomenten, hobbels in de weg en bruidstaart mee, kwamen wij aan bij Aaron en Mirriams huis. Dit huis stond boven op een heuvel, wat een mooi uitzicht gaf… We kwamen precies op het goede moment aan, er was net een koe geslacht. Af en toe zag je dan ook wat ingewanden voorbij wandelen. Dit ritueel vond plaats naast een grote witte tent. Binnen in waren allemaal roze en witte doeken gespannen. Het deed mij een beetje denken aan een sprookje. Blijkbaar geldt African time ook voor een bruiloft. Aangekomen om 9.00 begon het feest uiteindelijk om 12.00. En dat de Zulu’s van dansen houden was meteen wel duidelijk. De ‘made of honor’ kwam meermaals de tent binnen dansen met een groep van de eregasten (getuigen, bruidsmeisjes etc.). Als laatste kwam de bruid aan de arm van haar broer binnen. Waarna eerst het Engelse gedeelte van de ceremonie plaats vond. Ringen, eten van de taart, gelukswensen etc. Na dit gedeelte gingen de bruid en bruidegom zich omkleden en vond het Zulugedeelte plaats. In traditionele Zulukleding kwamen zijn weer naar buiten. De vrouwen dansten en de mannen renden rond met speren. Aaron moest proberen zijn vrouw voor zich te winnen. Dit lukte natuurlijk… Voordat dit ritueel plaats kon vinden moest Aaron eerst Lobolo (bruidsschat) betalen aan zijn toekomstige schoonfamilie. Vaak bestaande uit 10 koeien (lees: 1400 Rand per stuk (:13 = euro), nieuwe serviesgoed en kippen. Ook moest er een heel nieuw slaapkamerset gekocht worden. Deze werd buiten opgezet en door Mirriam opgemaakt. Dit alles om aan de schoonouders te laten zien. Helaas, moesten we toen naar huis. De bruiloft vond plaats midden in een township, wat nadat het donker is niet veilig is voor ons. Wel, leuk om te zien dat collega’s die drinken hier, net zo gek zijn als collega’s die drinken in Nederland. De dagen daarna hebben we nog veel na gelachen.
<strong>
House of safety</strong>
Maandag kwam M. (zie vorige weblog) bij ons langs. Een totaal anders meisje als afgelopen zaterdag. Sober, stil en in zichzelf gekeerd. Moeite met alles wat ze heeft meegemaakt, maar bereid voor een nieuwe stap. Samen met Michelle hebben wij haar naar een house of safety gebracht. Een eindje rijden hier vandaan. Het is een prachtig huis. Mooi gelegen aan het strand. Ze lijkt bereid om deze nieuwe stap te maken. Daar hopen we dan ook op.
<strong>A day with Mildred</strong>
Dinsdag ben ik een dagje met Mildred op stap geweest. Een geweldig, inspirerende en hardwerkende vrouw. (zoals ik volgens mij al eens eerder vertelde). We hebben in de ochtend helaas met name gewacht op een politieagent. Helemaal niet erg met Mildred en Thandi erg gezellig. Tegen de middag was hij bij ons. Met z’n drieën voorin de pick-up gepropt gingen we op stap. Uit dit ritje bleek wel weer hoeveel er geregeld moet worden om alleen maar een statement af te nemen. G88 werd opgehaald bij het ziekenhuis (uitslag inwendig ziekenhuis), verschillende formulieren en documenten. In de middag kwamen de vier meisjes langs bij Kwamakutha comfortcentre om hun statements af te nemen. Ze vlogen de auto uit toen ze ons zagen. Alle drie ontvingen we meerdere knuffels. Terwijl één van de meisjes een statement afnam, leiden wij ze af. Stoelendans. Jaja, vooral Sandy was heel goed… in kindjes van de stoel gooien. De meiden vonden het leuk, mooi!
<strong>Our first braai!
</strong>Echt Zuid-Afrikaans (niet Zulu, maar Afrikaans) is de braai. Martin, een politieagent waarmee Bobbi Bear nauw samenwerkt, heeft ons uitgenodigd. Ladyfair maakte voor ons Milomeel. Lief toch allemaal. Een gezellige avond, met vooral veel drankjes en vlees volgde.
Helaas werd het weer vanavond wel heel Nederlands en moesten we naar binnen verhuizen. Dit mocht de pret niet drukken:D
<strong>
Court</strong>
Deze week zijn we naar een aantal rechtzaken geweest. De eerste was van een meisje die verkracht is door de vriend van haar oma. Het was de bedoeling dat zij een verklaring zou afleggen. De rechtzaak is uitgesteld…
Donderdag zijn we naar Umbubulucourt geweest. Voor ons een belangrijke zaak. De vader, en verdachte van verkrachting van de vier meisjes, moest voorkomen voor ‘bailapplication’. (vrij op borgtocht?). Nadat wij getuigen waren van verschillende andere zaken kwam hij binnen lopen. Totaal anders dan ik mij voorgesteld heb! Het is een kleine, slanke man van in de 30. Hij loopt strompelend en onder de blauwe plekken naar binnen. Later horen wij dat de kans groot is dat hij in elkaar geslagen is en mogelijk zelf ook verkracht in de gevangenis… Omdat er meer zaken lijken binnen te komen, komt hij niet op borgtocht vrij. Hier zijn we erg blij mee, natuurlijk. De moeder is inmiddels uit het ziekenhuis ontslagen. Lichamelijk gaat het goed met haar, maar kan mij niet voorstellen hoe zij dit alles geestelijk moet gaan verwerken.
<strong>
Durban by night</strong>
Nadat wij deze trip drie keer hebben moeten uitstellen, hetzij door baby’s, hetzij door schietpartijen in de townships, zijn we dan eindelijk op pad gegaan. We gaan regelmatig de townships in voor ons werk. Dit zijn huisjes gebouwd door de Zulu’s. De townships zijn ontstaan in de apartheid en grotendeels overeind gebleven. Het zijn huisjes in verschillende kleuren vaak eigenhandig gemaakt (van steen etc.). Daardoor zijn ze stukken goedkoper dan andere huizen en blijven de townships overeind.
We zijn tevens langs een paar shags gereden. Hier wonen mensen in kleine ‘huisjes’, gemaakt van ijzerplaten, stof en andere materialen wat er te vinden is. Het is er pikkedonker met af en toe een kampvuurtje in de gangetjes. Martin verteld ons dat er vaak brand plaats vinden doordat kaarsen gebruikt worden om naar het toilet te gaan. (Vaak in het gangetje waar ze ook zitten en koken.) Deze kaarsjes worden omgeschopt waardoor er brand ontstaat.
Even later rijden we langs het stadion in Durban. Deze is in 2009 gebouwd voor het WK. Het is een geweldig groot stadion. Ik denk nog wel groter dan de meeste in Nederland. Vele bestaande shags werden neergehaald om plaats te maken. De mensen werd van alles beloofd, maar niets is waar gemaakt. Zij leven met hele gezinnen in een kamer van 3 bij 4 meter. Met een totaal aantal van 80 toiletten (dixies) en douches. Meerdere mensen hebben aangegeven beter te wonen in hun eigen huis.
De criminaliteit in Durban is hoog. Vele immigranten uit Mozambique, Nigeria en andere Afrikaanse landen komen naar Zuid-Afrika. Zij hebben in grote delen van Durban verschillende kapperszaken en internetcafé’s opgezet die dienen als dekmantel voor drugshandel. In één straat bevonden zich ongeveer 11 kapperszaken…Twee straten verderop staan verschillende prostituees aan de kant van de weg. Een gevaarlijk beroep hier. Mede doordat het verboden is. Het komt regelmatig voor dat een man de vrouw uit een rijdende auto gooit zonder te betalen. Zij doen dan aangifte van verkrachting omdat zij moeilijk kunnen zeggen dat zij zich prostitueren. Er is echter gewoon een vaste straat waar zij staan. De politie pakt ze daar niet op, niet genoeg mankracht.
Op dit moment proberen ze Durban stap voor stap weer terug te nemen. Zij starten aan de kust en bouwen dan uit. Dit gaat nog heel wat jaren kosten. Veel toerisme gaat verloren doordat het nu niet veilig is om over straat te lopen. Zelfs overdag moet je voorzichtig zijn.
<strong>Hluhluwe and Imfolozi Game Reserve.
</strong>Dit weekend zijn we op safari gegaan. Lang uit gegaan naar een lekker lang, relaxed vrij weekend. Heb het echt super gehad. Vrijdag zijn we op pad gegaan. In totaal 10 meiden, de man van Jackie, Allan en Cameron onze gids. Tegen het einde van de middag kwamen we aan bij onze eerste logeerplek. Je merkt meteen dat je midden in de natuur zit. Alle geluiden van vogels, krekels en insecten. Lekker eten en drankjes doen bij het kampvuur. Heerlijk genieten! Rond 19.00 was het donker. Tijd voor de nachtaapjes om te voorschijn te komen. Heerlijk genieten al! Na nog wat drankjes en marshmallows bij het kampvuur ben ik mijn stapelbedje ingekropen. Om half vijf ging onze wekker om ervoor te zorgen dat wij om half zes het Game Reserve in konden rijden. Wij hadden erg veel mazzel. We zaten namelijk bij Allan in de auto. Ieder van ons had dus een raampje. We moesten echt op zoek naar de dieren. Ze leven immers in het wild en doen wat ze willen. Maar we hebben echt ontzettend mazzel gehad. Al gauw kwam de witte neushoorn overal te voorschijn. De meeste sinds acht maanden volgens onze gids. De witte neushoorn is beschermd. Nog steeds worden ze afgeschoten. Helaas vindt er veel corruptie plaats waardoor de hoorns (voor het ivoor) nog regelmatig naar buiten kan worden gesmokkeld. Deze dag hebben we verschillende dieren gespot: Kudu, Nyala, Impala, Zebra’s, Waterbok, Giraf, Everzwijnen (Phumba) en verschillende vogelsoorten: roodsnaveltok (Zazoe Lion King), Aasgieren, Adelaars en nog veel meer. Van de Big 5 hebben wij deze dag de Buffels en de Neushoorns gezien.
Geweldig hoe sommige dieren zich dan opeens voor of achter je auto bevinden!
In de middag kwamen we aan bij onze tweede logeerplekken. Reusachtige tenten met prachtige grote bedden erin. Achterin bevond zich een douche en een toilet. De wand was met een soort van kleine bamboestokjes gemaakt (of misschien was het wel riet). Je kan het geen kamperen noemen. De ‘Bobbi Bear Girls’ hadden samen een ‘tent’. In de avond werden we getrakteerd op onze tweede braai! Heerlijk… De hyena’s waren het hier mee eens. Zij brachten ons een bezoekje. Op nog geen 2 meter van ons vandaan! (Vond ik stiekem nog wel beetje griezelig, zijn toch vleeseters… ). Zijn echt lelijke dieren zeg… Vanavond hebben we het niet heel laat gemaakt. We mochten niet alleen terug naar onze ‘tent’ en werden gebracht door Cameron. Bij onze tent scharrelde een aantal ‘bush pigs’ rond. Zij vertonen zich alleen snachts en zijn normaal gesproken schuw. Ze leken onze tuin wel een leuk plekje te vinden. Nog gevaarlijker dan hyena’s omdat zij niet bang zijn voor mensen. Ach ja… gelukkig hebben we het overleefd. In de tent nog even geluisterd naar alle wilde dieren om ons heen en toen als een blok in slaap gevallen. De wekker ging alweer vroeg. (4.30). Wij waren als één van de eerste in het park en hadden daarmee de mazzel om als eerste drie (!) jonge mannetjes leeuwen te spotten. Bij onze aankomst liepen ze rustig wat verder van het pad af. Maar we konden ze nog mooi zien. Met de leeuwen moet je altijd erg mazzel hebben omdat zij zich makkelijk onzichtbaar kunnen maken. Niet veel later kwam eindelijk de olifant in beeld! Wat een megadieren zijn dat. We zagen een mannetje de berg aflopen. Het leek alsof hij heel langzaam liep door zijn grote en logge passen. Nog geen minuut later liep hij achter onze auto langs. Hij stopte even om naar ons te kijken en liep weer verder. Fantastisch! Vier van de Big five gespot, niet slecht! Wie weet spotten wij (Jasper en ik) de luipaard nog in het Krugerpark over een paar weken. Geweldig weekend gehad met dank aan het gezellige gezelschap van Sandy en Viola…
<strong>
First spending donationmoney!
</strong>Deze week heb ik de eerste uitgave gedaan van het donatiegeld. We hebben een flinke pot verf, kwasten, bakken, terpentine en afdekzeil gekocht. Het comfortcentre in Folweni wordt wit geschilderd. En die in Isipingo krijg een grote schoonmaakbeurt. De comfortcentres staan bij het politiebureau en worden gebruikt als opvangplaats voor de slachtoffertjes. Deze week gaan we nog op jacht naar mooie stickers om het allemaal wat op te vrolijken.
Liefs,Sanne