(origineel bericht op be-more.nl)
getverdemme, mist het grootste deel van mijn vorige post…
Nog even in steno dan maar…
Blankett ceremony is het tweede deel van het hele ritueel van een Zulu trouwerij. Eerst gaat de bruidegom via zijn ouders wijze mensen verzamelen voor de onderhandelingen, de bruid doet dat ook. En dan worden de hoeveelheden koeien, geiten, geld, juwelen etc uitonderhandeld. Geen gedwongen huwelijken ier trouwens, je bent volledig vrij om je partner te kiezen. Wel doen ze nog volop aan polygamie, de president heeft geloof ik recent zijn vijfde vrouw toegevoegd aan zijn verzameling.
Verder nog heerlijk aan de Braai gezeten in Max’s, een groot, deels overdekt terras met een dj en sport op de tv. Afgeladen vol was het en heel erg gezellig, groep vrienden van Junior kwamen erbij, allemaal weer zo hartelijk. We wilden 's avonds nog stappen en dansen maar dat bleek lastig, veilig vervoer is hier schaars en zondagavond is in de township wel een megadrukke stapavond maar niet in de meer veilige plaatsen. Dus dat verplaatsen we, zoals zoveel dingen hier niet meteen gebeuren wanneer je het hebben wilt. Nu al zin in!
Zaterdag hebben we brood gesmeerd voor support group, een wekelijkse bijeenkomst voor alle kinderen die doorBobbi Bear geholpen worden, er waren er nu 50 maar het was slecht weer (want ene paar spetters;)…), met mooi weer schijnen er zo’n 75 kids te zijn. Brood eten gaat in een belachelijk tempo, denk dat we 2 uur brood gesmeerd hebben met hele vieze ballony worst (fel roze, kan niet goed zijn…) en geraspte kaaas. Meeste kinderen schrokken niet overdreven binnen 10 sec hun broodje weg en steken dan hun hand omhoog als teken dat er nog meer in kan.
Vandaag laatste trainingsdag gehad en mnorgen echt van start, ik ga dan met ons 8 jarig meisje naar de district surgeon, de arts die haar misbruik moet vaststellen. De acht-jarig is een behoorlijk portret trouwens, zou niet misstaan op een esloten behandelgroep. eetstoornis erbij (BMI van 10…) en dit is de eerste keer in haar leven dat ze regels en regelmaat ervaart, zo zielig… Ziekenhuis schijnt ook weer een happening te zijn, kans dat je binnen een paar uur geholpen wordt is erg klein dus ik maak me op voor een dag wachten daar.
Verder gaat het erg goed hier, ik voel me heerlijk en het zorgen voor de baby gaat steeds makkelijker al slaap ik bar weinig (want zo’n 5 uur per nacht). Ben van nature niet zo knuffelig maar dat voelt hier ineens doodnormaal, bijzonder hoe dat werkt.
Vandaag geleerd hoe ik straks met de edutoy voorlichting over HIV op scholen hier kan geven, heel mooi concept wat ik vast later nog wat meer ga uitleggen.
Het Engels praten gaat me makkelijker af dan verwacht, Zulu daarentegen is belachelijk lastig;-). Ze hebben veel ’ klik’ geluiden die ik op 'e’en of andere manier niet weet te produceren. Tot hilariteit van de locals.
Lieve allemaal, weer bedankt voor de leuke en lieve berichten op weblog en via de mail, fijn om te lezen hoe het daar gaat. En Yvon en Nienke, ik ga op zoek naar de hot as hell chilisaus, en Nienke, je krijgt de groetjes van Wendy. Ricardo; en OF we strks uitgebreid gaan bijpilsen en wijnen! En alle anderen, ik schrijf snel weer, nu te gefrustreerd dat mijn vorige lange lap tekst ineens verdwenen is en over 6 uur gaat de wekker weer. O joy.
Liefs!