(origineel bericht op be-more.nl)
Terug in Nederland
Hallo!
Alweer een week terug in Nederland. Ik kreeg de vraag of er nog een laatste weblog als eind komt. Vandaar dit berichtje.
Eerst nog wat over de laatste twee weken in Kenia. Hebben de nachttrein gepakt naar Mombasa. Hele belevenis. Een kleine prive coupe voor ons 3en waar we op de banken konden slapen. Onderweg bij verschillende kleine stationnetjes gestopt. Geen licht of iets dergelijks en de trein stopten er maar een paar minuten dus de mensen moesten opschieten. Eén vrouw had haar kind en spullen in de trein kunnen zetten waarna deze wegreed. Gelukkig kon ze een deur verder de reling pakken maar deze deur zat dicht. Was naast onze coupe dus als we uit het raam keken zagen we die vrouw hangen, in het pikkedonker. Een man kwam aangelopen en vertelde dat het koud was (Dat hadden we ook gemerkt) en dat ze snel haar kracht zou verliezen en zou vallen. Heel naar om dat te horen en die vrouw zo te zien hangen. Gelukkig kwam er uiteindelijk iemand die de deur kon openen en de vrouw naar binnen kon halen.
In Mombassa aangekomen hebben we daar een hotel gezocht. 's Middags naar het strand gegaan en 's avonds uit in een club. Bleken allemaal vrouwelijke prostituees te zijn, we hebben onze ogen uit gekeken. Lang nagedacht over de planning voor de laatste 1,5 week. Uiteindelijk de beselissing genomen om de 8 uur durende reis naar Lamu te maken.
Om 9 uur 's avonds de nachtbus naar Lamu gepakt. De eerste 2 uur was oké, daarna was het vreselijk. Zo’n slechte weg heb ik nog niet meegemaakt. Helaas kwam er van slapen dus niets terecht. En de chauffeur reed als een gek. Om 4.00 het eindpunt bereikt. Vanaf hier moesten we met de boot naar Lamu (een eiland). Met z’n allen op een vissersbootje naar de overkant. Geen licht o.i.d. Leken net een stel illegalen. In Lamu stond iemand te wachten die ons naar het hotel bracht. Nog wat geslapen en de volgende ochtend het stadje verkend.
Het eiland staat bekend als een authentiek eiland, perfect voor huwelijksreizen. Er rijden geen auto’s, op een paar ambulances na. In plaats van auto’s lopen overal ezels. En iedereen heeft er dan ook een paar van. Er wonen heel veel moslims op het eiland, we hebben weinig vrouwen niet helemaal gesluierd gezien. De straatjes zijn ontzettend smal, de hoofdstraat zal niet meer dan 2 meter breed zijn.
De eerste dag naar het strand met de boot; wauw. Felblauwe zee en wit strand. En natuurlijk alleen maar palmbomen.
De dag erna met een zeilbootje (dhow) een tocht gemaakt. Eerst zelf vis gevangen, en die later op een eiland (Weer zo paradijselijk) gegeten. Twee dagen later zat het er al weer op en hebben we dezelfde reis teruggemaakt naar Mombassa. Gelijk door naar Diani beach, iets onder Mombassa. Hadden niets van tevoren geboekt maar alles bleek vol of heel duur te zijn, dus de eerste nacht in een tent geslapen. Toch nog gekampeerd! Weer lekker naar het strand. Twee dagen later vertrokken naar een huisje bij een ander hotel omdat we toch wat afgelegen lagen van alle bedrijvigheid.
Gewaarschuwd voor de apen maar toch heeft er eentje ons huisje weten te bereiken en onze zuurtjes verorberd. Overal op de grond papiertjes en uitwerpselen.
's Nachts oog in oog met een aap gestaan in onze open badkamer. Denk dat ik banger was dan hij voor mij, als ik er langer had gestaan had hij denk zo op me afgesprongen. Toen ik een paar minuten later keek, ging hij in de open stortbak van de wc. Tja, apen hebben ook dorst…
Gelukkig vertrokken we die dag naar een ander huisje: een treehouse. Niet helemaal wat de naam zegt, eigenlijk gewoon een houten huisje op palen. Een met de natuur want meer dan wat bamboestokken was het niet, en de ramen waren op wat kippengaas na, open. Opnieuw bezoek van de apen, dit keer mijn crackers en een potje jam.
Elke dag naar het strand en rustig aan, 's avonds naar de bar op het strand, vlakbij onze ‘camping’.
En toen was het voorbij en begon de reis terug naar Nairobi. Deze chauffeur had helaas niet zo’n haast waardoor we werden ingehaald door een bus die 2 uur later was vertrokken dan wij. In Nairobi wist ik weer waarom het niet mijn stad is. Hebben er 2 uur over gedaan om van de ring naar de binnenstad te komen. Alle auto’s door elkaar; geen enkele logica. Toen we 20 minuten stil hebben gestaan omdat er geen beweging in kwam zijn we uitgestapt en hebben we een taxi naar ons hostel genomen. Deze moest natuurlijk ook door deze chaos heen, maar we reden in ieder geval al richting het hostel. Na 14 uur uiteindelijk aangekomen.
De dag erna de stad ingegaan en de laatste souvenirtjes gekocht. In de bus een arts die zijn producten verkocht en een man die schreeuwend de bijbel verkondigde. Die nacht vertrok ons vliegtuig om half 5 's nachts. Tot 1 uur in de bar van het hostel gezeten en daarna opgehaald door een taxi.
Vermoeiend om zo te moeten wachten, en helemaal als er ook nog eens vertraging bij komt.
We zagen onze tweede vlucht al vertrekken zonder ons aan boord, maar gelukkig hebben we het gered en kwamen we een uurtje te laat op Brussel aan. Met onze tassen!
Opgehaald door een welkomstcomité, toch wel blij om iedereen weer te zien! Heb het geweldig gehad en het had ook niet korter moeten zijn, maar ik had nu weer zin om naar huis te gaan en iedereen weer te zien. En het is toch ook wel erg fijn om gewoon weer je eigen spulletjes te hebben en écht schone kleding aan te kunnen doen.
Al met al, ik ben weer in Nederland. Ik heb een geweldige tijd gehad en ontzettend veel gezien. Van arme dorpjes tot grote, bijna Westerse, steden, van ontzettend zieke mensen tot kindertjes die je zo interessant vinden dat ze je hand pakken en kijken of je wel echt bent. Van olifanten naast de auto tot apen in je bed. Alles.
Of ik kan zeggen dat Afrika me veranderd heeft, dat denk ik niet. Wel heb ik echt dingen geleerd. Vooral het ‘hakuna matata’: maak je niet zo druk, het komt allemaal wel goed. Ik hoop dat ik dat in Nederland vol kan houden. Ik ben geen wereldverbeteraar geworden, en heb geen schuldgevoel als ik onder een warme douche sta maar ik heb wel meer het gevoel dat het goed is wat ik hier in Nederland heb. Misschien dat ik alles toch wat meer ben gaan waarderen.
Hoelang ik dit alles volhoud, ik weet het niet, maar voor nu is het in ieder geval een hele ervaring geweest wat ik absoluut niet had willen missen!
Liefs en nogmaals ontzettend bedankt voor alle reacties, mailtjes en facebook-berichtjes!
Marieke