Tempels en schrijnen met bijzonder verhaal

Hoi allemaal,

in navolging van het treintjes onderwerp wil ik er wel eentje starten over tempels en schrijnen. :chin:
Japan is natuurlijk ruimschoots voorzien van beiden, overal zijn ze te bezoeken. Voor de meeste Japanreizigers kan zelfs de beruchte ‘tempelmoeheid’ optreden, als je niet oppast.
Het lijkt me daarom leuk om een lijstje te maken van tempels en schrijnen die zich onderscheiden vanwege het verhaal wat erachter steekt. Dat kunnen pareltjes zijn buiten de gebaande paden om die dubbel en dwars de moeite van het bezoeken waard zijn.

Gotokuji - Tokyo, de legende van de wenkende kat
Ik wil beginnen met de Gotokuji tempel, de tempel waar de legende van de maneki neko zou zijn ontstaan.
Aangezien ik ook kattenliefhebber ben heb ik deze opgezocht.

Een maneki neko (letterlijk: ‘wenkende kat’), is een gelukskatje wat met zijn pootje omhoog staat. Het lijkt voor ons of hij zwaait, maar de Japanners hebben een andere manier om te wenken. Het katje kan wenken met zijn linker- of rechterpootje, of allebei.
Er zijn verschillende verhalen over het ontstaan van de maneki neko, o.a. te vinden op de Nederlandse Wikipediapagina, of op de Engelse(daar staan er meer op).

Het meest bekende verhaal is toch wel die van de rijke samurai* (of landheer of daimyo, afhankelijk van het verhaal) die onder een boom ging schuilen tegen het onweer. De tempelkat van de nabijgelegen tempel wenkte de samurai echter naar de tempel toe. Enkele ogenblikken later werd de boom getroffen door de bliksem. De samurai was de kat zo dankbaar, dat hij de tempel groot en succesvol maakte.

De tempel in kwestie zou dus de Gotokuji tempel zijn. Dit is een Boeddhistische tempel in Tokyo’s Setagaya ward.
De tempel ligt midden in de rustige wijk Gotokuji, de tempelgronden zijn bijzonder bosrijk. In de pagode op het terrein zijn katten weergegeven in het houtsnijwerk. Bij de tempel kan worden gebeden voor de gezondheid van huisdierkatten, ook schijnt er een begraafplaats voor katten te zijn.
In de tempelwinkel kun je o.a. maneki neko’s en maneki neko ema kopen.

De Gotokuji tempel is o.a. te bereiken via de Odawara lijn, (opstappen bijv. op station Shinjuku), uitstappen op station Gotokuji.
Vandaar is het een kwartiertje lopen naar de tempel.

** De rijke samurai zou volgens bronnenbehoren tot de Ii clan van Hikone. Deze heer zou later de beschermheer van de tempel worden. Belangrijke leden van de Ii clan zijn hier ook begraven, waaronder Ii Naosuke (speelde een balangrijke rol tijdens de Bakumatsu en werd vermoord voor de poort van het Edo kasteel).*

Maar wacht… er is nog meer
Het grappige is dat ik bij het opzoeken van wat webadresjes voor de maneki neko tempel verwijzigen zag naar een schrijn waarvan ook wordt beweerd dat deze de oorsprong is van de Maneki-Neko legende, de Imado-jinja. Dit is een Shinto schrijn in Asakusa, Tokyo (noordelijk van de Senso-ji).
Ik ben er nog niet geweest, maar deze staat zeker op het programma voor mijn aanstaande trip! Dan kom ik wellicht meer te weten om de informatie aan te vullen.

…/_/\
(=^
^=)
Rebecca

2 likes

Intrigerend verhaal ! Grappig ook !

Kijk, dat is inderdaad nog eens een leuke tempel. De gewoon mooie tempels heb ik inmiddels inderdaad ook wel een beetje gezien, maar voor dergelijke interessante gevallen maak ik nog altijd graag een uitzondering.

Sengaku-ji, Tokyo - de tempel van de 47 ronin

Iedereen in Japan kent wel het verhaal van de 47 ronin. Het waargebeurde verhaal is bewerkt tot onder meer kabuki-stukken, TV series en films. Mijn weergave van het gebeurde is een echt verhaaltje geworden. Ik hoop dat jullie het waarderen.

Het verhaal van de 47 is een voorbeeld van Bushido, de ere-code van de samurai. Een verhaal van loyaliteit, doorzettingsvermogen, en het nodige bloedvergieten.

Wat gebeurde er eigenlijk in die eerste jaren van de 18e eeuw?
Japan maakte met de Edo-periode een relatief vreedzame tijd door. Het land werd bestuurd door de Shogun in Edo, verschillende landheren, daimyo, bestuurden de provincies. Regelmatig moesten zij naar het paleis van de Shogun in Edo.
Heer Asano van de Ako provincie werd in Edo onderricht in de hofetiquette door Kira Kozuke-no-Suke Yoshinaka, een belangrijk persoon aan het Edo hof. Naar verluidt zou heer Kira de jonge heer Asano dusdanig hebben beledigd, dat deze zijn beheersing verloor en heer Kira aanviel met een mes in een gang van het kasteel van de Shogun.
Heer Kira kwam er met een lichte verwonding vanaf, maar het was in die tijd not-done om een wapen te trekken in het kasteel van de Shogun. Dit had zware gevolgen voor heer Asano, hij moest seppuku (hara-kiri) plegen en zijn land en werd afgenomen van de Asano familie. Dit hield in dat de samurai die onder hem dienden meesterloos werden, ronin.

*De aanval op heer Kira uit ‘The 47 Black Cats "Samurai Clash "’ *

De veroordeling van heer Asano tot het plegen van seppuku was niet onomstreden. Heer Asano seppuku plegen in de tuin, wat totaal niet paste bij de status van Asano. Verder had volgens de regels van die tijd de persoon die de aanval had uitgelokt ook seppuku moeten plegen, maar heer Kira werd geen enkele straf opgelegd.

De samurai van heer Asano werden zoals gezegd ronin. Een aantal liet het er niet bij zitten. Onder leiding van Oishi Kuranosuke vormde zich een groep van totaal 47 ronin die, tja, eigenlijk niets deden. Voor de buitenwereld deden ze niets, maar in het diepste geheim smeedden ze een complot om heer Kira te doden.

Na zo’n twee jaar plannen te hebben gesmeed en informatie te hebben vergaard, trokken de 47 ronin naar de villa van heer Kira. De aanval was grondig voorbereid en voorliep voorspoedig. Heer Kira werd uiteindelijk gevonden in een soort schuurtje waar hij zich had verstopt.

Heer Kira werd onthoofd, en met het hoofd trokken de 47 ronin naar het graf van hun heer Asano, op de begraafplaats van de Sengaku tempel. Het nieuws van de wraakactie trok als een lopend vuurtje door de stad. Het Shogunaat verkeerde in een lastige positie, het was een staaltje van Bushido, maar het was indertijd ook verboden om wraak te nemen op heer Kira. Uiteindelijk werd besloten dat de 46 ronin seppuku moesten plegen, in plaats van als criminelen ter dood te worden gebracht. Door het plegen van seppuku was de dood van de 46 eervol. Ze werden begraven bij hun heer Asano bij Sengaku-ji.

46?? Ja, 46. Eén van de ronin, Terasaka Kichiemon, bracht na de aanval de boodschap naar het Ako domein dat de wraakneming was geslaagd. Hij werd na zijn overlijden op 87 jarige leeftijd begraven bij zijn strijdgenoten.

Sengaku-ji
Het meest interessante aan deze tempel is dus de begraafplaats waar de 47 ronin en heer Asano begraven liggen. Tegenover de begraafplaats ligt ook een klein museum over de 47 ronin.

Bron foto: muza-chan.net Deze foto is veel mooier dan de mijne :wink:

Ieder jaar wordt op 14 december de actie van de 47 ronin herdacht met een festival. Hier komen duizenden mensen op af.
In het straatje naar de tempel staan de nodige souvenir winkeltjes, waar natuurlijk allerlei 47 ronin dingetjes worden verkocht.

Sengaku-ji ligt op steenworp afstand van Sengakuji station van de Toei Asakusa metro.
Of neem de Yamanotelijn en stap uit op Shinagawa of Tamachi station. Het is dan nog een kwartiertje lopen.

bronnen:
Wikipedia
Japan-guide
‘The 47 Black Cats "Samurai Clash "’ Een briljant boekje met de nodige humor, en katten!
en mijn eigen vergaarde kennis waar ik geen linkje aan kan plakken :slight_smile:

…/_/\
(=^
^=)
Rebecca

2 likes

De 10 yen tempel in Uji

Op nog geen half uur met de trein vanuit Kyoto ligt het plaatsje Uji.
Uji is bekend om z’n groene thee en de ‘Tale of Genji’ (waarschijnlijk de eerste roman ooit, geschreven in de 11e eeuw).
Ook vind je in Uji de Byodo-in, en die is weer bekend van:

… de achterkant van het 10 yen muntje.

Om preciezer te zijn, het plaatje is de Phoenix Hall van de Byodo-in.
Het gebouw heet oorspronkelijk Amida-do, maar heeft zijn gebruikelijke naam gekregen door de beelden van de phoenix op het dak.
Die zijn zelfs terug te vinden op het biljet van 10.000 yen:

De hal was tot eind 2014 ingepakt in een grote tent wegens restauratiewerkzaamheden, maar is nu dus weer in volle glorie te bewonderen.

1 like

Interessant, die muntjes zie je uiteraard aan de lopende band voorbij komen, maar ik heb nooit bij stilgestaan wat er nu precies op staat. Hetzelfde geldt overigens voor de personen op de biljetten.

Ja, dat is best grappig om eens op te zoeken wat er allemaal opstaat.

Ik heb deze pagina gevonden voor de muntjes, en deze pagina voor de biljetten.
Heb jij trouwens ooit een biljet van 2000 yen gezien of gehad?

Ik kan me inderdaad niet herinneren ooit zo’n biljet van 2.000 gezien te hebben, terwijl ik toch opvallend veel automaten heb gezien die wel die biljetten maar niet die van 5.000 en 10.000 accepteren. Het lijkt me net zoiets als de $1-munt in de VS, ze zijn er wel, maar niemand gebruikt ze.

De afbeelding op die 2.000 herken ik dan wel weer direct, Shurei-mon heb ik tijdens m’n laatste trip met eigen ogen gezien.

In mijn openingspost over de kattentempel in Gotokuji sloot ik af met de woorden dat er nog een kattentempel in Asakusa zou staan, en dat ik die wilde bezoeken. Ik ben er de laatste reis geweest, en dan nu (eindelijk) een verhaaltje over:

Maneki Neko in Asakusa
Op ongeveer 15 minuten lopen van het Asakusa station staat de Imado Schrijn.
De Imado Schrijn zou (ook) aan de oorsprong staan van de legende van de Maneki Neko.

Het verhaal wat bij deze tempel hoort is die van de oude vrouw die zo weinig geld had, dat ze zelfs haar kat moest verkopen. De kat verscheen vervolgens in haar droom en vertelde haar dat ze zijn beeltenis moest namaken. Dat deed ze, en verkocht het beeldje. Ze maakte er meer, en verkocht deze ook allemaal. De beeldjes werden populair en de vrouw werd rijk.

Deze Shinto schrijn staat dus in het teken van de Maneki Neko. De schrijn zou geluk geven aan stelletjes. De veelvuldig aanwezige katten staan dan ook vaak naast elkaar, als beeld en ook op de ema.

Naast de schrijn zelf is een soort winkeltje, en daarnaast is nog een extra altaartje te zien.
Voor de kenners: rechts onderaan staan Nyanko Sensei en de zwarte Nyanko (uit Natsume Yuujinchuo).

De schrijn zelf is niet zo heel groot. Op het terrein staat een grote Ginko boom die prachtig geel kleurt in de herfst. En verder staat natuurlijk alles in het teken van de kat.

De god van de schrijn is Fukurokuji. Dit is een god van de welvaart. De schrijn maakt hiermee ook deel uit van schrijnen van de Zeven goden van Geluk.
En in het kader van ‘hier kom je pas bij thuiskomst achter…’ De beroemde/beruchte samurai Okita Soji is hier overleden aan de gevolgen van tuberculose. Okita was een getalenteerd zwaardvechter en een aanvoerder van de Shinsengumi in Kyoto. In de nadagen van het Shogun tijdperk is hij tijdens de terugtrekking in Edo (toenmalig Tokyo) achtergebleven vanwege zijn ziekte.
Vanwege Okita staan bij de ingang dus de blauw-witte bordjes met het motief van de Shinsengumi (zie eerste foto).

Bronnen: Wikipedia (Maneki Neko), MustloveJapan, Wikipedia (Okita)

2 likes

Schrijn voor een vliegend hoofd in centraal Tokyo

Midden in het hart van Tokyo, vlak bij het Keizerlijk paleis en op de duurste grond van de stad, staat een schrijntje voor een spook.
Niet zomaar een spook, eentje die serieus genomen moet worden (en dat doen ze!).
Achter het kleine schrijntje gaat heen heel smeuïg spookverhaal vooraf.

Taira no Masakado was een samurai in de Heian periode, rond 900. Hij kwam uit een prominente familie, maar toen zijn vader overleed probeerden zijn ooms de erfenis op te eisen. Een familiedispuut wordt een gevecht en uiteindelijk creëert Masakado een eigen troepenmacht die steeds meer invloed krijgt in de omgeving. In het jaar 938 begint hij met zijn leger een campagne en verovert verschillende provincies. Omdat hij de gewone man beter behandelt dan de keizer, steunen ze het bewind van Masakado.

In Kyoto beginnen de machthebbers het benauwd te krijgen. De keizer is bang dat Masakado door zal blijven gaan en het zijn ultieme doel is om de nieuwe keizer van Japan te worden. Er wordt een doodsvonnis uitgesproken en moordenaars gaan op pad. In 940 loopt Taira no Masakado in een hinderlaag en wordt hij onthoofd. Het hoofd werd meegenomen naar Kyoto om daar tentoongesteld te worden.

En dan begint het…
Het hoofd zou in de maanden dat het tentoon werd gesteld niet zijn vergaan. Af en toe zou het tandenknarsen of dingen roepen (‘waar is mijn lichaam’). En op een gegeven moment vloog het hoofd er vandoor om zelf maar op zoek te gaan naar zijn lichaam.

Na vele omzwervingen landde het hoofd uiteindelijk in het kleine vissersplaatsje Shibazaki. De inwoners daar wasten het hoofd en begroeven het. Op deze plaats bouwden ze een schrijntje ter ere van het hoofd (Kubizuka; graf van het hoofd). In de jaren die volgenden werd de geest van een samurai gezien in het dorpje.

Oorspronkelijk stond op deze plek de Kanda schrijn, maar die verdient een eigen verhaal. Zie hieronder!

Het kleine vissersplaatsje groeide later uit tot Edo. Masakado’s schrijn bleef bestaan, maar Masakado mag beslist tot de wat humeurige spoken gerekend worden. Als meneer vond dat hij niet genoeg respect kreeg, zorgde hij voor allerlei onheil. Zo werd de plaag waar Edo in 1300 onder gebukt ging toegeschreven aan Masakado.

Don’t mess with Masakado!
Zo lang Taira no Masakado genoeg respect kreeg was er niets aan de hand. Na de Kanto aardbeving, waarbij Tokyo voor een groot deel in puin raakte, werd besloten om de schrijn van Masakado plat te walsen en er het Ministerie van Financiën neer te zetten.
Masakado was not amused, de minister van Financiën werd ziek en overleed. De bouw werd geplaagd door vele ongelukken, soms dodelijk. En ook toen het gebouw in gebruikt was genomen waren de medewerkers niet veilig voor ongelukken. Zeker 13 medewerkers kwamen door mysterieuze omstandigheden om het leven.
Het gebouw werd afgebroken en het schrijntje in ere hersteld.

Wat zeiden we nou?
Na de Tweede Wereldoorlog wilden de Amerikanen een parkeerplaats maken van de plek van de schrijn van Masakado. Dit idee werd snel naar de prullenbak verwezen toen een bestuurder van een bulldozer onder mysterieuze omstandigheden in een ongeluk om het leven kwam.

De schrijn staat nu weer in alle glorie hersteld. Vanwege de vloek van Masakado is dit stukje van het huidige financiële district, een van de duurste gronden van de wereld, nu niet bebouwd.

De schrijn ligt vlak bij het Keizerlijk paleis en Tokyo station. Neem uitgang C5 van het Otemachi metrostation.

Bronnen: yokai.com
Samurai-wiki
Wikipedia
Japans Haunted History

Kanda Schrijn in Tokyo - Waar een spook een van de godheden is

De Kanda schrijn in het Kanda district in Tokyo heeft hier niet altijd gestaan. In 1616 werd de schrijn hier naar toe verplaatst. Hiervoor stond hij in het Chiyoda district, vlakbij waar nu het Keizerlijk paleis is. Inderdaad, dit is de schrijn waar indertijd het hoofd van Tairo no Masakado begraven werd. Op deze plek staat de kabizuka (graf van het hoofd) nog steeds.

De Kandaschrijn herbergt drie godheden, Dakokuten, Ebisu, en Taira no Masakado. De eerste twee behoren tot de zeven goden van geluk, de Shichi Fukujin. Zij zijn o.a. voor de handel. Daarom wordt de Kandaschrijn vaak door zakenmensen bezocht.

Taira no Masakado kennen we van het verhaal hierboven. Hij is ook een van de redenen dat de schrijn is verplaatst naar de huidige locatie.
Toen Tokugawa Ieyasu neerstreek in Edo om daar zijn hoofdkwartier te maken, moest er plaats worden gemaakt voor de bouw van het Edo kasteel. Tokugawa zou zich ook wat ongemakkelijk hebben gevoeld om zo’n krachtige geest naast de deur van zijn eigen verblijfplaats te hebben.

Na de verplaatsing van de Kanda schrijn is de kabizuka achtergebleven, maar Taira no Masakado is tot op de dag van vandaag nog een van de godheden van de Kanda schrijn.

De Kanda schrijn ligt op een stukje lopen van Akihabara Electronics District, of het Ochanomizu station.

Bronnen: Wikipedia

Grappig genoeg heeft Rocketnieuws ook een item over Taira no Masakado gemaakt, Kliiiik.

Maar ik was lekker eerder!

Overigens, als iemand anders ook een aparte tempel of schrijn kent, be my guest!

Ter inspiratie: 10 Shrines and Temples that Offer Unique and Interesting Experiences | tsunagu Japan

1 like

Leuk!
Die schrijn met dat grote leeuwenhoofd konden we trouwens vanuit onze hotelkamer in Osaka zien.
Ondanks dat het redelijk vlakbij was zijn we er toch niet aan toegekomen om er even naar toe te gaan.

In kyoto is de fushim inari-tashi shrine fantastisch.
Is weliswaar een wandeling van 4 km vrij stijl omhoog maar echt de moeite waard.
Is ook nr 2 van TripAdvisor in kyoto.