(origineel bericht op be-more.nl)
teleurstellingen en hoogtepunten
Maandag 21-01-2012
Na een gezellig weekend gehad te hebben mochten we vandaag weer aan de slag.
Tijdens de artsenronde vertelde de arts dat ze bezig zijn met research naar borstvoeding i.c.m. het HIV virus.
Het betreft een onderzoek waarin er gekeken wordt of het mogelijk is om borstvoeding te geven als de moeder seropositief is en het pasgeboren kind negatief is bevonden.
Naast de moeder krijgt dan ook het kind ARV’s toegediend en zal het kind gewoon de eerste 6 maanden borstvoeding krijgen. Het kind wordt gedurende de eerste 18 maanden elke 3 maanden getest om dit te monitoren. Zodoende hoopt men dat het d.m.v. deze behandeling mogelijk is om kinderen toch borstvoeding te laten krijgen.
Verder was het wederom erg rustig in het ziekenhuis.
Er kwamen 3 mensen het ziekenhuis binnen die een boda ongeluk hadden gehad.
Een vrouw had een 2 kleine open plekjes op het achterhoofd wat wel flink bloedde. De gaatjes waren flink diep en deze vrouw bleek ook een subduraal hematoom te hebben. Dit is een bloeduitstorting tussen het harde hersenvlies en het spinnenwebvlies.
De vrouw moest een aantal uurtjes nog ter observatie blijven maar mocht gewoon naar huis toe.
Verder was er nog een mand die een open wond had net onder de knie. Deze is schoongemaakt en gehecht, ook hij mocht naar huis toe.
De derde persoon betreft een vrouw die in het glas was gevallen met der voet. Tevens was een groot deel van haar hiel ontvelt. Deze vrouw is geholpen aan haar wonden en het glas is verwijderd. Ook zij mocht het ziekenhuis vandaag nog verlaten.
?
Dinsdag 22-01-2013
Vandaag stond er family planning outreach op het programma. Gister aan Abbert gevraagd hoe laat we ongeveer zouden vertrekken vanuit het ziekenhuis, waarop hij 10:00 antwoordde. De werkelijkheid is altijd anders en ook dit keer vertrok ik pas om 13:00.
In de tussentijd heb ik Abe en Isac geholpen in het laboratorium. Een aantal HIV testen afgenomen en veel uitleg gekregen over Tyfus en ….
Na de lunch zijn we begonnen met de outreach.
Na een heerlijke boda tocht van ongeveer 30 minuten waren Abbert en ik aangekomen op de plaats van bestemming. Bernard was al bezig met informatie te geven aan de ongeveer 20 vrouwen die aanwezig waren.
Slyvia was als vrouw aanwezig en dat zij hier nog mee naar toe gaat is verbazingwekkend te noemen aangezien zij ruim 8 maanden zwanger is.
Bernard gaf uitgebreid uitleg over de volgende onderwerpen:
*informatie over de menstruatiecyclus van de vrouw.
*Werking en bijwerkingen van iedere vorm van anticonceptie.
*Manier van toedienen van iedere specifieke vorm van anticonceptie.
*Anticonceptie voorkomt geen besmetting van HIV en SOA’s.
Na deze uitleg kregen de vrouwen de mogelijkheid om direct de gewenste anticonceptie toegediend te krijgen.
Iedereen was een voorstander van anticonceptie maar helaas konden we 2 vrouwen geen anticonceptie toedienen i.v.m. een te hoge bloeddruk. Omdat je hormonen toedient kan dit namelijk, in combinatie met een te hoge bloeddruk, consequenties hebben voor de conditie van het hart.
Bij Slyvia kregen ze eerst een kort intake gesprek waar de temperatuur, bloeddruk en het gewicht gemeten werd. Tevens werd er informatie gevraagd of ze al eens zwanger geweest zijn en hoe de menstruatie verloopt.
De implantaten die de vrouwen toegediend krijgen hebben een maximale werking van 3 of 5 jaar,
dit hangt af van het gewicht van de vrouw. De grens hierbij is 75kg.
Mocht de vrouw zwaarder zijn dan 75kg dan heeft het lichaam meer hormonen uit het implantaat nodig om genoeg bescherming te bieden. Er wordt dan 1 jaar afgehaald van de werking van het implantaat.
Bij 2 vrouwen is er een koperspiraaltje ingebracht en de rest koos voor de implantaat in de arm voor 3 of 5 jaar.
Na een aantal keer dit gezien te hebben van Bernard wilde ik dit wel proberen. Dit ging echter beter dan verwacht en zelf heb ik 3 patiënten gedaan.
Eerst wordt de arm verdoofd met lidocaïne om vervolgens met een holle naald intra-cutaan (onder de eerst huidlaag) de implantaten in te brengen.
Vervolgens krijgen de dames een kaartje mee waarop de datum staat dat ze zich bij het ziekenhuis moeten melden om de implantaten/spiraaltje te laten verwijderen.
Bij Bernard nagevraagd wat de echtgenoten hiervan vinden….
Bernard gaf duidelijk aan dat zij dit niet weten en dat de vrouwen op verschillende manieren dit kunnen verzwijgen voor haar man.
Vaak hebben de mannen ook een bevestiging nodig van een medische instantie en die krijgen ze bij het ziekenhuis niet.
Vervolgens zijn we terug gegaan en heb ik samen me de dames, die een dagje bij Kim op het land gewerkt hadden, een hapje gegeten.
?
Woensdag 23-01-2013
Vandaag kwam Fleur een kijkje nemen op Rakai. Fleur is van origine een IC-Neonatologie verpleegkunde in het AMC en wilde graag kijken hoe het er in Uganda aan toe ging.
Na een korte kennismaking met de werknemers van het ziekenhuis heb ik Fleur een rondleiding gegeven in het ziekenhuis.
Vandaag had ik ook de afspraak met Scovia om 10:00 staan om de implantaat te geven. Helaas was zij er om 11:00 nog niet. We hebben geprobeerd te bellen maar het telefoonnummer was niet correct opgegeven, iets wat erg vaak voorkomt in deze omstandigheden.
We hebben een boda gepakt om te kijken of ze in de community waren, maar ook dit was tevergeefs want hier was de naam niet bekend.
Toch wel een flinke teleurstelling, aangezien de eerste indruk zeer positief was toen we de informatie aan Scovia gaven vorige week.
De 2e afspraak die ik had staan was met Bennon, de directeur van het ziekenhuis. De bedoeling was om met hem het protocol door te nemen. Echter is ook dit er niet van gekomen, omdat Bennon hals over kop naar Kampala moest.
Ik was inmiddels op family planning outreach waar Alex behoorlijk boos was geworden op Abbert.
Gister waren er 50 vrouwen die family planning wilde bijwonen, echter was er toen niemand van het ziekenhuis daar aanwezig dus waren al deze vrouwen lange tijd aan het wachten voor niets.
Nu waren er maar 7 vrouwen in totaal waarvan er 5 een behandeling wilde.
Nog even een kijkje genomen bij de kleine Timothy waarna we naar het appartement gegaan zijn.
Een dag die de Ugandese mentaliteit goed weer gegeven heeft…
?
Donderdag 24-01-2013
We waren om 9:00 in het ziekenhuis waar het nog erg rustig was. Samen met Fleur ben ik naar het laboratorium gelopen waar Fleur Malaria en TBC onder de microscoop heeft gezien.
Daarna zijn we nog naar de afdeling gelopen voor ondervoedden kinderen waar 2 kinderen lagen.
Hierna kwam ik Slyvia tegen en zij vertelde mij dat ze het dossier van Scovia gevonden had.
Helaas stond hier geen telefoonnummer in maar dit stond wel in het “grote registratie boek” van de afdeling. Abbert heeft gebeld naar dit nummer en we kregen een man aan de lijn die Scovia wel goed kent. Hij zal vandaag in het ziekenhuis komen om met Abbert een afspraak te maken, zodat Scovia volgende week alsnog de implantaat kan krijgen. Er is dus nog een beetje hoop maar het zal mij benieuwen of Scovia daadwerkelijk volgende week Maandag of Dinsdag in het ziekenhuis is.
Hierna zijn Fleur en ik op outreach geweest. De rest van de dames wilde in het ziekenhuis blijven wegens een vrouw die ‘s middags zou bevallen.
Kim ging dit keer mee op outreach waardoor we veel informatie gekregen hebben van Kim.
Samen met Fleur hebben we Ivan, Maria en Babirye gezien.
We kregen te horen van Kim dat Ivan in 1 dag tijd medicatie gekregen had die eigenlijk voor 14 dagen bedoeld waren en hierdoor erg gedrogeerd was. De medicatie krijgt hij vanwege zijn bot-TBC.
Dit was in de periode dat wij vakantie hadden.
Gelukkig ging het nu allemaal beter met de medicatie en zag Ivan er beter uit.
Maria zag er uitermate goed en ze vond het erg leuk om ons weer te zien. Zij wordt verdacht van een hersentumor omdat zij neurologische uit. Helaas kan er geen scan gemaakt worden van haar hoofd omdat er geen geld voor is.
Bij Babirye was het niet zo positief. Ondanks dat zij nu wel goed kon lopen zag ze er niet goed uit. De tante waarbij zij woont vertelde dat kinderen ziek zijn als ze dik worden. Daarom krijgt Babirye maar 2 keer per dag eten terwijl dit eigenlijk verdeeld moet worden over 8 kleine porties.
Uiteraard wordt er voorlichting dan gegeven maar of hier echt iets mee gedaan wordt is altijd maar de grote vraag….
Tussen de families door hebben we nog 2 regeringsziekenhuizen gezien waar we een uitnodiging moesten afgeven voor een meeting die komende week plaats vind, zodat de omgeving weet dat KMC een afdeling voor ondervoedden kinderen heeft.
De regeringsziekenhuizen zagen er oud en vervallen uit en het is er alles behalve hygiënisch.
Vrouwen bevallen op een houten bankje met een zeiltje overheen en meer niet.
Hierna zijn we naar het huis van Kim geweest waar we heerlijk geluncht hebben en hierna zijn we terug gegaan naar het appartement.
Vrijdag 25-02-2013
Vandaag ben ik naar het weeshuis geweest. In December ik 2 Bijbels aan Fred gegeven, dit is de directeur van het weeshuis. De Bijbels had ik in Nederland gekregen van Eveline en toen ik dit overhandigd had aan Fred kreeg al snel de uitnodiging om eens te kijken bij hem.
Het weeshuis telt 164 weeskinderen. Na een rondleiding gekregen te hebben werden er een aantal welkomstliederen gezongen voor mij waarna ook ik moest speechen.
Hierna kreeg ik tekeningen en 2 beeldjes die zowel voor mij als voor Eveline bedoeld zijn. Een leuk aandenken dus.
Hierna ben ik met 2 van deze kinderen de bush in gegaan en zijn we naar een schitterende plek gegaan. Een aantal grote rotsen op een berg die een spirituele betekenis hebben.
Zo is er een rots die in twee gespleten is en als je ziek bent en daaronder/ daartussen gaat zitten en bidt voor genezing is er een kans dat dit uitkomt. Bij een andere rots kan je bidden voor vruchtbaarheid en het vinden van de ware liefde en bij de derde kan je bidden om dood te wensen, althans de locals.
Tevens waren er afdrukken in de rosten te zien van een vis, map van Afrika en Uganda en een T-shirt, een zeer bizarre gewaarwording maar erg boeiend om te zien.
Hierna ben ik met Fred wezen lunchen en daarna nog even wezen volleyballen met een groep weeskinderen, waarna ik terug werd gebracht naar het appartement en naar Masaka ben gegaan voor een leuk weekend.