Neem nooit alcohol mee naar Iran. Lectuur en foto’s van Che Guevara kennen ze daar al en hebben ze daar al, en het lijkt tegenwoordig zelfs toegestaan (zie ook mijn posts bij “Shoppen in Iran”).
Wat je nog wel kunt doen: enkele pakken kaartspelen nemen. Geen koffers vol ofzo, maar gewoon een stuk of wat. Als de douane dit mocht merken, kun je altijd nog zeggen dat je niet wist dat dit verboden was in Iran en dat je gewoon onderweg wat spelletjes wilde spelen.
Soms gaf ik zo’n pak kaarten als een fooi rechtstreeks aan iemand van een hotel (ze schijnen veel geld op te brengen onder de toonbank) en soms legde ik het in een la van een hotelkamer of bij een afvalbak in het hotel.
Ik had zelf ook diverse vrouwentijdschriften meegenomen: de dames in Iran vinden het leuk om onze mode te bekijken. Ik gaf die dan aan kamermeisjes of legde die neer bij een afvalbak.
De politie in Iran heeft uitdrukkelijk de opdracht gekregen (dit kan trouwens denk ik ook zo weer veranderen) om Westerse vrouwen niet al teveel met opmerkingen betreffende kledingvoorschriften (piekende haren, blote polsen, iets te strakke bloesjes, te korte bloezen, etc.) lastig te vallen.
Maar op sommige plekken kunnen ze opeens lastig doen over kleine details.
Er zijn twee opties: aanpassen of kont tegen de krib. Either one: als je het doet, doe het dan goed!
In Mashad en Qom heb je in de buurt van de moskee-complexen maar 1 optie: aanpassen.
Zie verder maar.
Soms was ik het zo zat dat ik tegendraads gedrag begon te vertonen. Zo kreeg ik een keer op straat mot met twee politieagenten. Ik liep naar onze bus en ik geloof dat het erom ging dat ik niet op het trottoir liep maar het was me eerlijk gezegd niet zo duidelijk allemaal. Ik wilde gewoon rechtstreeks naar de bus lopen omdat ik anders eerst moest oversteken en daarna weer. Maar ze bleven maar roepen en zeuren. Ik dacht even dat het om wat uit mijn hoofddoek piepende haren ging. Ik herinnerde mij dat de politie opdracht heeft soepel om te gaan met Westerse toeristen. Ik trok dus resoluut mijn hoofddoek af en ik keek ze vol aan en stevende op de bus af. De gids en de chauffeur lagen helemaal dubbel van het lachen en vroegen of ik een nieuwe revolutie begon. Hierna kreeg ik nog op zeer liefdevolle wijze een kopje thee van de chauffeur. Dit zijn hun subtiele manieren om te laten merken hoe ze over een en ander denken!
Op het eind van onze Iran-reis waren we in een hotel waar ik ook de regels geschonden heb.
We checkten in en gingen naar onze kamer. Ik moest terug naar de receptie beneden omdat de douche het niet deed ofzo. Toen moest ik WEER naar beneden omdat een lamp het niet deed.
Nu moet je weten wat het gebruikelijke gedrag is van de gemiddelde vrouwelijke toerist in Iran: zodra de deur van de hotelkamer dicht is gooi je met een zucht jas en hoofddoek af. In de ontbijtzaal van je eigen hotel moet je in vol ornaat je yoghurt en eieren naar binnen werken. Mijn kamergenoot had in het begin van de reis alleen maar een dikke wollen winterjas bij zich en dat was dus zweten aan de ontbijttafel, die eerste ochtend!!!
:slapen:
Dus ik had inmiddels al diverse malen mijn spullen op en af gedaan en dacht na de zoveelste keer: Krijg nou wat! Ik heb de gloeilamp uitgeschroefd (ik ben immers niet in staat om in vloeiend Farsi uit te leggen wat ik nodig heb) en ik ben de kamer uitgewandeld. Het was opvallend om te zien: ik kwam een of twee jongere hotelbediendes tegen in het trappenhuis en die schrokken zich een hoedje (sic!!) omdat mijn HAREN te zien waren!! Ik liep door de lobby naar de receptie en de oudere mannen daar leken totaal onaangedaan door dit gedrag wat voor mij zo normaal is: ZIJ zijn natuurlijke andere tijden gewend! Ik vroeg om een nieuwe lamp en dat was dan dat.