(origineel bericht op be-more.nl)
Stilte voor de storm
Vorige week was nog een rustige week met als hoogtepunt natuurlijk de trip naar Hluhluwe. Hoewel we er wat slaap voor over moesten hebben (lees 5uur ’s ochtends opstaan), was het dit helemaal waard. We hebben de big 4,5 gezien: een olifant, leeuwen, neushoorns, buffels en een cheeta. Omdat de cheeta minder voorkomt dan het luipaard vind ik dat wel een 0,5 big 5 waard! De eerste avond hebben we in het wildpark gedineerd samen met de hyena’s. Letterlijk want halverwege het eten kwam onze persoonlijke hyena aangelopen en die is toen ook maar gebleven (niet gek aangezien we hem stiekem wat botjes hebben toegegooid). Toen ook nog een hele familie bushpigs langskwam die onze gids met stoelen op een veilige afstand heeft gehouden, was de ervaring compleet.
Eenmaal thuis aangekomen waren we doodop en besloten we op tijd naar bed te gaan om even bij te slapen. Dat dachten we althans. Tien minuten later ging de telefoon met de mededeling dat er een 1-jarig meisje onderweg was. Haar ouders hadden besloten er een gezellige (lees ladderzatte) zaterdagavond van te maken met als gevolg bewusteloosheid in de w.c. onder het toezicht van hun dochtertje dat compleet overstuur was. Ouders konden niet meer op hun voeten staan, maar dachten nog met het kindje naar huis te kunnen rijden. Omdat de politie ‘niets kon doen’, maar het voor het meisje niet veilig was om op dat moment bij haar ouders te blijven, werd ze naar ons gebracht voor één nachtje. Eenmaal bij ons in het huisje aangekomen was ze zo uitgeteld van het huilen dat ze gelijk in slaap viel. De ochtend was echter een heel ander verhaal. Hartverscheurend om te horen hoe zo’n klein meisje haar longen uit haar lijf schreeuwt, omdat ze haar ouders zo mist en geen idee heeft waar ze terecht is gekomen (dit was gelukkig gelijk goed op het moment dat ze haar ouders weer zag). Aan de andere kant een teken dat ze in ieder geval wel gehecht was aan haar ouders, iets wat we van onze spiderman niet kunnen zeggen…
Die dag stond er voor Elin en mij verder de Good Food and Wine show op het programma. Bobbi Bear had daar een stand om meer bekendheid te krijgen, om geld in te zamelen en donateurs te werven. Die dag hebben we twee dingen geleerd: 1. Eet nooit curry bij een indiase stand en 2. Bedelen. Hoewel in het begin heel onwennig, waren we na een tijdje goed op dreef waardoor we aardig wat geld hebben weten af te troggelen.
De afgelopen week werd het steeds drukker. Dinsdag had ik een case van een jongetje in de basisschoolleeftijd dat door een stel puberjongens was gedwongen om seks te hebben met een vriendje. Toen moeder hier achterkwam en verhaal ging halen, bleek dat dit niet eenmalig was en dat minstens negen andere kinderen slachtoffer waren. Moeder wilde er geen zaak van maken, omdat de ‘daders’ nog erg jong zijn. Daarnaast is het de vraag waar het gedrag van de jongens vandaan komt en is het niet ondenkbaar dat zijzelf ooit slachtoffer zijn geweest. Liever wilde ze dat er een gesprek zou komen met de daders en slachtoffers en ervoor te zorgen dat dit nooit meer zou gebeuren…
Na de Be-More dag waarop we alle projecten van Be-More in de buurt van Durban zijn afgegaan, stond donderdag een bezoek aan een high school op het programma. Toen ik de zaal vol met kinderen zag (meisjes keurig aan de linkerkant, de jongens aan de rechterkant), was ik stiekem wel blij dat ik geen praatje hoefde te doen! Na het praatje van Jackie kregen de kinderen de mogelijkheid om met ons te praten als ze hier behoefte aan hadden. In een half uur hadden we gesproken met een meisje dat was aangerand, een paar meisjes die waren verkracht, een jongen die een verslaving had aan pornografie, een meisje dat worstelde met een eetstoornis en problemen thuis en een meisje dat een zelfmoordpoging had gedaan. Dan weet je weer waarom je hier bent…