Bij deze wil ik even mijn ervaring met de organisatie VDF vertellen zodat anderen dit niet hoeft te overkomen. VDF is een kleine organisatie die tenten en mobile-homes op campings aanbied, vaarvakanties aanbied en 1 hotel, hotel du lac in Villeréal** vlak bij Bergerac, allemaal in Frankrijk. Ze vragen ieder jaar weer mensen voor op de campings en in het hotel, Mijn verhaal gaat over mijn werkervaring in het hotel.
Om maar bij het begin te beginnen. Na een erg lange reis, omdat de door VDF geboekte vluchten Amsterdam- Londen /Londen - Bergerac totaal niet op elkaar aansloten moest zo’n 5 uur wachten in Londen Kwam ik aan in Bergerac. Daar werd ik opgehaald door V, de jonge Nederlandse vrouw die het hotel (van haar ouders) runt. In de auto naar het hotel werd ik meteen aan een kruisverhoor onderworpen, ze wou alles van me weten, zelfs wat mijn ouders voor werk deden, maar ook heel veel prive dingen, echt apart! Maar jah, ik dacht misschien wil ze gewoon weten wat voor vlees ze in de kuip heeft. De eerste nacht had ik maar een paar uur geslapen dus s’ochtends was ik nog een beetje moe, De volgende ochtend kwam V meteen naar mij toe voor een gesprek, mevrouw wou weten of ik moe was. Ik zei een beetje, dat had ik dus beter niet kunnen zeggen. Ik kreeg een hele preek over me heen. Vol verbazing heb ik staan luisteren naar wat ze zei. Ik was leeg, Ik had geen karakter, Ik bestond niet, ik was alleen een leeg omhulsel want… V geloofde erg in Buddha en vertelde me dat volgens haar energie puur en alleen uit je karakter komt ja en als je dat niet hebt…. Echt belachelijk, ook vertelde ze me dat ze aan nieuwe mensen meteen kon zien of ze het gingen volhouden of niet aan de manier waarop ze uit het vliegtuig stapte. Tuuuuurlijk! Kortom ze had nu al door dat ik het niet ging redden en dus kreeg ik 7 dagen de tijd om haar mening over mij te veranderen. Lep op, een mening die zal al na een paar uur had over mij, terwijl ik nog niet eens gewerkt had. Mijn eerste werkdag moest ik om 7 uur beginnen. Mij werd verteld door een franse collega die ik P zal noemen dat ik alleen de ontbijttafel hoefde te dekken en daarna pauze kon houden met de rest maar toen ik de tafel gedekt had kwam V met nog een hele lijst dingen aan die nog moesten gebeuren waarna ze zelf met de rest wel pauze ging houden. Toen ik klaar was met de lijst had ik nog maar een kwartiertje pauze over, maar mij hoorde je niet klagen. V begon trouwens meteen die ochtend al met afsnauwen. Als ze wou dat ik iets deed wees ze me aan en zei, afwassen NU! Dat was haar manier van rondcommanderen. Die dag moest ik doorwerken tot 1 uur s’nachts. Aan het eind van de dag kreeg ik van P en van andere collega’s te horen dat ik het goed gedaan had en dat ze erg tevreden was. De volgende ochtend moest ik weer om 7 uur beginnen, 6 uur op. dus weer maar een paar uur geslapen.
De volgende ochtend wou ik met V praten maar voor ik zelf iets kon zeggen kreeg ik te horen dat ik naar huis kon. Voor ik hier ook maar op kon reageren werden dezelfde dingen als in het eerste gesprek gezegd werden weer opnieuw naar mijn hoofd geslingerd. Ik had geen karakter, geen leven, ik bestond niet, was 21 en deed niks met mijn leven, ik was niks waard voor niemand enz. enz. Dit zijn echt dingen die zij letterlijk zo tegen mij heeft gezegd. Kortom, ik werd ontslagen, kreeg een hele preek over me heen maar de reden van mijn ontslag? Nou die heb ik niet gehoord hoor! Ik vind het moeilijk te begrijpen hoe iemand zo snel een conclusie kan trekken over een ander. Heel onprofessioneel. Had ze me niet de dag van te voren verteld dat ik 7 dagen de tijd zou krijgen? Bovendien, is het de bedoeling van een werkgever dat zij haar personeel motiveert of probeert de grond in te boren? Wat zij zegt is waar volgens haar en er valt niet tegen in te gaan, later op de dag zou dit nogmaals blijken. Ik heb naar Nederland gebeld om te kijken hoe ik het snelst naar huis kon en heb de ochtend afgemaakt, wat ik al best sociaal van mezelf vond. Ik kwam er achter dat ik die volgende ochtend heel vroeg de trein kon pakken vanaf Bergerac. Toen ik ’s ochtend klaar was heb ik aan V gevraagd of ik mocht gaan inpakken. Aangezien ik geen rooster en geen werkprofiel heb gekregen wist ik niet dat ik ’s middags ook moest werken. Toen ik dus aan V vroeg of ik mocht gaan inpakken barstten zij in woede uit. Ze begon nu ook echt tegen me te schreeuwen. Dingen als “Ik houd niet van sissi’s en watjes! Je gaat gewoon aan het werk. Het is voorbij! zorg er voor dat wij zo min mogelijk last van jou hebben” ook weer letterlijk tegen mij gezegd en het absolute toppunt van haar belachelijke uitbarsting: ik moest het maar uit respect voor haar doen! Waar heeft zij dat respect dan aan verdient? En oja haar zo min mogelijk last bezorgen omdat ik wegga, zij heeft mij toch ontslagen?! Ik heb in geen enkel geval gezegd, luister eens V, ik wil naar huis. Maar het was volgens haar allemaal mijn schuld. Vervolgens rukte V de stofzuiger uit mijn handen om me te laten zien hoe ik moest stofzuigen wat ik volgens haar niet goed deed. Ik ben echt geschrokken van zoveel agressie. Na deze waardeloze actie liep ze kwaad weg zonder op mijn reactie te wachten. Mevrouw heeft gesproken en daar mee punt uit. Uiteindelijk ben ik dus alsnog gekomen die avond. Dit deed ik echter voor maar 1 reden. V zou mij de volgende ochtend naar Bergerac brengen. Als ik niet zou komen werken zou ze dit niet doen en aangezien het hotel in een dorp was waar geen openbaar vervoer was moest ik dus wel. Ik had ook geen zin om nog meer geld uit te geven aan een hotel en een taxi naar Bergerac dus ik ben gebleven. Anders zou ze me de volgende ochtend echt niet weg gebracht hebben. Die avond heb ik met S een andere college nog een hele tijd gepraat en ook zei vond het net als de andere collega’s belachelijk. De volgende ochtend ging ik naar huis. Gelukkig! Eenmaal thuis aangekomen heb ik een brief gestuurd naar het hoofdkantoor over wat er gebeurd was en dat ik de kosten voor de terugreis vergoed wou hebben. Tot mijn grote verbazing werd het verhaal ineens helemaal omgedraaid. V. had tegen het hoofdkantoor, dit zijn overigens haar ouders want het is een familie bedrijf gezegd dat ik zomaar ontslag had genomen en was vertrokken. Je zult mijn verbazing begrijpen. Ik heb ze ervan proberen te overtuigen dat het toch echt andersom was en dat ik door hen ontslagen was maar het mocht niet baten. Logisch, het zijn haar ouders dus die geloven natuurlijk haar. Maar goed omdat zij dus geloofde of wilde geloven dat ik ontslag had genomen deden zij mijn verhaal af met “ had je maar naar het hoofdkantoor moeten bellen voor je weg ging” Ja hoe kan dat nou? Ik wist toch niet van te voren dat ik ontslagen ging worden? Omdat in mijn contract stond dat ik zelf mijn terug reis moest betalen als ik voortijdig weg zou gaan kreeg ik dus niks terug. Ook werd mijn loon van die ene dag na veelvuldig vragen niet uitbetaald! Overigens mijn “contract” was een kopie van een stagecontract van een luchtvaartmaatschappij, wat dus al heel vreemd was. Het stelde echt helemaal niks voor. Nog 1 keer heb ik een brief gestuurd maar ook dit hielp niks. Uiteindelijk werd ik er zo hopeloos van dat ik het er maar bij heb laten zitten. Nu kan ik er in komen dat mensen denken dit is maar 1 kant van het verhaal maar van de collega’s daar die er al wat langer werkten hoorde ik dat ik die zomer al serveerster nr. 3 was die naar huis ging en het was nog maar begin van de zomer! Het jaar daarvoor waren er 5 mensen vertrokken in 1 seizoen, het is een klein hotel, er werken ongeveer 10 mensen! Ik hoop dat ik de mensen die hier willen gaan werken aan het denken heb gezet. Liefs dolce84