Hoi,
Heeft iemand ervaring met EF Talenscholen??
Zit eraan te denken om de studie Master English-Media & Art te gaan volgen via EF in London/LA. (of misschien italiaans bij Scuola Leonardo da Vinci in Milaan, maar dat is weer een ander onderwerp).
Heeft iemand deze studie (ME-ART) toevallig al gevolgd? Heb je echt iets aan de stage e.d.? Krijg je echt waar voor je geld? Ik vind het namelijk wel aan de prijzige kant.
Groetjes Juul
Ik ben zelf ook met EF weg geweest. Ben net weer terug, maar ik had een hele slechte ervaring!!!
EF deed helemaal niets aan problemen. Op de locatie zelf, San Francisco, was het nog veel erger. Hier werd je als student gewoon voorgelogen. De gastgezinnen zijn van heel slechte kwaliteit. Iedereen die ik sprak over hun gastgezin, was erg ontevreden.
Zelf zat ik eerst bij een gastgezin die mij de volgende dag eruit zetten. Ik had ze opgeteld nog geen 5 minuten gesproken. Ten eerste wisten ze niet dat ik kwam. Dus dat was een rare aankomst. Ze dachten dat er iemand uit Frankrijk zou komen. Maar ik spreek geen Frans. 1 van mijn huisgenootjes kwam op dezelfde dag aan als ik. Zij kwam uit Spanje. Dit gastgezin kwam oorspronkelijk uit Peru en spraken zelf veel Spaans. Mijn Spaanse huisgenootje wilde geen Spaans spreken, want zij kwam naar Amerika om Engels te leren. Ze beantwoordde alle vragen dus in het Engels. Dit werd niet gewaardeerd. Dus de volgende dag, (na de introductie dag), werd ons na het eten verteld dat we weg moesten. Dit werd niet echt op een hele vriendelijke toon gedaan. Helaas was het vrijdag en werkt er daar niemand van EF in het weekend. Dus we moesten wachten tot maandag. Je kunt je voorstellen dat het een verschrikkelijk weekend was. De gastvader was politie agent en hij vertelde ons letterlijk, dat hij de hele dag al met criminelen te maken had en dat thuis ook nog niet wilde. Mijn Spaanse huisgenootje en ik vonden dit natuurlijk een hele vreemde opmerking. We hadden niets gezegd en gedaan. Zij had alleen aangegeven dat ze graag Engels wilde spreken. En ik moest denk ik weg omdat ze liever iemand uit Frankrijk hadden gehad. (Hun dochter zat op een Franse prive school)
Een andere huisgenoot kwam uit Frankrijk. Zij was absoluut de lieveling. Ze mocht boven met het gezin aan tafel eten. De rest, een huisgenootje uit Zwitserland, China, Spanje en ik moesten met z’n vieren beneden in de garage eten. Dit gedeelte was omgebouwd als slaapkamer en woongedeelte. Maar deze hele situatie kwam niet echt gastvrij over. Het eten was erg weinig. We waren alleen maar met meiden, maar iedereen had er veel te weinig aan. Er zat in de garage wel een keuken, maar alleen de waterkraan werkte, en er was verder niets. Geen koelkast, waterkoker, borden of bestek. We hadden een magnetron waarin we om de beurt ons bordje eten in konden opwarmen.
Op maandag had het gastgezin EF gebeld dat we weg moesten. Helaas met allerlei leugens, zoals bijvoorbeeld, dat wij hun gediscrimineerd hadden en geen respect voor hun hadden. Geen idee waar ze dit vandaan hadden. Grote fantasie waarschijnlijk. Hier was echt geen sprake van. We hebben de eerste avond (donderdag) gewacht met naar bed gaan, omdat we de gastvader eerst wilden ontmoeten zodat we ons netjes konden voorstellen. Dit is ons enige gesprek geweest en toen zijn we allemaal naar bed gegaan. De volgende ochtend moesten we al weer vroeg weg om naar de introductie bijeenkomst te gaan. En we gingen voor het eerst met het openbaar vervoer. Dus kenden de weg nog niet, en wilden dus op tijd van huis.
Wij waren op school ook gelijk naar ‘Housing’ office gegaan. Monika, is helaas een hele kille vrouw die echt eerlijk waar geen bal geeft om de student! Ze zei gelijk dat we niet allemaal in een villa wonen met een zwembad. Deze opmerking sloeg helemaal nergens op! We zeiden alleen dat ons gastgezin ons weg wilden hebben. Maar dat we niet goed wisten en snapten waarom precies. Wij zijn toen naar de les gegaan, en zij heeft contact gehad met het gastgezin.
We hebben uiteindelijk nog de hele week nog bij dat gastgezin gezeten. Wat natuurlijk heel naar was. Er werden steeds confrontaties uitgelokt. We werden echt als criminelen behandeld.
Na een week echt veel moeite, zijn we beide overgeplaatst. Niet door Monika haar initiatief, maar doordat een klasgenootje mij vertelde dat er bij haar gastmoeder nog plek was. Na veel discussie met Monika, heeft ze ons daar geplaatst. We konden eindelijk s’avonds weg! Helaas heeft EF ons helemaal niet geholpen met verplaatsen naar een andere gastgezin. We moesten zelf alles maar regelen en de kosten van de taxi zelf betalen.
Het andere gastgezin bestond uit een oudere Filipijnse vrouw, die samen met haar zoon, die een lichte verstandelijke beperking had. (Een beetje simpel, een fatsoenlijk gesprek voeren was lastig) En zijn 14 jarige dochter (1 van de 3) woonde ook in het huis.
Zij bezitte 3 huizen vlakbijelkaar. 2 naast elkaar, en 1 om de hoek. Ik woonde bij haar in huis en in het huis ernaast was nog een plekje voor de Spaanse huisgenoot. In totaal waren er 15 studenten over de 2 huizen verdeeld. Later kwamen er nog 5 bij die in het 3e huis verbleven. We aten met z’n allen aan tafel in 1 huis. Er was dus vaak niet genoeg plek aan tafel. Zelf at ze vaak buiten de deur en anders haalde ze wat, maar in ieder geval nooit met ons.
Het eten was heel slecht. Vaak dingen die al een paar weken in de koelkast lagen. We hebben een hele tijd dezelfde aangesneden hele kip terug zien komen op de tafel. Deze was ruim 4 weken oud. Dus niemand durfde dat aan om op te eten. In het begin kreeg ik dagelijks pasta te eten. Maar dan zonder saus. Dus simpele droge pasta. Soms warm, soms koud.
Het eten werd steeds minder en slechter. Sommigen gingen al uit eten of flink lunchen buiten de deur. Maar daar had niet iedereen geld voor. Ik ook niet helaas. Regelmatig zaten we te wachten op eten. Maar kwam ze gewoon niet opdagen. Dan gingen we om een uur of 11 maar naar bed.
Vlak voor Thanksgiving, zei ze mij dat de studenten niet moesten verwachten dat zij voor Thanksgiving ging koken en met de kerst ook niet. Dit stond niet in haar EF contract en het was een familie feest. Dus de studenten moesten hun zelf maar redden) Ik heb hier niet op gereageerd. Mede omdat ik behoorlijk verrast was door deze botte opmerking die vanuit het niets kwam. Maar ik ging ervan uit dat deze feestdagen juist iets waren om de Amerikaanse cultuur te leren kennen. Dat ging dus mooi niet door! Dit staat overigens wel in de reclame folder van EF.
Maar achteraf ben ik er achter gekomen dat EF een fantastisch marketing hanteert, maar klantenservice en kwaliteit is vergeten mee te nemen binnen de EF organisatie.
Alle huisgenoten (een stuk of 20, waarvan 15 voor de langste periode) hebben op school geklaagd over onze gastmoeder. Maar Monika (de ijskoningin), presteerde het om tegen ieder van ons glashard te zeggen dat je de eerste was die klaagde en dat ze nog nooit klachten had gehoord over dit gastgezin. Dat terwijl we allemaal bij haar kwamen te klagen. Dit bleef ze gewoon volhouden. Als we allemaal meerdere malen hadden geklaagd, belde ze een keertje met onze gastmoeder. Met als gevolg dat we die avond allemaal uitgescholden werden. Na zo’n 2 uren uitgekafferd te zijn probeerde iedereen van tafel te gaan, zonder het mikpunt te worden van haar. Zo ging het elke keer als Monika had gebeld. Dus dit was ook geen oplossing.
Soms stapte onze gastmoeder met het verkeerde been uit bed, en dan belde ze de school dat 1 van de studenten weg moest. Dan moesten we s’avonds weer de boel sussen. Het continue op eieren lopen en het weinige, slechte eten (of helemaal geen eten) was zeer energieslopend voor ons allemaal. Als ze al eens iets had gehaald voor het ontbijt gehaald had,(wat ze volgens contract verplicht was), dan was het spul dat overdatum was. Flinke tijd ook. Soms corn flakes van meer dan 2 jaar oud. Altijd heel muf en zacht. Ze had sowieso van alles de datum eraf gekrapt. Best zielig eigenlijk. Soms betrapte 1 van ons haar tijdens deze actie, en dan zei ze dat het product wat ze in haar handen had, niet gelijk over datum was als de datum al voorbij was. En dat sommige studenten daar moeilijk over deden. Opzich had ze daar geen ongelijk in. Maar er is een verschil tussen een paar dagen over de datum heen, of een paar maanden of een paar jaar!
Op een gegeven moment werd de situatie onhandelbaar. Er was elke dag een een confrontatie met haar. Het kwam elke keer van haar kant. Meestal ging het nergens over, maar bedacht ze weer eens wat, of had ze iets gedroomd of ergens gelezen. Who knows.
De kachel mocht nooit aan, want dat koste geld. En wij moesten de rekening dan betalen. S’avonds was het behoorlijk koud waar we woonden en we hadden het s’nachts allemaal zeer koud. We waren allemaal ondertussen al steeds ziekjes. Ook was er meestal koud water in de douche. Soms was het wat lauwig. Maar zeer onaangenaam, zeker als je het al zo koud hebt. In huis was het ook erg smerig. Er kwamen zwarte druppels (condens) van het badkamer plafond. En de vloer mochten we niet stofzuigen (want dat kost stroom), maar we moesten met een soort heksenbezem de vloer aanvegen. Wat totaal onmogelijk was, aangezien de stof gewoon tussen de sprieten door gleed. Met een handdoek mochten we de stof opruimen.
De keuken was niet beter. Alles plakte. De kastjes, het aanrecht, het tafelkleed, de pannetjes met oude eet resten. Als ik zelf wat boodschappen had gedaan, zodat ik in het weekend wat kon klaarmaken, ging ik eerst de keuken en pannen schoonmaken. Vervolgens koken en dan weer schoonmaken. Ik kookte altijd wat extra zodat ik wat in de vriezer of koelkast kon doen voor noodgevallen. Ik had zelf bakjes hiervoor gekocht.
Mijn gastmoeder at geregeld mijn dingen op, ondanks dat ik met koeienletters mijn naam op het bankje had geschreven. Ook mijn boodschappen (yoghurt, fruit, groente, drinken) verdwenen steeds.
Ik ben een keer flink ziek geweest. Zeer hoge koorts en longontsteking. Maar daar had ze geen empatie voor. Ik moest van de arts thuis blijven en goed uitrusten en medicijnen innemen. Maar bij de eerste dag stond ze al naast mijn bed te krijsen. Ze was geen hotel en ik moest naar school van haar. Ook was ik volgens haar helemaal niet ziek. Dit zei ze ook steeds tegen de andere studenten. (Ze sprak sowieso over iedereen negatief acht diegene zijn/haar rug om)
De tweede dag was hetzelfde. Ze stond continue naast mijn bed te schreeuwen dat ik naar school moest. En dat ze meer geld wil omdat ik thuis was. Ik lag alleen maar op bed, ik at niets uit haar koelkast, ik deed niets wat haar extra kosten zo geven. Compleet onterecht dus!!
Na een paar dagen kon ik er niet meer tegen, en ben ik s’middags met wankelende beentjes naar school gegaan. EF housing was heel blij om mij te zien. Want mn gastmoeder belden hun helemaal gek! Ik lag bij mn eerste les al weer voor apegapen. En de docenten zagen ook wel in dat ik nog niet in staat was om een les te volgen. De reis naar school was al te vermoeiend. Dus ik werd steeds weer naar huis gestuurd. Ook hier deed EF in San Francisco niets aan. Ze belden haar niet om te zeggen dat ik te ziek was om naar school te gaan. Ook liet mijn gastmoeder mij aan mijn lot over als ik naar het ziekenhuis moest of medicijnen moest ophalen.
Na een tijdje zijn 9 meiden uit het huis vertrokken omdat ze er niet meer tegen konden. Ze zijn allemaal naar de residentie gegaan, maar daar had ik het geld niet voor. De school had beloofd dat ze met de gastmoeder zou gaan bellen en haar vertellen waarom de 9 meiden weg gingen. In de hoop dat ze er wat aan zou doen en zichzelf zou gaan verbeteren. Maar dat was niet het geval. EF heeft haar nooit gebeld hierover. Ze hebben haar gezegd dat ze allemaal weg gingen omdat ze graag in de residentie wilden wonen. Niemand wilde dit graag, maar kon de situatie in het huis gewoon niet meer aan. Dit was een goed voorbeeld van EF die hun feiten altijd weten te veranderen. Ze wilden mijn gastmoeder gewoon niet kwijt, omdat zij plek heeft voor zo’n 20 studenten, en EF heeft een tekort aan gastgezinnen. Dus ze lieten alles toe wat mijn gastmoeder uithaalde. En soms zei mijn gastmoeder dat ook wel. Dat ze wist dat EF heel blij met haar is en dat ze haar niet kwijt wilden omdat ze zoveel plek heeft.
Ook het programma dat ik volgde, was niet van hoge kwaliteit. Ik had er voor gekozen om een Pre-Master te gaan doen. De lessen stelden niets voor. Mijn klas bestond voornamelijk uit Aziaten. Waardoor het niveau van klas behoorlijk uiteen liep. Ze konden niet heel goed Engels en begrepen veel niet.
De leraren maakten zich er ook wel heel makkelijk van af. Leraren gaven zelf ook wel eens aan dat ze niet opgeleid waren op bijvoorbeeld Business te geven. De extra keuzevakken waren echter helemaal om te huilen. We konden allemaal een top 5 invullen met welke keuzevakken je wilde gaan volgen in het volgende semester/periode. Maar ik heb meegemaakt dat 4 verschillende vakken bij elkaar gevoegd werden. En de docent wist niet wat hij ermee aan moest. Hij vroeg aan ons allemaal wat wij wilden leren in die les. En daar heeft ie dan maar wat uitgepikt. Sommige gingen gelijk al weg, want hun keuzevak ging blijkbaar niet door. Ook heb ik bij drie totaal verschillende keuzevakken dezelfde les gehad. We moesten 100 verschillende manieren leren voor het woord ‘kotsen’ Dit was de eerste keer al niet echt heel leuk, zeker niet als je een hele les daar aan besteed, ipv een max. 5 tot 10 minuten. Maar drie keer was echt belachelijk. Pamela (de ‘decaan’ van dit programma) heeft hiervoor wel een keer ecxuses aan mij aangeboden, en ze beloofde dat de betreffende leraar binnenkort zou vertrekken. Ook zei ze dat zij niet over die docenten ging. Alleen over de UP docenten. UP is een naam voor het pre-master en foundation year.
Ik heb bij Pamela constant aangegeven dat het niveau veel te laag is en dat de leraren niet allemaal van de lesstof inhoudelijk weet hadden. En dat ik dus ontevreden was over het gehele programma. Ze beloofde steeds dat het volgende termijn beter zou worden en dat ze mijn feedback en van de andere studenten serieus namen. Dit was achteraf om ons af te wimpelen. Er is nooit iets veranderd. En de laatste termijn was echt belachelijk. We deden eigenlijk niets in de lessen. Dus die laatste periode had ik net zo goed niet hoeven te doen. Was een stuk goedkoper geweest.
Ik heb in na ongeveer 3 maanden aangegeven daar dat ik graag naar een andere locatie wilde. Omdat ik zeer ontevreden was over hoe het in San Francisco allemaal verliep. Ik heb dit naar EF Nederland gemaild. En ze vroegen mij of ik daar ook had aangegeven dat ik ontevreden was. Ik heb hun toen verteld dat ik dat bijna dagelijks had gedaan en meerdere serieuze gesprekken had gehad. Er waren nog een aantal die weg wilden. Maar we kregen te horen dat het op de andere locaties niet veel beter was. Dus ik wilde met het programma kappen. Maar ik kreeg te horen dat ik geen geld terug zou krijgen. Dus ik kan net zo goed blijven, want mijn geld was al weg. Er werd mij wel beloofd dat er veel zou veranderen in het volgende termijn. Dit gebeurde dus steeds weer niet. En zo werden we steeds aan het lijntje gehouden.
Kortom ik voel me behoorlijk opgelicht! Ik heb niet gekregen waar ik voor betaald heb. En zoals het ik de folders/boekjes beschreven is, is niet de werkelijkheid. EF is een commercieel bedrijf die behoorlijk overpriced is! Ze geven geen kwaliteit. De excursies die ze organiseren zijn ook veel te duur. Het is goedkoper om zelf met een aantal studenten op pad te gaan. Ook kaartjes voor activiteiten via EF waren een paar dollar duurder dan als ik zelf bij de deur een kaartje had gekocht.
Voor een dure vakantie is het prima. Maar als je serieus iets wilt leren, ben je bij hun niet aan het goede adres.
Bij thuiskomst laat ook het EF kantoor in Nederland mij flink in de steek. Ze doen er niets aan. Ze nemen je niet serieus. Iedereen houd elkaar het hand boven het hoofd. Niemand doet iets verkeerd bij EF, alleen de studenten doen alles fout, volgens hun.
Ze zeggen dat ze mijn feedback mee zullen nemen. (Geloof je het zelf?!) Maar voor mij doen ze helemaal niets.
Voordat ik mij aangemeld had, belden ze je helemaal gek!
Het moment dat ik getekend had, waren ze nooit meer te bereiken. De personen die ik nodig had, waren altijd in bespreking. Dat is volgend mij hun toverwoord om je af te wimpelen aan de telefoon. Of ze waren nog niet aanwezig, of ze waren aan het lunchen etc.
Als je in Amerika wilt studeren moet je echt even verder zoeken. EF is je geld niet waard!! Ik weet dat veel universteiten en colleges, ook taalcursussen aanbieden. Voor bijvoorbeeld TOEFL, maar ook om gewoon Engels te leren. Dan woon je op een campus en leer je het echte Amerikaanse studentenleven leren kennen. En via deze weg is het een heel stuk goedkoper, en een hogere kwaliteit.
Ook voor andere talen zijn deze zelfde mogelijkheden, ik heb zelf ervaring met Turkije. Verder heb ik geen andere ervaringen maar wel van andere Internationale studenten gehoord dat het in hun land ook mogelijk is. Blijf bij EF ver uit de buurt!!
Echt zonde dat EF zo slecht bezig is.
Helaas hebben wij ook heel slechte ervaring met ef. Voor vertrek moesten we 3000 euro extra betalen omdat de dollar veel duurder was geworden. Stond in de kleine lettertjes! Vervolgens klikte het niet met het gastgezin en moest onze zoon vertrekken. Achteraf bleek dat er al een nieuw zieltje onderweg was die ook de gehele reissom had betaald. Onze zoon is na vier maanden naar huis gekomen omdat hij bij het nieuwe gezin niet meer naar school kon, omdat daar geen highschool was. Hij kon wel oppassen op de baby. Lekker slim van ef, maar daar had hij natuurlijk geen zin in. Totale grap heeft 15000,00 euro gekost. Het gaat bij ef echt alleen maar over geld! Mijn advies, zoek een andere organisatie, die zijn er genoeg
Hi!
Wij werken met verschillende talenscholen en zijn op zoek naar alle echte ervaringen. Mocht je deze willen geven kun je altijd terecht op onze site, we proberen altijd een juiste vergelijking te maken.