Zaterdag 02-09-2006 vertrekken we vanaf Schiphol naar Chihuahua. We vliegen via Houston en komen rond een uur of 10 in de avond aan op het vliegveld. We nemen een zonetaxi naar ons hotel, waar we 3 nachten vooraf hebben geboekt.
De volgende dag worden we vroeg wakker en gaan na een lekker uitgebreid ontbijt naar Quinta Luz (Pancho Villa Museum). Het museum is toch groter dan we dachten en het is zeer interessant. De auto waar Pancho Villa in vermoord is staat op de patio.
Erna lopen we richting het centrum van Chihuahua, waar we een twintigtal 1 tot 1,5 meter grote beelden van Chihuahua’s zien in allerlei thema’s uitgevoerd. De stad is overzichtelijk en vrij modern. Veel koloniale gebouwen zijn er jammer genoeg niet meer te zien, maar enkele prachtige gebouwen, zoals de kathedraal, weten we toch te vinden. Op maandag gaan we meer van de stad te voet bekijken.
Chihuahua is een fijne stad, maar doet minder Mexicaans aan dan de grote steden die we tijdens vorige bezoeken hebben gezien. Verder zijn ook in de stad al heel wat Tarahumara’s te zien.
Op dinsdag gaan we via Cuathemoc met de bus naar Creel. We hebben besloten het eerste deel niet met de trein te doen, omdat dit deel van de route niet echt interessant blijkt te zijn en we hoeven zo niet perse vroeg op te staan. Aangekomen in Creel gaan we naar hotel Korachi, waar we een cabana voor 2 nachten boeken. Er valt wat regen, maar we gaan eerst Creel verkennen. Creel is een klein gezellig plaatsje en is behoorlijk toeristisch, maar op een leuke manier.
Vanaf het kerkplein zie je de straat met restaurantjes en souveriershops al. We mailen bij een internetcafe even naar huis, gaan wat eten en boeken een trip voor morgen bij Tarahumara-Tours. We gaan vandaag met Manuel van Tarahumara-Tours de buurt verkennen en rijden eerst naar het Arareko meer. Het is een prachtige omgeving en we nemen ons er de tijd. Erna brengt Manuel ons naar de ingang van de trail naar de Cusarare waterval. We gaan met twee Tarahumarameisjes als onze gidsen op pad. Het is een mooie wandelroute, wat langs de rivier loopt. De waterval blijkt de moeite van de wandeling door de regen, die gelukkig bij aankomst is opgehouden, waard te zijn. We bezoeken verder nog wat kerkjes, missieposten en Tarahumaradorpjes/grotten.
Volgende dag gaar we verder naar Areponapuchi en Manuel heeft ons aangeboden te brengen en onderweg nog wat uitkijkpunten te bezoeken, die je met de trein niet te zien krijgt. Dit is een fijne invulling van de dag en komen in de loop van de middag bij de familie Diaz aan. We zoeken een cabana uit en gaan erna een stuk wandelen. We lopen voorbij aan hotel Posada Barancas en komen uit op het hoogste uitzichtspunt. De vergezichten zijn zeer indrukwekkend, alleen jammer van de laag hangende wolken en de regen die af en toe naar beneden komt. Volgende dag gaan we met Pa Diaz naar enkele uitzichtspunten van de canyons kijken. Ook zien we de “Dancing Stone” die ik in eerste instantie niet kan weerstaan. Als ik een voet op de steen plaats vind ik het wel genoeg, want van ee afstand verkijk je je enorm op de hoogte en breedte(not!) van de uitstekende rots.
Verder kijken we o.a. nog bij Divisadero etc. Ook deze avond eten we weer goed in de keuken van de familie. De volgende dag zouden we verder gaan met de trein, maar er is iets met de rails, waardoor vandaag alleen Chihuahua-Divisadero-Chihuahua wordt gereden. We gaan een trail lopen in de Canyon waar we o.a. een Tarahumaraschooltje tegen komen.
Ons avondeten nuttigen we samen met een Australisch stel, die vandaag zijn aangekomen en ook morgen verder willen. Volgende morgen krijgen we te horen dat er over 3 kwartier een trein gaat van San Rafael naar Los Mochis. We pakken snel onze spullen in, rekenen af en wekken het Australisch stel. Aangekomen bij het station blijkt er alleen 1e klas te zijn, maar we kunnen tenminste naar de kust. De uitzichten vanuit de trein zijn adembenemend en het landschap blijft afwisselend.
We komen vrij laat aan in Los Mochis en de Ozzies hebben besloten om tot Mazatlan met ons mee te reizen.
We komen met de nachtbus aan in Mazatlan en gaan naar ons hotel in “Old” Mazatlan. We hebben vooraf via internet een kamer geboekt voor een week. Volgende dag zien we tijdens ons ontbijt de Ozzies al te voet voorbij komen en gaan erna ook de stad bekijken. Mazatlan is een mooie koloniale stad en het oude gedeelte is gelukkig niet verpest door toerisme. Waarschijnlijk ook omdat de resorts etc enkele kilometers ten noorden van de stad liggen. Die avond drinken we nog wat met de Ozzies op een van de vele terrasjes in het oude centrum. Verder bezoeken we deze dagen nog het aquarium, Isla de la Piedra en gaan we ook een dag met een boot mee.
Op vrijdagavond begint het feest voor onafhankelijkheidsdag(16 sep). Overal in het oude centrum is muziek en zijn extra terrasjes opgebouwd. Een plaatsje krijgen is lastig en we gaan maar ergens binnen eten. Laat in de avond gaat het regenen en besluiten we naar ons hotel te gaan. Volgende morgen worden we vroeg wakker van een hoop lawaai. Het blijkt een orkaan(Lane) te zijn die flink aan het huishouden is. Er is stroomuitval, water komt via de kozijnen naar binnen en er zijn zelfs stukken uit het dak getrokken door de wind. We kunnen bij het restaurant een stukje brood en wat instant koffie krijgen, maar verder moeten we maar afwachten. Tegen de avond is de storm wat gaan liggen en gaan we op zoek naar een plaats waar we wat te eten kunnen krijgen. Het is een behoorlijke puinhoop en er staat nog flink wat water in de straten. Als we de volgende dag verder willen naar Durango blijkt dit niet te kunnen, omdat er geen bussen naar het oosten en naar het noorden gaan i.v.m. overstromingen etc. Na lang zoeken zien we dat er toch af en toe tickets worden verkocht. Deze blijken voor eindbestemming Guadalajara te zijn en we besluiten maar een ticket te kopen om uit het getroffen gebied te komen.
Na een anderhalve dag durende bustour van Mazatlan -> Guadalajara -> Zacatecas -> Durango, besluiten we verder te reizen naar Hidalgo del Parral, omdat we dan nog maar een busreis van 3 uur over hebben tot Chihuahua. Parral blijkt en erg leuke stad te zijn en we hebben een hotel, waar de tijd volgens mij al zo’n 40 - 50 jaar heeft stl gestaan, in het centrum van de stad. Net als in andere plaatsen in Chihuahua domineren cowboyhoeden- en laarzen het straatbeeld. Toeristen komen hier blijkbaar niet veel en we voelen ons een beetje bekeken door de bevolking, maar dan in de positieve zin.
De plaats is misschien het meest bekend door de moord op Pancho Villa. We blijven twee dagen in Parral en bezoeken o.a. het Revolutie museum, dat in tegenstelling tot het museum in Chihuahua maar klein is. Op woensdag gaan we per bus terug naar Chihuahua, waar we hetzelfde hotel hebben als bij aankomst. We bekijken de stad nog, kopen wat souvenirs. Volgende dag gaan we terug naar Nederland en kijken we, ondanks de vele “obstakels”, met plezier terug op kleine 3 weken in dit mooie deel van Mexico.
Grtn, Robert
