Vakantie mei 2008
LIMPOPO, KRUGERPARK, VICTORIAFALLS, ZAMBEZI RIVER.
Zaterdag ochtend 3 mei vroeg vertrokken vanuit Kaapstad waar we sind 8 jaar wonen .Eerst Sinta , de hond (Rhodesian Ridgback) weggebracht naar vrienden in Robbertson waar we maar een kleine omweg voor moesten maken vanaf de N1 en gelijk wat wijn ingekocht hebben voor als we onderweg zelfcatering doen en als cadeau voor Anneli en Trevor waar we 3 x een keer overnachten in Johannesburg.
De echte vakantie begon eigenlijk pas op maandag 5 mei. De twee dagen ervoor waren we continue aan het rijden. Totaal ongeveer 2000 km met veel regen en ontzettend drukke wegen omdat het een lang weekeind was. Zuid Afrika is dol op feestdagen en die plakken ze dan achterelkaar zodat er weer een heeeeeel lang weekeind ontstaat waarop iedereen ‘op die pad” gaat. De eerste overnachting was in een hotel in Venterstad dicht bij de Gariep dam. Heel de nacht regen en onweer en tot overmaat van ramp een ‘plank ‘ bed. Overal in Zuid Afrika altijd goede bedden maar deze keer echt een ramp. We hadden beide rugpijn toen we opstonden… Zondag morgen vroeg vertrokken richting Johannesburg.Af en toe nog regen onderweg. Door de drukte deden we ook daar lang over en kwamen pas om een uur of vijf aan bij Anneli en Trevor die ons al stonden op te wachten bij de stallen die Anneli in Lone Hill managed. Het was leuk om die twee weer eens te zien na zoveel jaar. Anneli hadden we nog wel gezien toen ze een paar jaar geleden bij ons logeerde in Noordhoek .Maar Trevor hadden we zeker al in geen 8 jaar meer gezien. Niets verandert.
Het was erg gezellig om bij hen te logeren. We gaan daar ook onze auto achterlaten als we naar de Victoria Falls in Zimbabwe gaan vliegen.
<O:p
Maandag vroeg begon voor ons gevoel de echte vakantie dus. Het was weer heerlijk zonnig weer en lekker warm. We reden een prachtige route , die onder andere door de schitterende Magoebaskloof ging, richting Tzaneen. . We verbleven daar twee nachten in het Coachhouse .
Poeh poeh!! Dát is een echt 5 sterren optrekje.We kregen een super de luxe suite toegewezen . Er was zelfs een zitje met open haard in . Een eigen terras met een schitterend uitzicht op de Soutpansbergen met name de Wolkbergen. S’avonds dineren in het restaurant wat ook al weer haute cuisine was. Wat hebben we lekker gegeten! De tuinen van dit Coachhouse zijn werkelijk schitteren. Allemaal Azalea’s in verschillende kleuren stonden in bloei en er waren ‘wonderlijke’ mooie vogels. Veel Sunbirds en Bee-eaters in de mooiste kleuren. Er was een heerlijk zwembad buiten maar dat was wel koud omdat het in deze tijd van het jaar erg afkoelt in de nacht. Maar er was ook een verwarmd binnenbad en sauna en stoomcabine. Dus dat was genieten.We hebben ons die twee dagen daar niet verveeld! Het Coachhouse is ook bekend om zijn noga. Dat maken ze daar zelf in een soort van fabriekje van Macadamia noten en honing. In dit gebied heb je veel plantages vol noten bomen. Verder veel bananen plantages in de omgeving . Wat ik altijd weer een vreemd gezicht vindt met al die in vrolijk gekleurde plastic zakken ingepakte bananen aan de bomen. Net of die zakken aan de bomen groeien. Zal wel iets te maken hebben met bescherming tegen ongedierte of zo. Dát moet ik nog eens uitvinden waar dat inpakken goed voor is. Ook veel avocado bomen vol avo’s en die kregen dan ook vaak verwerkt in het menu. Hmmmm….!
Natuurlijk waren er ook weer Nederlanders in het Coachhouse. Je komt Nederlanders echt ook overal tegen.Wel gezellig om even mee te kletsen en te horen wat ze zoal gezien hebben op hun rondreis. Zij willen dan vaak het naadje van de kous weten hoe wij hier leven en wonen enz enz. Zijn doorgaans zeer nieuwsgierig daar naar en zouden dát ook wel willen. En zo is er dan weer een gezellige avond omgevlogen.
<O:p
Woensdag 7 mei 2008 .
Na het uitgebreide ontbijt vertrokken we richting het vroegere Pietersburg wat nu Makhando heet . Net vóór Makhando moesten we van de N1 af naar het plaatsje Elim aan de Albasini dam.
Daar aangekomen bleek de Shiluvari Lodge waar we twee nachten verblijven slechts te bereiken zijn via een ‘dirt road ‘ . Maar hij was voor onze auto wel te nemen. We reden de laatste twee kilometer stapvoets en zijn heelhuids aangekomen. Het is wel even heel wat anders dan de vorige 5 sterren lodge. We slapen nu in een rondavel . Zo’n rond huisje met rieten dak . Heel grappig ingericht met allemaal dingen die door de mensen hier uit de omgeving zijn gemaakt. Heel decoratief allemaal. Echt Afrikaans. In de rieten matten op de grond zijn bijvoorbeeld als fleurige decoratie, snoeppapiertjes, geweven. We slapen onder een muskieten net . Het lijkt wel een bruidssuite! De hele lodge wordt gerund door mensen uit de omgeving .Dus de plaatselijke bevolking. Het is dus een soort van project om de mensen van werk te voorzien. Ze doen ontzettend hun best en zijn reuze aardig. We zagen vanaf ons terras gelijk al een Pied Kingfisher ( gevlekte IJsvogel) van een tak af het water in duiken.Want we hebben dus uitzicht op de Albasini dam .Een dam is dus een groot stuw meer. Deze dam wordt gevoed door o.a. de Letaba rivier die ook door het Kruger Park stroomt. Het is hier een uniek vogel gebied. Dus morgen gaan we vogeltjes kijken. Er zijn mooie routes hier op het terrein .
Het avond eten was vergeleken met het Coachhouse eenvoudig maar lekker. Butternut soep,
Beef filet met een groente die we niet kenden en een gekookte maïskolf en aardappel purée.Chocolade taart toe.
Voor mij was de beef filet veel te veel dus heb ik een doggie-bag gevuld. We hebben hier namelijk een schattig Jack Russeltje als huishondje. Ze heeft ons geadopteerd voor de time be-ing . Overal loopt ze mee en ze slaap op de bank. Dus ook Shadow, want zo heet ze, heeft genoten van de beef filet. Ze is van de eigenaar van de Lodge maar die woont helemaal aan de andere kant van de dam en mist haar blijkbaar niet. Goh, ik zou haar zo mee willen nemen zo’n schatje. Net onze Gucci toen ze jong was. Zelfde kleur maar zo lief als Dazzle.
<O:p
Donderdag 8 Mei 2008
Rustige dag vandaag. Vanmorgen zijn we dus gaan ‘vogelen”. Er lopen een aantal routes hier op het terrein maar die zijn erg slecht onderhouden. Dus oppassen voor slangen en ander ongedierte.
We zagen gelijk al een paar fluweel aapjes in de bomen .We hoorden wel veel vogels maar zagen er maar weinig. De mooiste tot nu toe die we gezien hebben zijn de “Little BeeEater :
Prachtig gekleurd met fel groen , oranje , geel en zwart. Ook nog zwarte Sunbirds gezien met rode borst en metallic groen kapje op de kop. Zulke sunbirds hebben we niet in onze tuin. Deze komen alleen in dit gebied voor. Verder vandaag nog de weer de Pied Kinfisher en de Brown hooded Kingfisher gezien. In het Nederlands zijn dit IJsvogels maar ze hebben echt niets met ijs van doen.
Vanmiddag zitten lezen in de zon en nog wat langs het meer gelopen. Vlak langs het water. Toen we terug kwamen bij de Lodge zagen we een bord met de waarschuwing op te passen voor Hippo’s en Crocodillen. .Hebben we toch weer geluk gehad.
Morgen vroeg vertrekken we naar Mopane Bushlodge . Dat is ook weer een heel lux gebeuren waar we leuke excursies gaan maken met de eigenaar van de lodge. Het is ook weer een lux gebeuren daar dus worden we weer gepamperd.
Kan niet wachten!
<O:p
In de nacht rond 12 uur werd er aan onze deur gekrabbeld. En ja hoor, daar stond ze weer . Shadow wou weer op de bank slapen. Na de doggie bag opgegeten te hebben sliep ze heel de nacht weer bij ons in de cottage. Als ze maar niet achter onze auto aan gaat als we vertrekken.
<O:p</O:p
Vrijdag 9 mei 2008
Vanochtend vroeg werden we gewekt door apen op het dak. Shadow ging uit haar dak! Ze heeft het heel druk gehad met apen verjagen!
Na het ontbijt zijn we vertrokken richting N1 dus weer een stukje terug via Makhando de noordelijke kant op.
Wel grappig want we begonnen de N1 in het zuiden bij Kaapstad waar die ook begint en nu reden we naar het uiterste puntje in het noorden bij Beitbridge de grens met Zimbabwe.Waar hij dus eindigt. We hebben dus eigenlijk de hele N1 afgereden gereden. Dwars door Zuid Afrika.
Onderweg naar Musina reden we prachtige stukken door de Soutpansbergen. Steeds meer van die prachtige Beobab bomen langs de weg. Nooit gedacht dat er zoveel , wel duizenden te zien zouden zijn. Het zijn beschermde bomen en eigenlijk zijn het een soort van oerbomen.
Niemand weet precies hoe oud ze zijn. Want je kunt geen jaarringen tellen omdat het een vorm van succulent is. (vetplant) . Maar er zijn er bij die echt duizenden jaren uit zijn.
Je ziet de meest spectaculaire stammen . Meters dik . Ze noemen ze ook wel upside down tree. Omdat het net lijkt of de takken geen takken zijn maar wortels. Ze hebben ook ,in dit seizoen geen bladeren. Wat de indruk van wortels in de lucht nog versterkt. We kunnen nu het verschil zien tussen mannetjes en vrouwtjes bomen. De vrouwtjes bomen hebben na jaren van zware vruchten dragen iets hangende takken zoals treurwilgen. De vruchten worden gebruikt door de inheemse bevolking om bijvoorbeeld yoghurt van te maken. Ook helpt het zuigen op de binnenkant van de vrucht tegen de dorst. Wat natuurlijk wel handig als er weinig water voorhanden is.
Het werd steeds warmer .Algauw was het boven de 30 graden. Het was nog zo’n uur of
4 rijden voordat we in Mopane Bushlodge aankwamen. Echt helemaal in de bush! We zagen de laatste uren bijna geen mens meer en heel af en toe een auto. Als je op de R572 rijdt waar aan de Mopane Bushlodge ligt dan zie je aan je rechterhand Zimbabwe liggen en in de verte Botswana. Zo ver noordelijk zijn we nog nooit geweest.
We werden hartelijk ontvangen door de lodge eigenaar Andrew en zijn dochtertje. Het personeel sjouwden onze bagage naar onze cottage en we kregen een welkoms drankje en rondleiding. Tjonge ,jonge, dit is echt een bushlodge. Alles open en schitterend ingericht .Dit is echt volgens het boekje! De hele dag door wordt je hier voorzien van hapjes en drankjes.
We hebben een wandeling door de bush gemaakt naar een vogelhut. Hier loopt géén groot wild dus je kan veilig wandelen. Je wordt niet opgegeten door de leeuwen of zo. Wel zijn er veel bokken , giraffen en zebra’s . Maar die hebben we niet gezien tot nu toe want in de hitte van de dag liggen die lekker te slapen. Helaas ook niet veel vogels gezien omdat ook daar het te warm voor was. Wel een speciale soort bonsai Beobab. De Sesame Beobab die een soort miniatuur Beobab is en alléén hier voor komt. Toevallig had ik er over gelezen anders had ik er overheen gekeken.
Het avond eten werd buiten opgediend met fakkel verlichting en omdat het snel afkoelt lagen er omslagdekens klaar op de stoelen voor het geval we het koud zouden krijgen.
Het was weer een verrukkelijk maaltijd en het was echt gezellig met nog een Belgisch echtpaar dat speciaal voor een weekje was komen overvliegen. Even een break! Zij waren die middag op Wild Dog tracing geweest. En hadden een bijna Kill gezien toen het pack wilde honden een Gudu in het nauw dreven. De adrenaline stroomde nog door hun aderen en ze raakten er niet over uitgepraat. Verder zijn hier nog een hele groep van Zweedse mannen die eigenlijk in een andere lodge geboekt hadden maar die lodge was onlangs afgebrand.
Er zijn hier trouwens maar 8 twee persoons rondavels dus 16 mensen is de maximum bezetting.
Als je die Zweden ziet lopen denk je net dat het oorlog is. Want ze zijn geheel gehuld in camouflage pakken en uitgerust met de nodige geweren. Dus dat zijn trofee hunters.
Ik haat dát want ze schieten gewoon op speciaal voor dát doel gefokte bokken en misschien wel ander groot wild. Ik ga me er dan ook maar niet in verdiepen. Gelukkig doen ze dat in een ander gebied zodat wij er geen last van hebben.
<O:p
Zaterdag 10 mei 2008
Vanmorgen om 6 uur opgestaan. Tijd voor de eerste drive. We gingen met de lodge eigenaar , dus met z’n drieën naar Den Staats pannen. Dat is een wetland gebied een kwartiertje rijden hier vandaan. Vlug een kopje koffie met muffin voor vertrek en daar gingen we.
Onderweg kregen we uitleg over alle schitterende vogels die we daar zagen. Ik heb er een hele lijst van aangelegd en er zo veel mogelijk proberen te fotograferen. We zagen ook nog enkele zeer zeldzame exemplaren , volgens onze gids. Maar eigenlijk is iedere vogel die we zien voor ons speciaal. Voor al die prachtig gekleurde Bee Eaters , grote en kleine zijn zeer fotogeniek. Veel watervogels gezien, Maar daar zal ik jullie niet mee vervelen.
Er was nog een picknick mand voor onderweg dus we kwamen niet om van de honger.
Maar dit gebied is echt uniek en wordt waarschijnlijk binnenkort toegevoegd aan de Ramsar Wetland vogelgebieden van de wereldranglijst. (Ramsar is de plaats in India waar het convenant werd gesloten ter bescherming en instandhouding van belangrijke vogelgebieden) Het grenst aan het nationale park Mapungubwe. Waar we ook nog een keer naar toe gaan voor een game drive.
<O:p
Rond een uur of 11 waren we weer terug en stond er een uitgebreid ontbijt klaar. Maar ja , ik heb aan een bakje yoghurt al genoeg en een kop koffie. Maar er wordt van je verwacht dat je je stort op de eieren, worstjes, vlees enz enz. . Niets voor ons .
<O:p
In de middag zijn we met de open safari wagen door Andrew naar het nationale park Mapungubwe gereden.
Dit is het laatste nieuwe park van Sanparks en is ook weer ontzettend mooi. Bergachtig met diepe dalen en een hoop archeologisch interessante plaatsen van de eerste koning en waar ze ook een heleboel gouden voorwerpen gevonden zijn. Boven op een plat stuk berg waar de eerste koning hoog boven zijn onderdanen vertoefde lang geleden. Maar wij zijn meer geïnteresseerd in natuur , dieren en vogels dus hier gaan we ons niet te veel in verdiepen.
Onderweg zagen we ook weer oeroude Beobab’s . Op een gegeven moment kwamen we bij een boardwalk waar je normaal een vogelhut hebt aan de oever van de rivier de Limpopo . Maar die hut was afgesloten want bij de overstromingen van afgelopen februari was de fundering aangetast. En zó snel repareren ze nu ook weer niet hier bij Sanparks! Maar het was wel leuk om over die tree.top boardwalk te lopen terwijl beneden je lopen apen en bokkies rondlopen .
We zagen ook krokodillen op de oever van de Limpopo en de Shashe rivier Stukken rivier zijn droog gevallen zodat mensen uit Zimbabwe of Botswana lopend de grens kunnen oversteken. Wat dus op dit moment veel gedaan wordt door Zimbabwanen die hun heil zoeken in Zuid Afrika. . Een riskante onderneming want ze doorkruisen de gevaarlijke Limpopo rivier met krokodillen en hier in Zuid Afrika zijn ze illegaal en als ze gepakt worden dan worden ze weer terug gebracht naar Zimbabwe waar hun geen hartelijke ontvangst te wachten staat. Je kan op dat uitkijkpunt dus zo Zimbabwe en Botswana inkijken. Het is dus drielanden punt.
We vertrokken met 37 graden maar na een schitterende zonsondergang zakte de temperatuur wat naar beneden en als je dan op een open safari wagen zit krijg je het echt koud. Maar we hadden onze fleece jacks gelukkig meegenomen. Nét voor donker waren we weer terug in de lodge waar al weer een ‘snack’ op ons stond te wachten. Diner was om 8 uur en ook weer erg gezellig en verrukkelijk. We aten samen met de vrouw van Andrew en de buren die een Wilde Honden project uitvoeren . Wilde honden worden met uitsterven bedreigd en door middel van conservatie wil men het bestand weer op peil brengen. Jammer dat we geen tijd meer hadden om een middag Wild dog tracing te doen. Een volgende keer misschien.
<O:p
Zondag 11 mei
Heel vroeg opgestaan om nog even naar de Birdhide te lopen en te kijken of er nog wat te zien was. Niet veel geluk. Twee Pied Kingfishers, een bok in de verte en dát was het. Maar we hadden wel een lekker vroege stevige wandeling achter de rug. Na het ontbijt en hartelijk afscheid van de Lodge eigenaren vertrokken we richting Kruger park.
Eerst nog wat boodschappen gedaan in Musina dat is het eerste plaatse als je de grens overkomt uit Zimbabwe via Beitbridge. We voelden ons weer erg ‘wit’ daar. Bij de plaatselijke Spar het nodige ingekocht om 4 dagen Krugerpark te overleven. Alles in koeltassen gepropt met koelelementen die ik in de Lodge had laten bevriezen.
Het was ongeveer 400 km naar het bovenste puntje van het Kruger park. Maar de wegen waren doodstil en bijzonder goed. Af en toe wel koeien , ezels enz maar doorgaans geen potholes . Mooi landschap met alweer heel veel Beobabs.
We gingen het Kruger park binnen via het Parufi hek en reden naar ons eerste restkamp Punda Maria. Dat is zo ongeveer het oudste kamp van heel het Kruger park.En dat is ook te zien ook. Niet echt meer geschikt voor buitenlandse toeristen . De hutten zijn echt armoedig te noemen maar wij hadden geboekt in een safari tent. Die was wel goed uitgerust met douche enz en een buiten keuken . Maar helaas was het licht uitgevallen en het duurde nog tot einde middag voordat dit hersteld was. Intussen vreesde ik dat mijn vers ingeslagen boodschappen zouden bederven maar dat viel allemaal mee. Alles was nog koel in de koeltassen ondanks dat de buiten temperatuur toch dik 37 graden was.
Onderweg naar het kamp toe zagen we onze eerste Olifanten en andere wild w.o. zebra’s en diverse bokken.
Het was heerlijk slapen in de Safaritent want je kan gewoon alle ‘gaten ‘open laten . Overal zit gaas voor zodat je niet wordt opgegeten door de muggen. We smeren ons ook steeds goed in en slikken pillen tegen de malaria.
<O:p
Maandag 12 mei. 08
Vanmorgen beetje geluierd en niet te vroeg opgestaan. Rond half tien vertrokken naar ons volgende kamp. Dit keer overnachten we in een hut in Shingwedzi met buiten keuken en braai enz. Er is ook airco en dat is wel lekker want het is alweer bloedheet. Terwijl we juist hoorden van Theo dat het in de Kaap ontzettend koud is en dat hij erwtensoep aan het maken is. Moet er niet aan denken.
We hebben onderweg hier naar toe ook wel wat wild gezien . Maar niet echt spectaculair. Een paar olifanten in de verte , bokken, zebra’s. Wat wel opvallend is hier , dát zijn de vogels. Dit is een vogel gebied. Veel roofvogels en andere schitterende gekleurde vogels waar ik jullie verder niet mee zal vervelen.
<O:p
Tegen de avond nog een rit gemaakt net voor donker. Langs de Shingwedzi- rivier naar Kanniedood .(dat is een uitkijkpunt met hide) Via een dirtroad. Op een gegeven moment weer twee van die hele grote Olifant buls die de weg versperden. Net toen Frans maar wilde omdraaien gingen ze rechtsaf de bosjes in . Gelukkig maar, want ze zijn zoooooooo schrik aanjagend groot! Bij de receptie hing trouwens een foto van een echtpaar in een auto waar een olifant zijn slurf en gedeelte van zijn kop op gelegd had. Heel het dak in gedeukt. Brrr….! Moet er niet aan denken!. Ze gooien ook wel eens auto’s om. Dus het is echt zaak uit hun buurt te blijven. Sinds die bijna aanvaring met zo’n beest een paar jaar geleden , ben ik echt een beetje ‘peu’ van die beesten.
We hebben geboekt voor een morning drive met een ranger . Dus morgen ochtend moeten we om kwart over vijf klaar staan . Dus vroeg naar bed vanavond.Maar eerst gaan we een lekkere boerenworst braaien . Het vuur brandt al !
<O:p
<O:p
Dinsdag 13 mei.
De wekker liep om kwart voor vijf af en het was lekker fris buiten. Vlug wat ontbeten en toen in het pikkedonker naar het verzamelpunt gelopen waar we zouden worden opgepikt door de ranger. Daar moesten wij om kwart over vijf zijn. Niemand te bekennen dus. Er zat wel een uil te boe-hoe-en in een boom. Om half zes kwam er een hele grote safari wagen voor minstens 20 man aanrijden met twee rangers (inclusief geweer!) . Wij waren de enige deelnemers aan deze morning drive ,dus ruimte zat.
We kregen een deken voor de kou. Die we terzijde schoven want wij Nederlanders zijn wel wat gewend. Niet dus! Koud dat het was toe we eenmaal reden! Je wil het niet weten. Het voelde aan als rond het vriespunt. Echt vreselijk koud. Ondanks onze lange broeken ,wollen sokken in hoge stapschoenen en fleece jacks hebben we ons toch maar in de dekens gehuld.
Het was dus nog pikdonker en met schijnwerpers werd er links en rechts in de bush geschenen.
Eerst zagen we buffels in het licht opdoemen. Even later een eenzame buffel die niet blij werd van ons licht. Hij ging in de aanval. Bleek een bekende lonely bull te zijn want de ranger had ook al tijdens een safari wandeling problemen met hem gehad. Buffels zijn kudde dieren en eenzame buffels zijn om de een of andere reden verstoten en worden dan agressief. Hij kon echt hard lopen. Gelukkig konden wij vlugger rijden.
De zon kwam heel mooi op , met prachtige rode kleuren maar het werd nog niet echt warmer.
We zagen twee hyena’s op de weg . Een stelletje ! Het mannetje was wel in de moed for love maar zij deed net of haar neus bloedde. Tja, zo gaat dat ! Hij beet haar in haar rug. Zie foto!
We reden maar weer verder om hun privacy niet te verstoren.
We hebben veel bokken gezien, Waterbokken, Impallas en Njala’s . Olifanten, Giraffen, een grote boskat die een honeybagger achterna zat .Verder ook een jonge Bateleur en een volwassen Bateleur. Dat zijn behoorlijk grote roofvogels . Echt prachtig met rode bek en poten. Dat wil zeggen , de volwassen batteleur heeft rode snavel en poten maar de jongen doen er 7 jaar over om dat te bereiken. Onderweg vertelde de ranger ook nog dat er veel stroperij plaats vond sinds het park grensoverschrijdend is geworden met Mozambique. Dat is echt een groot probleem en valt niet onder controle te krijgen want de stroop eenheid bestaat maar uit 8 man en moet een veel te groot gebied controleren. Tja, de plaatselijke bevolking heeft nu eenmaal honger in Mozambique. En een Impalla is vlug gevangen met een strik… Maar ook neushoorns worden afgeslacht voor de verkoop van de hoorn naar China en Japan. Dát is natuurlijk helemaal erg want er zijn er al zo weinig. Na drie uur eindigde onze ochtend safari en was het ook gelukkig weer warmer. Het werd weer 34 graden die dag.
Ik heb nog even de was gedraaid in de loundrynette . Want de vuile was loopt toch op na al die dagen rondtrekken. Daarna heeft Frans de braai aangestoken en ‘het ons weer vleis op de koole gegooi”!
<O:p
Woensdag 14 mei 2008
Iet wat uitgeslapen tot 7 uur. Moesten eerst het terras en meubilair schoonmaken want de vleermuizen die in de nok van het rieten dak hangen hadden de boel aardig bevuild. En ja, wij Hollanders houden van een schoon straatje!.
Tijdens het ontbijt kregen we bezoek van enkele bedelaar vogels .Een Francolin (kwartel) echtpaar en natuurlijk ook weer die vreselijk brutale Hornbill vogels. Ze eten bijna uit je hand. Ook liepen er wat piep kleine eekhoorntjes te bedelen.
Om 8 uur reden we Mopani restkamp uit en reden de verkeerde kant op . Weer terug richting noorden. Wat niet de bedoeling was. Na een km of 20 kwamen we er achter. Maar ja, afstanden zijn hier niet zo belangrijk. En …… wat denk je dat we tegen kwamen? Een LEEUW!!! Helemaal in zijn uppie kwam hij aangewandeld. Wij doodstil staan , motor uit, zitten kijken. Ramen goed dicht. Want je weet maar nooit. Hij kwam recht op ons af. Bek half open. Jeetje , wat zijn die groot zeg! Vreemde gewaarwording hoor. We waren dan ook helemaal alleen. Geen andere auto te bekennen! Toen hij vlak bij de auto was, vroeg Frans zich angstig af of hij misschien op de auto zou klimmen. Dat doen ze toch wel eens??? Pfff……! Maar hij liep gewoon langs en vervolgde zijn pad. Wij dus ook , zij het de verkeerde kant op. Maar dat wisten we toen nog niet .
Toen we uiteindelijk omdraaiden en terug reden in de juiste richting Letaba hebben we hem niet meer gezien. Wel enorme kuddes buffels. Wel honderden. Veel bokken, Een grote groep vrouwtjes olifanten met hele kleintjes er tussen, veel giraffen, Bij de Letaba rivier konden we op de brug even uit de auto . Daar zagen we prachtig Zadelbek Ooievaars. Die zijn echt heel apart. Met rood en gele snavel, zwart en rode poten. Zie foto’s. Ook nog grote prachtig groen met rood en blauw gekleurde witband Bee eaters. Een enthousiaste vogelaar die ook op de brug stond met een enorme telelens ( ik viel natuurlijk in het niets met mijn 18 x optische zoom ) maakte ons attent op die kleurrijke beauty’s . Zie mijn foto’s die natuurlijk in het niets vallen vergeleken met die van hem. Maar ja, een mens kan niet alles hebben,toch!
Ook zagen we de gebruikelijke krokodillen, waterschildpaaien ( Afrikaans!) en Hippo’s…
We reden even Letaba voorbij om bij Olifants rest camp te lunchen. Daar hadden we eerst willen boeken vanwege de Olifants rivier. Maar aangezien daar een hels kabaal aan de gang was wegens verbouwing en opwaardering van het kamp ben ik blij dat we in Letaba zitten.
Er stond veel water en stroming in de Olifants rivier en in tegenstelling tot voorgaande jaren waren er geen kuddes Olifanten te zien die de rivier oversteken. Wel veel hippo’s ,waterbokken , giraffen langs de rivier. Wat overigens een prachtige rivier is.
Na de lunch , zijn we naar Letaba gereden en hebben we onze intrek genomen in een Rondavel uit het jaar zero. Jeetje, wat een verschil met Mopane. Hier moeten ze nog wel het een en ander opgraderen voor 2010 ( Wereldspelen voetballen_)
We hebben nog even een stukje langs de rivier de Letaba gelopen en nog even in de hier aanwezige Nursery gekeken naar Impalla lelies. Maar die zijn zo schreeuwend duur ( toeristen prijzen) dat ik die ergens anders wel koop onderweg. Impalla lelies zijn een soort vetplanten die prachtige rozerode met een wit randje bloemen geeft. ( zie foto !) Leuk voor onze “karoo’ thuis onder het terras!
Van avond géén braai, het hout is op, dus kook ik Chicken Malay. Lekker !!! rijst ,sla met tomaten. Dit is onze laatste nacht in het Kruger . Morgen vertrekken we weer richting Johannesburg. Er lopen hier trouwens bokkies door het restcamp die onze druiven lusten.
Geinig!
<O:p
<O:p
Vanmorgen donderdag 15 mei , weer vroeg op en op weg naar Johannesburg .Waar we weer één nacht slapen bij Anneli en Trevor. We hadden gelukkig een goede route beschrijving gekregen van Trevor en zonder problemen ,met het toch wel ontzettend drukke verkeer in Johannesburg, vonden we hun huis weer. Het was weer heel gezellig. Trevor had een shuttlebus geregeld om ons naar het vliegveld te rijden en de volgende morgen stond die om 8 uur klaar . We hebben de auto een hele hoop bagage achter gelaten bij hen en alleen een grote weekeindtas gevuld voor die 4 dagen Victoria Falls.
<O:p
Vrijdag 16 mei,
Ondanks het spitsuur op vrijdag morgen 8 uur waren we toch op tijd op het vliegveld.We hadden nog even tijd om nog wat randen naar US dollars te wisselen want in Zimbabwe willen ze alléén US dollars hebben. Hun eigen geldeenheid, de Zim dollar is helemaal niets waard en daar heb je hutkoffers vol voor nodig omdat bijvoorbeeld een brood , ongeveer een miljoen Zim dollars kost .
De vlucht verliep ook voorspoedig . Het was ongeveer 1.45 min vliegen naar het vliegveld van Victoria Falls in Zimbabwe. Bij aankomst moesten we gelijk al 30 US dollars per persoon betalen voor ons Visa.
Toen we door de douane waren stond er al iemand te wachten met onze namen op een bord die ons naar de Victoria Falls Safari lodge reed. Prima geregeld dus door het Flight Centre in Kaapstad.
Deze lodge is lekker buiten het dorp in de bush en ligt dus in het Nationale park . Want het dorp is een ramp ,bleek later ,vanwege de bedelaars en agressieve verkoop methodes van de plaatselijke handelaars . Maar daarover later.
<O:p
De Victoriafals Safari Lodge was echt helemaal te gek. Prachtig !! Echt helemaal in Afrikaanse style met rietdak en alles hout en natuursteen. Schitterend mooi. We kregen er ook een super kamer en het eten en de verzorging was werkelijk imponerend. Dit was echt het hoogtepunt van de vakantie ! We keken op een ‘waterhole’ waar heel de dag de wilde beesten kwamen drinken. Olifanten, buffels, bokken enz enz. Terwijl we bij het zwembad lagen, keek je zo naar de wilde dieren. Schitterend!! Dit was echt genieten.
We waren net een paar uur in de lodge toen we al weer opgehaald werden voor onze Sunset Cruise op de Zambesi. Weer keurig geregeld , shuttlebus precies op tijd . Werden we vervoerd naar de rivier. In de verte zie je allemaal ‘wolken’ boven de bomen. Dát zijn de Victoria falls. Er stroomt deze tijd van het jaar zoveel water dat het net donderwolken zijn in de verte. Maar nu gingen we dus de Zambesi op voor een tocht van een paar uur tot de zon onder ging. Wat natuurlijk ook weer een prachtig gezicht was. Knalrood die zon ! Trouwens ook veel wilde dieren aan de oevers. Olifanten, zelfs één eenzame olifant in zijn uppie op een eiland, krokodillen en veel hippo’s. En natuurlijk de nodige vogels.Bij aankomst en afloop van de tocht over de Zambezi stonden er zo’n groep traditioneel geklede zangers en dansers op de aanlegsteiger. Leuk voor de toeristen. Aan ons niet zo besteed.Hebben we natuurlijk al zo vaak gezien.
Terug in de lodge hebben we heerlijk gebruik gemaakt van de ‘roomservice’ en op ons privé terras gegeten. Want het was al behoorlijk laat en we waren moe en hadden geen zin meer om in het restaurant te gaan eten. We sliepen weer onder een muskieten gaas hemel om ons bed met de deuren wijd open want het bleef lekker warm.
Morgen gaan we dus naar de Falls. Er rijdt ieder heel uur een shuttle van de lodge naar de Falls . Dus we willen de bus van 10 uur. Het is ongeveer 10 minuten rijden.
<O:p
Zaterdag 16 Mei 2008
Zoals gezegd, om 10 uur zaten we in het busje op weg naar de Victoria Falls. Onderweg zagen we een hele lange file vrachtwagens die soms dagen bij de grens naar Zambia moeten wachten om doorgelaten te worden. Dat gaat allemaal nogal primitief hier in Zimbabwe. Bij de ingang van de Victoria falls konden we regenjassen huren . Hier konden we zowaar in Z.A. randen betalen en nu eens niet in US. Dollars. Slechts 60 rand voor twee dunne plastic jasjes met hier en daar plakband op de scheuren ( dus zo lek als een zeef bleek later)
Op het parkeerterrein voor de ingang voelden we al de druppels vallen terwijl er nog geen waterval te zien was ( wel te horen!) . Bij de ingang dus weer toegang betalen in US dollars. Wij lieten heel slim onze S.A. ID boekjes zien en kregen zowaar korting! Scheelde toch weer omgerekend 100 rand. Onze chauffeur had ons dat ingefluisterd. Bedankt!
<O:p
De eerste aanblik op de Victoriafalls is echt adem benemend. Te meer daar in deze tijd van het jaar, dus na de regen periode het meeste water passeert en naar beneden dondert met een enorm kabaal. Heeeeeeeel veel water!! En dát hebben we geweten! Echt tot op onze onderbroeken waren we nat, ondanks die regenjassen, echt doornat! Het is net of je in een tropische onweersbui loopt . Hier en daar is het wat minder maar drijfnat wordt je in ieder geval. De herrie die dat vallende water maakt is ongelooflijk. Het valt dan ook bijna 100 meter naar beneden. Er loopt dus een wandel pad langs de Victoria Falls met telkens een afslag naar de rand van de Falls .Uitzichtpunten dus zoals Cataract , Dangerpoint en zo meer. Aan het einde kom je bij de brug die over een diepe kloof gaat en Zimbabwe verbindt met Zambia en Botswana. Daar kan je ook Bungi Jumpen. Hebben we maar niet gedaan. Er was wel constant een prachtige regenboog daar.
Er waren niet veel toeristen. Meeste tijd liepen we er gewoon helemaal alleen. Wel kwamen we nog 3 Zuid Afrikaanse jongens tegen die geen regenjassen hadden gehuurd en al hun kleding maar thuis gelaten hadden behalve dan hun broeken. Ook drijfnat dus. Of ze zo uit het zwembad kwamen en ze hadden een hoop lol.
We hebben nog even het Livingstone monument bekeken en na onze regenjasjes weer ingeleverd te hebben zijn we met de shutte bus van de Lodge weer terug gereden. Verder de dag lekker geluierd bij het zwembad en genoten van alle dieren die voorbij komen om te drinken bij de waterhole. Wat ons opviel toen we daar zo lekker lagen te luieren in de zon was dat er in de lucht ontzettend veel aasvogels rondvlogen. Niet normaal weer. Het werden er steeds meer. Zou er ergens een “Kill” zijn of zo? Dát was dus niet het geval bleek later . De keuken van het hotel bleek iedere dag rond 14.00 in de middag het vleesafval aan de roofvogels te voederen . Het was een spectaculair gezicht hoe ze als raketten naar beneden doken op het vlees . Meer dan honderd aasvogels, Vultures in het Engels. Verschillende soorten, zoals de White Backed vulture (Witrug-aasvogel), de Hooded Vulture (Monnik-aasvogel)en de Cape Grifon Vulture ( Krans-aasvogel) .
Omdat we er zo dicht bij konden komen heb ik mooie foto’s kunnen maken .
<O:p
Het diner in het Makula Kula restaurant van de Lodge die avond was echt ook weer een culinair hoogstandje. Frans had als vooraf je een Krokodillenstaart Carpaccio, daarna het hoofdgerecht Impala biefstuk en toe een heerlijke donkere chocolade mousse in zo’n mandje van gesponnen suiker met sinaasappelsegmenten. An had vooraf Zambesi Baars filet, daarna geroosterde gemarineerde Warthog (ja die van de foto’s ! ) en iets van Falls Brandy tart als dessert. Poeh poeh, dat wordt weer lijnen!!! Maar dit is echt een vijf sterren gebeuren ! En dat in een land met al die ellende van President Mugabe . De bevolking heeft niet te eten maar de toeristen worden in de watten gelegd! Maar ja, dat is ook de enige bron van buitelandse valuta die het land binnen komt.
<O:p
Zondag 18 Mei 2008
Vanmorgen vroeg met de shuttle bus van de lodge naar het stadje Victoriafalls gegaan om even te kijken hoe het daar is en eventueel wat te winkelen. Verkeerd plan!Onze chauffeur wilde ons in eerste instantie afzetten bij een of andere souvenirmarkt in eens soort huttenkamp waar de handelaren als aasgieren rond het busje dromden , maar daar trapten we niet in. We snappen wel dat hij provisie krijgt voor de toeristen die hij daar dumpt maar ja, dat soort dingen heb je in Zuid Afrika ook overal en ze verkopen allemaal dezelfde troep waar wij niet op zitten te wachten. Dus omgedraaid en naar het ‘centrum’gereden waar een soort shoppingmall was met ook weer souvenirs maar ook wat kunst galeries enz en géén opdringerige verkopers. We hebben daar trouwens voor 50 rand een hele grote mooi van grassen gevlochten boodschappenmand gekocht , om thuis het openhaardhout van de garage naar de kamer te transporteren. Echt een hele grote mand . Toen we hem als handbagage in het vliegtuig meenamen mocht hij niet mee als handbagage want hij was te groot. We kregen ook de vraag van sommige grappenmakers waar het kindje Mozes was, omdat het net een reiswieg lijkt. In de praktijk , nu thuis, als hout mand , voldoet hij uitstekend en is nog decoratief ook!Dát noem ik pas een leuk souvenir voor een prikje!
Maar toen we weer naar buiten gingen werden we belaagd door bedelaars en ander gespuis. Niet normaal meer. Ze willen zelfs je schoenen hebben! Zeuren dat ze kunnen . Je kan wel aan het uitdelen blijven!Dát doen we dus echt niet. Gelukkig was er een bewaker die ons heeft ‘bewaakt’ tot het busje weer kwam. Géén aanrader dat stadje Victoriafalls zelf. Wij zijn dan ook zeer tevreden dat we lekker ver daar buiten zitten in onze luxe lodge.
Zondag middag werden we rond twee uur opgehaald voor de “Flight of the Angles” .De helikoptervlucht over de Victoria Fals.
Voor het eerst heb ik iemand gebribed (omgekocht) . Namelijk de man die de indeling doet wat de plaatsen aan gaat in de helikopter. Want er is maar één plaats naast de piloot en die wilde ik. Er kunnen buiten de piloot nog 4 mensen in die helikopter. Drie achterin. Als je dan tussen in zit , zie je mooi niets. Maar goed, het is dus gelukt, en An zat naast de piloot en Frans achterin bij een raam . Het was een fantastische ervaring. Het uitzicht over de Falls is echt schitterend. Je vliegt een stukje over de Zambesi en over Zambia . Je mag niet praten met de pilot maar ja, als hij tegen mij begint te praten zeg je natuurlijk wat terug. Aardige jongen die piloot. Hij wees nog op een kudde Olifanten die de weg overstaken en nog op een Olifant in zijn uppie op een eiland in de Zambesi. Ook vloog hij nog vlak over de Safarilodge dus dat was ook leuk omdat vanuit de lucht te zien. Maar de Falls spanden natuurlijk de kroon. Erg indrukwekkend zo van bovenaf zie je pas goed wat een waaaaaaaaater!!! Ik had op Google Earth de Fals al eens uit de lucht gezien maar zo in het echt is zo waanzinnig! Dit moet je een keer gezien hebben!
Die vlucht duurde maar krap 15 minuten en was natuurlijk zo voorbij. Er werden video opnamen gemaakt van ons vertrek en aankomst . Daar konden we een DVD van kopen wat we dus ook gedaan hebben. Lekker toeristisch maar wel erg leuk want ze hadden tussen vertrek en aankomst mooie luchtbeelden vanuit de helikopter gemonteerd dus al met al een leuke herinnering aan dit tripje.
<O:p
Die avond hadden we een dinner in de BOMA. Dat is een open ruimte, met riet gedekt in de bush . Met traditionele lokale gerechten en Afrikaanse dans en drum sessies. We hebben daar een certificaat gehaald voor het eten van ………………MOPANI WORMS!!!
Ze smaken naar garnalen. Voor de lokale bevolking is het eten van Mopane rupsen een heel normale zaak. Ze maken er ook chutneys van. Het is voor hen een delicatesse.
Overigens waren de Mopani Worms die wij gegeten hebben niet als rupsen herkenbaar want ze waren krokant geroosterd.Dus het viel wel mee. Maar niet iedereen in de Boma durfden het aan! Amerikanen stonden te griezelen.
We kregen trouwens allemaal een decoratieve lap omgeslingerd en de dames kregen een mooie geverfde versiering op het gezicht door een of andere traditionele ‘kunstenmaker”.
Zie foto’s ! Frans heeft nog driftig mee gedrumd op zo’n Afrikaans trommeltje. Het was wel lachen! Leuk voor de toeristen. Het eten was weer heel speciaal.
Er waren trouwens ook lokale toeristen. Dus mensen uit Zimbabwe zelf. Die betaalden na afloop met Zim dollars. Je wilt niet weten wat een pakken geld ze moesten uittellen. Ze hadden er tassen vol van. Want de Zimbabwe dollar is dus niets waard. Een brood bijvoorbeeld kost makkelijk 1 miljoen dollar. Kan je nagaan wat zo’n avondje in de Boma kost in Zim Dollars ! Lachen hoor!
<O:p
Maandag 19 Mei 2008
Laatste dag hier in de lodge. Na weer een heerlijk ontbijt (met uitzicht) waar Frans zich weer tegoed deed aan onder andere de versgebakken pannenkoekjes . Het was hier iedere ochtend een heerlijk ontbijtbuffet met allemaal verse producten, vruchten noten en een kok die op commando van alles voor je bakt. Ondertussen kijk je dus weer over de bush en naar bijvoorbeeld twee Olifanten die staan te bakkeleien bij de waterhole.
Goh, we zullen wel weer moeten wennen thuis met alleen vogeltjes in de tuin.
Om elf uur werden we weer opgehaald met de shuttle bus die ons naar het vliegveld reed.
Maar eerst gingen we nog wat hotels af om ook andere passagiers op te pikken. Dus we hebben nog wat andere hotels gezien van de buitenkant maar kwamen tot de conclusie dat er niets mooier is dan de Victoria Falls Safarilodge. Ik ben dan ook blij dat ik geluisterd heb naar het advies van Janny van de Nederlandse Club in Kaapstad die deze lodge de hemel in prees. En terecht!!
Het vliegveld is echt dood armoedig en er is niets te krijgen. De bar was helemaal leeg en ook van de honderd TL balken deden het er maar twee of zo! Kortom een zooitje.
Het vliegtuig kwam gelukkig op tijd en in Johannesburg stond Trevor ons al op te wachten met………onze eigen auto . Want die van hem was in de garage. We hadden de sleutels achtergelaten dus dát kwam goed uit.
Die avond weer lekker gegeten bij Anneli en Trevor en al onze foto’s bekeken op de TV.
<O:p
Dinsdag 20 Mei
Rond een uur of half tien , na de spits, vertrokken richting huis. We wilden er drie dagen over rijden en hadden niets geboekt . Omdat we zo lekker opschoten en rond 1700 uur al in Colesberg waren besloten we door te rijden naar Beaufort West waar we in het Karoo National park wilden overnachten. Dat was bij nader inzien weer niet zo’n goed besluit want het begon keihard te regenen en het werd steeds donkerder. Uiteindelijk kwamen we rond 20.00 uur aan in het park na 900 KM gereden te hebben. Het restaurant was al dicht maar gelukkig had ik nog kant en klaar soep en toast in voorraad en hadden we eigenlijk helemaal geen honger na al die overvloedige maaltijden van de laatste dagen. Dus vlug naar bed en we sliepen als een blok beton want rijden in de regen en donker is toch wel vermoeiend
<O:p
Woensdag 21 Mei om 6 uur op.
Lekker ontbeten in het restaurant van het restcamp en daarna weer op pad. Om niet die saaie N1 te moeten afrijden kozen we voor een toeristische route door de Meiringpoort en dan bij Oudshoorn de Route 62. Prachtige route ! Schitterende bergen. Leuke dorpjes. En het was weer zonnig.In Ladysmith hebben een voorraad kaas gekocht. Want daar heb je zo’n kaasfabriek van Parmelat met een fabriekswinkel.
Toen op weg naar Robertson om Sinta de hond op te halen bij Elmar en Brigitte. Daar kwamen we rond twee uur aan.Sinta helemaal door het dolle zo blij om ons weer te zien.
Nog even de Victoriafalls video bekeken met hen en dan weer op pad naar huis. Het weer veranderde en bij de Du Toits Kloof nog voor de tunnel begon het te hozen van de regen.
Regen regen en nog eens regen. Net voor donker waren we thuis. Toch weer lekker in eigen huis. Alles pico bello. Geen lekkages , inbraken of andere ellende. Alleen het zwembad en terras vol met bladeren want het had flink gestormd in die weken dat wij er niet waren. Het gras stond ook aardig hoog en de tuin was wat verwilderd met afgerukte takken enz.
Lekker geslapen die nacht in ons eigen bedje met…….de elektrische deken!! Jaja , ook dát kan in Afrika! We moesten echt wennen aan de Kaapse winter.
<O:p
Donderdag morgen om 8 uur ging de bel. Betty en de tuinman stonden voor de deur dus donderdag avond was de vakantiewas in de kast, het huis weer schoon, de tuin gedaan en alles was net weer alsof we niet weggeweest waren.
<O:p
Maar we genieten nog echt na van een van de mooiste vakantie die we ooit gemaakt hebben.
Het was niet voor niets ter ere van ons 40 jarig huwelijksfeest.
<O:p
Helaas één minpuntje!.. twee weken na de vakantie ontvingen we helaas een………….bekeuring voor te hard rijden.
Deze keer slecht één. (vorige vakantie in februari nog 4 bekeuringen) Maar deze keer wel een dikke!!! Frans had heel de reis netjes met de cruise controle gereden en zich aan de snelheid gehouden
.Maar één keer , bij Hannover de Aar moest hij snel een vrachtwagen passeren . En ja hoor, daar is hij geflitst.
1000 rand!!! Pffffff. Dat is het risico als je 5500 km rijdt , dan pakken ze je toch een keer.
We komen er wel overheen!!
voor foto’s van deze trip kijk je op http://spaces.msn.com/members/anvanleeuwen/