Een autotocht door het oosten van Canada is eigenlijk een spannende reis door verschillende werelden. In de provincie Ontario met Toronto (de metropool) en Ottawa (de hoofdstad) als belangrijkste steden en de provincie Quebec met als belangrijkste stad Montréal (de Française). Deze twee zeer verschillende provincies, de stedenprovincie en de overwegend natuurprovincie, zijn beiden zeer zeker de moeite waard om een te bezoeken.
De metropool, Toronto
Toronto was 210 jaar geleden een slaperige provincieplaats en is op dit moment een echte wereldstad. Ook hier (maar minder dan in Amerika) zijn skyscrapers in het hart van de stad te vinden. Zelfs één met een gouden glazen gevel en gedurfde architectuur. Het BCA gebouw ‘The Galleria’ heeft zomaar een straatje tussen twee gebouwen in helemaal overdekt en hierin zijn imponerende staalstructuren opgenomen, die zich verheffen als bomen, compleet met vogels. En bovenin bij het glazen dak, ontmoeten de uitwaaierende takken elkaar. Maar de kolossale hoogbouw blijft beperkt tot een kleine wijk die zich verder onderscheid door laagbouw, historische huizen en flats. Het gevolg is dat er mensen wonen en de stad dag en nacht leeft, ook als de kantoren en winkels dicht zijn. De Canadezen zijn warme, gezellige mensen die minder opgefokt dan de doorsnee Amerikaan zijn en dus de sfeer erg relaxed is in de stad.
In diverse delen van de stad zijn grote markthallen en hele marktwijken te vinden met allerlei zaken die je doorgaans op markten vindt, maar ook met veel delicatessen. De St. Lawrence (overdekte) markt is daarin extra gespecialiseerd en menig chef-kok komt hierheen om zijn inkopen doen. We zwichten voor de specialiteit van de stad: een broodje ‘peamealbacon’, ham die gerold is in tarwemeel en vervolgens wordt gegrild. Het broodje barst bijna uit elkaar met zeker een half pond aan dunne plakken ham, niet fatsoenlijk meer te eten, maar wel erg lekker!
In de wijk Kensington, ooit gestart door de joden na de Eerste Wereldoorlog, leven en werken zeker vijftien nationaliteiten vreedzaam naast elkaar. ‘Iedereen hier weet uit ervaring wat het zeggen wil van oorsprong ergens anders vandaan te komen en nu toch allemaal Canadees te zijn. Dat is wat ons bindt en waar we trots op zijn’, vertelt Tom uit Hongarije, de ‘burgemeester’ van de wijk. We troffen hier veel leuke en aparte winkeltjes aan zoals ‘de eierwinkel’: witte, bruine, met dubbele dooiers of met een laag cholesterolgehalte. Eieren zijn hier in alle soorten en maten te verkrijgen. Verderop trekken roze-gespikkelde sperziebonen onze aandacht, ‘Cranberrie-beans is een van onze specialiteiten’ glimlacht de bijna tandloze groenteboer. Overal waar we komen mogen we wel iets proeven. Kortom een erg gezellige wijk die zeer zeker de moeite waard is en waar wij overal gemakkelijk konden komen met de rolstoel.
Na onze tocht door de stad gaan we naar ons laatste uitje in Toronto, de ‘CN Tower’ en de ‘Sky Dome’. Wat een sensatie is het om met 200 kilometer per uur in een lift naar het draaiende platform te schieten van de telecommunicatietoren ‘CN Tower’. De toren is 553 meter hoog en wat een prachtig uitzicht! De toren ligt naast de beroemde ‘Sky Dome’, het stadion van de verafgode sport, baseball, die plaats biedt aan 69.000 bezoekers. We voelen ons heel nietig als we even op de grasmat mogen staan tijdens de rondleiding.
Voor we richting Ottawa vertrekken brengen we nog snel een bezoek aan de befaamde Niagara-Falls, die op een kleine twee uur rijden van Toronto liggen. De donderende watermassa’s die zich naar beneden storten en de fijne nevel die tegelijkertijd in de wijde omtrek omhoog wordt gestuwd vormen een schitterend schouwspel en wordt door ons bovendien als extra spannend ervaren. We maken tenslotte een helikoptervlucht boven dit enorme natuurgeweld wat een geweldige belevenis te noemen is.
Links: Toronto vanaf de CN Tower
Rechts: Niagara Falls vanuit de helikopter
Kunststad Ottawa
Ottawa, de hoofdstad van Ontario, gelegen op de grens met Quebec, is een elegante stad met vele parken en water, brede straten, aantrekkelijke gevels en grote ‘shoppings malls’. Maar een wandeling door de oude buurten met de arbeidershuizen en markten uit het verleden maken de sfeer in Ottawa compleet. Het leven hier is continu in bedrijf. Dat ervaren we vooral bij de Byward-markt met zijn overdadige bloemen en plantenstands, kledingzaakjes, winkeltjes met souvenirs en de niet te tellen cafés, eethuisjes en terrasjes waar het altijd druk is. Er is ook een uitgiftewinkeltje waar alleen maar de ‘Bevertail’ wordt gemaakt, een lekkernij die hoort bij Byward-markt. ‘De staart van een bever’, is een gefrituurde knapperige langwerpige flap die met van alles kan worden versierd: kaneel, boter en suiker, drie soorten kaas, knoflook en kaas, niets is te gek. Het geheel gaat tenslotte nog eens onder de grill.
Naast de vele winkels is Ottawa spekkoper met haar schitterende kunsttempels. Het vijftien jaar oude National Museum ‘The Gallery’ is briljant gebouwd met een dak als een kathedraal. De lichtinval door de ontelbare ramen en glazen vlakken geven het interieur een speelse, levendige en lichte sfeer. De binnenplaatsen en tuintjes zijn ontworpen naar het model van kloosterbinnenhoven. Plekken van rust en bezinning.
Daarnaast is er een heel interessant cultuurcentrum bijgekomen: ‘Canadian World Pavillon’. Hier is in een aantrekkelijke rondgang de veelzijdige invloed benadrukt die Canada op de wereld heeft gehad. De drie delen ‘Spirit, Heart and Mind’, bestrijken onderwerpen waarin Canadese artiesten, sporters, musici, chirurgen, wetenschappers, hulpverleningsorganisaties (die nu internationaal erkend zijn) en technische ontdekkingen op vele gebieden, zeer uitvoerig aan bod komen met hun verdiensten voor de mensheid.
Net over de brug begint officieel de provincie Quebec. Onderaan die brug is weer zo’n prachtig museum om op het wensenlijstje te zetten: Museum of Civilisation’ (Volkenkunde). Het gebouw zelf is al een kunstwerk op zich met zijn opvallende gevel, waarbij de ingang op een afstand lijkt op de mond van een enorm masker. Binnen is de rijke cultuur van de oorspronkelijke bevolking (de Indianen) te vinden en de hedendaagse interessante cultuurontwikkelingen in permanente en tijdelijke tentoonstellingen.
Links: Olympisch Stadion Montréal
Rechts: Illuminated Crowd standbeeld in Montréal
Onverstaanbaar Frans in Montréal
De laatste plaats tijdens onze reis is Montréal. Een totaal eigen stad met een Parijsachtige uitstraling. Er lopen hier heel wat goed geklede mannen en vrouwen rond, zonder sportgympen, maar met mooie schoenen. Men spreekt niet alleen Frans men is het ook in zijn gedragingen . Door het accent of misschien wel dialect gaat de inhoud van de Franse gesprekken aan ons voorbij. Ondanks onze redelijke kennis van het Frans, niet te verstaan en dus niet te begrijpen. We gaan dan maar gauw over in het Engels, dat de inwoners ook prima beheersen.
Montréal heeft maar heel weinig hoogbouw en de contrasten met de oude wijken en de moderne architectuur geven de stad een vriendelijk gezicht. Zelfs op zondag is bijna alles geopend en zoekt iedereen de straat op. Er is hier heel duidelijk een cultuur van ontspanning, op je gemak je beurt afwachten zonder te sputteren en tot laat in de avond genieten van een terrasje waarvan er zeer veel te vinden zijn. We voelen ons in deze stad erg goed op ons gemak.
Hierna gaan we op weg naar het Olympisch Stadion met een machtige en uitdagend scheef gebouwde ‘Tower of Montréal’. Op het hoogste platform is de stad en de grote St. Lawrence River prachtig te bewonderen. Daar vlakbij is het ‘Biodome’ te vinden, een confrontatie met de natuur die ons omringd als ‘Het huis van het leven’.
We ontdekken dat de stad nog een ondergrondse verrassing heeft. We nemen gewoon de eerste de beste lift richting de ondergrondse Metro, en komen in een complete stad, zoiets als een shopping-mall maar dan kilometers lang. Heel veel winkels, bioscopen, enkele theaters en ontelbare eetgelegenheden zijn allemaal ondergronds te bereiken in deze veelzijdige stad.
‘Het licht doet de mens leven en energie vergaren’, deze spreuk staat op een opmerkelijk standbeeld, de ‘Illuminated Crowd’. Hiermee nemen wij afscheid van onze boeiende en werkelijk unieke tocht door het oosten van Canada.
Gehandicapten kamers:
Hilton, Marriott, Four Points Sheraton, Westin.
Auteur: Sonja van Proosdij
Fotografie: Jacqueline Becker
Links:
Canada Forum