Japanners kunnen inderdaad niet echt Engels spreken maar toch weet je je er te redden. Want inderdaad de belangrijke plaatsen en dingen zijn ook in het Engels aangegeven.
Ook zijn Japanners ontzettend behulpzaam. Als ze je een beetje vertwijfeld rond zien kijken dan komt er zeker iemand je helpen. Zo heb ik 2x gehad dat ik niet precies de juiste uitgang wist van de metro naar het hotel. Ze hebben me toen 2x geholpen de juiste uitgang te vinden en hebben zelfs voor me gebeld naar het hotel om het te vragen (zonder dat ik eigenlijk wist want ik liet alleen het printje van het hotel zien) en zo was ik op weg geholpen. En terwijl ze maar 3 woorden Engels wisten.
Ook was ik nogmaals de weg kwijt naar mijn hotel en toen stopte er een Japans vrouwtje die mij 15 min lang in het Japans heeft uitgelegd hoe ik er moest komen. Vervolgens kwamen er nog 2 Japanse vrouwen helemaal van de overkant oversteken om vervolgens mij verder te helpen en helemaal met mij mee te lopen naar het hostel.
Zo ook een keer was ik weer verdwaald in een treinstation en heeft iemand mij dus helemaal naar het juiste ticketverkooppunt gebracht.
Etc. etc.
Ook heb ik vaak meegemaakt dat ik zomaar op straat of in een restaurant werd aangesproken en diegene maar bleef praten met mij en dit dan wel in het Engels. Na een tijdje bedankte diegene mij dat ik Engels met hem had willen praten en ging gewoon weer weg! In het begin vond ik dit heel raar maar het bleek dat ze het gewoon geweldig vonden om Engels te praten met iemand!
Ook ben ik zo een keer plotseling omringd bij een tempel door een hele schoolklas, ze kwamen gewoon om mij heenstaan en de leraar zei opeens…OK now we talk English!!! Uhh daar stond ik dan en alle leerlingen om de beurt…My name is…what is your name? I like sport
Nou daar stond ik dan bijna een uur als “target”. Maar echt ontzettend leuk.
Ook merkte ik dat mensen die iets Engels konden (vooral in winkels) vroegen waar ik vandaan kwam, als ik dan “Oranda” zei (Nederland) owwww dan kreeg ik de hele Japans-Nederlandse geschiedenis in het Japans te horen, keer op keer.
Dus jullie kunnen je voorstellen dat ik behoorlijk wat bedankt, geglimlacht en gebogen heb!
Ik had ook zo’n aanwijsboekje maar dan een Japans-Engelse die je in Japan kunt kopen. Maar eerlijk gezegd heb ik die ook niet gebruikt. Bij heel veel restaurants wijs je gewoon een plaatje aan. Maarrrrr ik heb wel een keer bij een restaurants gegeten waar dus echt geen plaatjes waren, alles in het Japans, geen Engels en niemand Engels kon…nou toen heb ik op goed geluk maar iets aangewezen maar ik had het vermoeden dat wat ik heb gekregen een voorgerecht was dus ja was niet zo’n succes haha.
De woorden waar ik echt het meest aan heb gehad is: hallo, excuse me (sumimasen) en dank u wel (arigato gozaimashta). Met die 3 woorden heb ik me echt gered.