Wij hebben inmiddels ervaring met het boeken van een Shukubo.
Op de site van de Koyasan Tourist Assosation vind je wel namen van Shukubo’s met wat minime informatie, maar geen adressen etc. en er is op de site is geen mogelijkheid om er een Shukubo te reserveren. Dan maar een fax gestuurd.
Koyasan Tourist Assosation stuurde daarop een korte e-mail met een “shukubo Reservation Form “ waarin je kunt invullen of je een standaard kamer wilt (geen eigen douche of toilet) in klasse ¥10.000, ¥11.000 of¥12.000 of een kamer met uitzicht op de tuin (¥ 13.650 en meer) of een kamer met privé bad (¥ 15.750 en meer). Maar geen verdere keuzes of informatie van de (mogelijke) Shukubo’s. Dit formulier moet je dan terugfaxen. We hadden er geen goed gevoel bij en hebben dat niet gedaan.
Vervolgens kwamen we bij Japanican (http://www.japanican.com/japaninfo/Detail.aspx?BookID=A3500980&category=S) gekeken en daar vind je op hun site wel een overzicht van de 9 Shukubo’s die zij aanbieden met informatie en prijzen van de diverse kamers. Je kunt dan een kamer uitkiezen en via Internet boeken. Ziet er beter uit en de kosten worden vooruit bij boeking door Japanican van je creditkaart afgeschreven.
Ook hiervoor hebben we niet gekozen.
Vervolgens een fax gestuurd naar 2 Shokubo’s en dan kijken wat dit wordt (faxnummer van Google Earth geplukt). Eén shukubo (Sojii inn) stuurde een kort antwoord dat alleen via een Japanse reisorganisatie geboekt kan worden en van de andere kregen we de fax met een met de hand bijgeschreven antwoord met de prijs van hun kamer (met badkamer) en ook dat er een kamer vrij was op de betreffende datum. De kamer was wel redelijk prijzig.
Daarna terecht gekomen op de site van Japanese Guest Houses (http://www.japaneseguesthouses.com/index.htm). Hier vonden we goede informatieve over alle Royokans (en Shukubo’s) in heel Japan op een gebruiksvriendelijke site. Tevens algemene informatie over wat je kunt verwachten van de Royokans en Shukubo’s, over Hot Springs, etc.
Via een landkaart kom je eenvoudig bij Koyasan en volgt een lijst van Shukubo’s met bijbehorende informatie, foto’s etc.
Wij hebben de betreffende Shukubo’s ook opgezocht op www.tripadvisor.com voor ervaringen van andere reizigers. We weten het natuurlijk ook niet en hebben maar de shukubo met de hoogste beoordeling gekozen (Shojoshin-in) en deze ingevuld op het reserveringsformulier. Voordat je het reserveringsformulier op de site invult krijg je eerst zeer duidelijke informatie hoe het werk, de voorwaarden, cancellation policies etc.). De kosten betaal je dan direct (cash) aan de Shukubo zelf bij aankomst.
Dezelfde dag nog kregen we van Japanese Guest Houses een e-mail met antwoord en een voorlopige reservering met de exacte kamerprijs (inclusief diner en ontbijt) en nog wat extra informatie, interessante links, etc. Je kamer is dan nog niet definitief geboekt; dat doe je door de e-mail met een akkoord te beantwoorden. En weer binnen een dag ontvingen we een e-mail met de definitieve reservering.
Wij hebben voor ¥ 30.000 voor 2 personen een “Hanare” (een privé gastenhuis met badkamer en toilet) geboekt in de Shukubo “Shojoshin-in” . Dit is inclusief (vegetarisch) diner en ontbijt klaargemaakt door de monniken. Ik weet het, een hoop geld, maar het lijkt ons geweldig om dit mee te maken en hebben het ervoor over. We kijken dan ook vooral uit naar het verblijf bij de monniken in Koyasan. Er wordt gevraagd om ’s ochtends de dienst mee te maken (om 6:00 uur) en daarna (om 7:00 uur) krijgen we het ontbijt. Gaan we ook zeker doen! Wellicht hebben we dan nog even tijd om het kerkhof ’s ochtends vroeg te bezoeken voordat we om een uur of 10 weer vertrekken met de kabeltrein richting Tokyo.
http://media-cdn.tripadvisor.com/media/photo-s/01/29/b5/dc/the-hanare.jpg
Overigens denk ik niet dat de monniken Engels spreken en eerlijk gezegd vind ik dat niet erg. Toen ik in 1979 voor het eerst Japan bezocht (was toen 25) sprak er nagenoeg geen Japanner Engels en bovendien kon je onderweg niets lezen; alles werd alleen aangegeven in de Chinees/Japanse karakters Kanji, Hiragana en Katakana en niets in ons alfabet zoals vandaag de dag. Dan kom je aan na een lange vlucht over Anchorage in Alaska (ze mochten toen nog niet over Rusland vliegen) op Narita/Tokyo aan en moest je zelf in Kyoto zien te komen. Dat ging met de bus, een stukje taxi en dan de Shinkansen. Geen taxichauffeur sprak Engels (doen ze overigens nog niet). Zelfs het kopen van de kaartjes moest met handen en voeten. Niets Japan Rail Pass en ook geen enkele kaart te krijgen met Engelse aanduiding. Ook nog geen Lonely Planet en al helemaal geen forum waar je info uit kon halen. Maar als Nederlander kom je er! (is dat soms die VOC mentaliteit?)
Als de monniken geen Engels spreken is dat een garantie dat ze niet geïnternationaliseerd zijn maar nog puur Japans en dat lijkt me prima. En met handen en voeten komen we er samen wel uit. En leuk ook.
Maar wij gaan ook het liefste ons eigen gang op vakantie en zullen daarom ook niet met een georganiseerde busreis mee willen. Misschien als we niet anders meer kunnen. Maar voorlopig (hopelijk) niet. Met alle respect voor anderen dat wel graag doen hoor!
