Het blijft gewoon opletten, mensen, met dat vrijwilligerswerkgedoe. Zoals Renske de Greef al schreef zijn er veel mensen in Tanzania, vooral de wat welgesteldere, die hun kinderen naar een weeshuis sturen omdat ze daar een betere opleiding krijgen en het natuurlijk niets kost.
Kennelijk doet het er niets toe dat deze kinderen helemaal geen wezen zijn.
Verder is het vooral belangrijk dat de mensen daar zelf banen hebben. Het is natuurlijk onzin dat Nederlandse tieners die door de kerk gesponsord worden twee weken lang brillen gaan uitdelen aan mensen en vervolgens een paar weekjes dit en dan weer een paar weekjes dat.
Als je echt zo begaan bent met de mensen daar, zorg je dat hun banen niet inpikt en ze niet opzadelt met het idee dat allerlei soorten werk voor lokale of zelfsvoor alle donkere mensen niet zijn weggelegd.
heb bovenstaande berichten even vluchtig doorgelezen en het bevreugde mij dat ik gelukkig toch niet de enige bent die zo over vrijwilligerswerk denkt en hun stichtingen. bij mij is de afkeer ontstaan nadat stichting SJAKI-TARI-US zich hier bij ons in ubud op Bali vestigde. vrijwilligers werken langs elkaar heen, meisjes van net 20jaar diagnoseren kinderen zonder enige kennis hierover te hebben en ze denken weet te hebben van de cultuur maar aan alle kanten zitten ze er telkens faliekant naast en dankzij de tolerante geest van de balinees en het vele westerse geld zijn ze nog steeds hier. ik vraag mij ook altijd af dat als men echt wat voor de medemens wat wil doen waarom ze dan niet kiezen voor de gebieden die het echt nodig hebben in plaats van dit luxueuze eiland. wat bij deze “stichting sjakitarius” ook opvalt is dat ze heel hard roepen dat het over gedragen moet worden aan de balinezen, maar elke vorm van samenwerking met anderen wordt stelselmatig afgewezen of verpruts zodat de indruk ontstaat dat zij hier (nog steeds) nodig zijn. zoals een ander al schreef, zij willen van bali een ontwikkelingsland maken. en wat ik helemaal fout vind is dat vrijwilligers en weldoeners en hun familie altijd maar vinden dat zij het goed doen, slecht of niet tegen kritiek kunnen, (on)bewust hun ego en/of hun cv belangrijker vinden. zij vergeten dat kolonialisme hier al enige tijd is afgeschaft, zij bedrijven nu een vorm van neo-kolonialisme. als je nu maar luistert naar hun en doet wat zij zeggen en willen dan is het goed. zij vergeten dat ieder land en volk zich zelf moet vormen en ontwikkelen
Ook ik ben heel blij dat ik niet de enige ben hier!!
ego, cv en eigen comfort/plezier, zou ik willen zeggen. Ik zelf heb tijd en capaciteiten om eens gezellig drie weekjes in een huis met bedienden aan het strand van Kenya te zitten en overdag wat Engelse les, etc. te geven.
Ik heb er de adressen ook voor. Het lijkt me zalig.
Maar ik doe het niet. Ik vind het egoistisch om dit te doen:
-ik pretendeer dan een wereldverbeteraar te zijn, maar ben het niet. Ik bazuin thuis rond dat ik de arme zwarten wel eens even ga helpen en ondertussen moet iedereen ook begrijpen dat ze op de wereld staan te springen om mensen zoals ik: m.a.w. ik pomp ook flink even mijn eigen marktwaarde omhoog. Ik ga lekker genieten daar, niets mis mee, maar onder het mom van mensen en de wereld helpen is het een grote leugen: niemand is erbij gebaat als er zo nu en dan een “mzungu” een paar weekjes tussen het cocktail drinken door eventjes wat lesjes geeft.
Als je ergens les geeft, vind ik dat je er minimaal zes maanden zitten moet, anders zet het geen zoden aan de dijk.
Maar de doorsnee vrijwilliger heeft hier helemaal geen zin in: die wil gewoon island-hoppen en van de ene verbazingwekkende exotische lokatie naar de andere trekken en daar eens even lekker genieten onder het mom van “de wereld helpen”. Voor vertrek en na thuiskomst genieten ze van het “oh, wat ben jij een goed mens dat jij dat voor de wereld over hebt”.
Ik vind dat, om te beginnen, Westerse vrijwilligers geen werken moeten/mogen doen wat de mensen daar ook prima zelf kunnen doen. Zo’n vrijwilliger kan zijn dure vliegticket omzetten in een arbeidscontract van enkele jaren voor iemand “daar” i.p.v. twee weekjes werk te verrichten. Dit voor de wereldverbeteraars.
Als je gewoon wilt genieten, wees dan eerlijk en koop een ticket naar een mooie bestemming en ga daar wat aan het strand liggen, hip hop dansen, kanovaren, duiken, snorkelen, waar je maar zin in hebt en spek flink de lokale economie door te verblijven in familiepensionnetjes en te eten in kleine restaurantjes en koop flink wat lokale koffie, bananenchips, Afrikaanse jurken of weet ik wat bij kleine winkels.
Ik las hier zonet het forum. Heb jij ervaring met sociaal werk in Bali? Ik zit in mijn 2e jaar maatschappelijk werk. Ik ben namelijk hopeloos opzoek naar een geschitke stageplaats in Bali voor begin 2012. Ik zoek iets met jongeren, vrouwen, opvanhuis, drugs…
Beste EVa,
Waarom het buitenland, waarom OP Bali (Bali is een eiland en je bent OP een eiland en niet IN een eiland) je kan toch gewoon een stageplek OP Nederland gaan zoeken.
Waarom zouden de Balinezen gebaat zijn als jij vrijwilligers werk daar gaat doen
1 Ik ben niet van Nederland.
2 Als dat het enige is dat je te zeggen hebt, zwijg dan aub
3 Ik ga geen vrijwilligerswerk doen maar stage als maatschappelijk werkster
ach , vlaams dan (nog niet nederlands)
Waarom zwijgen? het klopt dan toch dat sommigen alleen maar de lof willen horen en hoe goed ze voor de arme negertjes zijn.
En denk je een betaalde stage te vinden op Bali dan?
Wie spreekt hier over een betaalde stage? Stage is niet voor geld. Ik ken Bali trouwens al behoorlijk goed. Ik zie dit niet als vakantie. Hang trouwens zo de kenner niet uit, je weet er duidelijk weinig van
lekker denigrerend. er zijn goede mensen en er zijn slechte mensen. er zijn goede projecten en er zijn slechte projecten.
hoewel de meeste stages niet betaald zijn, is er een duidelijk verschil tussen een stage en vrijwilligerswerk. bij vrijwilligerswerk heb je soms begeleiding, maar soms moet je zelf de kar trekken. stage loop je echter bij een erkent leerbedrijf, anders telt het niet als stage. je moet bepaalde leerdoelen halen. mijn studie heeft mijn stage in Indonesie bv nooit als stage erkent. dat maakte me niks uit, want ik had mijn verplichte stages er al op zitten en Indonesie was toen voor mij een leerzaam extraatje. maar niet iedereen heeft die luxe, en dat is iets om rekening mee te houden.