Dag allemaal,
Ik ben een vrouw van 41 jaar en regelmatig denk ik er aan om naar het buitenland te gaan. Op mijn 21ste woonde ik reeds voor een jaar in Engeland ( niet voor herhaling vatbaar ).
Ik sta er regelmatig bij stil, dat ik wellicht aan het einde van mijn leven spijt ga krijgen als ik niet de kans heb gegrepen om naar een land te gaan wat mij meer aanspreekt dan Nederland. Wel moet het een veilig, westers land zijn met een goede gezondheidszorg.
De reden waarom ik op dit moment de stap nog niet durf te nemen, om naar het buitenland te gaan, is het feit dat ik geen contact meer heb met mijn familie. Ik kan dus niet op mensen terugvallen als er in het buitenland iets met mij gebeurd en ik heb dus ook geen woonruimte achter de hand. Ik heb nog wel een tante, maar die zie ik zeer weinig en daar heb ik niet echt een binding mee.
Een aantal jaren geleden ben ik ziek geweest. Direct daarna ben ik bezig geweest met het opzetten van een eigen onderneming en daarna heb ik vrijwilligerswerk gedaan. Sinds ik dus ziek ben geweest, kom ik bij geen één bedrijf meer binnen en heb ik nog steeds geen betaalde baan gevonden ( in Groningen is het helemaal dramatisch ). Ik merk dat ik hierdoor steeds meer klachten krijg en ik krijg steeds sterker het gevoel dat ik mijn vleugels uit moet slaan en buiten Nederland moet gaan kijken.
Ik moet ook wel weg, want mijn onderburen veroorzaken al 12 jaar overlast en de woningstichting wil geen nieuwe woning voor mij zoeken en ik houd het hier niet lang meer vol. De vraag is alleen; moet ik weer 1,5 jaar wachten totdat ik het geld heb voor een verhuizing ( waarbij mijn huur ook nog eens fors omhoog gaat ) of wordt het niet eens tijd dat ik mij nu eens ECHT ga verdiepen in een verhuizing naar het buitenland. Mijn gevoel zegt het laatste, maar het feit dat ik alleen ben, zorgt toch voor spanning.
Het liefst zal ik eerst voor 1 a 2 jaar naar het buitenland willen verhuizen, want emigreren vind ik toch wel een erg grote stap. Het liefst naar een Engelstalig land, maar binnen de EU ( wat makkelijker is ) is het Spanje wat mij aanspreekt ( klimaat spreekt mij aan en ik ben snel weer in Nederland ). Probleem is echter, dat ik mij dan eerst de taal eigen moet maken en dat wordt een enorme klus ( weet niet of dat binnen een jaar lukt ).
Ik ben op zoek naar positieve ideeën / suggesties voor werken in het buitenland ( ik heb de 4-jarige Hotelschool afgerond en Nima Sales ) en ik zal graag van jullie willen weten of jullie ook een idee hebben hoe ik aan een maatje kan komen, die net zoals ik, naar het buitenland wil vertrekken. ( Mijn katten moeten wel mee kunnen. )
Alsof het nog niet genoeg is: kreeg vanmorgen van het UWV te horen dat ik niet in aanmerking kom voor een reïntegratietraject en daarnaast kreeg ik van de woningstichting te horen, dat als ik hier ga verhuizen, dat ik dan direct al mijn opgebouwde woonpunten kwijt ben. Dus, mocht ik dan terug willen keren naar Nederland dan heb ik direct een huisvestingsprobleem.
Bij veel woningbouwverenigingen is het mogelijk je huis een jaar in onderhuur te doen. Is dat geen optie voor je? Je best je punten dan niet kwijt, en je kan wel langere tijd weg.
Ik kan niet uit je verhaal opmaken hoe je het financieel wilt doen (gaat me ook niks aan ;)). Mocht je één of andere uitkering krijgen, dan moet je informeren of je deze ook krijgt als je buiten Nederland verblijft. Heb je spaargeld dan is er niks aan de hand.
Zou Malta niks voor jou zijn? Men spreekt Engels en het heeft ongeveer hetzelfde klimaat als Spanje. Nadeel van Europese landen is dat ze relatief duur zijn…
Wauw wat een fijn antwoord !
Vorige week was er ook al een mevrouw die met mij sprak over onderhuur. Probleem is echter, dat er nu een brief van mij ligt bij de directie van de woningstichting, omdat zij weigeren om een nieuwe woning voor mij te zoeken. Wellicht kan ik dus beter een weekje wachten voordat ik dit ga checken ( hoewel ik nu direct wel de behoefte voel om hiernaar te informeren ). Ik merk dat ik op dit moment niet weer een klap in mijn gezicht kan incasseren.
Financieel is het een drama; heb een uitkering op bijstandsniveau. Ik zal idd bijzondere bijstand aan moeten vragen ( wat erg moeizaam schijnt te gaan ) en anders geld moeten lenen ( wat ik verafschuw ). Ik heb eens gebeld met de Gemeente en die gaf aan, dat het per persoon verschilt. Toch, wellicht zal ik mijn afkeer voor geld lenen wel aan de kant moeten schuiven, als het om een nieuwe baan gaat. Ook wil ik van te voren checken hoe snel zoiets geregeld kan worden, mocht het zover zijn ( anders moet ik zometeen maanden wachten ).
Wat ik verder kan doen, is mij inschrijven als woningszoekende in Zeeland. Daar kan ik wel binnen 1 tot 1,5 jaar een woning krijgen ( hebben ze mij verteld ); zit dan vlakbij de Randstad en België. Liefst blijf ik dan toch in Groningen.
Maandag ga ik bellen met het UWV. Binnen de EU werken ze met elkaar samen en ook merk ik dat het UWV ook met de emigratiebeurs / EURES samenwerkt.
Ik denk dat ik niet teveel moet verwachten, want ik proef weinig enthousiasme. Ook wil ik het e.e.a. vragen over taalcursussen en evt. financiën etc.
Hoe dan ook; ik wil uit deze situatie…
Vaak is het bij sociale huisvesting zo dat je binding moet hebben met de regio. De precieze eisen zullen verschillen, maar vaak is het zoiets van de afgelopen 3 jaar, 4 van de 5 jaar, of je moet er werk hebben. Ik vraag me af of je je zomaar kan inschrijven in Zeeland.
Daarbij: Zeeland - randstad met de auto is best te doen, maar met de bus van Zierikzee naar Rotterdam duurt een eeuwigheid per bus en metro. Terwijl de trein uit Middelburg omrijdt via Brabant.
’
Oh das minder. Heb me al wel ingeschreven bij 2 woningstichtingen, maar nu laat ik het maar even met rust.
Ik ga hoe dan ook door met mijn zoekproces naar een nieuwe baan in het buitenland. Binnen mijn familie zijn er al 3 mensen verhuisd naar het buitenland, maar die hebben wel de financiën en een partner om mee te nemen. Het is zowieso leuk om te kijken bij de diverse landen.
Met mijn opleidingsachtergrond valt er wellicht nog wel een baan te vinden.
Ik hoop dat je mijn reactie nog leest omdat de topic al weer even geleden was. Ik ben van dezelfde leeftijd en ook aan het onderzoeken om naar het buitenland te gaan. Ook ik heb geen familie om op terug te vallen, ben zo af en toe patiënt (maar alleen als het heel ernstig is ) Ik heb door omstandigheden mijn hele leven omgegooid waardoor ik nu ook aan het rondkijken/denken ben om te gaan emigreren.
Ik ben gek op natuur, dieren en bergen, rust en ruimte. Misschien is het een idee dat we contact krijgen d.m.v. email adres uitwisselen o.i.d. ??
Wie weet kunnen we elkaar helpen, stimuleren of zelfs samen op onderzoek uit gaan? Op z’n minst is het motiverend om iemand gesproken te hebben die in een gelijkende fase zit, toch ??
Inmiddels ben ik weer iets verder, maar tegelijkertijd ook weer niet. Spanje is geen optie meer en dan wordt het al snel Portugal of Frankrijk. Soms kan je beter met z’n 2-en zijn. Dan gaat het wat makkelijker. De drempel om naar Frankrijk te gaan, is er met name vanwege de taal. Mijn Frans is nog niet goed genoeg, vooral gesprekken voeren en volgen nog niet ( soms haal ik wel fouten uit vertalingen van het Frans naar het Nederlands in films ) en een dure cursus Frans is geen optie. Ik vind het ook wel spannend om de Franse taal te spreken, in tegenstelling tot het Engels.
En verder; dan kom ik al snel in Canada of Nieuw Zeeland terecht. In mijn eentje geen optie.
Beste,
Ik heb een idee voor u
Hier in casablanca (Marokko) KUNT U TERECHT KOMEN
u kunt ook werken bij belgische of Nederlands bedrijven
u hebt altijd mooi weer zon strand enzo
Dus hier is mijn nummer voor meer info 00212608616819
Ik was toen ook in belgie in antwerpen maar ben zelf teruggekeerd
Als u wilt komen naar Marokko kan ik alles voor u regelen
Mvg
)
) Ik heb door omstandigheden mijn hele leven omgegooid waardoor ik nu ook aan het rondkijken/denken ben om te gaan emigreren.