(origineel bericht op be-more.nl)
Ondervoeding
De ziekenhuizen en ondervoeding
Deze week stond in het teken van het ziekenhuis. Aan het begin van de week hebben we een oude vrouw achter op de boda (brommer) naar het ziekenhuis gebracht. Die middag zouden we de begrafenis van haar dochter hebben die de dag daarvoor was overleden. Zij was ondervoed en haar dochter was alcoholiste. Verder was er niemand die zich om haar bekommerde.
Daarna is ze snel met een lading medicijnen naar huis gebracht om de condoleances in ontvangst te nemen en om haar dochter te begraven. Wij (Annie, mijn projectgenote van deze maand en ik ) zijn naar de begrafenis geweest. Omdat wij Muzungus (blanken) zijn worden wij op de voorste rij gezet, terwijl het hele dorp op de grond zit. Je voelt je behoorlijk opgelaten. toen de kist in het gat werd gelaten, werden wij ook weer naar voren geduwd.
De volgende dag hebben we een jongetje van 2,5 jaar, die maar 6 kilo woog bij zijn vader weggehaald. De vader is alcoholist en neemt geen verantwoording voor het kind. De moeder is overleden. We hebben uren in het ziekenhuis doorgebracht en uiteindelijk moest hij worden opgenomen, hij was zwaar ondervoed. In de ziekenhuizen in Uganda moet de familie zelf voor de zieken in het ziekenhuis zorgen. Je ziet op de kinderafdeling allemaal moeders op de grond zitten met eten voor henzelf en de kinderen. Lakens, dekens, luiers etc moet je zelf meenemen. We hebben een meisje van 14 bereid gevonden om de eerste nacht bij het kind te blijven. De volgende dag kwam Kim van Be More (ze woont al 7 jaar in Uganda en vangt ondervoede kinderen op). We hebben het jongetje kunnen verplaatsen naar een beter ziekenhuis (bij de nonnen) waar Kim ook een jongetje heeft ondergebracht met een “Caretaker”. De Caretaker blijft in het ziekenhuis bij deze twee kinderen om, tegen betaling, voor hen te zorgen. In dit ziekenhuis geven ze de moeders en de caretakers ook informatie over voeding die ze deze kinderen moeten geven. CEPO had geen geld meer voor spullen voor het Kato (zo heet het jongetje), dus in mijn beurs getast en van alles voor hem aangeschaft.
Verder hebben we deze week de laatste spelen gedaan met de schoolkinderen die vakantie hebben. Ik heb ze leren zaklopen en spijkerpoepen. Ze hadden erg veel plezier! Na afloop kregen ze allemaal twee schriftjes en een pen omdat ze dat over het algemeen niet kunnen betalen. Volgende week beginnen de scholen weer.
Door jullie reacties begrijp ik dat ik over een hoop ellende schrijf. We hebben aan de andere kant ook veel plezier en de Ugandesen zijn hele aardige mensen. Dus maak je over mij geen zorgen. Ondanks alle ellende maak ik ook veel leuke dingen mee en in de weekenden ondernemen we van alles. Daardoor kan ik beter relativeren.
Over een uur haal ik John op van het vliegveld, volgende week alweer de laatste week op het project.
Tot volgende week.