Bezoek in het ziekenhuis

(origineel bericht op be-more.nl)

Bezoek in het ziekenhuis

Hooiii!!

Onverwachts alweer de mogelijkheid om te internetten omdat ik vandaag met Sanne, een mede vrijwilligster in het ziekenhuis in Masaka ben. Sanne is helaas vorige week ziek geworden en had toen medicatie gekregen voor haar blaas en darmontsteking, deze zijn waarschijnlijk niet goed aangeslagen. Gisterenavond weer hoge koorts en vandaag besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Nu opgenomen voor de zekerheid om even aan te sterken. Antibiotica via het infuus, ORS en ‘gewoon’ wat vocht, zout en glucose. Jingo, de andere projectleider heeft ons eten verzorgd, dit krijg je namelijk niet in het ziekenhuis. Het is heel apart om te zien hoe een ‘opname’ hier in Uganda verloopt. Je wordt van balie naar balie gestuurd, krijgt steeds papiertjes mee met wat de dokter voorschrijft en uiteindelijk wordt er dan gezegd wat ze gaan doen. Vannacht blijf ik hier slapen bij Sanne, hopelijk morgen weer wat opgesterkt naar huis. Vanavond komt Anthony nog langs en Kim, de vervanger van Jeroen, ‘coordinator’ van Uganda van Be-More, komt morgenvroeg langs. We hebben haar ook gebeld terwijl we bij de arts zaten zodat zij goed duidelijk kon maken wat er aan de hand was en dat ze echt opgenomen moest worden.

Gisterenochtend ben ik samen met Monique naar een gezin gebracht waar we gestart zijn met het bouwen van een watertank. Eerste een rond gat gegraven met de hand natuurlijk. We waren heel enthousiast begonnen maar al snel werd het best zwaar! Hierna hebben we grote stenen, de fundering, in het gat gegooid, vervolgens 8 kruiwagens vol cement versleept waar we de kleine steentjes ook op gegooid hebben. Dit hebben we met water gemengd, wat we uit een soort waterton hebben gehaald (dit is gewoon regenwater). Dit alles is echt super zwaar, de zon scheen ook nog eens fel. Een aantal mannen hielpen mee maar dan echt op z’n Afrikaans. Ze staan gerust een tijd te kijken hoe wij aan het ploeteren zijn en als je hen dan een schop geeft, dan gaan ze ook weer wat doen. Het is wel echt kei hard werken, dus zeker respect. We hadden allemaal ook zin om weer wat te doen, dus deze ochtend was zeker geslaagd. Als ‘tussendoortje’ kregen we kleine zoete banaantjes en een grote beker zoete thee, leek wel of er wat honing in zat. De vrouwen die bij het huisje woonden kwamen af en toe kijken maar zijn voornamelijk bezig met het eten en met de was.

Gisterenmiddag zijn we weer naar het schooltje geweest waar we in kleine groepjes hebben gelezen uit Engelse boekjes met de kinderen. Ik heb met vijf kinderen uit P5 (groep 5 ongeveer) leeftijd 9, 10, 11 jaar, gelezen. Op een gegeven moment kwam er een jongetje naar ons toe, die door een leraar gebracht werd. Hij had iets in zijn oor zitten, heel diep, waardoor hij pijn had. Al snel kwamen we erachter dat er geen ehbo spullen op het schooltje waren, dus hebben we gevraagd of we hem mee mochten nemen naar ons huisje om met een pincet het eruit te halen. Dit mocht van de leraar. Joseph, het jongetje was erg verlegen en ik denk ook een beetje bang omdat hij niet goed wist wat er ging gebeuren. Monique heeft hem een beetje afgeleid, door een boekje te lezen en ik heb toen met een pincet voorzichtig zijn oor leeggemaakt. Uiteindelijk leek het wel een gummetje of kauwgom. Het is in ieder geval gelukt en Joseph was weer blij!!

Ga Sanne weer even verzorgen,

liefs Marloes

(origineel bericht op be-more.nl)