(origineel bericht op be-more.nl)
en nog maar een keer ziekenhuis
Donderdag 31 januari
Vannacht werd ik om 300 uur wakker en had vreselijke jeuk over mijn gehele lichaam. Even liggen lezen om wat afleiding te hebben. Na een tijd toch weer in slaap gevallen. De volgende morgen vroeg weer wakker en nog meer jeuk. Mijn ogen kreeg ik niet open en mijn gezicht was helemaal opgezwollen. Overal had ik hele grote rode plekken. Opgestaan en Anthony gaan zoeken. Die schrok ook en wilde me direct naar het ziekenhuis brengen. Afgesproken dat dit ook wel na het ontbijt kon. Dus weer een rit naar Masaka. En naar hetzelde ziekenhuis. Na lang wachten aan de beurt en het was dezelfde arts als de vorige keer. Hij wist nog wie ik was. Zoveel mzungu’s komen er ook niet. Hij dacht aan een hevige allergische reactie waarschijnlijk door een beet van een insect. Of evt van een plant die ik aangeraakt zou kunnen hebben. Van voeding kon het niet zijn want ik had geen andere dingen gegeten. Kreeg weer een hele lijst mee en moest medicijnen gaan halen. Kreeg injectievloeistof en spuit en naalden mee. Naar de poli waar dit intraveneus werd toegediend. Niet echt prettig zo’n lading in enkele minuten ingespoten te krijgen. Toen weer naar de apotheek en zalf en div pillen mee. Wat duizelig weer de auto in. Anthony bracht me naar de backpackers daar kon ik even lekker uitrusten en douchen(wel koud natuurlijk) Ik voelde me afgezien van de afschuwlijke jeuk verder niet ziek. De volgende morgen was mijn gezicht niet meer zo dik de uitslag was er wel maar jeukte minder. Dacht dat ik het na de malaria wel even gehad had maar dit kon er ook nog wel even bij.
Maar ach je maakt eens wat mee.
Vrijdagmorgen al vroeg vertrokken naar Lake Bunyonyi. Een lange tocht met het busje. Maar het was er mooi. Het meer ligt op 2000 meter hoogte en er zijn vele eilandjes. Geslapen in een tent op een vlonder met hoge palen. Uitkijkend over het meer en de bergen. Een prachtige en erg rustgevende plek. Die nacht onweerde het flink en het regende ook veel. De volgende dag hebben we met zijn allen (9en) een boottocht gemaakt en zijn we op een paar eilandjes geweest. Op een ervan werd een ziekenhuis gebouwd Leek mij nou niet de meest handige plek maar ja. Een rondleiding gekregen door het ziekenhuisje en de kerk en school bezocht.
Kraanvogels gezien en allerlei andere vogels waarvan ik de naam echt niet weet. Er waren veel bootjes op het water met mensen maar ook met bananen en zelfs een met de hele huisraad erop. Ook waren er veel hele smalle bootjes wat niet meer was dan een uitgeholde boomstam, Ik begreep van de gids dat dit van de eucaliptus boom gemaakt wordt.
Toen was het tijd voor de lunch bovenop de berg zou een restaurant zijn met een spectaculair uitzicht. Moesten we dan wel even zien te komen. Na een flinke klim van een uur kwamen we er aan. Het was alle moeite waard want het uitzicht was prachtig. De hele middag daar op het terras gezeten .
Om half vijf weer naar beneden dat ging een stuk makkelijker. Na terugkomst ben ik even in het meer gaan zwemmen dat was een welkome afkoeling. Het water was heerlijk.
Toen we de dag ervoor aan het wandelen waren met z’n drieeen werden we aangesproken door een jongen die vroeg of we even meegingen om de craftshop te bezoeken. Toen kwamen we dus gewoon in een woonkamer waar wat spullen lagen die ze gemaakt hadden. Het regende flink en we zaten nu even droog. Er kwamen nog wat kinderen bij en ze gingen met de hele familie dansen en zingen. Ook wij moesten meedoen. Een mandje gekocht en weer naar de tenten teruggelopen.
Op zondag morgen weer terug in de bus voor een rit van vele uren. Wel een prachtige rit door het groene Uganda met ander landschap andere begroeing dan in de regio Lwengo.
Bij een steenafgraving zaten vrouwen en kinderen stenen stuk te slaan tot kleine steentjes wat vreselijk zwaar moet dit zijn. En ook zeker niet geschikt voor kinderen.
Het was een mooi weekend op een prachtige plek
liefs Jolanda
foto’s willen vandaag niet komen morgen.