(origineel bericht op be-more.nl)
Nog maar 2 weken te gaan!
wat gaat de tijd hier snel! Het is echt niet normaal te bedenken dat ik over 2 weken gewoon in het vliegtuig op weg naar huis zit. Ik wil er ook nog niet aan denken. M’n vlucht geannuleerd dus kom ik pas op maandag 21e aan in plaats van zondag.
De afgelopen weken waren super! We hebben enorm veel gedaan, er staat nu een glijbaan voor de kinderen, bij de keuken zijn ze op Afrikaans tempo nog steeds bezig met het dak erop, en ook met de wipwap zijn ze begonnen.
wel leuk om te zien hoe blij ze zijn met zoiets kleins.
Vorige week donderdag hadden ze een disco voor ons georganiseerd, tja daar sta je dan als blanke die totaal niet kan dansen zoals ze hier dansen. Zoals anna zei: het is maar goed dat je met dansen geen soa’s kan krijgen, anders hadden we het allemaal! Dan zie je wel heel erg het cultuurverschil, alleen al de kinderen dansen hier op een manier waarvan je denkt; okeeeee laat je moeder dat maar niet zien! Omdat het voor ons was, konden we het niet maken eerder weg te gaan dus zijn we netjes tot het einde gebleven (jawel 6 uur, in de avond!!).
Afgelopen week hebben we 2 kraambezoeken gedaan! De zoon van de projectleider is vorige week zaterdag weer vader geworden van een dochtertje; Mariska (lekker Hollands!).
Vrijdag is onze over buurvrouw moeder geworden van een zoontje (Andy of André) dus gingen we gister naar de kleine kijken! heel gek maar ze worden gewoon bijna blank geboren! Ik zei dat ik die kleine wel mee wil nemen naar Nederland en ze gaf hem al in m’n armen, ja neem maar mee! Moederliefde of wat?
Op herdenkingsdag hebben we om 8 uur keurig 2 minuten stilte gehouden, als je dat dan hier aan de mensen gaat uitleggen snappen ze er helemaal niks van, de hele 2e wereldoorlog kennen ze hier niet, dus dan wordt het al een stukje lastiger uit te leggen. Zo gek hoeveel meer wij dan weten dan de mensen hier…
Ook zijn we gister met mama rachel mee gegaan naar een Malawiaanse bruiloft. Nou ik heb me nog nooit in me leven zo wit en zo ongemakkelijk gevoeld denk ik! Wat vreselijk! Er waren ongeveer 800 mensen die toen wij aankwamen alle ogen op ons richtte, ja daar sta je dan hoiiiii! En alsof we nog niet opvielen verwelkomde de man met de microfoon ons ook nog even met: We have 3 white friends here, welcome! Nouja dan hebben ze je in ieder geval allemaal gezien. Het is zo raar hoe een bruiloft hier gaat! Het gaat alleen maar om geld geven aan het bruidspaar, die zitten dan in een soort van hokje, en dan als er een liedje wordt afgespeeld, moet je dansend naar het paar toelopen en dan met briefjes van 50 kwacha ( 25 eurocent) het hele liedje door, gaan strooien. En dat de hele bruiloft door… Ik was heel blij toen we weer weg konden daar.
Het gene wat ik in Nederland niet zal gaan missen is het AZUNGO BOOOOOOOO! (Blanke hoi!)
Ik weet na 6 weken ook wel dat ik wit ben(al vond ik mezelf al best wat bruiner)… en dat veranderd nou eenmaal niet zo snel.
Ook hebben we laatst tussen de middag een mini aardbeving hier gehad, ik wist niet eens dat dat hier voorkwam, maar de muren stonden even te trillen.
Verder zijn we gewoon de hele week op project geweest, ik was wel een aantal dagen ziek maar toch zoveel mogelijk meegedaan. Want in het huisje kun je ook niets anders dan op je bed liggen.
Nu nog 2 weken heel veel genieten en volgend weekend nog lekker een keertje naar Cape Mclear! Daar kijk ik al zo naar uit!!
Tionanaa!! Tot over 2 weken! x