Nieuwe verliefde mensen!

Haha gelijk heb je Cyn, rotte appels zitten in elk land :wink:

1 like

Precies… ik kan me echt boos maken om dit soort reacties… (Schiet er alleen niks mee op :wink: )

Hanske wat wil je zeggen met je opmerking? Ik zie gelijk redelijk heftige reacties komen, maar zou graag je opmerking toegelicht zien!

@fieeh

Hihi gelijk heb je :stuck_out_tongue:
Nou ik zag het staan als je handtekening vandaar!!

En ik vond het niet aanvallend ofzo over komen hoor, ik dacht ik leg het even uit haha

Ach ja. Iedereen mag zo zijn mening hebben toch…

En inderdaad alsof alle Nederlanders zo netjes zijn!

Manon Nou meis heftig verhaal snelle beslissingen maar als jij daar helemaal achter staat daar met een werkvergunning kan werken, en tegelijkertijd de man waar je helemaal dol op ben kan leren kennen. Waarom dan niet??? En over het mis gaan ja dat kan altijd hoor ook na 2,3,4 jaar natuurlijk ken je elkaar dan wat beter en geeft dat wat meer zekerheid en rust maar soms moet je gewoon bepaalde sprongen maken in het leven. Heel veel succes en sterkte en vooral plezier!!!

@ Tessa

Ja precies. Ik zal er misschien juist spijt van krijgen als ik het niet doe. En ik heb liever spijt van de dingen die ik heb gedaan dan de dingen die ik niet heb gedaan.

Hee Manon , tijd zegt niks hoor. Als t goed voelt dan voelt t goed. En net wat Tessa zegt, alles kan mis gaan ook als je langer wacht. Soms maakt je leven sprongen ipv kleine stapjes. İk heb mijn man ook tıjdens vakantie ontmoet. En ondanks alle (negatieve) adviezen 5 maanden later getrouwd en nog steeds erg happy.
Zie trouwens dat we plaats genoten zijn…wat toevallig.

Cynthia en Mutlu > begrijp die eenmalige reactie ook niet echt. Kan daar idd ook erg moe van worden. Lİgt t toe of hou gewoon je mond. Zolang je er geen persoonlijke ervaring mee hebt,weet je niet waar je over praat.

FF vraagje voor Manon, jij was in 2008 toch al verloofd met n turkse jongen? En nu heb je iemand anders ontmoet ? Of snap ik het ff niet meer?

@ Tricia,

Ik was inderdaad verloofd in 2008 met een Turkse jongen A, maar had al eerder op het forum aan gegeven dat ik ook een slechte ervaring had met een Turkse man. En dat was A dus.

Dus ik heb wel wat vergelijkingsmateriaal. En heb inderdaad iemand anders ontmoet.

Xxx

Nou meiden, hier dan ook maar mijn verhaal. Het heeft even geduurd voor ik er ā€œklaarā€ voor was, waarom weet ik zelf ook eigenlijk niet zo goed! Misschien omdat er ook ā€œbekendeā€ zijn die dit zouden kunnen lezen en dan daar weer hun gedachte of mening over hebben! Maar nu ik dit zo schrijf denk ik bij mezelf ā€œwaar ben je nou toch weer mee bezigā€ het is toch geen ā€œschandeā€ om verliefd te worden op een andere man, ondanks dat je nog een relatie hebt!!! Want ja ook bij mij is het zo gegaan, en inmiddels ben ik dan ook gescheiden. En niet vanwege mijn Turkse vriend, maar om hele andere redenen. Achteraf is het mij allemaal pas duidelijk geworden en juist door het contact wat ik met mijn met mijn Turkse vriend had en nog hebt, zijn mijn ā€œogenā€ geopend! En zeg nou zelf, als je al een relatie hebt en je word tijdens deze relatie opnieuw verliefd, dan zegt dat denk ik al genoeg over de huidige relatie! Zou die nl. goed zijn, dan word je volgens mij ook niet zomaar verliefd op een ander! Maar goed dit even terzijde!
Ik ben Conny en heb mijn vriend in 2007 in het Hotel waar hij destijds werkte op ƩƩn van de laatste dagen leren kennen. Ik was daar met mijn moeder en zussen op vakantie! We hebben toen niet eens zoveel contact gehad maar wisselde wel onze MSN uit. En thuis gekomen heb ik hem dan ook toegevoegd aan mijn MSN. Wat begon als vriendschap veranderde later bij mij in verliefdheid! Ik weet nog goed het moment waarop ik hem dat via MSN vertelde, en zie nog zijn reactie! Hij was daar best wel door geschokt! Had het niet verwacht nl.! Hij had nl. in de tussentijd ook weleens met mijn partner gesproken via MSN en ging er ook vanuit dat mijn huwelijk goed zat! Later gaf hij aan ook verliefd te zijn geworden op mij! Maar had dat voor zich gehouden vanwege mijn gezin! We spraken elkaar zo vaak mogelijk op MSN en af en toe belde we elkaar ook! Hij vertrouwde mij zijn problemen toe en ik hem de mijne! Ik liep in die periode al met de gedachte rond om te gaan scheiden en heb dat ook met hem besproken! Zijn eerste reactie was, dat ik het niet moest doen vanwege hem! Hij wilde niet dat ik mijn huwelijk op het spel zette voor hem! Ik heb hem toen duidelijk gemaakt dat als ik besloot te gaan scheiden dat dit niet zou zijn vanwege hem, maar vanwege allerlei andere zaken die al hele lange tijd speelde! In 2008 ben ik weer met mijn moeder en zussen naar Turkije gegaan (dat deden we nl. elk jaar!) en kwamen toen om een lang verhaal kort te maken alsnog in de zelfde plaats terecht waar hij werkte. (dit gebeurde door een verkeerde boeking!) Hij wist dat ik eigenlijk in een andere plaats zou zitten, en was dan ook zeer verrast ons te zien! Hierdoor konden we elkaar toch ook weer even zien en had hij zelfs op de laatste avond een cadeautje voor mij gekocht!!
Toen ik weer thuis was bleven we contact houden via MSN en telefonisch en werd mijn liefde voor hem alleen maar sterker! Mijn relatie die toen nog aanwezig was werd alleen maar slechter en uiteindelijk heb ik toen ook in december van dat jaar zelf de knoop door gehakt. Ik was toen zo zeker van mijn zaak, dat ik niet gelukkig meer zou worden in mijn relatie met mijn partner. En heb toen voor mij zelf gekozen! En ik moet zeggen, dat was geen gemakkelijke beslissing, maar er viel een hele last van mijn schouders. Mijn Turkse vriend was het er in eerste instantie nog steeds niet mee eens en bleef maar zeggen dat ik dit niet moest doen vanwege hem! Daarbij dacht hij natuurlijk ook aan mijn kinderen! Hij gaf ook aan dat onze situatie misschien geen toekomst zou hebben! Omdat hij in Turkije zit en ik in Nederland! En dan blijft het gewoon moeilijk een relatie in stand te houden! Ik heb hem toen ook duidelijk gemaakt dat ik daar zelf ook over na had gedacht. En dat ik daarom deze beslissing ook niet heb genomen alleen om mijn relatie met hem in stand te houden! Want laten we eerlijk wezen, als je net uit een relatie komt die niet goed liep, en je word opnieuw verliefd dan moet je toch wel heel zeker van je zaak zijn wil dit ook daadwerkelijk wat gaan worden! Liefde maakt blind zeggen ze wel eens, en als je verliefd bent doe je ā€œdommeā€ dingen! Maar ik mag wel zeggen dat ook ik oud en wijs genoeg ben om te weten welke beslissing ik moet nemen! Wat niet wil zeggen dat het altijd de juiste beslissing is. Maar goed dat blijft voor iedereen, de vraag! Al met al kan ik wel zeggen nu ik bijna 2 jaar verder ben, dat ik nog steeds geen spijt heb van mijn beslissing. In de tussentijd hebben we al weer een aantal keer bij elkaar kunnen zijn. En ook wij hebben zo onze Ups en Downs, maar ik hoop dat dit nog heel lang zal blijven duren. En ook hoop ik dat hij dit jaar nog naar Nederland kan komen om samen de feestdagen door te kunnen brengen! Ik ben ervan overtuigd dat we het Visum kunnen regelen, helaas denkt mijn vriend er nog steeds anders over. Maar ik heb mijn brief met uitleg al klaar die hoeft hij dan alleen nog maar bij de rest van de papieren toe te voegen en dan kan alles ingediend worden en is het net als een heleboel andere hier op het forum ā€œafwachten geblazenā€!!!
Nou al met al is het ook een heel verhaal geworden, maar het geeft inderdaad ook een goed gevoel het eens van je af te kunnen schrijven!
Groetjes,
Conny

Conny, wat een verhaal zeg. Jullie kennen elkaar toch al een hele tijd. Weet je omgeving er dan niet van? Gezien je schrijft dat bekenden dit zouden kunnen lezen.

Hoi Inka, ja het is inderdaad een heel verhaal. En ja een deel van mijn familie weet hier wel van, maar die hebben dus zo hun ā€œvooroordelenā€ helaas! Ik heb hun destijds ook de situatie getracht uit te leggen maar zij zijn nog steeds van mening dat mijn vriend dus wel de "reden"is geweest van mijn scheiding! Terwijl zij ook heel goed weten hoe mijn huwelijk was! Ik kom uit een redelijk groot gezin, en weet ook dat een aantal van mijn familie leden het zowiezo niet zullen ā€œbegrijpenā€. Die hebben ook helemaal niets met ā€œturkenā€ helaas! Daarom heb ik hun ook niet verder hier over ingelicht, ik vind dat ook niet nodig. Uiteindelijk is het mijn leven en bepaal ik zelf wat ik daarmee wil. Mijn moeder en oudste zus kennen hem ook en zij hebben er ā€œgeen probleemā€ mee, maar hebben wel zo hun eigen gedachtens erover. Maar die zijn dan meer gericht op de bezorgdheid om mij omdat zij hem toch ook weer niet zo goed kennen als ik. En zij hebben ook meer moeite met het leeftijdsverschil tussen ons! Wat ik ook wel weer kan begrijpen! Daarbij komt dat mijn moeder bang is dat ik misschien voorgoed naar Turkije gaat. Het mensjes is al aardig op leeftijd en zou het dus heel verschrikkelijk vinden als zij mij dan bijna niet meer zou zien. Maar heb haar wat dat betreft wel gerust gesteld, want dat zal voorlopig nog niet gaan gebeuren! Mocht het lukken dat mijn vriend een visum krijgt dit jaar. Dan hoop ik dat hij ook mee kan naar de verjaardag van mijn moeder, en dan ziet de rest van de familie hem ook gelijk! Zou misschien best wel voor wat ā€œopschuddingā€ kunnen zorgen. Maar misschien valt het ook wel weer mee, als ze met hem gesproken hebben. En zien hoe hij is! Maar dan nog interesseerd het me niet wat zij er van denken of zeggen hoor! Het blijft mijn leven en ik voel me er nog steeds heel gelukkig bij!

Dag meiden, Ik wil me graag even voorstellen… want ik lees zo nu en dan ook mee en dacht is wel zo eerlijk om je dan ook even voor te stellen. Ik ben Dynphna en ben in juni dit jaar samen met een kennis op vakantie geweest in Turkije… naar het plaatsje Avsallar ong. 20 km van Alanya.

Ik had er totaal geen zin in! Heb namelijk een beetje vliegangst haha had van te voren al eerder gevlogen want ben een paar jaar geleden ook al eens in Turkije geweest… maar de vlucht was toen niet goed bevallen en was daarom deze keer ook extra bang. Maargoed omdat ik dus totaal geen zin had kan het nooit erger tegenvallen en is het dus een TOP vakantie geworden, normaal heb ik ook last van heimwee maar nu wilde ik Ć©cht niet naar huis!
Heb in het hotel een leuke jongen leren kennen en hij vroeg dus op een avond of ik zin had om iets met hem te gaan drinken; TUURLIJK. Maar ik ging er wel met gemengde gevoelens naartoe ik had zoiets van nou na mij komen er toch weer 20 anderen! We hebben leuke gesprekken gehad en een super tijd met hem gehad ondanks dat ik niet echt het gevoel had ā€˜verliefd’ te zijn. Er is een tijd van komen en gaan dus de laatste avond ben ik nog wat met hem gaan drinken en hebben we afscheid genomen voor mij viel het afscheid niet zo zwaar ik had meer het gevoel Turkije zelf te gaan missen. Hij vond het wel zwaar en zei ook dat hij van mij hield waarop mijn reactie kwam hoe kun je dat nou al zo snel zeggen! Waarop ik terug kreeg dat ik ooit wel zou voelen wat hij nu bedoelde. Eenmaal thuis hebben wij eigenlijk zowat elke dag contact gehad en toen kreeg ik wel de bevestiging dat misschien niet alle jongens zo zijn… dus heb ik het alles maar een kans gegeven en ja hoor… ik werd verliefd hahaha.

Na vele msn, sms en bel contact zijn ik en mijn kennis in Oktober terug gegaan, het begon toch weer te kriebelen en hadden wel weer de behoeften aan een lekkere vakantie. We zijn naar het zelfde plaatsje terug gegaan en heb daar natuurlijk M weer gezien. Oh wat was dat geweldig om elkaar na al die maanden weer terug te zien en het voelde meteen goed! Heb wederom een TOP vakantie gehad en we zijn elke dag samen geweest en van alles samen gedaan. Vooral deze vakantie hebben we goed gepraat over de toekomst omdat ik nog jong ben (bijna 17) en hij 20. Elke dag voelde zwaarder omdat ik echt tegen het afscheid opkeek… we werden snachts om 3 uur opgehaald en had dus besloten de laatste nacht maar niet te gaan slapen ( zo kon ik en in het vliegtuig slapen en hem nog langer zien) we zijn nog wat gaan drinken en uiteindelijk naar het strand gegaan… ik belde nog even me vader dat we zo zouden vertrekken en toen ik opgehangen had keek ik naar M en ja hoor hij begon te huilen! Oeff dat was heel zwaar en ik had mezelf nog wel zo beloofd niet te gaan huilen! Maarja zoals jullie al kunnen raden lukte dat niet… we zijn terug naar mijn hotel gelopen en hij heeft nog gewacht tot de bus er was. Mijn kennis had ondertussen al afscheid genomen en toen was
ik aan de beurt goh wat was dat erg en vooral toen de bus aanreed en je hem daar huilend ziet staan.
Nu ben ik al weer een maandje terug en het gaat nog steeds super goed …:wub:
Sorry meiden voor het lange verhaal!

Hey meiden,

Ook ik zal maar opbiechten, dat ik voor de Turkse charmes ben gevallen…Toch is mijn verhaal net wat anders…

Vier jaar lang heb ik een relatie gehad met een Turkse jongen, en we hebben echt een superleuke tijd gehad samen. Veel gereisd, hij ook hier geweest. Maar toch ontbrak er iets aan onze relatie, de liefde was weg, en ik leek meer zijn lerares dan wat anders. Altijd maar alles uitleggen, hoe dingen ontstaan en wat de betekenissen van woorden zijn. Natuurlijk begrijp ik dat er niveau verschil is wat betreft opleiding, maar op een gegeven moment is het niet meer leuk. Na veel nadenken er een eind aan gemaakt, en dat was in de mooie stad Istanbul bijna twee jaar geleden… Om het allemaal te verwerken weer naar Istanbul gevlogen een paar weken geleden, want op de een of andere manier had ik het gevoel dat ik terug moest naar de stad, waar al mijn dromen aan een einde waren gekomen… Dus samen met moeders het vliegtuig in, hotel geboekt en eens lekker cultuursnuiven, terwijl het voor mij een vakantie was met veel herinneringen…

Hier in Nederland heb ik twee jaar lang niet op of om gekeken naar andere jongens, voor mij was het wel even genoeg zo. Maar toen ik in een restaurant zat, zag ik M. daar… Geweldige groene ogen, een uitstraling van hier tot Tokio!! Maar ik had mezelf voorgenomen, om vriendelijk te zijn maar niet op zijn advances in te gaan… Nou dat was maar van korte duur. Diezelfde avond vroeg hij of ik en mijn moeder zin hadden om mee te gaan, wat te gaan drinken onder de vissersbrug. Nou dat leek mijn moeder wel gezellig, en uiteraard had ik allang het idee: prima!! Dat betekend dat ik de hele avond naar hem kan kijken ;).

Gelukkig spreek ik een klein woordje Turks, dus kon hij uitgebreid aan mij vertellen dat hij mij zo leuk vond, en het niet kon laten om te zeggen dat ik geweldig mooie ogen had…Al met al een gezellige avond gehad. Toen we om twaalf uur mijn moeder bij het hotel afgezet hadden, ben ik met hem nog even thee gaan drinken en waterpijp roken. Toen had ik pas echt de tijd om eens goed naar hem te kijken en naar zijn verhalen te luisteren… En ook toen besefte ik me, dat ik me op glad ijs bevond. Als ik recht bij M. in zijn ogen kijk, dan voelt mijn buik aan als een achtbaan… Als hij mijn had vastpakt, dan voelt het alsof het zo hoort. De gesprekken die we de dagen erna hadden, waren op 1 lijn. Heerlijk open over alles praten, geen taboe’s… Maar toch heb ik die afstand bewaard, tot de dag dat ik naar huis ging. Toen we moesten gaan, was ik nog even in het restaurant wat gaan eten, moeders had allang in de gaten dat ik zo stil was, en waarschuwde mij voor wat ik wederom aanging. Maar ik hoorde al niets meer, en was verzonken in mijn eigen gedachtes… Toen ik even naar de wc ging, kwam M. achter mij aan, en met tranen over zijn wangen vertelde hij me dat ik zijn meisje was…Dat hij dit nog nooit meegemaakt had… Ik wist even niet wat ik moest zeggen, en samen hebben we heel stiekem tranen gelaten en uiteraard een afscheidszoen…

en nu? weer terug in Nederland, iedere avond op de MSN, en ik weer met een hoofd vol twijfels. Moet ik hier nu weer aan beginnen? Zo graag zou ik even mijn baan aan de kant willen zetten, en daar een langere tijd heengaan om alles op een rijtje te zetten. Weerstand krijg ik genoeg, en er is dan ook niemand, (behalve collega op het werk, en jullie nu) die van onze relatie afweet…

Twijfels, twijfels, twijfels maar god wat voelt het goed als ik hem zie…

gul mooi verhaal en erg herkenbaar een eerdere relatie met een turk en toch wederom vallen voor de charmes terwijl je je voorgenomen hebt het niet te doen! Maar waarom niet? Wat heb je te verliezen, waarom zou je het niet proberen? Je zei zelf dat je in nederland niet naar de mannen keek, blijkbaar heeft het zo moeten zijn…!

ga gewoon die kant op of het nu voor een korte of langere tijd is en ontdekken wat die gevoelens zijn en of ze heftiger kunnen worden of dat ze afzakken… ik weet niet hoe oud je bent, maar ik lees dat je werkt dus oud en volwassen genoeg om de stap te zetten!

succes ben benieuwd wat het vervolg zal zijn!

Hey Mutlu!

Thanks voor je reactie. Ben 25, op weg naar 26 :S… Echt als ik niet de baan had die ik nu heb dan was ik allang weggeweest. Dat is ook het enige wat me tegenhoudt, en ik weet ook wel dat ik ergens anders in Nederland zo weer aan de slag kan op hetzelfde vakgebied, maar het is een veilige thuishaven. Maakt het mij gelukkig; nope…

Als er iemand is die met je de uitdaging aangaat, dus samen vertrekken dan voelt het al een stuk beter, zowel voor mij, want je hebt altijd een back-up en voor de thuishaven. Dat ik niet de enige ben, die zijn dromen achterna gaat…

gul ik snap wat je bedoelt, maar wat je zelf al zegt maakt het je gelukkig nee, is er kans dat als het niet slaagt je zo weer aan het werk kan gaan ja…

Ik denk dat je juist op de leeftijd bent, dat je dit soort acties nog kunt ondernemen…
Maar je moet er wel goed overnadenken, maar als ik dat zo hoor heb je dat gedaan is het alleen nog de ā€œlefā€ die ontbreekt om te gaan.

En ook dat snap ik, want het is een hele grote stap, maar je zou ook een half jaar verlof kunnen nemen en kijken hoe het je bevalt…toch?
Je hoeft niet alle schepen achter je te verbranden, zorg dat je altijd een thuis haven hebt, waar je terug kan keren mocht je droom daar niet uitkomen!

succes!