(origineel bericht op be-more.nl)
Nieuwe ronde
Weer van alles gebeurd. En ik schrijf er best veel over, in mijn dagboek of op mijn laptop, maar niet alles past zo bij elkaar om het samen in één bericht te plaatsen. Daarom wacht ik liever tot er meer gebeurd is en ik meer gezien heb, waardoor ik erachter kom dat er zowaar verschillende dingen van verschillende gebeurtenissen bij elkaar passen, en belangrijker, bij elkaar komen. En er gebeuren hier genoeg dingen en ik zie met de dag meer.
Zo zie je dingen veranderen en ontwikkelen. Op een positieve, maar helaas ook op een negatieve manier. En zo zie je het ene negatieve opgevolgd worden door het andere positieve. Soms baal je ontzettend omdat je dingen ziet wegglippen zonder dat je er nog iets aan kunt doen, maar zie je daarna dingen gebeuren die je een heel goed gevoel geven.
Van de straatjongens waarmee ik de eerste dag heb gewerkt, zijn er bijna geen meer over. Is vooral balen, maar kan ook een goede zaak zijn. Niet iedereen komt het melden als hij weer naar school gaat of weer bij een van zijn familieleden woont. We zijn een van onze favorieten kwijtgeraakt. Een goede jongen van 16 jaar, al 8 jaar op straat, heeft de verleiding niet kunnen weerstaan en heeft uit de garage van FOHO gestolen om te verkopen in Nyendo. Daarna ook bekend. Het was een goede jongen en is nu het afschrift van een tragisch verhaal over een straatjongen die wel wil, maar niet meer durft om hulp te vragen. Ik hoop hem weer te zien.
Het was een flinke tegenvaller en in de afgelopen week werd het me met de dag duidelijker dat het werken met straatjongens een moeilijke klus is om te klaren. Het verhaal van het gestolen goed heeft zijn ronde gedaan en heeft er volgens mij voor gezorgd dat er andere jongens ook niet meer zijn komen opdagen. Er was namelijk nog wel eens eerder iets gestolen.
Op een gegeven moment kwamen er nog maar 3 jongens opdagen. Daarom zijn we op street outreach gegaan om nieuwe jongens te zoeken. Verbazingwekkend om te zien hoe dat ging en vooral hoe een van de lokale vrijwilligers zo veel jongens bij elkaar wist te krijgen. Deze goede jongen is ongeveer van mijn leeftijd en is vroeger zelf ook een straatjongen geweest. Alleen al uit het straatje met de ‘bioscoopjes’, waarin ik in mijn vorige bericht over schreef, hebben we minimaal 5 jongens mee weten te krijgen. Hij gaat ergens een gordijn binnen en komt een minuut later terug met 3 jongetjes aan zijn zij. Er hangen wel meerdere gordijntjes in dat straatje en ik vraag me af wat zich daarachter schuil houdt. Wie weet krijg ik het nog een keer te zien.
Aan het eind van de middag hadden we de office vol met 8 jongens die zomaar van de straat waren geplukt. Van de grootste raddraaier tot de stilste jongen, die ondanks het niks zeggen zijn blik van een trauma liet spreken.
Alle nieuwe jongens werden geadministreerd, en daar kwamen de verhalen naar boven. Misbruikt, mishandeld, verstoten of andere redenen hadden ze de straat op geleid. Een jongen werd als slaaf gebruikt bijvoorbeeld, en veelal is het de stiefmoeder die na het overlijden van de vorige moeder geen andermans kinderen wil voeden en ze het huis uitzet. Vader-zoon liefde blijkt ver te zoeken.
Op zich hadden we een goede dag. We zijn de straat op gegaan en hebben 8 jongens gevonden. En dat is allemaal wel leuk en aardig, en ik wil niet bot overkomen, maar je hebt geen flauw idee of het nut heeft gehad. De jongens die al jaren hier hebben rondgelopen komen opeens niet meer opdagen. Verwachten dat iedereen zal terugkomen is jezelf voor de gek houden, daar was ik me wel bewust van. Ik vond het allemaal wel goed geweest deze week. We hebben ze in ieder geval kennis kunnen laten maken met FOHO en ze duidelijk gemaakt dat ze hier welkom zijn.
De ochtend erop vroegen ik en mijn mede vrijwilliger ons hardop af hoeveel er zouden komen opdagen. En als ze überhaupt zouden komen opdagen, hoe laat ze er dan zouden zijn. Als het regent, ligt het gehele dagelijkse leven in Uganda namelijk volkomen plat. En laat het nou net regenseizoen zijn, waardoor het op deze ochtend als de pleuris aan het regenen was. Niemand komt op tijd, en zeker geen straatjongen. Regen is een geldig excuus hier om niet te komen. Ga toch niet door de regen lopen, ben wel gek. Nou is dat op de natte modderwegen die er dan zijn ook geen pretje, maar toch.
Het was 9 uur in de morgen toen de regen net geminderd was en ik het terrein van FOHO opliep. Op dat moment kwamen nog twee vrijwilligers van een ander project aan om een dagje mee te lopen en ik was benieuwd wat er allemaal zou gaan gebeuren die dag. Het zou allemaal wel.
Toen ik het trapje opliep en naar binnen ging stopte de verbazing mijn stappen en zag ik tot mijn verrassing 8 trotse gezichtjes aan de lange tafel zitten. Op tijd, de regen en de modderwegen op hun blote voetjes getrotseerd en in vodjes die je bij sommigen amper nog kleren kon noemen. Allemaal waren ze gekomen.
Mijn dag kon niet meer stuk.