(origineel bericht op be-more.nl)
Nice to be back
Met zenuwen nam ik afscheid, jaja het eerste keer moment was weer van toepassing. Het voelde alsof je voor het eerst alleen over straat mag fietsen. Je weet ergens wel zeker dat je het kan. Normaal heb je eigenlijk ook niemand nodig, want je leest zelf al alle borden en kent de verkeersregels, maar toch dan een kleine twijfel. Zal ik het wel goed hebben? En natuurlijk gaat het goed. Veilig en wel. Dit eerste keer momentje tot dusver ook. Het is helemaal goed gegaan.
Uitgestapt en op naar de medevrijwilligster Karen. We hadden afgesproken bij de vertrek gate maar helaas werd die pas 9 uur later bekend gemaakt. Heb mij ondertussen wel vermaakt. Een duitse vrouw, uit afghanistan met een Pakistaanse vrouw, van 24. De duitse praat alleen duits en de Pakistaanse ook engels. Samen aan het hannessen over de gate waar de Duitse vrouw naar toe moet. Ook nog niet bekend. De taalbarrière is groot maar het is mooi om te zien hoe ze beiden blijven proberen. Uiteindelijk heb ik mij er in gemengd, met m’n gebrekkig duits. Zo hebben we daar nog 3 a 5 uur gezeten, intressant, die cultuur verschillen en overeenkomsten. En de wonderlijke dingen zoals sneeuw. We gingen er nog verder over praten, de pakistaanse en ik, alleen dan via Facebook.
Aangekomen in Durban, een goede vlucht gehad en gezellig de laatste uren met medevrijwilligsters. Daarna op naar de Backpackers. Voor alle mensen van vorig jaar ; HET IS VERANDERD!! De woonkamer achtig iets in het gebouw waar we ontbeten, en ook de kamer met het grote bed, waar we gingen stapelen.
Nou, nu bij Palm Tree, geweldig. It’s good to be back. We zijn er pas net, maar heb het goed naar mijn zin. Leuke kinderen, gezellig. Dus of te wel ik ga nu stoppen met schrijven. Ga even genieten van het hier zijn. Zijn in het volste zin van het woord ;). Lekker trampoline springen, plaatjes kijken van het circus en alle dieren die erbij horen en zingen.
<em>“Je denkt dat je alleen bent en dat niemand naar je kijkt. Je denkt dat je voor niets rent, dat je toch nooit iets bereikt. Je denkt dat niemand ziet hoe ongelofelijk hard je werkt. Je denkt dat al je moeite door geen mens wordt opgemerkt. ; Maar ik zie jou, ik zie jou: Ik zie jou”
</em>
Zoals een kindje hier zegt: “you smile now, and you to!” So I’ll! Goed begin hier dus,
Liefs vanuit Zuid-Afrika
PS: YEAAAAAAAAAAAH IK BEN ER ECHT!!!