(origineel bericht op be-more.nl)
Muzungu!
Hallo allemaaal!
We zijn inmiddels alweer bijna een week in Uganda en we hebben al veel gezien en meegemaakt! Ik weet amper waar ik moet beginnen.
Onze reis ging helemaal goed, en we werden midden in de nacht opgehaald door Ruben, de vrijwilligerscoordinator en naar Entebbe Backpackers gebracht. Meteen de volgende dag maakten we een tour door kampala.
We kregen al meteen met de Afrikaanse mentaliteit te maken want het busje met gids kwam veel te laat! Hier doen ze alles heel rustig aan en relaxed (zo zijn we inmiddels zelf ook al een beetje gaan leven). Tijdens de tour door kampala gingen we langs een lokale markt, een craft market, en een taxi standplaats wel echt wel 100 taxi’s stonden op een groot plein. Het was een gezellig dagje, ook leuk om alle andere vrijwilligers te ontmoeten!
Op maandag zouden we om half 9 vertrekken naar Masaka, waar ons project is. Het gaat weer heel afrikaans, want we gingen pas 11.00u weg haha. De reis naar masaka duurt ongeveer 3/3,5 uur. Bij Masaka backpackers kregen we een lekkere lunch met fruit en chapati’s (soort Ugandese hartige pannenkoeken). Rond 5 uur werden we opgehaald door Samantha, de projectleider van ons project CEPO.
Wij hebben ons eigen vrijwilligershuis bij CEPO, naast het kantoor. Het is best een mooi huisje, twee slaapkamers, een woon/eetkamer en klein keukentje. We hebben hier helaas geen douche, dus dat word ’ douchen’ met een teiltje. En we hebben ook geen wc, maar een latrine (een gat in de grond met een muurtje eromheen). Ook geen lopende kraan in de keuken, dus we moeten elke dag water halen met een jerry can. Wel eventjes aanpassen dus! Maar dat is ook wel is goed om een keer zo te leven, zoals ze daar altijd doen! (wij hebben voor daar nog best een luxe huis trouwens). Foto’s komen op facebook! In de tuin hebben we een geitenhok, een mushroomhouse (om champignonnen te kweken om later te verkopen op te markt) en nog allerlei fruitbomen.
We ontmoeten daar ook Diane, andere vrijwilliger bij CEPO, en Joy, de moeder van Samantha. Allemaal super aardige mensen en ze ontvangen ons hartelijk!
Op dinsdag begint onze echte projectdag. We gaan in de ochtend de mushrooms plukken, en te drogen leggen (lijkt me echt niet lekker maar goed ;-). Daarna gingen we de community in om te kijken wat ze allemaal doen. Dan hebben we onze eerste ervaring met een boda boda (een brommertje waar je met zijn tweeen achterop kan). We rijden eerst naar een man waar een waterreservoir is gemaakt door CEPO. hier wordt regenwater opgevangen en dit kunnen mensen dan drinken (als ze het gekookt hebben). Daarna rijden we naar een soort moeras, en daar halen mensen ook hun drinkwater vandaag. We worden hier de hele tijd nagekeken en nageroepen. Ze roepen ons Muzungu (dat betekent blanke). Ze zien niet zo vaak blanke mensen en we zijn hier heel bijzonder, en de mensen kijken hier tegen ons op. Wel heel erg raar.
Daarna gaan we langs een baby, omdat deze weer ziek was teruggebracht naar zijn oma. Wij gingen kijken hoe het ermee ging. Eenmaal daar aangekomen bleek het kindje heel erg ondervoed. Het het al 10 dagen niet gegeten. het was echt super zielig. Moeder bleek ‘gek’ geworden te zijn en was weggegaan. Vader had toen ook niet goed voor het kind gezorgd en uiteindelijk weer bij oma gebracht. Het was een beetje een raar verhaal. We zagen allemaal dat de baby (5 maanden) naar het ziekenhuis moest. Samantha bracht het kindje (mike) naar het ziekenhuis en wij kwamen later ook. Dat was ook meteen een hele ervaring. Er lagen wel 100 kindjes op die ziekenzaal, vlak bij elkaar, en er was maar 1 dokter!! Het stonk er ook heel erg naar een zieke lucht en het was er heel warm. We zijn ook niet te lang binnen gebleven, want ik was bang zelf ziek te worden. Kinderen en ouders moeten daar voor hun eigen eten zorgen. Voor Mike dus ook. Wij zijn toen naar de stad gegaan om voor hem melk en een flesje te kopen.
Zelf hadden we wat brood mee en water. Maar we voelden ons opgelaten om dit op te eten, omdat andere mensen amper eten en drinken kunnen kopen. Dat was wel heel erg raar. Net zoals eten weggooien, in NEderland zou ik droog brood weggooien, maar hier hebben we het aan schoolkinderen gegegeven, omdat ze alleen maispap krijgen en soms thuis nog minder.
We hebben ook nog een dagje lesgegeven op een school! Super leuk! Alle kindjes riepen de hele tijd …’ me teacher’ ’ me teacher’ . HEb eer ook een leuk filmpje van gemaakt!! Al met al… we hebben een leuke, bijzondere week achter de rug en hebben al veel gezien. Ik heb het hier naar mijn zin! MOrgen krijgen we UGandese kookles en Luganda les!
Liefs Eef & Margriet