(origineel bericht op be-more.nl)
Murchison Falls!
Hallootjes!
Na een weekend raften was het tijd voor een rustig weekje, maar Uganda zal Uganda niet zijn als het op die manier zou gaan.
Maandag een dagje kliniek, het was rustig in de kliniek. Totaal ongeveer 12 patiënten, verdeeld over de verschillende zalen. Dokter Ambrose was vandaag niet aanwezig, wij zouden meelopen met de wardround maar omdat die uiteindelijk pas om ff voor 12e begon zijn wij eerst de zusters gaan helpen. Met vooral veel wattenbollen draaien, omdat de gazen op waren. Toen om 12uur eindelijk de artsenvisite begon zijn Britt en ik braaf gaan meekijken en luisteren. Weer verschillende ziektebeelden, behandelingen besproken. Bij de laatste patiënt moest de wondverzorging nog gedaan worden, dit was namelijk de dag ervoor ook niet gedaan! Deze patiënt was geholpen aan zijn appendix, maar de wond was van binnen uit lelijk gaan ontsteken. De wondverzorging moet iedere dag gedaan worden, maar dat gebeurd niet altijd. Tijdens het verschonen van de wond dachten britt en ik dat er een drain geplaatst was. Uiteindelijk bleek deze drain geen drain maar een worm te zijn. Echt te smerig voor worden. De dokter zei dat het waarschijnlijk door de maag geproduceerd was omdat de man mis een klein wormpje heeft gegeten. Het was in ieder geval een worm die niet daar hoorde te zijn! Daarna was het tijd om terug te gaan naar het appartement om daar even op adem te komen.
Dinsdag weer een rustig dagje met bezigheden in de kliniek. Na de ramen te hebben gezeemd en even bij te hebben gekletst zijn we bij de verloskamers gaan kijken. Waar een vrouw rond 11 uur 7 a 8 cm ontsluiting had. Het kindje zou er dus bijna aankomen. Daar wilde wij wel even op wachten, uiteindelijk hebben we tot kwart over 2 moeten wachten totdat de vrouw 10cm ontsluiting had en mocht gaan persen. Dit was de soepelste (als ik dat zo mag zeggen) bevalling tot nu toe die ik hier heb gezien. Geen rare taferelen, maar een mooie natuurlijke bevalling. Daarna hebben we een lekkere middag voor ons zelf gekomen.
Woensdag werden we rond half 9 opgehaald door Abert (die dit keer zelfs 5 min te vroeg was). Abert ging met ons mee naar het regeringsziekenhuis in Rakai. Waar we voor de verandering weer een rondleiding kregen maar nu met uitbreiding van de tandarts en de operatiekamers. Daarna zijn Britt en ik gaan kijken bij de tandarts. Waar vooral veel tanden getrokken worden (wel met verdoving), omdat dat de goedkoopste en makkelijkste oplossing is. Een gaatje vullen kost hier veel geld en daarnaast is de kans groter dat het gaatje terugkomt. Na 3 patiënten was het genoeg geweest en wisten we hoe ze te werk gingen. Al was het voor hier behoorlijk steriel en hygienisch. Daarna zijn we gaan helpen bij de mannenward, waar nog het één en ander van wondverzorging gedaan moest worden.
Na lokaal te hebben geluncht was het ’s middags tijd om een bezoekje te wagen aan de nursingschool. Het leek wel een resort, zo ruim op gezet en alles was aanwezig. De opleiding duurt 2.5 jaar en alle leerlingen gaan intern. Een gezellige boel. De verpleegkundige worden hier heel breed opgeleid en moeten veel kennis in zich hebben om te slagen.
Donderdag housevisits bij Kim. Het is en blijft leuk om te zien hoe de kinderen opknappen. Bij Margret kwam er zelfs een lachje van haar gezicht af, wat goede voeding al niet met een kindje kan doen. Bij Mozes en Musa ging het ook de goede kant op, maar bij deze twee jongens is er nog wel verbetering nodig om het alleen aan de tante over te laten. Angel zag er minder uit, hij had zijn knie verbrand en liep daardoor moeilijk. Daarnaast was hij huilerig en zijn wij nog steeds geen bekenden voor hem. Bij de tweelingen ging het goed, wat zien zij er goed uit en wat is het een leuk gezinnetje bij elkaar. Eigenlijk ging het bij de meeste gezinnen goed. We hebben ook een nieuw zorgenkindje bekeken, die ook zwaar ondervoed is. Vanaf volgende week gaan wij hem ook wekelijks bezoeken en de familie vooral geld geven voor melk zodat het kan aansterken.
Omdat we met z’n 5e waren, waren we snel klaar en konden we al op tijd terug naar Kyotera om onze spullen te pakken en richting Masaka te reizen.
Vrijdag vertrokken we om 5 uur richting Murchison Falls, de tocht zou ongever 8 uur in beslag nemen en ’s avonds stond alweer de eerste gamedrive op de planning! Na een lange tocht was Murchison weer een beleving apart. Super groen in vergelijking met Queen Elizabeth. Al snel kwamen we verschillende antilopen, waterbokken, pumba’s, buffels, giraffen en olifanten tegen. Echt super gaaf om al die beesten weer te zien.
Na een heerlijke maaltijd was het alweer vroeg tijd om ons bedje op te zoeken omdat we ook zaterdag alweer om 6uur in de auto moesten zitten. Er werd ons verteld dat we ’s nachts het beste in ons hutje konden blijven omdat er nog wel eens buffels op het terrein te vinden zijn.
Zaterdag dus een vroeg ontbijtje en daarna een gamedrive, waar we van heel ver weg een leeuw hebben gezien. Rond 2uur was het tijd voor een boottocht en een hike langs de Murchison Falls. Wat een beleving. Het ene plekje is nog mooier dan het andere plekje bij deze watervallen. En wat een mooie afsluiting van weer een geweldig weekend.
Zondag stond er weer een lange reis op de planning richting Masaka. Waar we ’s avonds nog even een dansje gewaagd hebben in de Ambiance! De plaatselijke discotheek, waar je ogen open blijven staan van alle hippe dansmoves die ze daar tevoorschijn halen!
Kortom weer een geslaagd druk weekje! Tot volgende week!
Groetjes!