(origineel bericht op be-more.nl)
‘Moed is niet hetzelfde als niet bang zijn’.
Een rustig weekje bij homeschooling en Arts&Craft. Het was erg leuk om P.&T. te begeleiden tijdens het maken van hun schooltaken. Nu ik ze wat beter ken is beter te begrijpen waar hun achterstand/beperking ligt en waarom er voor homeschooling wordt gekozen in plaats van een andere school waar jongens van deze leeftijd heen gaan. Het is gezellig werken met hen, ze zijn heel gemotiveerd, zeker als je voldoende afwisseling biedt. We hebben adverbs in engels geoefend, was ik even blij dat ik een engels wordenboekje bij me heb.
Woensdag, begin van de middag kwam Ros (oprichter en adoptiemoeder van de kinderen, ze noemen haar ook Mommy) naar ons huisje om haar levensverhaal en het ontstaan van Palm Tree te vertellen. Een indrukwekkend verhaal. Ze heeft veel mee gemaakt en is al een hele weg gegaan om te bereiken waar het project nu is. Het is goed om vanuit dit perspectief het project te bekijken. Het is inspiratievol om te horen vanuit welk geloof en bezieling ze dit alles vorm heeft kunnen geven. Veel respect! Ook heeft Ros uitleg gegeven over dat we met haar kunnen gaan spreken over de besteding van ons donatiegeld. Momenteel is erg geld nodig voor het ontwikkelen van de babysectie, waar de nieuwe kinderen voor de crisisopvang binnen korte termijn opgevangen gaan worden. Ook zijn de kosten voor school en medische voorzieningen hoog en kan daar donatiegeld aan worden besteed. Ros kiest graag voor goede scholing en medische voorzieningen. Daar zijn hogere kosten aan verbonden. Medische voorzieningen zijn erg belangrijk op het project. Zo zouden vandaag twee vrijwilligers naar het ziekenhuis gaan om aids-medicatie te halen. Aids is een veel voorkomende ziekte in Zuid-Afrika. Wij weten niet welke kinderen van ons project aids hebben en dat vind ik prima want anders bestaat toch de kans ze onbewust anders te gaan behandelen.
S’avonds in het huis de kinderen van home-schooling maar ook de kinderen die naar de reguliere school gaan beter leren kennen door wat nieuwe contact momentjes. Bijzonder om samen film te kijken en te merken dat als je op de mat tussen hen in gaat zitten, J. het jongetje met autisme dicht tegen me aan kruipt. Kwaliteitsmomentje.
Deze week hebben we ’s avonds ook ladenkastjes voor de vrijwilligershuisjes in elkaar gezet. Onze kledingkasten gaan naar de huismoeder die de crisisopvang gaat begeleiden zodat er ook daar een wat huiselijke sfeer kan gaan ontstaan.
Ik merk dat ik langzaam wat meer de ‘kat uit de boom ga kijken’, maar Ros zei ook al ‘Please be relexead’, dus ik merk dat ik aan de door mij gestelde doelen echt moet gaan werken, men is hier gewend een stuk releaxter en relatiever te leven en dat is voor mij heel goed om te zien.
Deze week zijn Femke en ik veel bezig geweest met het regelen van onze trip naar Cape town, ook een uitdaging! Toen het eindelijk bijna was gelukt om een vliegticket te boeken bleek de gids die we via Be-More geboekt hadden en waar we ook zouden slapen niet meer te kunnen tijdens de dagen die we op het project hadden aangegeven. Dat was even schrikken maar achteraf bleek het erg leuk om het zelf allemaal te regelen. Wilma, regiocoördinator zei al; ‘stoer dat jullie het nu zelf regelen. Dat verdiend een schouderklopje’. Inderdaad!
In eerste instantie dacht ik dat ik omdat ik maar een maand op het project ben het niet kon maken om ook nog een paar dagen naar Kaapstad te gaan. Gelukkig wist Femke me over te halen dat het goed is om als je dan in Zuid-Afrika bent ook wat van het project te zien, dat klopt zeker!
Voor de mensen die mee hebben geleefd; kreeg helft van de week een bericht van m’n moeder dat resultaten ziekenhuisonderzoeken goed zijn, dat is een opluchting hier in Zuid-Afrika!
Donderdagochtend nog uurtje home-schooling en daarna het avontuur naar Kaapstad.
Daar zitten we nu, in een patio bij onze backpackers, waar verschillende mensen nog braai aan het maken zijn rond het zwembad en een releaxed muziekje op de achtergrond. Het klopt wat iedereen zegt; Kaapstad is een geweldige stad en ik ben blij dat Femke me over heeft gehaald om mee te gaan! Ik heb nu inderdaad ervaren (thanks voor de tip!) dat niet alles vooraf geregisseerd hoeft te worden, we hebben alles zelf geregeld en dat gaat tot nu toe geweldig! Als voorbereiding op deze trip ben ik in het vliegtuig van Durban naar Cape town begonnen met het boek de ‘levenslessen van Nelson Mandela’het eerste hoofdstuk begint met; ‘moed is niet hetzelfde als niet bang zijn’, die vind ik wel heel toepasselijk!
Ik merk dat we al veel leren van het Afrikaanse leven. In het busje dat ons naar onze Backpackers reed zaten namelijk ook veel mensen die aan het stressen waren of ze wel optijd bij hun hotel zouden zijn. Toen wij als laatste over bleven zei de Afrikaanse Chauffeur namelijk verbaasd tegen ons’Ít’s your’re First time in Africa?’’You are doing so well the African way’, dat was mooi om te horen!
Het project mis ik wel hoor en ben benieuwd wat er op dit moment allemaal gebeurt, de kans is groot dat als wij terug komen zondag er een nieuwe baby voor de crisisopvang is; vandaag zou deze baby geboren worden met de keizersnee maar hij (het is een jongetje) is gister op de natuurlijke manier geboren. Nu is het afhankelijk van de procedure wanneer hij naar Palm Tree gaat komen.
Voor nu; groeten uit Cape town!