(origineel bericht op be-more.nl)
Mijn laatste berichtje uit Malawi
Op dit moment zit ik alweer in Lilongwe te relaxen en te “wachten” op mijn terugvlucht. Ik zou eerst maandag terugvliegen maar die vlucht was gecanceld. Nu vlieg ik dinsdag en kom ik woensdagochtend weer aan.
Het is toch wel heel vreemd om na vier weken het project te verlaten. Ik had het gevoel of ik er net een week was. Maar dat betekent natuurlijk wel dat ik er echt een superleuke tijd heb gehad.
Afgelopen week weer een goede week gehad. Maandag hebben we eerst het dak gerepareerd voor het huis wat ze hebben gebouwd voor een blinde vrouw. Dat lekte op 1 plek. Ze wilden mij het rieten dak op hebben, maar dat maar even beleefd geweigerd. Haha… De ladder was al op z’n Afrikaans gemaakt. Een sport was vastgemaakt met 1 spijkertje. En een van de members zakte er zelfs door. Ik ben ook heel goed in spullen aangeven en foto’s maken vanaf de grond hoor… 
Haha
Toen de bankjes voor de nursery opgehaald bij de timmerman. Het heeft wel wat om met een bankje op je nek door de community te lopen. s’ Middags nog computerles gegeven aan een aan de members van LIYO. Dat is er erg leuk om te doen en voor velen ook echt een openbaring. Een zat er voor het eerst achter. Geweldig om ze dan bezig te zien.
De volgende dag hebben we de vloer van het huis van voor de blinde vrouw geegaliseerd met modder. Wat een briljant werk. Eerst zand met water mengen totdat er een grote berg modder ontstaat. Dat met je handen over de grond uitsmeren en glad maken. Lekker met je blote voeten en handen door de modder smeren. We waren weer even kind! Het was echt weer een superleuke ervaring.
's Middags een youthmeeting met als onderwerp tienerzwangerschappen. Ze spreken hier van een early pregnancy wanneer meisjes onder de 16 zwanger raken. Wel echt interessant om te horen hoe men hier over bepaalde dingen denkt. Het is vaak zo’n wereld van verschil.
De volgende ochtend moesten we ons visum verlengen. Net toen we op weg wilden gaan naar Zomba brak er een enorme regenbui los. Wij in onze wegwerpponcho’s op weg naar de taxi. Het is gewoon een komisch gezicht. Vier van die kabouters naast elkaar. Naast ons veranderden de wegen in kolkende riviertjes. De regen stroomde soms echt door mijn slippers heen. Net alsof je
door een rivier loopt. In een mum is er echt overal water. In Zomba aangekomen dan toch maar de tocht naar het Visumkantoortje ingezet. Nou we werden vriendelijk uitgelachen door de Malawianen…Haha… Doorweekt en koudgeworden bij onze favo restaurantje gestopt voor jawel een ijsje…Tja, dat zou de dan de laatste zijn.
De volgende ochtend de opening van het huis voor de blinde vrouw. Hij werd nu officieel aan haar over gedragen. Een bijzonder moment. Ter plekke wordt dan nog vergaderd hoe dat moet en wie dat eigenlijk gaat doen. Uiteindelijk heeft William het samen met de blinde vrouw geopend. Na wat foto sessies konden de voorbereidingen beginnen voor het afscheidsfeestje. Wat een feest. Van 20.00 uur tot 03.00 uur. Gelukkig ging pas om 6:15 uur de wekker…haha. Maar wat een mooi feestje met muziek waarop iedereen helemaal losgaat. Speeches, cadeautjes, drinken, eten het was geweldig. Een mooie afsluiting van een weer een geweldig tijd in het mooie Afrika.
De volgende ochtend was het tijd om afscheid te nemen van alle members. Ze kwamen allemaal langs. Zelfs de puppy’s kwamen voor het eerst uit hun schuilplaats. Die kwamen ons ook even doei zeggen. Ik had bijna zo’n pagepuppy in mijn tas gestopt. Maar ik heb mij ingehouden. Nu lekker relaxen in Mubayacamp en dan ben ik alweer bijna thuis. Vreemd hoor!
Lieve groetjes Anne