Hai allemaal,
Ik wil hier graag met verhaal kwijt wat mij van de week is overkomen.
Hiermee wil ik ook alle forumleden een hart onder de riem steken, want dit gebeurt niet alleen in films…
Zoals vele van jullie waarschijnlijk al een keer gelezen hebben, ben ik sinds 3 jaar totaly in love. Gelukkig is het wederzijds hoor. Alleen mijn ouders… tja die waren niet echt gelukkig toen ik helemaal verliefd terugkwam. ( en dan druk ik me nog zacht uit ) er werd niet over gesproken en werd niks gevraagd, alsof hij niet bestond. Het jaar erop nog steeds in totaly in love en heel veel intensief contact blijven houden via msn en telefoon, ondanks de bezwaren van mijn ouders. Tot dit jaar… ineens werd alles anders. Mun zusje kon het niet meer aanzien dat mijn ouders nooit eens blij voor mij konden zijn, en dat hij nog steeds een taboeonderwerp was thuis. Hadden ze nu nog niet in de gaten dat het niet een zomaar een vakantieliefde was?? Al met al was was ik ondertussen in de zevende hemel mijn vakantie aan t vieren, zonder te weten wat er thuis gaande was. Ineens moest ik de groeten aan hem doen en werd er interesse getoond in hem, niet wetende waar het vandaan kwam natuurlijk, maar goed het was een begin. Enfin vakantie zat erop en ik moest weer naar huis toe…
Mijn moeder was behoorlijk aan het denken gezet na die ruzie met mijn zusje, en ze in zag dat mijn zusje gelijk had. Maar toen mijn vader…
Hij heeft altijd geroepen dat hij het nooit zou accepteren dat ik of mijn zusje met een allochtoon een relatie zouden krijgen en hem zou accepteren al deel van de familie. Na vele gesprekken met mijn ma en zusje en zijn nieuwe vrouw( die mij al die tijd wel begreep) ( mijn ouders zijn gescheiden ) is ook hij in gaan zien dat het serieus is tussen ons, maar dat er heel veel angst bij hem zat. Bang dat hij alleen voor de papieren bij mij was, en dan niet te vergeten het cultuurverschil natuurlijk.
Ik begrijp dat hij zich daar zorgen om maakte want ja je blijft toch zijn kind he. Mijn vriend en ik willen serieuze plannen gaan maken om te trouwen en hem hierheen te laten komen, en heb daar bij natuurlijk ook mijn ouders bij betrokken. Ze willen me alle steun en hulp bieden die ze maar kunnen geven om hem hier naar toe te laten komen.
Afgelopen dinsdag is mijn vriendin waar ik altijd mee op vakantie ga, weer naar Marmaris vertrokken met haar broer. Zelfde plek, zelfde hotel, en dus ja zij zie hem wel en ik zit hier. Dat was het breekpunt… ziek van heimwee naar hem, niet meer kunnen slapen, eten en totaal geen energie om nog maar iets te ondernemen. Tenslotte moest ik nog 3 maanden wachten om weer naar hem te kunnen. Mijn ouders en stief moeder hebben alles in elkaar gezet en bekokstoofd om mij de verrassing van mijn leven te bezorgen.
Ze hadden mij baas gebeld dat ik het zo moeilijk had, met de vraag of ik zo vlug mogelijk een week vrij kon krijgen zodat ik weer een weekje bij hem kon zijn omdat ik er helemaal doorheen zat, mijn vriendin die nu in Turkije zit gebeld met de vraag welk in welk hotel wij altijd zitten, zodat ze een reis konden gaan boeken. Ik vertek 1 september voor 8 dagen naar mijn askim!!! en dit allemaal omdat mijn ouders dit voor me geregeld hebben Dit geloof je toch niet, het lijkt wel of dit niet bij mij maar bij een ander gebeurt!! Tanks to my angels that called PARENTS!!!
Heb vertrouwen in jezelf ,in de liefde en in je familie, want ik weet dat er een heleboel forumleden in hetzelfe schuitje zitten als ik gezeten heb.
Nooit gedacht dat dit mij zou overkomen, en wat mij kan gebeuren kan ook jullie gebeuren, ook al denk je van niet.
Groetjes Rachel
