Mensen, allemaal heel erg bedankt weer, voel me meteen weer fijner hierdoor. Ik dacht al dat het beeld zwaar overtrokken was, en fijn te horen dat dat ook zo is door mensen die al in Peru zijn geweest/er wonen. Waar het dus op neerkomt is dat zo beetje het ergste wat kan gebeuren is dat iemand een keer 50 soles uit mijn broek of handen ritst, dat soort ‘kleine’ dingen? De kans is erg klein dat ik op straat wordt neergeschoten bij wijze van spreken?
Waar ik een klein beetje mee zit, niet om door te zeuren haha, maar, ik heb dus een vriendin in Peru zitten. Ze heeft een baan en ik zou dus in Trujillo blijven en zij zou dan met de bus vanaf haar werk iedere dag naar Trujillo komen. Ik zou bij haar moeder en zus dan in een huisje gaan om me ook wat veiliger te voelen. Nu heeft ze echter eind vorige maand promotie gekregen op het werk waardoor ze naar een dorpje moet verhuizen, wat op meer dan 3 uur met de bus van Trujillo ligt dus ze kan niet iedere dag even heen en weer. Ik moet dan dus mee. Als ze er bij is vind ik het niet zo erg, want dan ben je samen met een ‘local’ die de taal goed spreekt, de mensen kent, enzovoort. Alleen omdat ze daar nog niet al te lang werkt en dus net ook promotie gemaakt heeft kan ze niet de hele tijd dat ik er ben vrij zijn. Met andere woorden, de 8 uur dat ze per dag werkt zit ik dus alleen op de kamer/in het huisje in een dorpje, waar ik dus nog meer ‘opval’ vanwege mijn uiterlijk en wat dat betreft een makkelijk doel ben om het zo te zeggen. En in een dorpje weet natuurlijk in no time iedereen dat er een buitenlander aanwezig is. Dus dat deel vind ik dan wel een beetje eng, voor als ik alleen ben overdag. Is een dorp nou doorgaans minder of meer veilig dan de stad? Misschien wat overdreven van mij gedacht, maar wat ik al zei, in no time weet iedereen het, en dan kan een inwoner een bekende bellen met de medeling dat er een buitenlander zit, waarop de bekende van de inwoner alleen of samen met een ander naar het dorp kan komen en dan ben ik wel een heel makkelijk doelwit. Zoals ik al zei, misschien een beetje overdreven gedacht maar ik ben er dus nog nooit geweest dus weet niet hoe dat zit daar met dorpen? Ik woon zelf hier in Nederland in een dorp en hier gebeurd eigenlijk nooit wat, maar daar zit ik dus tussen de ‘vreemde’ mensen. Maar goed, als ik het goed begrijp is de grootste dreiging wel dat mijn portemonnee of geld gejat wordt? Daar zou ik niet zo mee zitten, niet leuk natuurlijk, maar het is maar geld. En ik neem de adviezen zeker ter harte, neem alleen mee aan geld wat die dag nodig is, pinpas thuis laten in een kluisje of iets, dat soort dingen. En goed uit de ogen kijken natuurlijk?
Groeten,
—Erwin
Ik ben daar ook wel alleen in een klein dorpje (een gehucht) geweest, zij het maar voor een paar dagen. Naar mijn ervaring voelt het veiliger aan dan in de stad. Ik ging daar iemand bezoeken, maar wist geen adres. Werd daar achterop de motor door iemand vanuit een wat groter dorp gebracht en om 6 uur 's ochtends in het halfduister afgezet. Ben toen op de trappen van de kerk gaan zitten. Zag de zon opkomen en geleidelijk aan kwam het dorp tot leven. Hier ging een deur open, daar een raamluik. Toen er een winkel open ging ben ik daar gaan vragen of ze de persoon die ik zocht kenden en waar ik die persoon kon vinden. Ja, ze kenden haar en, kijk, daar komt ze net aan. Toen bleek dat terwijl ik op de trappen van de kerk zat het gerucht al rondgegaan was dat er een vreemdeling bij de kerk zat. Erg leuk. Als je er een gewoonte van maakt om veel door het dorp te wandelen kan je goed je Spaans oefenen. Mensen aanspreken en zij spreken jou aan. Maak er wat van. Op den duur kan het wel wat saai worden. Neem wat te lezen mee. Afhankelijk van je eigen initiatieven kan het een leuke en interessante tijd worden. Ook daar is een kans op diefstal, maar goed, die mogelijkheid bestaat overal. Je zult het echte Peru leren kennen. En die vriendin? Laat die maar lekker werken.
En voor wat betreft neerschieten, nee, het is vrijwel uitgesloten dat je op straat neergeschoten wordt. Dat doen ze niet met toeristen. Wel kunnen toeristen en Peruanen zelf een zeer kleine kans lopen dat ze onder bedreiging met vuurwapen beroofd worden van dat weinige wat ze bij zich hebben. Maar in dat dorpje? Nee toch?
http://www.hostellima.nl/
Ik zou zeggen dat die kans net zo groot is als in Nederland. Als ik in een minuscuul Nederlands dorp ga logeren, weet ook binnen no time iedereen dat ik een buitenstaander ben. En bestaat ook een hele kleine kans dat iemand mij wil beroven.
Weet je… Peruanen zijn net mensen! 
Zal ik naast al jouw horror verhalen die je hebt gehoord, ook eens wat vertellen van dingen die ik heb meegemaakt in Peru?
- Ik vergat mijn pinpas uit de automaat mee te nemen, omdat in Peru eerst het geld eruit komt en dan pas je pasje. Een vrouw kwam rennend mijn pas achter me aan brengen.
- Op straat in Lima sprak een jongeman me aan en begon een praatje. Ik ben dan altijd erg op mijn hoede. Maar het bleek een aardige jongen. Vrij snel bleek dat hij veel lesbische vriendinnen had en hij begreep dat ik dat ook was. Hij probeerde me dus ook niet te versieren. Ik bleef natuurlijk wel altijd onder de mensen met hem, maar hij stelde ook niet voor om naar een huis of steegje of afgelegen plek te gaan. Hij liet me allemaal leuke stukken van Lima zien die ik nog nooit had gezien. Terwijl we tussen een menigte keken naar processies van Semana Santa, waarschuwde hij me voor zakkenrollers. Later zijn we nog wat gaan drinken samen met een andere Nederlandse man die ik kende.
- Met een gids van een jungle-tour kon ik het zo goed vinden dat hij me later op zijn brommertje nog allemaal stukken van Puerto Maldonado liet zien waar je niet zo gauw komt als toerist. Bijvoorbeeld ook een wilde dieren opvangcentrum. En we gingen bij zijn familie langs. Hij vond het juist leuk om aan zijn familie te laten zien dat hij met buitenlanders omging. En ik vond het leuk om meer van Puerto Maldonado te zien (en had daarvoor al 3 dagen de tijd gehad om in te schatten dat die jonge knul echt wel te vertrouwen was).
- In een internetcafé begon de jonge eigenaar tegen me te kletsen, en gaf me zijn nummer voor als ik ooit problemen in Peru zou hebben.
- In een trein waarin verder alleen Peruanen zaten, kletsten mensen tegen me, en hielpen me met waar we waren.
- In een klein dorp waar op dat moment geen andere toeristen waren (Chavín de Huantar) maar wel interessante ruïnes, kwam opeens uit het niets een man opdagen die me door die ruïnes heen gidste en van alles vertelde. Maar er geen geld voor wilde.
- Na een wandeling die veel langer duurde dan ik dacht, begon het te regenen. Ik kreeg een lift terug naar het dorp in een auto van een gezin met jonge kinderen.
- Doordat de verkiezingen waren, reisden veel Peruanen naar hun geboortedorp (waar ze moeten stemmen). Daardoor was de tweede bus waarop ik in ‘the middle of nowhere’ moest overstappen, al vertrokken. Dus ik was gestrand in een dorp van 10 huisjes. Ik kreeg een lift van uren rijden in de auto van twee jonge priesters. Samen zongen we songfestival-achtige liedjes in de auto en kletsten over van alles en nog wat. Ze wilden er niks voor hebben.
- In een hostel vond ik in de gedeelde badkamer een money-belt van een andere reiziger met US$780 cash en zijn paspoort. Toen ik hem had opgezocht en het aan hem gaf, zei hij niet eens bedankt. Ik baalde dat ik geen vindersloon eruit had gehaald en gewoon bij de receptie ingeleverd ofzo. Toen ik dat zei, zei hij dat hij wel een biertje voor me zou kopen. Dat heeft hij nooit gedaan. Wel zat hij in het café van het hostel altijd op te scheppen tegen andere mensen over zijn reizen.
- In een café in Lima was nog een tafeltje leeg, maar daar lag wel een camera op. Ik ging er toch maar zitten want er was verder niemand te bekennen die daar zat, en ik wilde wat drinken. Een half uur later kwam een domme toerist die haar camera vergeten was, en bedankte me 20x dat ik hem had bewaakt. Ze had geluk dat ik het was en niet een ander (toerist óf Peruaan), die er waarschijnlijk met de camera vandoor was gegaan.
Het grootste gevaar voor jou in dat dorp is inderdaad verveling. Maar als je een Point It boekje meeneemt of Spaans spreekt, kun je misschien wel onwijs leuke gesprekjes hebben met andere mensen in het dorp. Of misschien mag je wel bij ambachtslieden meekijken hoe ze werken, of ze helpen.
Ook is het verkeer een groter gevaar dan wat dan ook. Maar het heeft ook niet zoveel zin om je daar zorgen over te gaan maken. In Nederland vallen ook veel verkeersdoden. Of je zit ‘veilig’ thuis een trui te breien en er vliegt een vliegtuig je flatgebouw in (Bijlmerramp)…
Heb je trouwens al blogs van andere mensen gelezen, zoals ik je had aangeraden? Dat geeft je echt een veel duidelijker beeld van hoe het is in Peru.
Goeie reis en nu ophouden met bang zijn 
Cecilia, vergeef me een kleine onbetekenende correctie en uitweiding. Het is niet zo dat Peruanen in hun geboortedorp moeten stemmen. Ze moeten stemmen waar ze ingeschreven staan. Maar omdat nogal wat Peruanen het met die inschrijving niet zo nauw nemen, zeker niet migranten die niet weten of ze überhaupt zullen blijven waar ze zijn, staan ze ergens ingeschreven waar ze ooit in het verleden waren. Mogelijk het geboortedorp. Aangezien stemmen verplicht is ontstaan er rondom verkiezingsdagen (altijd op zondag) kleine volksverhuizingen. Het is aan hun identiteitsbewijs te zien of ze aan de verkiezingen hebben deelgenomen. Als ze niet gekozen hebben brengt dat bepaalde nadelen met zich mee. Vandaar dat ze op reis gaan om te stemmen. Dat stemmen moet ook wel verplicht blijven, denk ik, want anders zou het in die stembureaus wel erg stil zijn. Want in politici, daar geloven al die aardige Peruanen niet in.
http://www.hostellima.nl/
Aha, dank voor de correctie. Dat is hoe diverse Peruanen het mij destijds hadden uitgelegd.
Wat ik ook vaak hoorde is dat die stemmen ‘gekocht’ worden door politieke partijen. Bijvoorbeeld voor 5 euro schilderen ze hun partijsymbool op je huis en belooft de bewoner ook daar op te stemmen. (Of ze dat ook echt doen is weer de vraag.)
Hoi, allemaal dank weer! Voel me een stuk beter. Wat ik eerder zei, beter dit te horen van mensen die er geweest zijn/wonen, dan al die overdreven verhalen op internet. Nog ongeveer 3 weken en ik vertrek. Super veel zin in nu, en ik zal me ook niet druk maken. Uiteraard wel normaal waakzaam zijn, alle tips die hier gegeven zijn meenemen en dat soort dingen. Maar niet achter iedere boom een crimineel zien bij wijze van spreken. Allemaal dank! Mocht ik voor die tijd nog vragen hebben dan horen jullie dat uiteraard meteen :teeth: Ik zal als ik terug ben wel een kort verslag doen van hoe het was en alles. Ja Cecilia, ik heb de foto’s gezien, alleen de blogs kon ik niet meteen vinden, niet specifiek over Peru maar ik heb pas een keer gekenen en toen alleen de foto’s. Inderdaad, ik moet me niet zo druk maken maar toeleven naar een geweldige ervaring die eraan komt!
Groeten,
—Erwin