(origineel bericht op be-more.nl)
Malawi, land van de rode aarde en stof.
De rode aarde van ‘the warm hart of africa’ , het stof door de droogte,
'savonds ben je rood van onder tot boven, maar het deert me niet. de bomen en struiken zijn rood van het stof, de kinderen ,alles is rood.
het is wachten op de regen v.a. oktober dan schijnt het mooi groen te worden, jammer dit zal ik net niet meemaken.
Thuis had ik een dagboekje bijgehouden, natuurlijk weer vergeten.
Nu dan uit de losse pols de belevenissen van de afgelopen dagen.
Zaterdag de big wedding. Om kwart over acht vertrokken we richting kerk
waar we kwart voor negen aankwamen en hoorden de muziek al uit de boxen knallen. Het aantal mensen viel me tegen, maar waarschijnlijk lag iedereen nog met een dikke kater op bed; de hele week was het veel kabaal in het dorp en de night before was er flink feest gevierd. De ceremonie was kort en werd regelmatig onderbroken door zang en dans. Om tien uur stonden we weer buiten , vroeg in de middag werden we verwacht voor de verdere festiviteiten. het was vlak bij ons huis, nu eens niet ver lopen. Het was leuk om er bij te zijn, we mochten de kado’s peroonlijk overhandigen, de bruidegom sprak engels en was erg dankbaar. De bruid praatte alleen chechewa ; zikomo kwambiri; heel erg bedankt. Er werd veel gedanst tussen door, wij moesten ook nog in de kring in de bloedhitte. leuk om mee te mogen maken. Tussen de bedrijven door hebben we nog pannenkoeken gebakken op het houtvuurtje in Lizzie’s ‘keuken’, dit is nog een behoorlijke uitdaging, vooral om het vuur aan te houden. het vuur slaat op je ogen, maar het is me toch gelukt. Heerlijk met bacon en jam! Zo hebben we Lizzie verwend en hoefde ze geen lunch voor ons te koken. We krijgen 's middags nl. ook warm eten, nsima( een dikke plak van maismeel) met een groete prutje en meestal kip. "s avonds altijd rijst met twee groetes, altijd vers, we hebben verse doperwten gegeten heelijk.
Zondag zijn martine en ik thuis gebleven, we wilden de was doen, water bij de pomp halen en wassen met koud water Omo. Lizzie zag dit niet zo zitten en trommelde een meisje op die de was voor ons heeft gedaan. we hebben haar uiteraard betaald, bijna niemand werkt bij ons in de community, dus als je werk kunt verschaffen ben je al blij. Het ondergoed hebben we zelf gewassen, dit mag nl niet buiten hangen, leuk gezicht aan een touw in de kamer…
de rest van de dag even de lokale winkeltjes bezocht en snoep gekocht, ik snakte naar zoet, lekkere lollies en butterscotch snoepjes.
Ik heb me in het begin afgevraagd hoe de mobiele telefoons werden opgeladen, heel slim, er is een mannetje vlak bij, hij heeft een grote batterij en de hele community laadt bij hem het mobieltje, ook andere electische apparaten kunnen bij hem geladen worden. de goede man gaat op zijn beurt regelmatig naar de stad om deze batterij weer te laden. Echt geweldig om te zien hoe iemand zo zijn geld verdient ,zal er eens een foto van maken.
Maandag ochtend naar Kagwa nursery school geweest, zeker drie kwartier lopen dan kom je op een plek waar onder een boom een paar kinderen zitten, dit is het dan. De ‘juffen’ zijn locals die graag de kinderen willen leren, maar niet weten hoe. het idee, ook van de andere projecten, om deze vrouwen een workshop te laten volgen hoe je met een kind omgaat en dingen leert. Ze dreunen nu alleen in het engels de dagen van de week, het alfabet en one two three …tot ten.
Na de middag was het home based care, we bezochten een ouder echtpaar
(heel arm) met een dochter die lijdt aan astma en epilepsie. Je hebt echt pech als je in dit land wordt geboren met deze handicaps. Het meisje was ook nog tijdens een aanval in het vuur gevallen en had een enorme brandwond op haar onderarm. Niemand gaat/kan hier naar een ziekenhuis, het is te ver en dit moet lopend. Echt schrijnend om te zien. Ook hier weer eten en zeep gegeven en water bij de pomp gehaald.
Gisterochtend stond er op het rooster, working in the corn field. Eerdere vrijwilligers hebben een stuk land gehuurd voor de allerarmsten uit de community om hhierop mais te verbouwen en dit te verkopen en hier mee weer verder kunnen. De grond moet om gespit worden in voren ,en daarna wordt de mais gezaaid, dit moet voor de regen periode gebeuren. Ik heb niet mee gespit, dit leek me niet bevordelijk voor mijn tennis arm, de anderen hebben flink hun best gedaan gezien de blaren in de handen.
's middags aan wat oudere vrouwen engelse les gegeven, ze willen zo graag leren en we zijn begonnen met plaatjes te benoemen. Dit moet uiteraard ook vertaald worden in het chechewa , een van de lokale kleermakers stelde zich beschikbaar en het ging als een trein., wordt vervolgd.
Vandaag hadden we vrijwilligersdag, vanochtend met alle vrijwilligers in een busje en alle projecten bekeken; ik ben heel blij met waar ik nu ben!!.
Na afloop met z’n allen gegeten bij Tasty Bites en daarna het internet cafe in.
Ik ga fotos apart uploaden, daar ging het de vorige keer fout.