(origineel bericht op be-more.nl)
Happy new year!
Ik weet niet eens meer waar ik moet beginnen! Vorige week was de laatste week vrijwilligerswerk, die ik heb doorgebracht bij het project Mawa. Het was heel leuk om ook een ander project mee te kunnen maken, waar het er weer heel anders aan toe gaat. In tegenstelling tot het al vrij ontwikkelde Chayof, staat Mawa nog best wel in de kinderschoenen. De omgeving was allereerst echt prachtig: het project wordt omringd door eindeloze akkers waarin ongeveer 20 dorpjes liggen die onder het project vallen. Ik heb in de paar dagen dat ik daar was onder andere mogen helpen met daken repareren, wat wel heel leuk was! Verder hebben we met kerst met alle vrijwilligers gechocoladefondued (?) mjamjam! We zijn ook nog een dag met een aantal vrijwilligers alle projecten langsgeweest; het was leuk om alle verschillen te zien! Helaas heb ik niet meer de tijd gehad om nog nieuw geleerde dingen toe te passen bij mijn eigen project. Na afloop van het bezoeken van de projecten zijn we naar een ziekenhuis gegaan om bloed te doneren, want daar is in Malawi een groot tekort aan. No worries, ik heb goed gecheckt of het een nieuwe naald was enzo (:. Het was wel gek, gewoon liggend op een tafeltje terwijl de naald er half uitvalt en de regen door het raam op je komt haha, maar het was wel leuk om te doen! We hebben nog een rondleiding gekregen door het ziekenhuis, waar een meisje lag die ons graag wilde zien. Ze zag er ongeveer uit als een ribbenkast met een velletje erover, en toen ik aan de dokter vroeg of ze het zou redden, zei die dat ze niet lang meer had. Dat vond ik wel heel aangrijpend en ik werd me ineens heel bewust van alles wat ik heb.
Vrijdag was het dan alweer tijd om te vertrekken naar Lilongwe, en na de 5 uur durende rit zat mama mij op te wachten bij Mabuya Camp. De volgende dag zijn we naar Kande Beach vertrokken, een klein paradijsje aan Lake Malawi. De reis er naartoe was alweer een avontuur, in de lokale bus met levende kippen, varkens, overal baby’s en het gangpad vol met mensen die de hele reis hebben moeten staan. Wij hadden gelukkig wel een zitplekje en na acht uur kwamen we dan eindelijk aan. We hadden een rieten huisje op het strand, waar we vier volle dagen lekker hebben kunnen relaxen, zonder regen deze keer! We hebben op oudjaarsdag nog gesnorkeld en ’s avonds een mooi feestje gevierd met zowel toeristen als locals. Er was vuurwerk (wat vooral al ontplofte op de grond, maar ik geloof dat iedereen zijn vingers nog heeft), we hebben getafelvoetbald met de locals en onze sterretjes die we mee hadden uit Nederland waren erg in trek. En als hoogtepunt van de avond werd ik nog ten huwelijk gevraagd door iemand genaamd Sweet Banana, wat wil je nog meer! Een klein minpuntje was dat ik de volgende ochtend wakker werd met heel veel pijn in mijn voet wat steeds erger werd. Na een bezoekje aan de kliniek bleek dat ik waarschijnlijk ’s nachts ben gestoken door een schorpioen (niet op blote voeten rondlopen bij Kande Beach, lesson learned). Maar na twee grote prikken in mijn been en 24 uur (bijna) continue slaap ging het alweer een stuk beter!
Vandaag zijn we weer teruggegaan naar Lilongwe, en gelukkig konden we een lift krijgen waardoor de reis ongeveer twee keer zo snel verliep. Morgen gaan we naar Zambia en we hebben net weer een lift kunnen regelen, lucky us! De volgende bestemming is South Luangwa National Park, dan gaan we lekker op safariiii! Kortom, we hebben het erg zwaar!
Een paar dingen die ik in deze vijf weken heb geleerd over Malawi:
-(Bijna) iedereen zegt elkaar op straat gedag en vraagt elkaar hoe het gaat. Het wordt ook heel erg gewaardeerd als je het hele riedeltje in het Chichewa kent.
-Als jij zelf iets klunzigs doet, bijvoorbeeld iets laat vallen of struikelt oid, zegt een Malawiaan ‘sorry!’
-Kerst in Malawi houdt iets anders in dan bij ons: je kunt dan kamers per twee uur huren en het is niet veilig om de straat op te gaan want iedereen is helemaal lam.
-In Malawi kun je ook oliebollen kopen jippieee!
Tionana!