ik ben in juli samen met een vriendin naar marmaris geweest. de vakantie is echt geweldig geweest. we hadden een mooi hotel, warm weer en in de avond lekker uiteten. we gingen vaak naar de haven omdat je daar gewoon de lekkerste restaurantjes had. daar heb ik een jongen leren kennen. we hadden meteen van het eerste moment een goede klik. bijna elke avond zijn we daar uiteten gegaan. helaas moest hij wel elke dag werken dus ik zag hem alleen na het werk, in de nacht dus. dan gingen strandwandelingen maken, bij hem thuis zitten…bij elkaar slapen.
we zijn in 8 dagen tijd heel close geworden. we hebben gelachen maar ook serieuze gesprekken gehad. hij vertelde mij dat hij dit nog nooit had meegemaakt met een meisje, zo intens. want zoals hij eerlijk toegaf: elke dag een ander daar. daar was hij dus ook heel eerlijk over. maar hij was gewoon echt 8 dagen alleen met mij bezig. hij vond het echt heel fijn met mij, en andersom natuurlijk ook. ook al was ik natuurlijk wel een beetje huiverig en had mijn ogen echt wel open. maar toch voelde dit gewoon heel goed. ook heb ik van hem een armbandje gekregen bij vertrek, hij zei ook: dit doe ik dus niet bij zomaar ieder meisje he, je bent echt wel speciaal voor mij.
nu ben ik al ruim 2 maanden weer thuis en we bellen en smsen elke dag.
hij kan me op de raarste momenten opbellen en dan zegt hij: ik wilde je stem even horen , ik moet de hele tijd aan je denken en ik mis je. geen een dag is meer hetzelfde en ik heb zelfs geen zin meer om op stap te gaan of met andere meiden om te gaan, ik wil jou. nou dat is andersom precies hetzelfde! ik mis hem ook enorm en ben van plan om dit jaar nog terug te gaan om te kijken hoe het gaat tussen ons. ik hoor om me heen heel veel negatieve reacties. ik kijk echt naar de persoon zelf en niet dat hij een van de zovele turken is die ergens op uit is. dat idee heb ik ook echt niet bij hem. mocht het goed gaan dan wil hij juist dat ik daar kom wonen voor een tijd om het te proberen en dan wil hij ook samen met mij naar zijn ouders. dat zegt toch wel iets, neem ik aan.
ik vind het gewoon allemaal zo spannend en weet soms ook niet wat ik moet denken of doen. soms denk ik waar moet dit naar toe, en het andere moment wordt ik zo gek van hem te missen en wil ik gewoon daar naar toe om een leven op te bouwen. ik wordt helemaal gek van mijn gevoelens, hebben jullie dit ook soms? en zoja hoe ga je hiermee om? en wanneer hadden jullie het gevoel dat je askim het serieus met je meende?
Wat fijn dat je zo’n leuke vakantie hebt gehad in Marmaris, en wat heerlijk dat je daar zo’n leuke jongen hebt ontmoet. Blijf je ogen en oren open houden, verlies jezelf er niet in, er is veel kaf onder het koren daar. Iedere week een nieuwe lading meisjes en dat betekent iedere week nieuw “geld” en nieuwe “poesjes”. zo gaat het in de badplaatsen al jaren lang. Ieder meisje is “speciaal” en ze besteden al hun tijd aan die “nieuwe”. Hoeft niet te zeggen dat het in jouw geval ook zo is maar hou je ogen open !!!
Over welk restaurant heb je het, misschien kan ik je iets meer vertellen.
Heb zelf 3 jaar ervaring met Marmaris en heb een hoop geleerd in die jaren
Njversluis, heb je gewoond in Marmaris dan? Heb je er ook een vriend?
Turkijelover, hoe is het verder met jou en je askim? Ik denk dat het normaal is dat je in het begin van je relatie een beetje ‘gek wordt van je gevoelens’ ;), ik had het zelf ook, en vooral mezelf de vraag stellen : ‘waar ben ik in godsnaam aan begonnen?’. Na verloop van tijd gaat dit gevoel wel weg en vind je rust in je relatie, als je al iets opgebouwd hebt samen! Veel geluk!
Hoi Fleeh, nee ik heb niet in Marmaris gewoond, en dit is een berichtje van heel lang geleden.
Ik volg jullie wel op het kleptomanic forum, en voel me soms een voyeur maar heb nog niet het lef
en/of de behoefte om er aan deel te nemen. Heb wel heel erg veel van jullie geleerd de laatste maanden c.q. jaar en heb erg veel respect voor wat jullie elkaar allemaal vertellen.
Leuk dat je meeleest op het forum & dat je er veel van leert je hoeft je geen voyeur te voelen is een openbaar forum, dus iedereen mag meelezen :)! Als je toch ooit zin hebt om mee te praten, altijd welkom!
Ik heb vele verhalen gelezen over liefde in Turkije. Er zitten hele leuke verhalen tussen en bij sommige herkende ik bepaalde dingen. En ik heb besloten om mijn verhaal ook te plaatsen, het kan misschien te uitgebreid zijn excuses hiervoor ;);).
Ik zal eerst mij zelf voorstellen. Ik ben een meid van 28 jaar. Geboren en getogen in Nl, wel ben ik zelf van Turks afkomst. Ik heb mijn studie afgerond en werk al jaren bij een gemeente. Ik ben gek op Turkije en ik ga alleen naar Tr op vakantie. Naar eerlijkheid vond ik het bij alle vakantie het aandacht van de mannen erg leuk. Dit jaar ben ik samen met mijn vriendin in marmaris geweest, voor 1 week. De 2e dag dat we er waren, gingen we op stap en we kwamen aan bij een turku bar. Ik zag b voor de deur staan en dacht die is leuk en ik zei tegen mijn vriendin we gaan hier naar binnen :):). Wij hebben paar uur gezeten. Hij moest hele avond voor de deur staan, dus kon ik geen contact leggen. Toen we weg wilden gaan, sprak hij ons aan zodat we niet weggingen. Ik zei toen dat ik het binnen niet leuk vond omdat hij niet binnen was. En zo kwamen we in contact. Dezelfde nacht gingen we weer terug naar die bar. Maar er ontstond dikke knokpartij, b had het veroorzaakt omdat hij dacht dat wij werden lastig gevallen, terwijl wij een gesprek hadden met Nl jongens.
Hierna hebben we elke dag afgesproken. Mijn vriendin kon het heel goed hebben met zijn vriend. Elke keer dat we bij elkaar waren, vertelde hij zijn levensverhaal. Zware jeugd dat hij heeft gehad. Hij is uit huis gevlucht, hierdoor geen contact met zijn ouders. Hij vertelde de slechte dingen die hij heeft gezien, gedaan, meegemaakt. Hij was ook heel eerlijk dat hij met heel veel meiden/toeristen heeft gedaan en dat hij geen een serieus relatie heeft gehad.
Ik was helemaal happy bij hem. Ik was een ander persoon en voelde mij helemaal vrij en makkelijk bij hem. Alles voelde goed en natuurlijk. Na een tijdje ontstonden bij mij irritaties richting b, zijn vriend en mijn vriendin. Hoe dit ontstond en waarom weet ik niet.! Ik had toen besloten om hem niet meer te zien na vele doorvragen van mijn vriendin kwam de conclusie ik vond hem echt leuk. En dat was de reden dat ik hem niet meer wilde zien, het kwam te dichtbij! Ik zat tussen mijn gevoelens en hersenen. Ik vond hem te leuk, maar wij passen niet bij elkaar. Hij heeft alles wat ik absoluut niet wil bij een man. Hij is jonger dan ik, hij kom uit turkije en hij is van Koerdisch afkomst. Hij heeft een zwaar leven gehad, niet gestudeerd en kan zeer agressief zijn.
De laatst dag heb ik toch met hem afgesproken en het voelde helemaal weer goed! Ik spreek hem nu bijna dagelijks en ik mis hem zoooo!!! Hij is heel lief en zegt constant dat hij mij mist. Gisteren vroeg hij nog of mijn ouders wisten en ik zei dat ik het niet kan vertellen. En dat vond die niet zo leuk.
Ik zeg tegen iedereen ik wil geen relatie met hem, omdat hij niet bij mij past. Maar ik kan hem ook niet loslaten en ik wil zelf voor hem weer terug op vakantie.
Ja ik ben ook best benieuwd hoe dit afgelopen is, Nesje?
Heel leuk dat je verliefd bent, maar het zinnetje ‘hij kan heel agressief zijn’, baart me zorgen.
Sorry ik ben een tijdje niet geweest op de site, vandaar nu pas reactie.:hihi:
In de loop van de tijd is het contact nu wel wat minder geworden, maar mijn gevoel is nog steeds hetzelfde. Als ik aan hem denk of aan onze herinneringen krijg ik al kriebels :wub:
Ik ga hopelijk eind augustus weer naar turkije, wel zal mijn zusje meegaan. Dus ik ga niet speciaal voor hem naar turkije. En wij weten niet of het marmaris wordt of ergens anders, hangt van het budget af. Maar eerlijk, ik moet wel ieder keer denken dat ik hem kan zien als ik naar marmaris ga en de kriebels beginnen dan weer
je hoeft je geen voyeur te voelen 
is een openbaar forum, dus iedereen mag meelezen :)! Als je toch ooit zin hebt om mee te praten, altijd welkom!