Marion Bos schreef een weblog over haar laatste week op het PURE! Dream Centre:
Alweer de laatste week. Bij het PDC zijn we weer op volle sterkte met Sanne erbij.
Dit weekend ben ik naar Battambang geweest. Met de boot 6 uur heen, 1 nachtje hotel en de volgende dag terug met de bus. Zo was ik mooi op tijd terug voor de kerstparty op kantoor van Pure. Was reuze gezellig.
De boottocht is echt de moeite waard, en omdat het niet al te heet was de hele tijd zalig op het dak van de boot gelegen/gezeten en gezellig gepraat met een ouder echtpaar uit Amsterdam.
Battambang is een provinciestadje en niet zo toeristisch als Siem Reap. Persoonlijk vind ik SR leuker.
Ik kwam pas eind van de middag aan in Battambang en had het plan om toch nog naar de killing caves te gaan wat ongeveer een uurtje per tuktuk is. Volgens mn tuktuk driver was het nog niet te laat om om 17 uur te gaan en kon ik gelijk miljoenen vleermuizen zien uitvliegen die dit doen met zonsondergang.
De tuktukdriver wilde graag geld verdienen want toen ik aankwam was het al behoorlijk schemerig, en de tempel op de berg en de killing caves niet verlicht.
De wandeltocht die mij mooi leek, kon al niet meer. Ik ben overgestapt van de tuktuk achterop een motor die mij naar boven bracht. Bij aankomst was ik nog alleen en geen toeristen meer. Het was echt bizar om in die grotten te kijken met allemaal schedels in het halfdonker in je eentje!!! Erg spannend sfeertje dus. Er was wel een tempelboy van ongeveer 10 jaar bij me om de weg te wijzen.
Om nog wat te zien had ik in m; n tas een balpen met licht en laser die ik pas had gekocht. De tempelboy vond ‘m super en bleef maar kijken. Hij bleef maar verliefd kijken naar m’n pen, maar als toekomstig monnik mag je natuurlijk niks vragen wat je wel heel graag wilt hebben.
Dus …ik heb de pen aan hem gegeven en had toen geen licht meer!! Heb nog nooit iemand zo gelukkig gezien met een pen. Ik vind wel weer een nieuw exemplaar voor een paar dollar.
De volgende ochtend nog ff rondgekeken in het stadje op de plaatselijke markt. Altijd favoriet bij Marion.
Op m’n sightseeing kwam ik tot mijn grote schrik toch echt in een gevaarlijke situatie terecht…
Op de straat zat op de grond een erg vervuilde verwilderde jongen van een jaar of 18 die geestelijk gehandicapt was. Hij zat wat te spelen met stenen/keitjes en ineens springt ie overeind en gaat compleet door het lint. Hij gaat stenen gooien naar brommers en trekt iemand van z’n brommer af. Op datzelfde moment kreeg hij mij in het vizier en ging stenen naar mij gooien!!
Ik rende keihard weg en gelukkig voor mij kon hij niet goed mikken, want een kei voor mijn hoofd zag ik niet zitten.
Ik was super geschrokken, ben gelijk naar m’n hotel gegaan en voor de schrik koffie genomen. Het was nog ochtend anders had ik wel wat sterkers genomen.
Ach hier lopen de gekken ook gewoon vrij rond. Eigenlijk net zoals Nederland, daar lopen ook meer gekken vrij dan er zijn opgesloten.
Nou dit is m’n laatste blog als vrijwilliger voor Pure. Het was voor mij een fantastische ervaring. Ik ga verder met genieten van het leven en van m’n reizen. De herinnering aan al die lieve warme hartelijke mensen/kids die ik heb leren kennen in Cambodja zal ik nooit vergeten
Ik wil iedereen van PURE! hiervoor bedanken, jullie doen fantastisch werk.
P.S. ik zal SR Cambodja gaan missen, zelfs die demente haan die mij vaak om 3.30 wakker kraait omdat ie denkt dat het ochtend is, haha!
Chumreaplia (tot ziens) Cambodja. I love you!
http://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_3700-marion8.jpghttp://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_3700-marion9.jpghttp://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_3700-marion10.jpg
Meer ervaringen van vrijwilligers kun je lezen op: http://www.pureforkids.nl/127-weblog.html